Pegazem po Tarnowie - 609
Magistrackie dekoracje
czyli choinka na Wielkanoc
Mieszkańcy, którzy przechodzą w okolicach skwerku przy ulicy Mickiewicza zastanawiają się dlaczego dekoracja związana z poprzednimi świętami wciąż jeszcze tam jest. – Mamy Wielki Post, a lada chwila Wielkanoc – mówią. – Ogólnie wygląda ładnie, ale te bombki już powinni ściągnąć. Z drugiej strony, jakby tego nie było, to byłoby trochę pusto. – Jest okres Wielkanocy, to bardziej jajeczka powinny tam być. – Dla mnie to może nawet w lecie być. – Może to przez tę falę mrozu chcą to zostawić, żeby był świąteczny klimat. – Pięknie to wygląda – fakt, trochę nie na czasie, ale robi wrażenie – komentują mieszkańcy. Urzędnicy przekonują, że świecąca ozdoba to nie dekoracja świąteczna, a drzewko tarninowe. Granatowe bombki według Mari Zawady-Bilik z Wydziału Komunikacji Społecznej magistratu mają symbolizować owoce Tarniny, czyli znak rozpoznawczy miasta. – Iluminujące tarninowe drzewko jest już naszą tradycją. To już trzeci sezon, kiedy w fontannie to drzewko stoi – nie jest to absolutnie żadne przeoczenie – drzewko stoi bo ma stać. Jest to takie miejsce, gdzie przejeżdża dużo samochodów, to taka wizytówka. Niech ten szary czas oczekiwania na wiosnę będzie rozświetlony naszym tarninowym drzewkiem – tłumaczy Maria Zawada-Bilik. Ps. Urzędnicy twierdzą, że świecące drzewko zostanie ściągnięte wraz z uruchomieniem fontanny.
Za www.rdn.pl
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
The Nosh - Kosher Cafe
Wczoraj, 16 kwietnia, w kamienicy przy ul. Lwowskiej 2 (wejście od Wałowej) otwarto kolejna kawiarnię w Tarnowie. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest to pierwsza w naszym mieście kawiarnia z koszernymi przekąskami. Nazwa nowego lokalu nawiązuje do tradycji Żydów nowojorskich, którzy wstępują do kawiarni na "nosh" czyli przekąskę, kanapkę, ciastko. W kawiarni, mającej ambicję bycia także galerią sztuki, aktualnie prezentowane jest malarstwo zmarłej w 2014 roku Miny Nath, polskiej żydówki rodem z Tarnowa mieszkanki Wenezueli. "To miejsce jest dla wszystkich mieszkańców i turystów. Może być to centrum integracji kulturalnej i religijnej. Chcieliśmy to pokazać podczas otwarcia w trakcie przecięcia wstęgi biało-czerwonej i biało-niebieskiej" - mówił właściciel nowej koszernej kawiarni w Tarnowie Gerald Vineberg. Ciekawe tylko dlaczego w otwarciu koszernej knajpki wzięli udział m.in. prezydent Roman Ciepiela i dyrektor Muzeum Diecezjalnego ks. Tadeusz Bukowski, którzy wspólnie z przedstawicielami diaspory żydowskiej przecięli wstęgę. I to wszystko dzieje się w sytuacji, kiedy w naszym mieście nie mieszka ani jeden Żyd, a nieliczna grupa przedstawicieli tej nacji tylko czasowo przebywa u nas służbowo, nadzorując uboje rytualne w tarnowskiej rzeźni, zaś antypolska krucjata Żydów przeciw Polakom rozpętana na całym świecie zdaje się nie mieć końca, czego najlepszą ilustracją był ostatni marsz żydowskiej młodzieży w Auschwitz niosącej transparenty z informacją, że jest to POLSKI OBÓZ KONCENTRACYJNY!
Pasja i magnetyzm w "Hortarze"
W czwartkowy wieczór 12 kwietnia 2018 r. w prestiżowej tarnowskiej Galerii "Hortar" przy ulicy Legionów miał miejsce wernisaż malarstwa ciekawej krakowskiej artystki Małgorzaty Mizi. "Hortar" to jedyna z prawdziwego zdarzenia prywatna galeria sztuki, której właścicielami jest zasłużona dla miasta rodzina państwa Kopczyńskich, znanych przedsiębiorców i filantropów. Wysoki poziom prezentowanych tam prac sytuuje tę placówkę w czołówce polskich prywatnych galerii sztuki. Honory domu, jak zwykle pełniła nestorka rodu pani profesor Teresa Kopczyńska, do niedawna ceniona polonistka i pedagog tarnowskich szkół średnich. Tym razem gościem Salonu państwa Kopczyńskich była niekwestionowana dama krakowskiego środowiska artystycznego Małgorzata Mizia, która wprowadziła uczestników w świat swoich dzieł, opowiedziała o inspiracjach twórczych i o tym jak tworzy. Jak zwykle nie zawiedli stali bywalcy i koneserzy dobrego malarstwa. I to pomimo iście wiosennej aury...
