Pegazem po Tarnowie - 593
Teatralne Dionizje
Czyli werdykt Jury XXI Festiwalu Komedii TALIA
odbywającego się w dniach od 15 do 22 września 2017 roku w Teatrze im. Ludwika Solskiego w Tarnowie, obradujące w składzie:
Wojciech Malajkat - Przewodniczący, Małgorzata Bogajewska, Maria Pakulnis i Leszek Mądzik, po obejrzeniu ośmiu przedstawień konkursowych jury jednogłośnie przyznało Grand Prix w wysokości 15 tysięcy złotych oraz Statuetkę Talii twórcom i wykonawcom spektaklu „Zapolska Superstar (czyli jak przegrywać żeby wygrać)” z Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Nagrodę zespołową dla twórców i wykonawców spektaklu „Do dna” w reżyserii Ewy Kaim z Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie w wysokości 5 tys. zł
Jury postanowiło także przyznać trzy równorzędne aktorskie nagrody indywidualne, które otrzymują:
- Oriana Soika (2 tysiące złotych) za rolę w spektaklu „Humanka” w reżyserii Agaty Puszcz z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej,
- Katarzyna Węglicka (2 tysiące złotych) za rolę w spektaklu „Drugi spektakl” w reżyserii Anny Karasińskiej z Teatru Polskiego w Poznaniu,
- Aleksander Fiałek (2 tysiące złotych) za rolę w spektaklu „Porachunki z katem” w reżyserii Marcina Hycnara z Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie.
Ponadto jury przyznało wyróżnienie aktorskie:
Maciejowi Babiczowi studentowi Akademii Teatralnej (1 tysiąc złotych) za rolę w spektaklu „Porachunki z katem” w reżyserii Marcina Hycnara z Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie.
Nagrodę publiczności XXI Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia 2017 otrzymuje spektakl:
„Do Dna” reż. Ewa Kaim, Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Krakowie.
Nagroda ZASP "Ale Aktor!" została przyznana aktorce Weronice Kowalskiej - "Do dna".
Jury gratuluje wszystkim nagrodzonym błyskotliwości, umiejętności grania w zespole, wrażliwości, temperamentu, wdzięku i bezpretensjonalności.
Tarnów, 22 września 2017 roku
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Poniżej publikujemy List Otwarty nadesłany przez Prezesa Reduty Dobrego Imienia Macieja Świrskiego będący odpowiedzią na list otwarty Richarda Allena odpowiedzialnego w Facebooku za obszar Europy Środkowej
Richard Allan
Vice-President Policy w regionie EMEA
Facebook Ireland
CC: Sheryl Sandberg
Chief Operating Officer at Facebook
W odpowiedzi na list otwarty, jaki wystosował Pan w związku z intensywną debatą w Polsce na temat tego, jakie treści Facebook dopuszcza a jakie usuwa, pragnę przedstawić Panu kontekst kulturowy, który być może został pominięty w analizach dotyczących bezpieczeństwa i nienaruszalności Standardów Społeczności w odniesieniu do weryfikacji postów i profili społecznościowych obecnych na Facebook w Polsce. W swoim liście pisze Pan o politycznej neutralności standardów Facebooka i o tym, że zabraniają one mowy nienawiści. Tymczasem w polskiej przestrzeni publicznej, jaką jest polska społeczność FB, od lat dla wszystkich mających niezmącony osąd rzeczywistości od dawna jest oczywiste, że administratorzy FB stosują nierówną miarę w stosunku do użytkowników. To nierówne traktowanie skierowane jest przeciwko tym użytkownikom FB, którzy zamieszczają lub próbują zamieścić treści konserwatywne, związane z religią katolicką, a także treści patriotyczne. Innym elementem tego zjawiska jest nie blokowanie przez administratorów, pomimo wielokrotnych zgłoszeń o naruszeniu standardów, treści znieważających polskich bohaterów walki o wolność, weteranów wojennych II wojny światowej i walki z komunizmem, profili w ohydny sposób znieważających Św. Jana Pawła II i Jezusa Chrystusa, profili propagujących treści komunistyczne i nazistowskie. W większości przypadków FB odpowiadał zgłaszającym, że te treści nie naruszają standardów. Jeśli chodzi o język nienawiści to znane są przypadki gdy użytkownicy o lewicowych poglądach obrzucali wyzwiskami użytkowników o poglądach konserwatywnych. Zgłoszenie takiej konwersacji do administracji FB także kończyło się informacją o „nie naruszaniu standardów”. Natomiast gdy użytkownicy o konserwatywnych poglądach zamieszczali informacje zawierające odniesienia do polskiej historii i symboliki – FB blokował tych użytkowników z powodu użycia „języka nienawiści”.
