Niezależny autorski portal internetowy poświęcony kulturze i sztuce miasta i regionu, na bieżąco monitorujący to, co w kulturalnej trawie piszczy.​

Niezależny autorski portal internetowy poświęcony kulturze i sztuce miasta i regionu, na bieżąco monitorujący to, co w kulturalnej trawie piszczy.

Ośrodek Praktyk Artystycznych w Rudzie Kameralnej
Nowa siedziba Teatru Nie Teraz

PARTNER MEDIALNY

ZAPOWIEDZI | PATRONAT MEDIALNY

Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie
prezentuje
7 odcinkowy miniserial „OPOWIEŚCI TEATRALNE”


W tym unikalnym projekcie udział bierze red. naczelny n/portalu.

______________________________

MALOWANE SŁOWEM

Malowane przez: Tomasza Habiniaka

Wiersze autorstwa: Ryszarda Smagacza

REDAKTOR NACZELNY

* * *

 

już

wieczór

 

kończę

kolejny

wiersz

 

chociaż

wciąż

 

stoję

w

progu

 

Ryszard S.

______________________________

* * *

 

nie

recytuję

już

 

swoich

wierszy

 

pod

pomnikiem

Mickiewicza

 

teraz

słuchają

mnie

 

jeno

brzozy

i

ikony

 

z nich

czerpię

siłę

 

na

dalszy

bochen

czasu

 

Ryszard S.

______________________________

Panie

 

nie

dopuść

by

moje

słowa

przerastały

twoją

prawdę

 

Ryszard S.

______________________________

Wahadło

 

wiersz

to taniec

            z

chaosem

w

którym

panuje

porządek

—————————–

wiersze

pisuję

sam

      nie

wiem

jak

i

dopiero

gdy

powstaną

widzę

com

uczynił

———————————

poeta

zawsze

stoi

w

punkcie

wyjścia

co

wcale

          nie

wyklucza

między

planetarnych

rajz

 

Ryszard S.

______________________________

globalna

pandemia

 

ubrała

           nas

w kagańce

na twarzy

i

ostęplowała

nam

         dusze

a

chorzy z

urojenia

lekarze

zamiast

leczyć

wypisują

akty

      zgonu

 

Polska

jeszcze

się broni

 

niczym

Reduta

Ordona

 

przed

           tą

bolszewicką

zarazą

i

nie zginie

póki

          my

żyjemy

 

Ryszard S.

______________________________

* * *

 

jestem

starym 

człowiekiem

 

który woli

 

czytać

i

myśleć

 

pisać

i

milczeć

 

inaczej

 

niż

       nasze 

covidowe

dzieci

 

dla

których

nie ma

      przed

         i po

 

jest teraz



________________________



zaszczep

dziecku

 

bojaźń 

bożą

 

nie

preparat

 

Ryszard S.

______________________________

Poprzedni
Następny

______________________________

Perun:

Z premedytacją nie oglądam TV.

