Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
11TH TARNÓW JAZZ CONTEST /3/ TO NIE BYŁY ZADUSZKI
czyli
YOUNG JAZZ W TARNOWIE
Zaduszkowy wieczór może nieść nutę zadumy - konstatuje Katarzyna Cetera. Jeśli jednak w sali Hotelu Tarnovia, zupełnie nieprzypominającej dżezowego klubu, pojawiają się tak fenomenalni artyści, jak ci, których zaprosił Piotr Pociask do udziału w kolejnej, młodzieżowej tym razem, odsłonie 11th Tarnów Jazz Contest – nastrój zadumy znika. Pojawia się niespożyta energia młodości i trendy jazzowe, których istnienia mogłam sobie nawet nie wyobrażać.
11TH TARNÓW JAZZ CONTEST /2/ ROBOCZO
czyli
KONKURS I WARSZTATY JAZZOWE
Jak każdego roku, tak i tym razem w Tarnowie - sprawozdaje Katarzyna Cetera, pod okiem gwiazd odbyły się warsztaty dla jazzującej młodzieży oraz konkurs, którego prestiż przyciąga do Tarnowa młodych artystów z różnych stron świata. Do tej pory przybywali oni z Tajlandii, Meksyku, Hiszpanii, Austrii, Danii, Słowacji, Ukrainy, Białorusi.
NA FOLKOWO
czyli
TARNÓW JAZZ CONTEST WKROCZYŁ
W KOLEJNĄ DEKADĘ
Artystyczne doświadczenia poprzednich festiwalowych – dodajmy też: nieco tłustszych - lat pozwoliły organizatorom stworzyć innowacyjną formułę kolejnej jedenastej już edycji – zapowiada nasza specjalna korespondentka Katarzyna Cetera, tego jedynego w tej chwili w Tarnowie i okolicach festiwalu jazzowego. W tym roku odbywa się on w dniach 29.10 - 4.11. Jak co roku wydarzeniu towarzyszy konkurs dla debiutujących muzyków oraz warsztaty muzyczne z gwiazdami Festiwalu, przeznaczone dla młodzieży z Zespołu Szkół Muzycznych. Istotną ideą imprezy pozostaje niezmiennie budowanie płaszczyzny edukacyjnej dla młodych muzyków oraz promowanie ich twórczości.
Jazzowe Dionizje
Zbliża się jedenasta edycja Tarnów Jazz Contest, który relacjonować będzie nasza stała recenzentka Katarzyna Cetera. Festiwal wkracza w kolejną dekadę! Artystyczne doświadczenia poprzednich lat pozwoliły stworzyć innowacyjną formułę 11th Tarnów Jazz Contest 2018, która odbędzie się w dniach 29.10 – 4.11. Głownym organizatorem jest od początku Tarnowskie Stowarzyszenie Artystyczne ArtContest, którego medialną twarza jest red. Magdalena Drobot. Misją Festiwalu Jazz Contest jest kreowanie wydarzeń artystycznych, w których współistnieją: muzyka, edukacja, animacja artystyczna. Marka festiwalu jest identyfikowana zarówno na polskim jak i międzynarodowym środowisku muzycznym, a zaproszenia do Festiwalu przyjmują najwybitniejsi muzycy współczesnego jazzu. Istotnym wydarzeniem podczas festiwalu jest konkurs dla debiutujących muzyków uznawany jako jeden z najbardziej prestiżowych w Polsce! Do jazzowej rywalizacji podczas Jazz Contest zgłaszają się artyści z Polski i Europy m.in. Hiszpanii, Ukrainy, Holandii. W Jury konkursu zasiadali dotąd m.in. Kenny Garrett, Dave Liebman, Michaele Abene, Krzesimir Dębski, Zbigniew Jakubek, Karol Ferfecki, Adam Cegielski. Towarzyszące Festiwalowi warsztaty muzyczne dla tarnowskiej młodzieży każdego roku są prowadzone przez gwiazdy festiwalu. Konfrontacja umiejętności muzycznych w relacji z Mistrzami inspiruje, otwiera przestrzeń do poszukiwań artystycznych, stanowi wyzwanie dla dalszego rozwoju.
