Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
MONK - ambasador Tarnowa
Działający z powodzeniem od 22 lat najpierw na tarnowskim, później na ogólnopolskim, a od pewnego czasu także na międzynarodowym rynku muzycznym zespół wokalny MONK, to nietypowa i niełatwa w popularnym odbiorze formacja muzyczna. Choć nie używają instrumentów, a ich muzykę tworzą wyłącznie ludzkie głosy, słuchacze często mówią o nich, że dobrze „grają”. Swoją twórczość określają jako „współczesną jazzowo – popową muzykę a’capella”. W ich repertuarze znaleźć można przeboje muzyki pop oraz standardy jazzowe. Zespół tworzą: Marcin Sobczyk, Grzegorz Ważny, Mirosław Pasek, Tomasz Stec, Piotr Cyz. Zespół MONK regularnie koncertuje w kraju i zagranicą (dwukrotnie odbył trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych). Uniwersalny charakter wykonywanej muzyki sprawia, że zespół sprawdza się zarówno w małych klubach, jak i w dużych salach koncertowych. stosunkowo niedawno, bo dopiero po dwudziestu latach od założenia grupy, Monk wydał swój debiutancki album „Opowieści z Biblii wzięte – Historia zbawienia 2000”. Obecnie zespół zaprezentował swój pierwszy profesjonalny teledysk. Tym razem tarnowska grupa na warsztat wzięła wielki przebój Erica Claptona "Tears in haven". Za muzyczną stronę klipu odpowiada sławny amerykański producent Bill Hare. Klip powstał w miejscu niezwykłym – warsztacie ludowego rzeźbiarza Adama Cichońskiego w Brzozowej (gm. Gromnik). O muzykach ostatnio było głośno nie tylko ze względu na dokonania muzyczne. W jednym z podręczników szkolnych pięcioosobowy skład z Tarnowa został przedstawiony jako przykład zespołu wykonującego muzykę a cappella. Zdjęcie muzyków znalazło się w książce do muzyki dla uczniów 7 klasy podstawówki wraz z płytą z utworem zespołu pt. "Exodus". Z tego szczególnie cieszy się członek zespołu Marcin Sobczyk (na co dzień szef wydziału kultury tarnowskiego magistratu), bo jak podkreśla, ten utwór napisał tarnowianin Bartłomiej Szułakiewicz. W nagraniu wzięli udział inni tarnowianie, między innymi Rafał Taraszka i Patryk "Dziunek" Wroński.
Organista
W dniach 18-25 listopada w Tarnowie odbywały się VII Tarnowskie Dni Cecyliańskie. W tym roku poza koncertami organowymi odbyła się konferencja naukowa, dla młodych adeptów sztuki organowej przygotowano warsztaty, a uczniowie studium organistowskich z Polski mogli rywalizować w konkursie. Dni Cecyliańskie są związane ze wspomnieniem św. Cecylii, które przypada 22 listopada w kalendarzu liturgicznym. Święta Cecylia jest patronką śpiewu i muzyki kościelnej, stąd środowiska, które są zaangażowane w tworzenie tej muzyki w tych dniach w sposób szczególny starają się zwrócić uwagę na swoją działalność. To święto dla wszystkich, którzy zajmują się muzyką kościelną. O szczegółach pisaliśmy przy okazji inauguracji tego ważnego wydarzenia kulturalnego. W tym roku zdominował je niewątpliwie koncert finałowy w wykonaniu Gianluca Libertucci - organisty z Bazyliki św. Piotra na Watykanie i to nie tylko ze względu na wykonawcę, ale także instrument. Mowa o organach w kościele Serca Pana Jezusa na Rzędzinie, jednym z najlepszych instrumentów w Polsce w tej stylistyce. A oto co mówił o kondycji muzyki organowej gość specjalny VII Tarnowskich Dni Cecyliańskich...
ArtFest - pierwsza odsłonia
Przez najbliższe trzy tygodnie Tarnów znów będzie miastem sztuki. Stanie się tak za sprawą rozpoczętego wczoraj, we wtorek 21 listopada, festiwalu sztuki ArtFest. Na wieczorze inauguracyjnym w Centrum Sztuki Mościce /festiwalowe imprezy odbywać się będą także w Biurze Wystaw Artystycznych/, usłyszeliśmy piosenki ikony światowej popkultury Marilyn Monroe w wykonaniu jej polskiego odpowiednika Soni Bohosiewicz. Podczas otwierającego tegoroczny ArtFest koncertu Na Antresoli CSM, świetnie dysponowana tego wieczoru śpiewająca aktorka zdradziła „10 sekretów Marilyn Monroe”. Drugą część tego magicznego wieczoru wypełniło spotkanie znanego celebryty, cenionego filmoznawcy i publicysty, powszechnie kochanego w rodzinnym mieście Łukasza Maciejewskiego z bohaterkami swojej najnowszej książki „Aktorki. Odkrycia” – Katarzyną Gniewkowską, Małgorzatą Hajewską Krzysztofik, Anną Radwan, Dorotą Segdą, Sonią Bohosiewicz. O tym, jak ArtFest, którego 14. edycja właśnie się zaczęła jest oczekiwany i doceniany przez Tarnowian, najlepiej świadczy fakt, że na długo przed jego mościcką inauguracją licznych chętnych witał napis: Uwaga! brak miejsc!
Tarnowskie Cecyliana
Jutro, w sobotę 18 listopada, rozpoczynają się VII Tarnowskie Dni Cecyliańskie, jedna z ważniejszych, cyklicznych imprez kulturalnych miasta i regionu. W programie koncerty organowe i chóralne, warsztaty muzyczne, a także konkurs i sesja naukowa. Gościem specjalnym Dni będzie m.in. organista bazyliki św. Piotra w Watykanie, który w kościele na Rzędzinie zagra na jednym z najlepszych tego typu instrumentów w Polsce. Chcemy przez te Dni, zwrócić uwagę na piękno muzyki liturgicznej, animować sakralną kulturę muzyczną, a także pokazywać - zwłaszcza młodym adeptom sztuki organowej - jak powinna wyglądać piękna liturgia – mówi ks. Grzegorz Piekarz, dyrektor Wydziału Muzyki Kościelnej Kurii Diecezjalnej w Tarnowie. Szczególnie bogaty program przygotowano z okazji przypadającego na 22 listopada, liturgicznego wspomnienia św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej. To jedna z najsławniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła najprawdopodobniej na przełomie II i III wieku. Pochodząca z rzymskiego patrycjatu Cecylia jako chrześcijanka złożyła ślub czystości. Mimo że zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie tylko nie złamała ślubu, lecz jeszcze pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską przez ścięcie. Jej ciało odnaleziono w roku 822 w katakumbach i przeniesiono do bazyliki na Zatybrzu.