Telewizor u mnie siedzi w pudle już piąty rok. W ten wyjazdowy weekend miałem przykrą przyjemność zapoznać się z repertuarem różnych stacji korzystając z zastanego odbiornika TV. Po takiej przerwie dostrzega się znaczące różnice i niestety regres kultury.
To, co zobaczyłem i posłuchałem tak bardzo mnie przeraziło i tak bardzo mną wstrząsnęło, że obawiam się, że nie dam rady opisać tego odczucia. Przestraszyłem się zdając sobie sprawę z tego jaka masa rodaków jest karmiona szambem.
Do tej chwili mam wykrzywione usta z wielkim niesmakiem po obejrzeniu fragmentów programów informacyjnych, a także popularno-rozrywkowych. To jest kompletne dno szambowozu!!!
Dziennikarze – błaźni, aroganci, klakierzy i ignoranci, którzy kilkadziesiąt lat temu nie zdaliby matury.
Politycy „polemizujący” w TV – takie typy spotykaliśmy w XX wieku w zieleni miejskiej lub w PGR-ach.
Naukowcy – kilku karierowiczów żądnych kasy za udział w reklamach.
Ludzie kultury i sztuki – kompletny brak.
Gdzie się podziały programy, w których wykształceni, z nieprzeciętną inteligencją, kulturalni redaktorzy dawali wzór szlachetnej osobistej i społecznej postawy? Gdzie wywiało autorytety – ludzi nauki, kultury i sztuki?
W zamian mamy głupkowate seriale lub programy, w których zestaw nieokrzesanych prymitywnych i wulgarnych osób, siedząc na kanapie przed TV, żłopiąc piwo i pierdząc, mówi- „ocenia”, co jest fajne, a co niefajne, kształtuje opinię widzów. Ogląda ich podobno 70-90% społeczeństwa, które ma teraz potwierdzenie, że to jak żyją i jak się zachowują jest w porządku (jest OK i COOL!).
SKANDAL!!!  SKANDAL!!!   SKANDAL!!!
Misja kulturalna programów telewizyjnych rozmyła się gdzieś już dawno temu i nie wiadomo, czy powróci.
Jest zgoda społeczeństwa na to wszystko.
Najważniejsze w państwie osoby muszą znać ten stan rzeczy – aprobują to nie wyrażając jakiegokolwiek sprzeciwu.
Ludzie – zróbmy coś z tym, bo intelekt naszego narodu umiera na naszych oczach i na nasze życzenie!
Jesteśmy otumaniani repertuarem TV oraz coraz większą ilością dostępnego oficjalnie i legalnie alkoholu (dorosłe i mądre osoby korzystają z umiarem, ale ile takich jest? Albo ta młodzież popisująca się przed rówieśnikami?)
Jak kiedyś kolonizatorzy rozpijali rdzennych mieszkańców Ameryki, tak dziś poprzez alkohol i tragiczny poziom intelektualny programów morduje się bezkrwawo Polaków!
Alkohol sprzedawany na stacjach benzynowych!!!
To świadectwo NARODOWEGO KRETYNIZMU, UPODLENIA I PONIŻENIA, którego doczekaliśmy się w XXI wieku.
Do tego dochodzi skrajnie fatalna polityka wewnętrzna i zewnętrzna rządu, która doprowadziła do tego, że Polacy są skłóceni nawet ze swoimi najbliższymi, a żaden z sąsiadów już nas nie lubi.
Rzucą jeszcze więcej kiełbasy na grilla, puszek piwa i małpeczek w popularnych sklepach, pokażą w TV zawody pływackie w moczu i będzie można podzielić się Polską jak resztką kilkudniowej pleśniejącej pizzy!!!
Kulturalna Polsko gdzie jesteś?!
Mądry Polaku przed szkodą gdzie jesteś?!
P.S.
Pominąłem opis kilku programów.
To się w głowie nie mieści, to nie przechodzi przez usta, ani przez klawiaturę.
O mechanizmach manipulacji też nie wspominam. To zagrożenie jest/powinno być dla wszystkich oczywiste.
Niezmiennie polecam lekturę – Gustav le Bon, „Psychologia tłumu”

Piotr Barszczowski (fb)

BOŻENA KWIATKOWSKA przedstawia swoje obrazy i wiersze

O TYM I OWYM 229

Dekalog Polaka

„…Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.

Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.

 

1. Nie będziesz miał ukochania
 ziemskiego nade mnie.

2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
 dla własnej chwały,
 kariery albo nagrody.

3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
 majątek, szczęście osobiste i życie.

4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
 jak matkę rodzoną.

5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.

6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.

7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.

8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.

9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.

10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.

 

Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego”.

Zofia Kossak-Szczucka

PITAVALE - 113

wg. Jerzego Reutera

Miłość w teatrze

To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.

