Pegazem po Tarnowie

Pierwsza premiera on - line grudzień 2020

dworek M. Konopnickiej w Żarnowcu

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

logo male pegaz

Tomek Habiniak
apel w sprawie wystawy -

a jednak się odbędzie!

Z nowym rokiem i na przekór lockdowni, BWA podjęło, po wymuszonej pandemią półrocznej przerwie, prace nad przygotowaniem retrospektywnej wystawy prac Tomasza Habiniaka. Na razie trwają prace nad katalogiem, który opracowuje Joanna Janik, zaś sama ekspozycja planowana jest na drugie półrocze br. W związku z czym ponawiamy apel o wypożyczenie grafik, rysunków oraz innych prac tego wyjątkowego w artystycznym pejzażu Tarnowa artysty.

Przed rokiem pisaliśmy o tym tak:

W tym roku skończyłby 55 lat. Miał wielkie serce i mocną głowę oraz równie wielki talent. Był znakomitym rysownikiem i grafikiem ale przede wszystkim karykaturzystą. Jednym z ostatnich, co tak kreską wodził, a raczej uwodził liczną rzeszę odbiorców swoich prac. W Tarnowie był w swojej maestrii bezkonkurencyjny ale przez swoje rodzinne miasto bezapelacyjnie odrzucony i wręcz urzędowo bojkotowany. Wystarczy powiedzieć, że nigdy nie miał w Tarnowie swojej wystawy, a przecież stworzył kilkaset oryginalnych prac plastycznych. 0dszedł 5 stycznia i z tej okazji w specjalnie poświęconym mu tekście napisaliśmy, że to pora najwyższa pomyśleć o zorganizowaniu pośmiertnej wystawy jego unikalnych prac... I oto słowo ciałem się staje bowiem na nasz apel pierwsze odpowiedziało nasze Biuro Wystaw Artystycznych i w osobie Piotra Kukli, działającego w imieniu dyrektor Ewy Łączyńskiej-Widz, proponując przygotowanie retrospektywnej wystawy prac Tomasza Habiniaka. Jej otwarcie odbędzie się w dniu 17 września w siedzibie BWA w ramach rozpoczynającej się wtedy kolejnej edycji Festiwalu Komedii TALIA. Przygotowanie ekspozycji wraz z ekskluzywnym katalogiem wymaga ogromnej pracy organizacyjnej, a czasu jest naprawdę niewiele, stąd apel kuratora wystawy Piotra Kukli o wypożyczenie prac Tomka, głównie karykatur, które można składać w recepcji BWA w pałacyku w Parku Strzeleckim lub ustalać ich odbiór z naszą redakcją - kom. 795 206 706, adres emaliowy redakcja@

tarnowskikurierkulturalny.pl

Archiwum

TKK 2008 - 2013

------------------------

wiersze ostatnie

Oldze T.
po Noblu

świat
stworzony ze słów
umiera

a my wraz z nim
i nawet tego
nie zauważamy

nie potrafimy
opowiedzieć
sobie świata
z którym
coś jest
nie tak

Internet
to
opowieść idioty
                 więc
Grając na wielu
bębenkach
            jesteśmy
ciągle
          w podróży
Ludzie księgi
Bieguni

od
Prawieku
Prowadzimy swój pług
przez kości
umarłych
                jak tkacz
                zwijając
                swoje życie

czuli narratorzy
budujemy sobie
Dom dzienny
i
dom nocny
czekając na Godota

zamiast niego
spotykamy
Charona

to on
za obola
przeprawia nas
przez Styks
do otchłani
Ksiąg Jakubowych

nasza
zagubiona dusza
snuje swoje
Opowiadania bizarne
poszukując
Lalki i perły
a może
Czarnej ruty
na wigilię

Ryszard S.

Pitavale - 113

wg. Jerzego Reutera

Miłość w teatrze

To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.

Pitaval 113

A jednak sie udało!

