czyli
TARNOWSKA NAGRODA FILMOWA SCENICZNIE
Zakończyły się pokazy konkursowe w ramach 38. odsłony Tarnowskiej Nagrody Filmowej – podsumowuje nasza krakowska korespondentka Katarzyna Cetera. Czekamy na koncert finałowy, werdykty zacnych gremiów jurorskich (to już dziś!) oraz niedzielne projekcje nagrodzonych obrazów. Zanim jednak przystąpimy do ceremonii zamknięcia tarnowskiego świta kina, zerknijmy przez chwilę na wydarzenia okołokonkursowe.
W tym roku program wydarzeń towarzyszących festiwalowi prezentował się wyjątkowo okazale: ruszyło (wreszcie!) kino plenerowe, otwarto dwie wystawy, były też projekcje filmów krótkometrażowych. Jednak chyba szczególnie okazała w tym roku była ścieżka, którą na własny użytek nazwałam „teatralna” – w ramach festiwalu pokazano trzy bardzo interesujące spektakle, a w Domu Kultury Westerplatte odbyły się także warsztaty teatralne.
Na warsztaty zorganizowane pod hasłem „Tu i Teraz” wstęp był bezpłatny, należało się jedynie zapisać poprzez formularz rejestracyjny zamieszczony na stronie internetowej festiwalu. Rozpoczęły się 1 czerwca – w Dzień Dziecka – o 10:00 i stanowiły kontynuację ubiegłorocznego spotkania pt. „Jestem Sobą. Jestem Aktorem”, podczas którego uczestnicy pracowali nad zaakceptowaniem i uwolnieniem wszystkich aspektów osobowości, jako największego aktorskiego skarbu, który każdy kryje w sobie. W tym roku prowadzący: Dagmara Brodziak i Michał Krzywicki kontynuowali ubiegłoroczny wątek wzbogacając go o pracę nad koncentracją. Jest to aspekt, który umożliwia spontaniczne reagowanie i pełne doświadczanie sceny, partnera oraz życia, […] bo to jest według nas najpiękniejsze w tym zawodzie, że uprawiając go i ucząc się go nieustannie, możemy wzbogacać nasze doświadczanie życia codziennego – uważają prowadzący.
Zapisy na warsztaty aktorskie rozpoczęły się 20 maja poprzez formularz zgłoszeniowy, ale liczba miejsc jest ograniczona i pula szybko się wyczerpała. Minimalny wiek uczestnika wynosił 13lat. Było oczywiście dużo ruchu, tańca, wchodzenia w ciało, gdzie ukryte są nasze emocje, ale organizatorzy zadbali również o improwizacyjne zabawy pozwalające na rozwinięcie spontanicznego działania i reagowania na partnera. Tym razem prowadzący deklarowali: Chcielibyśmy skupić się na kolejnym najważniejszym aspekcie aktorstwa według nas, czyli na pozwoleniu sobie na bycie TU I TERAZ, w pełni, w danej sytuacji, w danej scenie, z danym partnerem.
Podczas wydarzeń towarzyszących 38. Tarnowskiej Nagrodzie Filmowej nie zapomniano także o najmłodszych. Festiwal bowiem to nie tylko filmy dla dorosłego widza, to także sekcja dziecięca – Filmy Młodego Widza, w ramach których odbywają się projekcje specjalne, animacje i warsztaty, a filmy konkursowe ocenia najmłodsze gremium jurorskie.
1 czerwca o godzinie 17 z wyjątkowym spektaklem dla dzieci ŚWIERSZCZ MAURYCY I BANDA KOMARA na deskach Amfiteatru Letniego wystąpił krakowski Teatr Za Jeden Uśmiech. Wydarzenie odbyło się w ramach 38. Tarnowskiej Nagrody Filmowej i uświetniło miejskie obchody Dnia Dziecka.
Ten spektakl przedstawia zabawne perypetie łąkowego poety – wrażliwego i romantycznego świerszcza Maurycego, który zakochuje się bez wzajemności w małej Mrówce. Wiecznie zapracowana Mrówka nie zwraca uwagi na romantyczne zaloty, wobec czego sytuację wykorzystuje łąkowy rzezimieszek Komar. Przekonuje on Świerszcza, by dołączył do jego bandy, a ten za jego namową schodzi na niewłaściwą drogę. Zdesperowany Świerszcz, by zaimponować ukochanej, gorliwie wypełnia zlecone przez Komara zadania – straszy młodsze i słabsze owady, odrzuca prawdziwych przyjaciół i popada w coraz większe tarapaty! Kiedy okazuje się, że swoim zachowaniem krzywdzi ukochaną Mrówkę, Świerszcz zaczyna rozumieć, że wybrał złą drogę a jego zachowanie było błędne. Z pomocą przyjaciół i publiczności udaje mu się sprzeciwić Komarowi i dać mu nauczkę. A o tym jak będzie przebiegać łąkowa akcja w ostatecznym zdobyciu serca świerszczowej wybranki dzieci mogły przekonać się podczas spektaklu w Amfiteatrze.
Teatr Za Jeden Uśmiech to krakowska grupa organizująca widowiska teatralne, festyny oraz koncerty na terenie całej Polski. Przy współudziale darczyńców wystawia swoje spektakle m.in. w szpitalach, gdzie najmłodsi pacjenci choć na chwilę zapominają o tym, gdzie się obecnie znajdują.
