Pegazem po Tarnowie
Tomek Habiniak
apel w sprawie wystawy
W tym roku skończyłby 55 lat. Miał wielkie serce i mocną głowę oraz równie wielki talent. Był znakomitym rysownikiem i grafikiem ale przede wszystkim karykaturzystą. Jednym z ostatnich, co tak kreską wodził, a raczej uwodził liczną rzeszę odbiorców swoich prac. W Tarnowie był w swojej maestrii bezkonkurencyjny ale przez swoje rodzinne miasto bezapelacyjnie odrzucony i wręcz urzędowo bojkotowany. Wystarczy powiedzieć, że nigdy nie miał w Tarnowie swojej wystawy, a przecież stworzył kilkaset oryginalnych prac plastycznych. 0dszedł 5 stycznia i z tej okazji w specjalnie poświęconym mu tekście napisaliśmy, że to pora najwyższa pomyśleć o zorganizowaniu pośmiertnej wystawy jego unikalnych prac... I oto słowo ciałem się staje bowiem na nasz apel pierwsze odpowiedziało nasze Biuro Wystaw Artystycznych i w osobie Piotra Kukli, działającego w imieniu dyrektor Ewy Łączyńskiej-Widz, proponując przygotowanie retrospektywnej wystawy prac Tomasza Habiniaka. Jej otwarcie odbędzie się w dniu 17 września w siedzibie BWA w ramach rozpoczynającej się wtedy kolejnej edycji Festiwalu Komedii TALIA. Przygotowanie ekspozycji wraz z ekskluzywnym katalogiem wymaga ogromnej pracy organizacyjnej, a czasu jest naprawdę niewiele, stąd apel kuratora wystawy Piotra Kukli o wypożyczenie prac Tomka, głównie karykatur, które można składać w recepcji BWA w pałacyku w Parku Strzeleckim lub ustalać ich odbiór z naszą redakcją - kom. 795 206 706, adres emaliowy redakcja@
Archiwum
------------------------
wiersze ostatnie
Oldze T.
po Noblu
świat
stworzony ze słów
umiera
a my wraz z nim
i nawet tego
nie zauważamy
nie potrafimy
opowiedzieć
sobie świata
z którym
coś jest
nie tak
Internet
to
opowieść idioty
więc
Grając na wielu
bębenkach
jesteśmy
ciągle
w podróży
Ludzie księgi
Bieguni
od
Prawieku
Prowadzimy swój pług
przez kości
umarłych
jak tkacz
zwijając
swoje życie
czuli narratorzy
budujemy sobie
Dom dzienny
i
dom nocny
czekając na Godota
zamiast niego
spotykamy
Charona
to on
za obola
przeprawia nas
przez Styks
do otchłani
Ksiąg Jakubowych
nasza
zagubiona dusza
snuje swoje
Opowiadania bizarne
poszukując
Lalki i perły
a może
Czarnej ruty
na wigilię
Ryszard S.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
12th Tarnów Jazz Contest 2019
Tym razem bez akredytacji dla tkk...
To największa i najbardziej prestiżowa jazzowa impreza w regionie tarnowskim. Festiwal trwał przez 6 dni, od 9 do 15 grudnia, gromadząc znakomite grono wykonawców i koneserów dobrej muzyki. W tym roku artystyczną dominantą była twórczość Tribute to Nat King Cole i Art Blakey, bowiem właśnie mija setna rocznica urodzin tych fenomenalnych jazzmanów. Jazz Contest, jak co roku, spaja trzy elementy jazzowej układanki: koncerty gwiazd, warsztaty dla młodych muzyków oraz konkurs. W powszechnej opinii tegoroczny Tarnów Jazz Contest w pełni spełnił pokładane w nim nadzieje - był imprezą w pełni profesjonalną, na wysokim poziomie tak artystycznym, jak i organizacyjnym. Walna w tym zasługa znakomitego muzyka i cenionego animatora kultury Piotra Pociaska, twórcy i dyrektora Festiwalu.
