czyli
Kolaże Kultur
To kameralna scena skupiająca młodych i utalentowanych artystów, mająca swoją siedzibę na tarnowskim rynku, w kamienicy nr 9. To zdecydowanie najlepsza lokalizacja dla pozytywnie zakręconych undergroundowych aktorów, poetów i muzyków, wszechstronnie utalentowanych, kreatywnych i twórczych. Potwierdzają to kolejne organizowane przez prowadzoną przez nich Fundację koncerty, wernisaże i premiery, z których każda staje lokalnym wydarzeniem kulturalnym. Każdorazowo, jak sama nazwa wskazuje, najmniejsza scena świata z trudem mieści tłum premierowych gości. Po kilku latach działalności miejsce to stało się modne, kultowe i prestiżowe, po prostu nie można tam nie bywać… To interdyscyplinarne miejsce spotkań sztuk wszelakich tworzą, nomen omen, Szpetni – charyzmatyczni liderzy Dawid Mik i Filip Kot oraz nie mniej utalentowani Emilia Baczyńska, Aleksandra Kurek, Zuzanna Blicharz, Kacper Rokosz, Jan Łukasik i Artur Łukasik. Poniżej kilka luźnych asocjacji na temat niektórych Ich prezentacji…
Od 2019 roku tworzą oryginalne spektakle, koncerty i recitale. Nie stronią od eksperymentów na pograniczu purnonsensu, także prezentując wiersze Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego czy Ewy Lipskiej (z własną muzyką). Są laureatami ponad 200 nagród indywidualnych i zbiorowych na festiwalach artystycznych, m.in. Grand Prix na 15. Festiwalu Piotra Skrzyneckiego (2024), dwukrotnie I nagrody na 66. i 67. Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim w Turnieju Poezji Śpiewanej (2021, 2022).
„że być następnym niż
Poprzednim lepiej jest”
Onegdaj obejrzałem – pisze na Facebooku Jan Borek, znany i ceniony dębicki animator kultury, były dyrektor teatru im. L. Solskiego w Tarnowie – premierowy spektakl NASTĘPNY, którego scenariusz z pieśni J.Brela stworzyła i spektakl wyreżyserowała Dominika Migoń-Madura. Inteligentnie dobrane utwory, ich kolejność, konwencja w jakiej umieściła aktorów dała bardzo interesujący spektakl. Spektakl a nie kolejny koncert piosenek J. Brela. Spektakl o kondycji tzw. prostego człowieka zmagającego się ze swoimi emocjami, słabościami ale i radościami codziennego życia. Z tak postawionego zadania znakomicie wywiązał się wokalnie i aktorsko Dawid Mik i towarzyszący mu Filip Kot, który jest świetnym muzykiem a w tym przedstawieniu bardzo udanie poradził sobie także z zadaniami aktorskimi.
Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. nasze sukcesy, ale i porażki wydają się być jedyne w swoim rodzaju. podążające własnym torem. jednak w pewnym momencie naszej życiowej drogi zdajemy sobie sprawę z tego, że jesteśmy po prostu – następni.
„Następny” to muzyczna opowieść zbudowana na dobrze znanych wielu miłośnikom piosenki poetyckiej i aktorskiej utworach nietuzinkowego twórcy jakim był Jacques Brel w tłumaczeniach mistrza – Wojciecha Młynarskiego.
Najmniejsza Scena Świata to następni, którzy za Brela się biorą i którzy chcą pokazać jego wrażliwość w nieco inny niż zazwyczaj sposób. tym razem z wielogłosu historii belgijskiego barda stworzona została jedna opowieść –
o miłości, tęsknocie, rozstaniach i powrotach. Zwyczajnie. Prosto. Bez zbędnego patosu i elegancji.
„Spowiedź podrywacza” to błyskotliwa, pełna emocji i humoru historia młodego mężczyzny poszukującego tej jedynej. przewrotna opowieść, w której śmiech przeplata się ze wzruszeniem, a muzyka i literatura odsłaniają zawiłości serca.
Kanwę tej błyskotliwie opowiedzianej opowieści stanową odwieczne dylematy – czy miłość to gra, czy przeznaczenie? Czy każdy romans kończy się happy endem?
W spektaklu usłyszeć można niezapomniane utwory mistrzów polskiej piosenki literackiej – od Agnieszki Osieckiej po Jeremiego Przyborę. utwory, takie jak „Bo we mnie jest sex”, „Uciekaj moje serce” czy „Miłość biuralisty”, przeniosą was w świat wielkich namiętności, rozterek i miłosnych uniesień.
Po mistrzowsku interpretują je: Dawid Mik – wokal, Filip Kot – fortepian, Artur Łukasik – kontrabas, Jan Łukasik – instrumenty perkusyjne.
Natomiast zupełnie odmiennym bytem scenicznym jest spektakl TISCH w reżyserii Andrzeja Głowackiego, prezentowany m.in. na plenerowej scenie Pod Bimą. Jak piszą organizatorzy, pierwotnie planowana była tylko warszawska premiera na Festiwalu Warszawa Singera, ale dzięki dofinansowaniu Stowarzyszenia Żydowskiego Instytutu Historycznego w Polsce, udało się przygotować pokaz w naszym mieście.
Spektakl to uteatralizowany koncert, będący blisko dwugodzinną opowieścią, a właściwie zbiorem opowieści różnych postaci, chyba powiązanych rodzinnie, dla których stół jest miejscem życia, spotkania, rozmowy i prawdziwą, a czasem jedyną emanacją DOMU.
Jego kwintesencję stanowi Stół – miejsce spotkania dwóch światów – dorosłych i dzieci. To pod nim się chronimy. Jako dzieci budujemy nasze pałace, nasze skrytki, nasze tajemnice. Pod stołem chowamy resztki jedzenia, okruchy wspomnień, marzenia i fantazje.
Wieczni tułacze, w których znakomicie wcielają się artyści Najmniejszej Sceny Świata, zapraszają widzów do swojego świata wspomnień. Budując przestrzeń stołu, zapraszają do swojego świata opowieści. Te cztery osoby – klezmer bez pracy, dziewczyna do wszystkiego, i młodsi – lekko nawiedzona i bardziej przeczuwająca, niż świadoma poetessa, a także pragnący zgłębić tajniki wiedzy o życiu i konfrontujący ważne zapisy Księgi z realnym życiem młodzieniec. Każde z nich z marzeniami, strachem i nadzieją.
Starsi opowiadają przypadki swojego życia piosenkami–zdarzeniami, a młodsi zabawą z przedmiotami–przeczuciami. Animacje nie są łatwą ilustracją piosenek, ale to zupełnie osobna zabawa dziecięca, która bardziej karmiona jest skojarzeniami, słowami, których wypowiedzenie czyni ich świat bardziej oswojonym – mniej smutnym i przerażającym.
Scenariusz i reżyseria:
Andrzej Głowacki
Występują:
Inga Żebrowska
Zuzanna Blicharz
Kacper Rokosz
Dawid Mik
Filip Kot – fortepian
Artur Łukasik – kontrabas
Adam Jakubiec – klarnet
Jan Łukasik – instrumenty perkusyjne
Na podstawie materiałów Najmniejszej Sceny Świata
Ryszard Zaprzałka