Pitaval 113

„Świat sztuki przestrzenią w procesie edukacyjnym i wychowawczym”

Taki tytuł nosiła ogólnopolska konferencja, jaka odbyła się we środę 30 listopada w tarnowskim ośrodku Małopolskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli przy ul. Nowy Świat, które wraz z Wydziałem Katechetycznym zorganizowało tę niezwykle ważną konferencję. Można było wziąć w niej udział na żywo lub online. W tej drugiej formie udział wzięło około 200 osób. Do udziału w tej, niestety zupełnie nie obecnej w lokalnych mediach, konferencji zaproszeni zostali twórcy kultury i sztuki, pracownicy naukowi, których obszar badań dotyczy sztuki i jej wpływu na wychowanie i edukację, a także znawcy sztuki i organizatorzy wydarzeń kulturalnych. Z ust organizatorów jak i prelegentów padło wiele słów na temat sztuki, czym ona jest dla człowieka i o jej oddziaływaniu na niego, o tym, że zbliża, kruszy mury podziałów, rozwija, pozwala lepiej zrozumieć siebie, uczy wrażliwości, wprowadza w świat uniwersalnych wartości dobra, prawdy i piękna, że wreszcie jest pomostem łączącym edukację z wychowaniem.

 

Swoją wiedzą, spostrzeżeniami i doświadczeniem dzieli się ze słuchaczami hybrydowej konferencji dr hab. Beata Cyboran, prof. UP z Instytutu Sztuki i Designu Uniwersytetu Pedagogicznego z Krakowa, dr Piotr Barszczowski – artysta-plastyk i wykładowca Katedry Wzornictwa Akademii Nauk Stosowanych w Tarnowie, dr Zoltan Gyalokay z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, ks. mgr lic. Dominik Kiełb – katechetyk, doktorant Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz ks. dr Piotr Pasek – wykładowca historii sztuki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, sekcja w Tarnowie, dyrektor Diecezjalnego Muzeum w Tarnowie i diecezjalny konserwator zabytków.

 

Z tematem „Sztuka sakralna jako przestrzeń w procesie edukacji i wychowania – archaizm czy przyszłość” zmierzył się ks. dr Piotr Pasek, ukazując, jak nawet ta, wydawałoby się archaiczna, sztuka średniowieczna może otwierać ku przyszłości. – Genialnej, bo prowadzącej ku rozwojowi. Sztuka ta bowiem zawiera w sobie głęboką treść, tzw. ukryty kod, który odkryty, odczytany, zinterpretowany kieruje ku najwspanialszym wartościom – przekonuje.

 

Dr Piotr Barszczowski z kolei mówił o swojej drodze odkrywania sztuki, o tym, jak ona w nim od dziecka pracowała, o wchodzeniu w świat sztuki i kultury. Opowiadał o swojej autorskiej technice i stylu tworzenia neowitrażu, a także „życiowym” dziele, jakim jest stworzona przez niego w ostatnich latach „Ostatnia Wieczerza XXI wieku”, a także o zaangażowaniu w postanie tej pracy młodych ludzi.

Każdy z prelegentów podkreślał, jak ważny i korzystny ze wszechmiar dla rozwoju człowieka jest świat sztuki, dostrzegając jego ogromny potencjał edukacyjny i wychowawczy, ale nie zabrakło również dostrzeżenia wyzwań, z jakimi musi się zmierzyć współczesny jej odbiorca, zwłaszcza młody człowiek. O nich sporo mówiła prof. Beata Cyboran.

 

Zwróciła uwagę na powolne odchodzenie odbiorców od żywego kontaktu z dziełem sztuki na rzecz zapośredniczonego poprzez przestrzeń wirtualną. Ta przemiana uczestnictwa w kulturze, zintensyfikowana w okresie pandemii, związana jest z wirtualizacją życia społecznego w ogóle. Przez to z jednej strony kultura i sztuka stają się powszechniejsze, ale to też sprawia, że stajemy się bardziej leniwi, taki kontakt ze sztuką traci swój odświętny wymiar, a przez co może być mniej wnikliwy. To każe się zastanowić, czy on w ogóle jest autentyczny.