Zapomniana, odnaleziona, ocalona…

Taka jest idea Międzynarodowych Festiwali Muzyki Odnalezionej, które już od 27 lat odbywają się w Tarnowie i jeszcze do niedawna w znacznej części południowo-wschodniej Polski. To jedyna tego typu impreza na świecie, w dodatku wymyślona i od początku, tj. od 1994 roku organizowana przez tarnowskich muzycznych Judymów - Teresę Kaban (fortepian) i Henryka Błażeja (flet) poprzez ich Agencję Artystyczną "Inter-Art". Głównym założeniem Festiwalu jest przywracanie pamięci zapomnianym utworom kameralnym i symfonicznym, polskim i obcym. Powody zapomnienia są różne np. zamówienie utworów w celu uświetnienia szczególnie ważnych uroczystości (w XVIII, XIX w) z zastrzeżeniem przez zamawiającego, aby po premierze nie wykonywać ich przez najbliższe 30 - 50 lat. Utwory takie można obecnie odnaleźć w księgozbiorach pałaców i klasztorów, w antykwariatach lub muzeach. Żeby tegoroczne wydarzenie doszło do skutku organizatorzy musieli pokonać szereg przeszkód, związanych z pandemią. Były odwołane przyloty i kwarantanna artystów. Mimo przeciwności udało się jednak dopiąć program tegorocznego Festiwalu. Pierwszy koncert odbył się 11 września w dąbrowskiej Synagodze, kolejny dzień później na zamku w Dębnie, a następne zaplanwano już w Tarnowie: 19 i 20 w nowej Sali Koncertowej Zespołu Szkół Muzycznych oraz 25 września i 3 października w Sali Lustrzanej, zaś 4 w Dworach Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach.

Początkowo wszystko wskazywało na to, że wydarzenie trzeba będzie odwołać. W związku z pandemią koronawirusa konieczna była zmiana terminu Festiwalu, bo w pierwotnym obowiązywała kwarantanna i nie można było organizować żadnych imprez. Później przyjazd odwołali Hiszpanie. Obawiali się konieczności odbywania kwarantanny w Polsce i po powrocie, więc poprosili o przełożenie ich występu na przyszły rok. Z powodu zamknięcia granic swój przyjazd musiał odwołać chłopięco-męski chór z Kijowa. Na ich miejsce organizatorzy zaprosili do udziału Chłopięcy Chór Katedralny z Tarnowa. Dyrygent, który od marca nie miał kontaktu z dziećmi, podjął wyzwanie. Dwa dni później poinformował, że w związku ze złym samopoczuciem jednego z chórzystów, wszyscy obowiązkowo przebywają na kwarantannie.

- Tych przeszkód było co niemiara. Baliśmy się, że Festiwal się nie odbędzie. Na szczęście nie poddajemy się łatwo i udało się doprowadzić sprawę do szczęśliwego finału – podsumowuje organizatorka wydarzenia Teresa Kaban Błażej z Fundacji Kultury i Integracji InterArt w Tarnowie. I dodaje, że tarnowscy melomani niecierpliwie czekali na Festiwal. - Byliśmy zaczepiani, nawet podczas spaceru z psem, przez osoby, które dopytywały, czy Festiwal się odbędzie. Myślę, że w ludziach jest już taki głód spotkania z artystami. Artyści też chcą się spotykać z publicznością, bo wymuszone przez pandemię koncerty on-line to nie to samo.

Organizatorzy tego unikalnego festiwalu oboje Teresa Kaban i Henryk Błażej są absolwentami Akademii Muzycznej w Krakowie w 1976 roku. Teresa - w klasie fortepianu prof. Ludwika Stefańskiego, Henryk – w klasie fletu doc .Wacława Chudziaka. Solistyczną działalność koncertową rozpoczęli jeszcze na studiach. W 2004 roku założyli TRIO INTER-ART , z którym występowali jako soliści i kameraliści na wszystkich niemal estradach Polski a także w ponad 40 krajach Europy, USA oraz na Bliskim i Dalekim Wschodzie. Brali udział w licznych krajowych i międzynarodowych Festiwalach Muzycznych, regularnietakże koncertują na organizowanych przez siebie kolejnych Międzynarodowych Festiwalach Muzyki Odnalezionej.