Tarnów i okolice: CO NAS PORUSZA
czyli
SCENA OTWARTA – część druga
Relacja Katarzyna Cetery
Tegoroczna edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA odbywa się w tym roku już po raz dziewiąty. Hasło, które przyświeca obecnej edycji brzmi: ”Spełnienie. Triumf i klęska” ma skłaniać do refleksji nad naszymi indywidualnymi decyzjami i tym, jakie konsekwencje one wywołują. Możliwość zrealizowania indywidualnych pragnień zawsze jest sukcesem. Ich spełnienie wynika z podejmowanych wyborów lub emocji. Decyzje prowadzące do sukcesu niejednokrotnie jednak owocują tragedią. Co zawodzi? Brak racjonalności i dystansu czy zaślepiające emocje i pycha?
Taneczne Dionizje na Scenie Otwartej
To już jutro, we środę 9 października, rusza flagowy projekt Centrum Sztuki Mościce - IX Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca SCENA OTWARTA. To jedna z najważniejszych imprez regionu, na stałe wpisana w kalendarz wydarzeń kulturalnych roku, prezentująca przede wszystkim taniec współczesny – najnowsze spektakle, ale także klasyczny balet i taneczne spektakle dla dzieci. To festiwal OTWARTY na różne formy wyrazu, różne techniki taneczne, różną wrażliwość i różnego widza. Ta otwartość jest zachętą do spotkania ze sztuką, która jest nam tak bliska, jak bliskie jest nam nasze ciało. Emocje wyrażane za pomocą ekspresji i jego ruchu, to podstawowa forma wyrazu, wspólna dla wszystkich. Tegoroczna edycja odbywa się w dniach 9 - 27 października pod hasłem „Spełnienie. Triumf i klęska”. Program obejmujący blisko 20 wydarzeń, skłania ku refleksji nad naszymi indywidualnymi decyzjami i tym jakie konsekwencje one wywołują. A tymi refleksjami dzielić się będzie na naszych łamach w bieżących relacjach redaktor Katarzyna Cetera.
Bravo Maestro 2019
Mekką tarnowskich melomanów staje się latem Kąśna Dolna, gdzie znajduje się jedyna na świecie zachowana w całości dworska rezydencja wybitnego polskiego męża stanu i patrioty, światowej sławy kompozytora i pianisty Ignacego Jana Paderewskiego. Co sprawia, że w wiosenno - letnie miesiące Kąśna Dolna się staje się takim miejscem? Wydaje się, że na jego niezwykłość składają się przede wszystkim wyjątkowo malownicze jej położenie wśród gór i lasów Pogórza Ciężkowickiego oraz atrakcyjność programowa, ale także niepowtarzalna atmosfera muzycznego święta połączonego z wiejskim letniskiem. I jeszcze jedno, panuje tam niespotykana nigdzie indziej kameralna cisza i niezwykły, twórczy spokój. To prawdziwie Polski Dom, w którym, jak mawiał Paderewski, jest obecny duch polski... Co roku w lipcu i sierpniu odbywają się tam, mające swoją stalą publiczność, kameralne koncerty muzyki klasycznej, w których biorą udział zarówno znani i uznani prawdziwi maestro, jak i młodzi startujący dopiero do wielkich karier muzycy. Nobilitującą muzycznie tradycją stały się już występy w Kąśnej Dolnej uzdolnionej muzycznie młodzieży, dla której koncert w dworku mistrza I. J. Paderewskiego jest nagrodą w innych konkursach, np. Tygodniu Talentów. Nie inaczej jest i w tym sezonie przygotowanym przez tarnowskie Centrum Paderewskiego, którego dominantą, rozpoznawalną szeroko w muzycznym świecie jest Festiwal Muzyki Kameralnej „Bravo Maestro”. Ta znacząca impreza rozpoczyna się już jutro we czwartek 22 i potrwa trzy dni do soboty 24 sierpnia, gromadząc znakomite grono wykonawców i melomanów. Festiwalowi towarzyszy wystawa prac cenionego tarnowskiego malarza i pedagoga Romana Fleszara „Przestrzenie równoległe”. A festiwalowe koncerty poprowadzi Regina Gowarzewska.
| |||||
| |||||
|