Prof. Cyboran zachęcała również, by dostrzec, w jakim gąszczu informacyjnym funkcjonuje dziś młody człowiek, bombardowany treściami, których nie jest w stanie przyswoić, a więc porusza się w algorytmach skrojonych według jego wyborów. To z kolei powoduje, że zaczyna zagnieżdżać się jedynie w tych przestrzeniach i żyć w hermetycznym świecie algorytmów, z których trudno się wyrwać. One każdego człowieka zakleszczają.

 

Do tego dochodzi także dzisiejsze poszukiwanie przez odbiorców wydarzeń wielowrażeniowych i wielozmysłowych, wszelkiego rodzaju eventów i festiwali, rozproszenie uwagi, a także swego rodzaju przymus emitowania wrażeń polegający na tym, że jakoby musimy się natychmiast dzielić ze światem tym, co zobaczyłem, gdzie byłem. Jakby indywidualne przeżycie jakiejś sytuacji było dla nas czymś niepełnym lub ograniczającym.

To wszystko determinuje dość specyficzny odbiór i kontakt z dziełem sztuki. Każe się zastanowić nad jego skutkami, czy autentycznie nas rozwija, czy raczej zamyka; przemienia czy jest jedynie sposobem kreacji własnego wizerunku. Pytań jest wiele. Odpowiedzi na nie będą o tyle zasadne, o ile zadbamy o to, by kontakt ze sztuką, proces uczestnictwa w kulturze w ogóle w życiu młodego człowieka zaistniał.

 

Jak mówi kierownik Działu Doskonalenia i Doradztwa Małopolskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli, Ośrodek w Tarnowie Anita Stinia, ideą konferencji jest przybliżenie nauczycielom potrzeby wychowania przez sztukę w ramach kształtowania zainteresowań i zamiłowań artystycznych uczniów.

Wyszliśmy z założenia, że sztuka jest takim obszarem życia każdego człowieka, który realizuje mnóstwo kompetencji kluczowych. My to nazywamy po nauczycielsku kompetencjami przyszłości. Chodzi nam o to aby młodzież i dzieci nawiązywały przede wszystkim współpracę między sobą, budowały takie relacje. Sztuka jest dla nas takim elementem, który może realizować te zamiary.

Tematyka konferencji wpisuje się w kierunki polityki oświatowej państwa, a zwłaszcza w postulat powrotu do edukacji klasycznej, do wychowania w oparciu o piękno, dobro i prawdę. Jak dodaje dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie ks. Andrzej Jasnos, podczas spotkania zostaną także przedstawione metody rozwijania umiejętności i uwrażliwiania na sztukę.

Ta konferencja jest takim wyjściem naprzeciw oczekiwaniom nauczycieli z wielu dziedzin. To nauczyciele historii, języka polskiego, sztuki ale także i religii korzystają z tego dorobku szeroko rozumianej sztuki również w swojej pracy. Stąd to jest wyjście naprzeciw oczekiwaniom, ale też żeby ich wspomóc i zainspirować.

 

PROGRAM KONFERENCJI:

 

15:00 – 15:20 Otwarcie konferencji

dr Łukasz Cieślik, dyrektor Małopolskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli

Ewa Sojat, Wicedyrektor ds. Ośrodka w Tarnowie

dr Andrzej Jasnos, Dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej w Tarnowie.

