Pegazem po Tarnowie
Tomek Habiniak
apel w sprawie wystawy
W tym roku skończyłby 55 lat. Miał wielkie serce i mocną głowę oraz równie wielki talent. Był znakomitym rysownikiem i grafikiem ale przede wszystkim karykaturzystą. Jednym z ostatnich, co tak kreską wodził, a raczej uwodził liczną rzeszę odbiorców swoich prac. W Tarnowie był w swojej maestrii bezkonkurencyjny ale przez swoje rodzinne miasto bezapelacyjnie odrzucony i wręcz urzędowo bojkotowany. Wystarczy powiedzieć, że nigdy nie miał w Tarnowie swojej wystawy, a przecież stworzył kilkaset oryginalnych prac plastycznych. 0dszedł 5 stycznia i z tej okazji w specjalnie poświęconym mu tekście napisaliśmy, że to pora najwyższa pomyśleć o zorganizowaniu pośmiertnej wystawy jego unikalnych prac... I oto słowo ciałem się staje bowiem na nasz apel pierwsze odpowiedziało nasze Biuro Wystaw Artystycznych i w osobie Piotra Kukli, działającego w imieniu dyrektor Ewy Łączyńskiej-Widz, proponując przygotowanie retrospektywnej wystawy prac Tomasza Habiniaka. Jej otwarcie odbędzie się w dniu 17 września w siedzibie BWA w ramach rozpoczynającej się wtedy kolejnej edycji Festiwalu Komedii TALIA. Przygotowanie ekspozycji wraz z ekskluzywnym katalogiem wymaga ogromnej pracy organizacyjnej, a czasu jest naprawdę niewiele, stąd apel kuratora wystawy Piotra Kukli o wypożyczenie prac Tomka, głównie karykatur, które można składać w recepcji BWA w pałacyku w Parku Strzeleckim lub ustalać ich odbiór z naszą redakcją - kom. 795 206 706, adres emaliowy redakcja@
Archiwum
------------------------
wiersze ostatnie
Oldze T.
po Noblu
świat
stworzony ze słów
umiera
a my wraz z nim
i nawet tego
nie zauważamy
nie potrafimy
opowiedzieć
sobie świata
z którym
coś jest
nie tak
Internet
to
opowieść idioty
więc
Grając na wielu
bębenkach
jesteśmy
ciągle
w podróży
Ludzie księgi
Bieguni
od
Prawieku
Prowadzimy swój pług
przez kości
umarłych
jak tkacz
zwijając
swoje życie
czuli narratorzy
budujemy sobie
Dom dzienny
i
dom nocny
czekając na Godota
zamiast niego
spotykamy
Charona
to on
za obola
przeprawia nas
przez Styks
do otchłani
Ksiąg Jakubowych
nasza
zagubiona dusza
snuje swoje
Opowiadania bizarne
poszukując
Lalki i perły
a może
Czarnej ruty
na wigilię
Ryszard S.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
30 lat Centrum Paderewskiego - część pierwsza
czyli Jubileuszowe Dionizje w Kąśnej Dolnej
W dniach 24-26 lipca Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętować będzie jubileusz 30-lecia istnienia. Podczas tego muzycznego świętowania zaplanowano wydarzenia podsumowujące dorobek Centrum Paderewskiego. Inauguracją obchodów, a zarazem kluczowym ich momentem będzie zaplanowana na piątek 24 lipca Gala Trzech Dekad z udziałem sław polskiej kameralistyki, związanych z Kąśną od zarania. Na kąśnieńskiej estradzie wystąpią: Krzysztof Jakowicz, Vadim Brodski, Jakub Jakowicz i Robert Morawski. Galę poprowadzą Anna Woźniakowska i Jan Popis. Pozostałe dwa dni – 25 i 26 lipca upływać będą również pod znakiem spotkań z doskonałymi artystami i muzyką na najwyższym poziomie. 25 lipca melomanów czeka spotkanie z Waldemarem Malickim, który wraz z kwintetem smyczkowym wykona program zatytułowany „Historia Muzyki według Waldemara Malickiego”. Finał jubileuszu – 26 lipca, to występ austriackiego pianisty Ingolfa Wundera, laureata II nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Koncerty rozpoczną się o godzinie 18.00. Nasza redakcja będzie obszernie relacjonować ten wyjątkowy Jubileusz. To również dobra okazja do przypomnienia nie tylko muzycznej historii dworku, co czynimy piórem Jerzego Reutera.