Podczas Tarnowskiej Nagrody Filmowej wystąpiła w Tarnowie również Krystyna Janda, która otrzymała także Nagrodę za całokształt twórczości. Przy okazji zaprezentowała tarnowskiej publiczności wyjątkowy spektakl podsumowujący wieloletnie dokonania artystyczne aktorki. Przedstawienie odbyło się 6 czerwca, we czwartek, w ramach 38. Tarnowskiej Nagrody Filmowej, tuż po zakończeniu projekcji ostatniego filmu konkursowego. Monolog sceniczny będący osobistą opowieścią o życiu i karierze artystki jest wyrazem jej niezwykłej pasji i talentu. Spektakl Teatru Polonia, który miał swoją premierę w grudniu 2022 roku, zyskał już status wydarzenia kultowego, odzwierciedlając bogatą karierę i wkład Krystyny Jandy w polską kulturę. – czytam w festiwalowej zapowiedzi. Mimo bardzo wysokiej ceny – bilety na ten spektakl kosztowały 150 złotych – sala widowiskowa Centrum Sztuki Mościce, gdzie odbywał się spektakl – pękała w szwach.
Spektakl MY WAY to intymna opowieść, która została przygotowana przez Krystynę Jandę z okazji jubileuszu jej 70. urodzin i jest wykonywana przez nią samą, co czyni wydarzenie jeszcze bardziej osobistym i wyjątkowym. Artystka dzieli się w nim wspomnieniami i refleksjami na temat swojego życia, kariery, przyjaciół oraz doświadczeń związanych z budową Teatru Polonia i Och-Teatru. To prawdopodobnie najbardziej niezwykłe przedstawienie w jej całym dorobku. Krystyna Janda mówi w nim o świecie, który tak ceniła, a którego coraz bardziej się obawia (…) Umiera świat, który znała i kochała, znikają ludzie, o których nam opowiadała. (…) Ona jest, wciąż jest: silna i odpowiedzialna, wie, że musi przetrwać wszystko, bo my, jej Widzowie, czekamy na to. Na gwiazdę na wysokich obcasach. Na śmiech Jandy. Czasami na łzy. Śmiejemy się i płaczemy razem. W adidasach, patrząc na szpilki. To jest właśnie różnica. (fragment recenzji Łukasza Maciejewskiego).
Tekst, koncepcja, reżyseria i wykonanie: Krystyna Janda.
Reżyseria światła: Rafał Piotrowski, Waldemar Zatorski.
Kostium: Tomasz Ossoliński.
Asystentka ds. scenografii i kostiumu: Małgorzata Domańska.
Konsultacja muzyczna: Janusz Bogacki.
Realizacja dźwięku: Michał Cacko.
Producent wykonawczy: Rafał Rossa
Wykonanie utworu „My Way” na trąbce: Jerzy Małek/Ignacy Wendt.
Decyzją kapituły TNF Krystyna Janda została uhonorowana nagrodą za całokształt twórczości oraz wkład w rozwój polskiej kinematografii – który jest oczywiście niezaprzeczalny. Tę wyjątkową nagrodę organizatorzy festiwalu, co roku przyznają najbardziej wpływowym postaciom polskiego kina. Wśród laureatów byli już reżyserzy, znakomici aktorzy, a także przedstawiciele innych profesji kinematograficznych. Po spektaklu MY WAY odbyła się ceremonia wręczenia Krystynie Jandzie statuetki „Wieczność” oraz nagrody pieniężnej w wysokości 10 tysięcy złotych. Nagrodę wręczył prezydent Tarnowa, Jakub Kwaśny.
W ostatni festiwalowy piątek, 7 czerwca, w piwnicach TCK mogliśmy obejrzeć ostatnią teatralną odsłonę TNF. STRAMEROWIE w reżyserii Tomasza Cyza, tarnowianina – jak sam artysta mówi – „z urodzenia”. To intymne przedstawienie stanowi kontynuację przejmującej powieści Mikołaja Łozińskiego, która została wydana jesienią 2023 roku. Utwór opowiada o pierwszych miłościach, kłamstwach i sekretach tarnowskiej rodziny Stramerów. Zrealizowany na podstawie fragmentu tej powieści kameralny spektakl został zaprezentowany podczas 38. Tarnowskiej Nagrody Filmowej. Premiera tego przedstawienia odbyła się w warszawskim Big Book Cafe MDM w lutym 2024 r.
Rodzeństwo Stramerów, które zostało wychowane w międzywojennym Tarnowie – przy ulicy Goldhammera – zostaje rozdzielone przez niszczycielskie działania drugiej wojny światowej. Odcięci od swojej żydowskiej tożsamości, odcięci od siebie walczą o przetrwanie, jednocześnie pielęgnując pamięć o rodzinie. Świat Stramerów to świat zwykłych ludzi, Żydów i Polaków, chcących przetrwać za wszelką cenę w obliczu toczącej się wokół wojny. Wszyscy oni pragną choć namiastki normalnego życia w świecie zwykłych ludzi chcących przetrwać wojnę – czytamy w materiałach festiwalowych. Język Mikołaja Łozińskiego (prywatnie brata przewodniczącego Jury 38. TNF – Pawła Łozińskiego), charakteryzujący się czułością i bogactwem skojarzeń przeniesiony na scenę kameralnego spektaklu.
Tarnowianie – mimo meczu i zdradliwej pogody – tłumnie dopisali. Piwnice TCK były zapełnione do ostatniego miejsca. Po spektaklu odbyło się spotkanie z reżyserem i aktorami a spotkanie poprowadził Artur Zaborski.
Obsada: Karolina Bruchnicka, Weronika Humaj, Zuzanna Lit i Józef Pawłowski
Muzyka: Pablopavo i Patryk Kraśniewski
Kostiumy: Aleksandra Grabowska
Fotografie: Marta Machej
Produkcja: Fundacja „Kultura nie boli”.
Przedstawienie powstało przy wsparciu Miasta Stołecznego Warszawa.
Katarzyna Cetera
zdjęcia – organizatorzy
