czyli
OSTATNIA PREMIERA SEZONU W TARNOWSKIM TEATRZE
Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego zakończy sezon teatralny 201/2022 z trzema premierami na koncie – głównie dzięki inicjatywie aktorskiej – podsumowuje nasza teatralna recenzentka Katarzyna Cetera. Tym razem to Ireneusz Pastuszak podjął się reżyserii współczesnej sztuki Roberta Bruttera. W naszym teatrze miejskim tak źle jeszcze nie było. Pieniędzy nie ma i nie będzie.
Miasto ich nie ma – a przecież z pustego i Salomon nie naleje. Dyrekcja teatru nie znalazła sponsorów strategicznych wśród tarnowskich firm (albo nie ma w naszym mieście chętnych do inwestowania w sztukę, albo niezbyt skrupulatnie ich poszukiwano), nie znaleziono też projektów, z których można skorzystać uzyskując dofinansowanie zewnętrzne (a tych jest przecież mnóstwo- no ale trzeba poszukać). Wydział promocji w naszym teatrze od dawna pozostawia wiele do życzenia – w naszym mieście nie powstało żadne „pospolite ruszeni”, które przekonałoby i uświadomiło mieszkańców, że teatr jest NASZ, stanowi nasze dobro wspólne – jak rondo, przystanek, tężnia czy fontanna. Inne – ale wspólne.
Na ten spektakl również pieniędzy nie było. Ireneusz Pastuszak ma chyba jednak świetne kontakty w sferach niebieskich – i ziemskich: Na szczęście teatr, podobnie jak bohaterka KANTATY NA CZTERY SKRZYDŁA, ma swoich aniołów stróżów. Aniołem Stróżem ostatniej premiery jest Paulina Pastuszak, która stała się jej wyłącznym sponsorem. W końcu jeśli jest się Bizneswoman Roku, odnoszącą sukcesy w branży beauty, to wie się doskonale, że bez teatru na świecie byłoby mniej piękna – napisał Krystian Janik na łamach TEMI.
KANTATĘ NA CZTERY SKRZYDŁA napisał Andrzej Mariusz Grembowicz, polski pisarz i scenarzysta występujący pod pseudonimem Robert Brutter. To zmarły pięć lat temu były pracownik Sejmu RP i redaktor naczelny „Kroniki Sejmowej”, członek Polskiej Akademii Filmowej i laureat nagrody Hartley-Merrill za scenariusz filmu TAM GDZIE ŻYJĄ ESKIMOSI.
Spektakl jest tragikomedią, w której główna postać – Dziewczyna (Kinga Piąty) – po serii trudnych życiowych sytuacji przechodzi załamanie nerwowe. Straciła rodzinę, pracę, nie widzi sensu życia – podejmuje decyzję o samobójstwie. Taka bohaterka uniwersalna – everyman, czy może nawet everywomen – to postać bliska widzowi-czytelnikowi. Jej samotność, bezradność, lęk przed rozwiązywaniem własnych problemów i chęć ucieczki przed nimi to schemat, z którym być może każdy się kiedyś zmierzył.
Na drodze bohaterki stają dwa anioły – niebiański nieudacznik Amhiel (Ireneusz Pastuszak) oraz nieziemski perfekcjonista Beathiel (Piotr Hudziak) – których celem jest ocalenie jej życia.
KANTATA stanowi udaną próbę opisu rozpaczy – momentu, którego pewnie każdy z nas w życiu doznał, ale o którym tak trudno nam mówić. Rozpacz przeraża, ale potrafi wciągnąć i nie chce puścić. Wielu z nas szuka wtedy pomocy w kimś lub czymś, ale tkwiąc w tym doświadczeniu i tak jesteśmy bezgranicznie samotni i bezradni. Kto lub co może nam pomóc? O tym opowiada sztuka zrealizowana w tarnowskim teatrze. Jest to jedna z ludzkich historii, w której o duszę i ciało kobiety w granicznej rozpaczy walczą co najmniej równie zdeterminowane anioły.
Historia przedstawiona w dramacie, w istocie „dzieje się” cały czas – symboliczne anioły mają pełne ręce roboty. Wiecznej roboty – przedstawiona sfera sacrum i profanum to zarazem nadzieja, ale i nieuchronność konfrontacji z tym, co w życiu trudne.
Kantata to niesceniczna forma muzyczna podzielona na głosy z towarzyszeniem instrumentów. W przypadku tego spektaklu termin ten jest zdeformowany: przedstawienie samo przez się jest przecież sceniczne, Muzyczna forma kantaty zakłada wieloodcinkowość – a przecież podobne historie powtarzają się lub dzieją równolegle.
Forma utworu jest otwarta i mieści w sobie wiele konwencji – od komedii po klasyczny dramat. Dowcip w nim zawarty daje aktorom możliwość użycia szerokiego zakresu artystycznych środków. Sztuka dotyka ważnych zagadnień takich jak wybaczenie, duchowość, przyjaźń i miłość – to kolejna mocna strona tego spektaklu.
Scenariusz był już realizowany w wielu teatrach polskich: w jednej z realizacji (w Teatrze Polonia) w roli Dziewczyny wystąpiła – podobno niezrównana- Agata Kulesza. Powstało także słuchowisko radiowe. Mimo przychylnych recenzji przedstawienie jednak zawsze dość szybko znikało z afisza. Miejmy nadzieję, że tym razem będzie inaczej.
Do zobaczenia w teatrze!
Katarzyna Cetera
Zdjęcia – Paweł Topolski (tarnow.pl)
Robert Brutter
KANTATA NA CZTERY SKRZYDŁA
reżyseria – Ireneusz Pastuszak
scenografia i kostiumy – Leona Iwańska
opracowanie muzyczne – Piotr Hudziak
asystentka reżysera – Kinga Piąty
inspicjent, sufler – Krystyna Fudyma
Obsada:
Dziewczyna – Kinga Piąty
Anioł Amhiel – Ireneusz Pastuszak
Anioł Beathiel – Piotr Hudziak
Premiera odbyła się 28 maja 2022 r. na Małej Scenie
Tarnowskiego Teatru im. Ludwika Solskiego
Wyłącznym sponsorem spektaklu jest MECENAS KULTURY: http://paulinapastuszak.pl/