 

15:20 – 15:50 ’Edukacyjne znaczenie uczestnictwa w kulturze dzieci i młodzieży”

dr hab. Beata Cyboran, prof. UP, Instytut Sztuki i Designu, Katedra Nauk o Sztuce Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. Teoretyk i praktyk animacji kultury. Autorka wielu publikacji naukowych z zakresu animacji społeczno-kulturalnej, w tym monografii Animacja w systemie zależności instytucjonalnych. Uwarunkowania rozwoju animacji społeczno-kulturalnej na tle polskiej polityki kulturalnej po 1989 roku. Interesuje się edukacją kulturową, polityką kulturalną i procesem budowania demokracji w kulturze. Uczestniczka krajowych i międzynarodowych projektów naukowych i edukacyjnych. Członek zarządu zrzeszenia działającego na rzecz animacji kultury Forum Kraków oraz Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego.

 

15:50 – 16:20 ’Współpraca z młodzieżą w procesie twórczym na przykładzie grafiki pt. Ostatnia Wieczerza XXI wieku”

dr Piotr Barszczowski, wykładowca Katedry Wzornictwa Akademii Nauk Stosowanych w Tarnowie, absolwent Akademii Sztuk Pięknych oraz Uniwersytetu Papieskiego, artysta-plastyk i fotografik, projektant komunikacji wizualnej, teolog i pedagog. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Związku Polskich Artystów Fotografików. Jego neowitraż 'Ostatnia wieczerza XXI wieku” został nagrodzony przez jury oraz publiczność na XIII Biennale Sztuki we Florencji. XIII Biennale we Florencji było pierwszym pokazem artysty za granicą, na którym neowitraż 'Ostatnia Wieczerza XXI wieku’, a także 'Panta Rhei – Alegoria Czasu’, 'Kawiarenka” oraz 'Sztorm” zostały wyróżnione złotym medalem im. Wawrzyńca Wspaniałego 'Lorenzo Il Magnifico Award ” w kategorii sztuk multimedialnych.

 

16:20 – 16:50 ’Sztuka dawna wobec współczesności w nauczaniu uniwersyteckim”

dr Zoltan Gyalokay, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Obszarem geograficznym jego zainteresowań badawczych jest Europa Środkowa, zakresem czasowym lata ok. 1300-1550, a dziedzinami artystycznymi rzeźba i malarstwo. W sposób szczególny interesuje się wszelkiego rodzaju relacjami zarówno między ośrodkami artystycznymi, jak i między poszczególnymi twórcami a odbiorcami ich dzieł.

 

16:50 – 17:00 Przerwa

 

17:00 – 17:30 ’Piękno, jako źródło współczesnej edukacji religijnej oraz formacji dzieci i młodzieży”

mgr lic. Dominik Kiełb, student Szkoły Doktorskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, katechetyk. W obszarze jego zainteresowań znajdują się badania nad religijnością młodzieży w Polsce, badania nad tożsamością religijną i narodową polskich emigrantów, edukacja religijna, metodologia katechetyki i teologii pastoralnej. Odbył wizyty naukowe na uniwersytetach: Oksford, Perugia, Rzym.

 

17:30 – 18:00 Sztuka sakralna przestrzenią w procesie edukacji i wychowania – archaizm czy przyszłość?”

dr Piotr Pasek, wykładowca historii sztuki na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, Sekcja w Tarnowie, Dyrektor Diecezjalnego Muzeum w Tarnowie, Diecezjalny Konserwator Zabytków.

 

18:00 – 18:30 ’Znaczek pocztowy, jako materiał dydaktyczny na lekcji historii”

dr Marek Smoła, wykładowca genealogii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, nauczyciel historii w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie, badacz przeszłości Mościc. Jako badacz dziejów lokalnych Tarnowa, opracował m.in. monografię Fabryki Zakładów Azotowych oraz mościckich szkół. Jest także autorem opracowań, głównie z zakresu od II Rzeczypospolitej do współczesności, ukazujących obraz Polski, dynamikę zmian, w których podkreśla, że każde pokolenie pozostawia ślady, które rodzą dobro. Dnia 22 października 2022 r. został odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości.