Na ten Nowy Rok...
Cały rok ukryci za kulisami prawdziwego życia, albo - jak sufler w schronie pod sceną podczas nalotu Szekspira – pogubieni w ciemnościach wypatrujemy na niebie naszych możliwości Gwiazdy Betlejemskiej, naszej szansy na odnalezienie drogi. A kiedy w tę noc Glorii spływa na nas światło i moc, w labiryncie starych dekoracji naszego życia odnajdujemy złotą nić Ariadny i z ciężkim wierszem na sercu otwieramy drzwi kolejnego, Nowego Roku. Jedynie lont pamięci wlecze się za nami i po jakimś czasie nasze słowa znowu zaczną pachnieć prochem... Kiedyś wiadomości rozchodziły się z szybkością nóg posłańca, później dyliżansu i kolei żelaznej, a teraz Internetu. Kiedyś programy: radiowy i telewizyjny rozpoczynały się rano i kończyły wieczorem, teraz trwają przez całą dobę. I trzeba je czymś wypełnić. Stąd wiemy dokładnie o wszystkich: wojnach i kataklizmach, wypadkach i katastrofach, morderstwach i gwałtach. Czasem tylko, jak kometa, przemknie po tym medialnym niebie informacja o mężach i niewiastach pokój czyniących i dobro świadczących, rozbłyśnie meteor piękna i szlachetności. Efektem tego medialnego zniewolenia jest kompletny chaos w nas i wokół – pomylenie prawdziwego rytmu życia z tym, który jest nam dany a raczej narzucany. Więc zanim czas się wypełni kolejnymi „wydarzeniami”, życzę wszystkim zniewolonym, aby w nowym 2017 roku zrzucili okowy i znaleźli czas na refleksję, na zamyślenie, na chwilę milczenia…
Bóg się rodzi a my...
W tę Świętą Wigilijną Noc, kiedy nawet zwierzęta przemawiają ludzkim głosem, Drodzy Przyjaciele i Wrogowie, Znajomi i Nieznajomi, w sieci i w realu, gdziekolwiek jesteście, nasi wierni Czytelnicy i Współpracownicy - przyjmijcie z serca płynące życzenia obfitości wszelkich łask Nieba, zdrowia i pomyślności, przyjaznych spojrzeń i ludzkiej życzliwości. Oby Boże Narodzenie upłynęło nam pod znakiem miłości, pokoju, wzajemnej ufności i satysfakcji. To właśnie tego wieczoru, kiedy wół i osioł na dzieciątko dmucha w serca złamane i smutne, cicha wstępuje otucha. To właśnie tego wieczoru, od bardzo wielu już wieków, pod dachem tkliwej kolędy, Bóg się rodzi w człowieku. A nadchodzący Nowy Rok 2017 oby przyniósł nam prawdziwie dobrą Nowinę, radość i szczęście, a także silną wiarę w odrodzenie moralne i społeczne naszej Ojczyzny, narodów Europy i świata całego.