Malarstwo
Taki tytuł nosi otwarta dzisiaj, w poniedziałek 9 kwietnia 2018, wystawa interesujących akwareli tarnowskiej artystki Moniki Bielat-Sobiczewskiej w piwnicy Muzeum Okręgowego przy Rynku 3. To kolejne spotkanie z cyklu Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej. Artystka wybrała technikę akwareli, tematem jej prac najczęściej jest natura, wiejskie krajobrazy, kwitnące sady. Malarzem, który posługiwał się tą techniką, był min. znakomity polski twórca Julian Fałat. W Tarnowie mistrzem tej techniki jest ceniony malarz i pedagog Jacek Janicki – przez wiele lat prezes Stowarzyszenia Pastelistów Polskich. Wernisaż tych sercem malowanych prac zgromadził liczne grono senioralnych przyjaciół artystki oraz stałych bywalców muzealnych salonów. Kuratorką wystawy jest Bożena Szczupak, dobry duch związanych z muzeum artystów i prawdziwy mecenas sztuki. Prace artystki będzie można oglądać do 29 kwietnia.
Zbigniew Podsiadło
czyli fotograficzna refleksja nad historią
Zapraszam na spotkanie z artystą fotografem Zbigniewem Podsiadło – pisał w opublikowanym na FB anonsie ceniony animator kultury i górskich wypraw Bogusław Hynek, który pięknie mówi o tym, co jest szlachetne w szarościach, czym jest światło oraz jak różne dziedziny sztuki przenikają się w życiu i twórczości. Wszystko się zgadza. Byłem, widziałem i się zachwycałem. A rzecz cała (wernisaż i wykład) miała miejsce w piątkowy wieczór 16 marca w Centrum Sztuki Mościce. W pracach Podsiadły wyraźnie widoczny jest ład kompozycyjny i silna rola światła, wzmacniają one przekaz, wciągając widza do środka duchowej przestrzeni opisywanej w zdjęciach. Przez wysmakowane czarno białe kadry przewijają się najrozmaitsze obiekty będące raz dziełem człowieka a innym razem dziełem natury. I nic dziwnego, wszak to autor znakomitych pejzaży oraz pogłębionych reportaży o proweniencji socjologicznej, twórca dokumentów fotograficznych o wysublimowanej estetyce, a przy tym człowiek niezwykle aktywny, współorganizator i uczestnik pracy znanych grup twórczych opiewających urodę Ziemi Śląskiej oraz dokumentujących odchodzące w przeszłość elementy krajobrazu polskiego.(Andrzej Zygmuntowicz). Wszystkie prace eksponowane na wystawie pochodzą ze zbiorów Muzeum Śląskiego. Ps. Szkoda, że w relacjach nie można korzystać ze zdjęć publikowanych na stronach CSM, no chyba że się je kupi od ich autora...
V Salon Wiosenny 2018
Czyli koń jaki jest, każden widzi...
To szeroka prezentacja najnowszych prac artystów związanych z miastem oraz regionem tarnowskim. W tegorocznej edycji Salonu swoje prace prezentuje aż 86 artystów: 43 prace kobiet i 43 mężczyzn. Nie braliśmy tego pod uwagę przy preselekcji, ale zdaje się, że mamy fantastyczny parytet – mówi Ewa Łączyńska – Widz. I dodaje - To bardzo bogaty przegląd. Takiego skupiska artystów przypadających na 1m2 nie zobaczycie w Tarnowie przy innej okazji! Najmłodszy artysta ma lat 19, najstarszy 77. A przegląd obejmuje: malarstwo, rysunek, kolaż, książka artystyczna, grafika, rzeźba, ceramika, tkanina, fotografia, instalacja oraz twórczo przetworzone przedmioty życia codziennego, takie jak ubrania i meble. Uroczysty wernisaż prac V Salonu Wiosennego 2018 miał miejsce we czwartek 8 marca w pałacyku BWA w Parku Strzeleckim i zgromadził prawdziwy tłum koneserów dobrej sztuki, stałych bywalców i gości. W tym roku jury konkursu w składzie: Ewa Łączyńska-Widz (dyrektor BWA), Łukasz Gorczyca (historyk sztuki, związany z warszawską galerią Raster),Jolanta Więcław, Miłosz Reiner, Miłosław Onak, Piotr Kukla (dział merytoryczny Galerii), obradując ponad trzy godziny, przyznało: Grand Prix Krzysztofowi Maniakowi, nagrodę Prezydenta Miasta Tarnowa Kamilce Jajkowskiej i II nagrodę Marzenie Fiszczuk. Podkreślono wysoki i bardzo wyrównany poziom zaprezentowanych prac oraz ich oryginalność i różnorodność. Salon będzie czynny do 15 kwietnia. Zwiedzający w czasie trwania wystawy będą mogła oddawać głosy na Nagrodę Publiczności. Zapraszamy.
Fotograficzne portrety
Twarz to płótno, na którym maluje się obraz
Tym razem Tarnowskie Centrum Kultury zaprosiło nas we czwartek 7 lutego na wernisaż niezwykłego rodzinnego projektu Galicjanie autorstwa Moniki i Emilii Stec – matki i córki. Ich portrety przedstawiają cały wachlarz emocji, makijaży oraz ludzi w nietypowych odsłonach. To artystyczna metamorfoza portretów różnych ludzi, w różnym wieku, różnych profesji, o różnych temperamentach i różnych upodobaniach, połączonych w jedną prezentację, której wspólnym mianownikiem jest piękno. - „Utrwalane sesje malarskie, w postaci dokumentacji fotograficznej, tworzą zaskakujący pokaz różnorodności ludzkich cech i charakterów, a nade wszystko wspólnego wszystkim portretowanym piękna. Tarnów to piękne miasto, a sztuka "PIĘKNA" wpisana jest w jego krwioobieg. Jakie miasto, tacy jego mieszkańcy. Jest się czym cieszyć.”