 

Za: RDN oraz Beata Malec-Suwara (Foto Gość)

Ryszard Zaprzałka

Zobacz również:

ŻAK TERAZ #38 – Babcia i Dziadek

    Mądrzy ludzie debatują o lewackiej dekonstrukcji rodziny. Dla tych, których to bezpośrednio dotyczy (dla rodzin), nie jest to już takie oczywiste, bo w odwiecznej wojnie zła z dobrem wróg człowieka skutecznie stosuje metodę

Czytaj więcej....

Przez Twe święte zmartwychwstanie,
z grzechów powstać daj nam, Panie

Każdemu z Was, każdemu kto w Waszym
sercu ma choć miejsca odrobinę

wszelakości dobrej a Bożej
w czas WIELKIEJ NOCY
Anno Domini 2025
życzy Teatr Nie Teraz
oraz Tarnowski Kurier Kulturalny

Poprzedni
Następny

 

  jak
  Babcia
  przy
  furtce
  stoi

 

  cierpiąc
  na
  zawroty
  historii

 

  Ryszard S.

MALOWANIE SŁOWEM

Ryszard Smagacz

Tryptyk Katyński część I

 

Część I

 

            1940 – 2010 Katyń

to

dla Polaków

ziemia

święta i przeklęta

wojenna

dwie daty

dwie listy

ale

od

teraz

pamięć jedna

 

wtedy

bezimienny guzik

z orzełkiem

teraz

obrączka

z imieniem

prezydenta

 

wtedy

strzały w tył głowy

i milczący las

wokół

teraz

salwy honorowe

Zygmunt i Wawel

i pokój

także my

jakby

nie ci

sami

oby

 

CZYTAJ DALEJ

 

Teatr Nie Teraz

Galeria Mistrzów:

Najnowsze spektakle:

MINIATURA TEATRALNA
PREMIERA
12 października 2024, Dwór Brzozówka w Tomicach k/ Warszawy

PREMIERA
5 października 2024, Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu
11 października 2024, Zakliczyńskie Centrum Kultury

PREMIERA
8 marca 2024, Muzeum Wsi Radomskiej
15 marca 2024, Zakliczyńskie Centrum Kultury

PREMIERA

8 lipca 2023, Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu

PREMIERA
18 marca 2023, Zakliczyńskie Centrum Kultury

PREMIERA

28 września 2022, Łomża

10 wrzesień 2022 – Suchowola koło Białegostoku
16 wrzesień 2022 – Strachocina koło Sanoka

8 wrzesień 2022 – Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu
14 wrzesień 2022 – Gliwice

Pierwsza premiera online – grudzień 2020

dworek M. Konopnickiej w Żarnowcu

Lipiec 2020

Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy Maszkienice

Listopad 2019

Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy Maszkienice

Spektakl teatralny w wykonaniu adeptów TNT

Arkadia – Sybir – Powrót do nieswojego domu

kwiecień 2019

listopad 2018 – Opole

październik 2017 – Tuchów – Kraków – Warszawa
październik 2016 – Tarnów Ratusz
marzec 2016 – Tuchów klasztor
luty 2016 – Warszawa – Galeria Porczyńskich
sierpień 2015 – Ołpiny
listopad 2014/2015 – Tuchów, Ołpiny /Wymarsz/
październik 2014 – Warszawa Żoliborz – Dom Pielgrzyma „Amicus”
lipiec 2013 – Synagoga – Dąbrowa Tarnowska
kwiecień 2012 – Warszawa – Więzienie na Rakowieckiej

maj 2011 – Warszawa – Muzeum Niepodleglości

grudzień 2010 – Hotel Tarnovia
maj – czerwiec 2003 Peregrynacja z kopią Veraikonu: Nowy Sącz, Stary Sącz, Just, Rożnów, Tropie, Jamna, Lipnica Murowana,  Nowy Wiśnicz, Szczepanów, Zabawa, Zawada, Tarnów 

_______________________

SPOTKANIA

_______________________

więcej na www.nieteraz.pl 
www.tarnowskikurierkulturalny.pl

YouTube