Panoramiczna wigilia
Święta Bożego Narodzenia to piękny i ważny czas. Jego wyjątkowość podkreślają organizowane niejako taśmowo firmowe i instytucjonalne spotkania wigilijne, zwane też opłatkami (nierzadko jeszcze w trakcie trwania Adwentu!), tworząc w ten sposób nową pogańską tradycję. Bywa, że legitymizują je także księża, co nie najlepiej świadczy o znajomości przez nich podstawowych zasad wiary, której winni być depozytariuszami. Przypomnijmy więc, że wigilia to uroczysta wieczerza bezpośrednio poprzedzająca noc Bożego Narodzenia. Nie inaczej jest również z wigilią artystyczną tarnowskich środowisk twórczych, w tym roku będącą organizacyjną koprodukcją Muzeum Okręgowego i Galerii Miejskiej, przygotowaną 15 grudnia na dworcu PKP. Tarnowski dworzec to wyjątkowe miejsce. Interesująca jest jego historia i architektura, ale to co wyróżnia go spośród innych dworców, to sztuka. Wystarczy się rozejrzeć. Ściany holu głównego ozdabiają obrazy – przedwojenne i współczesne. W pawilonie zachodnim znajduje się „Wystawa stała” prowadzona przez Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie, gdzie zobaczyć można dzieła sztuki z kolekcji Małopolskiej Fundacji Muzeum Sztuki Współczesnej. Naprzeciwko niej swoją wystawę prezentuje Muzeum Okręgowe w Tarnowie. W nowo otwartej Galerii "Panorama" prezentowana jest "Polska Szkoła Plakatu". Docelowo stałe miejsce znajdzie tam słynna "Panorama Siedmiogrodzka" (stąd nazwa galerii) , aktualnie eksponowana na Węgrzech, a później jeszcze we Lwowie. Zaś w holu głównym PKP oglądać można specjalnie dla przestrzeni dworca zaprojektowaną artystyczną choinkę Pracowni Projektowania Graficznego i Reklamy Wizualnej Zespołu Szkół Plastycznych w Tarnowie. Choinkę zdobią fragmenty plakatów wystaw BWA, dokumentując w ten sposób inspirującą obecność sztuki w tym wyjątkowym miejscu. Czwartkowa "wigilia" tradycyjnie była tłumna i biesiadna, przemawiano i łamano się opłatkami, podsumowywano i składano życzenia. I jak to na dworcu, wszyscy byli razem ale jakby osobno... .
A mury runą, runą, runą...tylko kiedy?
To już 35 rocznica wprowadzenia stanu wojennego. 13. XII.1981 zamknięto granice i lotniska, redakcje i rozgłośnie, zawieszono działalność związków, organizacji i stowarzyszeń, wprowadzono godzinę milicyjną oraz zakaz opuszczania miejsca zamieszkania, wprowadzono przepustki, nie działały telefony, internowano, aresztowano, skazano cały naród, byli zabici i ranni. Zgasła jutrzenka swobody. Polski orzeł znowu znalazł się w klatce. Niestety, jest tam nadal. Tyle, że wtedy była sowiecka - teraz jest brukselska… . I nie zmienią tego msze i marsze, pikiety i koncerty. Tyle już było zrywów przegranych, szans zmarnowanych, grzechów zaniechań. Dobrze się nam żyje w zniewoleniu i zakłamaniu, konformizmie i koniunkturalizmie, boimy się zmian, brakuje nam odwagi i determinacji. Bóg – Honor – Ojczyzna w odwrocie. Prawica wprawdzie wygrywa ale przegrywa Kościół więc jutrzenka łatwo może zmienić się w łunę… . A Polacy ciągle czekają, żeby Polska znów była Polska! Dlatego trzeba stale przypominać tamtą grudniową Apokalipsę. Ku przestrodze ale i ku pokrzepieniu serc. I choć tyle żalu w nas - przekażmy sobie znak pokoju... . Szczególnie dzisiaj!
