czyli
FRANCUSKIE OSTATKI
W CENTRUM SZTUKI MOŚCICE
Nastrojowe, magiczne, liryczne – takie ostatki z francuską piosenką odbywają się co roku w ramach autorskiego cyklu wymyślonego i twórczo realizowanego przez Karolinę Wójs cyklu SPIS TREŚCI POUFNYCH. Jego odsłona – relacjonuje red. Katarzyna Cetera, zatytułowana „Francuski styl” co roku gromadzi rzesze tarnowskiej publiczności. Niedzielny wieczór z francuskim winem i francuską piosenką – oto czego nam było trzeba, aby odpocząć od wojennych newsów. Przecież w poniedziałek znowu ruszymyliśmy wykupywać benzynę i czyścić swoje konta bankowe…
„Chanson française” to piękne, nieprzemijające utwory zaliczane do klasyki piosenki takich artystów jak: Georges Brassens, Jacques Brel, Edith Piaf czy Joe Dassin zaśpiewał tym razem, rodowity Francuz, ambasador francuskiej piosenki w Polsce. Klimat utworów niezapomnianych bardów przywołał artystyczną bohemę i romantyczną aurę. W niedzielny wieczór – dzięki niezwykłemu repertuarowi oraz wirtuozerskiemu wykonaniu – mogliśmy wejść w cudowny, romantyczny klimat francuskich brzmień, skojarzeń z paryskimi uliczkami i artystyczną bohemą. Ta piękna harmonia połączyła świeże, oryginalne spojrzenie na znane utwory z muzyczną tradycją piosenki francuskiej.
Chris Schittulli jest rodowitym Francuzem o włoskich korzeniach. Pochodzi z Grenoble. To ambasador francuskiej piosenki w Polsce i polskiej piosenki po francusku. Śpiewa po francusku z własną, oryginalną interpretacją. Artysta współpracuje z wieloma orkiestrami i grupami muzycznymi we Francji, tłumaczy na język francuski i interpretuje teksty polskich mistrzów -Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, Jacka Cygana, Agnieszki Osieckiej czy Juliana Tuwima.
W niedzielny wieczór na antresoli Centrum Sztuki Mościce usłyszeliśmy piosenki – Charlesa Aznavoura, Charlesa Treneta, przeboje Edith Piaf, Francisa Lai, Gusa Viseur Tony’ego Mureny, Richarda Galliano i wielu innych. W tę muzyczną podróż wyruszyliśmy wraz ze wspaniałymi artystami o imponującym dorobku artystycznym i czującymi jak nikt klimat paryskiej ulicy.
Charyzmatycznemu wokaliście towarzyszył Wiesław Prządka – jeden z najwybitniejszych polskich bandoneonistów. Sam zwykł mawiać, że urodził się po to, aby grać na akordeonie. Sam jest zakochanym w muzyce francuskiej artystą, któremu w duszy rozbrzmiewa namiętne tango, oraz jedynym Polakiem grającym na bandoneonie diatonicznym – instrumencie charakterystycznym waśnie dla tanga. Wirtuoz, kompozytor, aranżer i dyrektor artystyczny dużych produkcji muzycznych. Jako pierwszy Polak, odważył się grać na nim muzykę całego świata wprowadzając własne innowacje, tworząc przez lata liczne autorskie projekty.
Zbigniew Wrombel – muzyk, instrumentalista, kompozytor i aranżer gra na kontrabasie i gitarach basowych. Od wielu lat zalicza się do czołówki muzyków jazzowych w Polsce. Jego wszechstronne zainteresowania muzyczne sprawiają, że porusza się swobodnie po różnych obszarach stylistycznych. Preferuje nowoczesny jazz akustyczny i elektryczny zabarwiony odcieniami rhythm’n’bluesa, funku i muzyki latynoskiej. Jako muzyk studyjny nagrał wiele sesji z czołowymi artystami polskiej sceny.
Piotr Wrombel to przedstawiciel młodszej generacji muzyków jazzowych – – pianista, kompozytor, aranżer, laureat festiwali i konkursów jazzowych takich jak Jazz Juniors, Jazz nad Odrą, Konkurs Improwizacji Jazzowej w Katowicach. Gra także na innych instrumentach klawiszowych. Bierze udział w wielu projektach jazzowych, ale jest pianistą uniwersalnym i swobodnie porusza się po różnych obszarach stylistycznych jazzu. Zauważalna jest także jego aktywność na scenie muzyki gospel, soul i pop. Gra także w big-bandach i orkiestrach rozrywkowych, koncertował w różnych krajach Europy i w Stanach Zjednoczonych. Występował także z takimi artystami, jak Rick Margitza, Dean Brown, Mike Russell, Melanie Goerlitz Współpracuje między innymi z takimi artystami jak, Edyta Górniak, Ewa Uryga, Kasia Cerekwicka, Tatiana Okupnik, Zbigniew Namysłowski, Krzesimir Dębski, Wojtek Mrozek, Zbigniew Lewandowski, Janusz Szrom, Ryszard Rynkowski, Krzysztof Zawadzki. Od niedawna prowadzi też działalność pedagogiczną, nauczając fortepianu jazzowego w Szkole Muzycznej II stopnia przy ulicy Bednarskiej w Warszawie. Od lat bierze udział w Międzynarodowych Warsztatach Jazzowych w Chodzieży kierując sekcją rytmiczną akompaniującą wokalistom jazzowym w klasie Janusza Szroma.
Przed tarnowską, licznie zgromadzoną publicznością wystąpili więc artyści z ogromnych dorobkiem artystycznym, współpracujący ze sobą od lat i czujący muzykę francuską. Brzmienia wokalu, akordeonu, fortepianu oraz kontrabasu, dzięki ciekawym aranżacjom oraz nowatorskiemu podejściu artystów, spełniły chyba wymagania nawet najbardziej wymagających melomanów.
Katarzyna Cetera
zdjęcia – Przemysław Sroka (CSM)