Nasi maestro przyznają, że z wieloma utworami czas i historia obeszły się brutalnie: nierzadko „leżakowały” one w wyniszczających je warunkach. Teraz zostały odnalezione i zdarza się, że są to kompozycje wyjątkowo cenne dla kultury narodowej i historii muzyki. W początkowych latach ta unikalna impreza odbywała się wyłącznie w Tarnowie, przysparzając mu splendoru i znakomicie go promując. Niestety, od 2000 roku, na wskutek różnych zawirowań polityczno-organizacyjnych oraz zwykłej zawiści ze strony tzw. środowiska i braku kompetencji połączonej z wyobraźnią lokalnych urzędników, Festiwal zmuszono do emigracji poza Tarnów. Mimo to, Festiwal przygotowywany przez impresariat państwa Błażejów z roku na rok z coraz większym rozmachem, przetrwał i ma się całkiem dobrze.

Podczas koncertów prezentowane są utwory symfoniczne i kameralne, które zapomniane przeleżały czasem setki lat w rękopisach i starodrukach. Spośród wielu utworów o różnej wartości artystycznej przedstawiane są kompozycje wyjątkowo cenne dla kultury narodowej i historii muzyki – opowiadają Teresa Kaban i Henryk Błażej, dyrektorzy festiwalu. Podczas poprzednich edycji swoje premiery po latach miały utwory znalezione m.in. w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie, w Narodowej Bibliotece Muzycznej w Pradze, w Berlinie, w Wiedniu, w Brukseli, w Muzeum Okręgowym w Tarnowie, a także w prywatnych zbiorach w zamkach Kornwalii, Szkocji i Anglii. Podczas dotychczasowych koncertów rozbrzmiewała różnorodna muzyka. Można było usłyszeć nieznaną dotąd muzykę królewskiego Wawelu, pisaną na potrzeby władców polskich, a także odnalezione perełki starocerkiewnych śpiewów liturgicznych z Ławry Kijowskiej.

Prezentowane były też dziecięce utwory ze szkicownika W.A Mozarta oraz jego ojca Leopolda a także kompozycje austriackiego Cesarza Leopolda I, któremu Jan III Sobieski pospieszył z odsieczą pod Wiedeń. Dużym zaskoczeniem były nieznane „Improwizacje ze szkicownika weselnego” – A.Brucknera a także dotąd nie wykonywane fortepianowe sonaty F. Mendelssohna. Swoją prapremierę po latach miała salonowa muzyka dynastii Ogińskich a także fortepianowe dzieła włoskich mistrzów opery (Pucciniego, Verdiego, Leoncavallo, Belliniego…). Ciekawe okazały się pieśni Karola Stohla znalezione w Muzeum Okręgowym w Tarnowie oraz utwory napisane specjalnie dla Napoleona Bonaparte. Do niewątpliwych perełek trzeba zaliczyć Seikilovą pieśń z nagrobka w Trailleis w Azji Mniejszej” (pochodzącą z III w) a wykonaną przez słowacki zespól muzyki dawnej „Musa Ludens”.

Dzięki temu, że festiwalowe koncerty odbywają się w zabytkowych obiektach kilkunastu miejscowości – mówią nasi muzyczni Judymowie - prezentowana muzyka może współgrać z architekturą wnętrz, do których była pisana. Cieszymy się, że dzięki festiwalowym prezentacjom wiele odnalezionych utworów zdobywa powoli sale koncertowe Europy i odzyskuje należne im miejsce w historii muzyki. Dodajmy, iż wiele z nich zostało też po raz pierwszy zarejestrowane przez polskie i zagraniczne rozgłośnie radiowe i telewizyjne a także wydane na płytach CD.

Oto szczegółowy afisz tej wyjątkowej imprezy

11.09.2020 r.- godz. 18,00

Dąbrowa Tarnowska - Dawna Synagoga

Duet „NIHZ” (Holandia)

Sanna van Elst - flet blokowy i wokal

Bobby Rootveld - gitara, perkusja i wokal