Jednodniowy Festiwal
Jazz – gatunek muzyczny, który powstał w początkach XX wieku (zapoczątkowany około 1900 roku) na południu Stanów Zjednoczonych w dzielnicy prostytutek Storyville w Nowym Orleanie (tradycyjnie początki jazzu łączą się z Congo Square ) jako połączenie muzyki zachodnioafrykańskiej i europejsko-amerykańskiej (bluesa, ragtime’u i muzyki europejskiej). Stanowi on połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej. Wkrótce jazz dotarł do Europy, gdzie działali wybitny skrzypek jazzowy Stephane Grapelli i gitarzysta Django Reinhardt. Jazzem inspirowali się kompozytorzy "poważni" - Gershwin, którego utwory z jazzowej opery "Porgy and Bess" również funkcjonują jako standardy, z najsławniejszym "Summertime" na czele. Jazz dotarł do Tarnowa tak naprawdę 13 lat temu, kiedy to zorganizowano pierwszy festiwal jazzowy - było to w 2007 roku... Dziś, w piątek 17 lipca 2020 roku, odbyła się kolejna edycja Festiwalu Jazzowy Rynek, aczkolwiek mocno kadłubkowa, ograniczona jeno do jednego koncertu w amfiteatralnym plenerze, poprzedzona Paradą Nowoorleańską na trasie Plac Sobieskiego - Amfiteatr Letni.
Z kluczem wiolinowym w herbie
Niewątpliwą dumą Tarnowa jest Starówka, urokliwe uliczki, renesansowe kamienice i ceglane świątynie, ale w mieście pod Górą św. Marcina pojawiają się też nowoczesne budynki - ze stali i szkła, o futurystycznych kształtach albo nietypowych elewacjach. Przy ulicy Lippóczy'ego stanął właśnie kolejny - sali koncertowej przy Zespole Szkół Muzycznych. Jest na niej 238 stałych miejsc siedzących z możliwością dostawienia do 268. Scena ma organy piszczałkowe i fortepian, może pomieścić całą orkiestrę. Razem z salą powstało zaplecze dydaktyczne z salą gimnastyczno – baletową czy salami ćwiczeniowymi z fortepianami. Obok jest też boisko sportowe. Inwestycja pochłonęła ponad 22 miliony złotych. Dodatkowo, około czterech milionów kosztowało wyposażenie obiektu. W ostatnią sobotę, 11 lipca, odbyła się oficjalna inauguracja działalności nowej sali koncertowej, którą uświetnił występ Tarnowskiej Orkiestry Kameralnej udostępniony także online. Wśród znakomitych gości zaproszonych na uroczystość dostrzec można było m.in. sędziwego kompozytora i pedagoga maestro Romana Zubka, jednego z założycieli i długoletniego dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych w Tarnowie.
Muzyka znad pięknego modrego Dunaju.
Popołudnie ze Strauss Ensemble
W ostatnią niedzielę, 28 czerwca o godz. 16 odbył się w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej pierwszy w tym roku koncert z udziałem publiczności. Przed ograniczoną rygorami polityczno-sanitarnymi ilością widzów (limit 150 miejsc, wiadomo:pandemia) wystąpił znakomity baryton Jakub Milewski oraz doskonale dysponowany tego popołudnia zespół Strauss Ensemble. Działająca w zlokalizowanym na Pogórzu Ciężkowickim urokliwym dworku mistrza Ignacego Jana Paderewskiego - światowej sławy pianisty i kompozytora, wielkiego patrioty i polityka, w jedynej tak zachowanej na świecie posiadłości, to kolejna po teatrze i BWA instytucja przywracająca normalność w tarnowskiej kulturze.
| |||||
| |||||
|
