Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
Festiwal Paschalny Musica Poetica
Sztuka cię nie oszuka. Jest ona treścią życia.
To już dziewiąta edycja wyczekiwanego co roku z dużym zainteresowaniem cyklu koncertów, na który składają się muzyczne wykonania dzieł wielkopostnych w okresie poprzedzającym Wielkanoc. Koncerty Festiwalu prezentują dzieła światowego i polskiego dziedzictwa kulturowego, ze szczególnym uwzględnieniem okresu XVII i XVIII wieku. W tym roku odbywać się będzie w dniach 10 - 14 kwietnia tradycyjnie w Bazylice Katedralnej w Tarnowie. Głównym organizatorem Festiwalu jest Centrum Sztuki Mościce, gdzie we wtorek 19 marca odbyła się konferencja z udziałem m.in.: Jan Tomasz Adamus - Dyrektor Artystyczny Festiwalu, Magdalena Warejko przedstawiciel Rozwoju Sztuki Sonoris, Marcin Sobczyk - Dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miasta Tarnowa oraz Agnieszka Kawa - Dyrektor Centrum Sztuki Mościce, na której przedstawiono główne założenia i szczegółowy program imprezy, zapowiadającej się jako jedno z najważniejszych wydarzeń muzycznych roku. Podczas festiwalu będzie można też posłuchać Chóru Polskiego Radia, Brahmsa w wykonaniu Capella Cracoviensis czy Roberta Bacharę na skrzypcach barokowych.
Nowy sezon w Kąśnej Dolnej
5 marca w Starostwie Powiatowym odbyła się konferencja prasowa Centrum Paderewskiego podsumowująca rok 2018 i zapowiadająca nowy sezon artystyczny, który w Kąśnej zainaugurowany zostanie 14 kwietnia koncertem wielkich retro przebojów w wykonaniu zespołu Singin' Birds. Uczestniczący w spotkaniu Starosta Tarnowski Roman Łucarz i Etatowy Członek Zarządu Powiatu Tomasz Stelmach omówili najważniejsze projekty inwestycyjne, a dyrektor Centrum Łukasz Gaj opowiedział m.in. o wydawnictwie płytowym "Paderewski. Muzyka mojego domu" oraz nowej stronie internetowej instytucji. – Już od kwietnia zapraszamy na pierwsze koncerty – mówił dyrektor placówki Łukasz Gaj. Do tej jedynej tak zachowanej posiadłości mistrza Ignacego Jana Paderewskiego w Kąśnej Dolnej, znanym mateczniku tarnowskich melomanów, przyjadą znani pianiści i piosenkarze, a także muzycy rozpoczynający swoje kariery. A wszystko to w kontekście obchodzonego obecnie roku Stanisława Moniuszki.
"Tańczmy po miłości śmierć"
Tak nieco prowokująco zachęcał Michał Łanuszka wykonując ponadczasowe pieśni i piosenki wielkiego Leonarda Cohena. Ten absolutnie wyjątkowy koncert odbył się w niedzielę 24 lutego, z nieco ponad tygodniowym poślizgiem spowodowanym żałobą narodową, na scenie - Antresoli Centrum Sztuki Mościce, gromadząc na widowni komplet widzów; biletów zabrakło na długo przed pierwszym terminem koncertu 15 lutego. Muzyka Leonarda Cohena, syna polskiego Żyda, to niezwykle poruszająca podróż przez świat męskich emocji - miłości, tęsknoty, pożądania, czułości, namiętności... W Mościcach można było usłyszeć zarówno te bardzo intymne piosenki, jak „Jestem twój/I’m Your Man" czy „Chelsea Hotel #2", jak i zrealizowane przy wsparciu kwartetu smyczkowego wielkie cohenowskie przeboje „Hallelujah" czy „Dla ciebie walc/Take this Walz" - wszystkie w nowych polskich przekładach Michała Kuźmińskiego. Wszystkie nowe tłumaczenia zostały w pełni zaakceptowane przez Mistrza Leonarda, którego miałem okazję przed laty posłuchać na żywo w Krakowie. W sumie usłyszeliśmy 11 pięknie i po polsku zaaranżowanych wielkich przebojów Leonarda Cohena, które dawno nie były zaśpiewane tak poruszająco. Michałowi Łanuszce towarzyszył kwartet smyczkowy w składzie: Joanna Malinowska, Aldona Trybulec, Maria Czaplińska i Dominik Berniak. Piosenki Cohena w zaskakującym, świeżym i chwytającym za serce wykonaniu. Wokal Michała Łanuszki hipnotyzujący, świetna aranżacja instrumentalna. Tłumaczenie utworów zuchwałe, zaskakujące i pomysłowe - napisał jeden z internautów. Na tej muzyce nie każdy się pozna... Może się okazać zbyt piękna, zbyt nostalgiczna, zbyt nastrojowa. Tym większe brawa dla wszystkich!
Muzycznie i patriotycznie
Muzyka jest rodzajem modlitwy. Służy refleksji, szukaniu głębi. Muzyka sakralna przybliża ludzi do Boga.
W ostatni piątek, 16 listopada, w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej odbył się uroczysty koncert z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości oraz bliskich relacji polsko-amerykańskich. Artystyczną dominantą tego niezwykłego wieczoru był występ wybitnego amerykańskiego pianisty Neala Larrabee'ego, który wykonał kompozycje Ignacego Jana Paderewskiego, Fryderyka Chopina, Samuela Barbera oraz Thomasa Gottschalka. Dopełnieniem koncertu były projekcja 8- minutowego filmu i wystawa, poświęcone pamięci Herberta Hoovera - wielkiego przyjaciela Polski i Polaków. Znanego amerykańskiego działacza, organizatora pomocy dla Polaków po odzyskaniu niepodległości. Wieczór uświetnił swoją obecnością Konsul Generalny Stanów Zjednoczonych Ameryki B. Bix Aliu. Wśród gości znaleźli się również Prezydent Miasta Tarnowa Roman Ciepiela, Sekretarz Powiatu Tarnowskiego Wacław Prażuch oraz Burmistrz Miasta i Gminy Ciężkowice Zbigniew Jurkiewicz. Zaś w sobotę, 17 listopada, rozpoczęły się VIII Tarnowskie Dni Cecyliańskie, które potrwają tydzień i zakończą się 24 listopada. Na to znaczące wydarzenie nie tylko kulturalne złożą się audycje, recitale, koncerty muzyki chóralnej i organowej oraz warsztaty organowe i VIII Ogólnopolski Konkurs Organowy Uczniów Diecezjalnych Studium Organistowskich.
