Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
"Talenty odkryte"
To tytuł najnowszej ekspozycji plastycznej, jaką od czwartku 2 maja oglądać można w prestiżowej tarnowskiej Galerii "Hortar" przy ul. Legionów. Podczas tego majówkowego wernisażu zaprezentowano 250 prac członków Twórczego Klubu Seniora działającego przy parafii św. Maksymiliana w Tarnowie. Są wśród nich ikony, rysunki, grafiki, malarstwo olejne i temperowe, akwarele, malarstwo na szkle, rzeźby, pachworki czy kolaże, ale z pewnością największe wrażenie robią sukienki uszyte dla Matki Bożej. Jest ich 25. Powstały z różnych materiałów, nawet liści czy guzików, ale najwięcej jest tych uszytych z ubrań, którymi artystki podzieliły się z Maryją. Otwarcie wystawy uświetniło 5. rocznicę działalności Twórczego Klubu Seniora. - Nasz klub powstał w październiku 2013, ale swoje pięciolecie świętujemy w maju po to, by uczcić Matkę Bożą - mówi Andrzej Trybulski, tarnowski architekt i artysta, animator klubu.
Miniatury
To juz 19. edycja Międzynarodowego Biennale Miniatury, organizowanego od 20 lat konkursu, bedącego przeglądem tego, co współcześni artyści z wielu krajów (od Australi po Meksyk) tworzą w dziedzinie miniatury. Na tym jedynym w Europie przeglądzie zobaczyć można miniaturowe malarstwo, grafikę, rysunki, fotografie itd. w wymiarach 10x10 cm maksimum. Tarnowski wernisaż prezentujący pokonkursowe efekty tegorocznego 10. częstochowskiego Biennale odbył się we czwartek 25 kwietnia w Galerii Niebieskiej MBP przy ul. Krakowskiej, które wraz z Galerią Miejską jest jednym ze współorganizatorów tego prestiżowego konkursu. A swoje prace zaprezentowało nań 254 autorów z 22 krajów, którzy nadesłali łącznie 671 miniatur. Międzynarodowe jury postanowiło zakwalifikować na wystawę 289 prac 153 autorów i przyznać 4 nagrody regulaminowe oraz 8 wyróżnień honorowych.
„Rzeczy i ludzie”
Czyli, czego to ludzie nie wyrzucają...
Na tę wystawę trafiłem przypadkiem. I ze zdumieniem skonstatowałem, że z niczego można zrobić coś. I to coś podnieść do rangi sztuki. Okazuje się, że mogą nią być niepotrzebne już ludziom obiekty małej architektury ulicznej, zdezelowane meble i przedmioty codziennego użytku np. dywan z wypaloną dziurą… . Stały się one inspiracją dla młodych artystów biorących udział w najnowszej wystawie w Galerii BWA w Tarnowie pt "Rzeczy i ludzie", której wernisaż odbył się we czwartek 11 kwietnia. Jak przeczytałem w materiałach promujących ten śmiały eksperyment z pogranicza happeningu i andegrandu - „Na wystawie poruszony zostanie problem .statusu przedmiotów w życiu ludzkim. W Polsce, w ostatnich latach zaszła w tej kwestii wielka zmiana. Dawniej przedmioty miały większą wartość i trwałość. Było ich mniej, lecz je szanowano, naprawiano, by długo służyły. Dzisiaj, w czasach przedmiotów jednorazowych, które gdy się zepsują, są natychmiast wyrzucane, Mają znaczenie chwilowe i użytkowe, błyskawicznie zastępowane są nowszymi modelami.” Szkoda, że autorki tarnowskiej wystawy nie ogłosiły publicznej zbiórki z tzw. wystawek, które z naszych ulic zbierane są przez MPO, bo to znacznie poszerzyłoby artystyczne spektrum ekspozycji.
Autystyczna twórczość
Autyzm to rozwojowe zaburzenie o charakterze neurologicznym. Pierwsze objawy pojawiają się w wieku dziecięcym i trwają przez całe życie. Zaburzenia różnego typu, powiązane z autyzmem to jedne z najczęściej diagnozowanych całościowych zaburzeń o charakterze neurorozwojowym. Autyzm diagnozowany jest u jednego narodzonego dziecka na 100 przychodzących na świat w Wielkiej Brytanii czy Stanach Zjednoczonych oraz u jednego dziecka na 300 urodzeń na terenie Polski. Problem jest na tyle poważny, że 2 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Także w Tarnowie w tym dniu zorganizowano dwie znaczące imprezy, prezentujące oryginalną twórczość dzieci dotkniętych tą chorobą. Pierwsza to wystawa w BWA „Moimi oczami malowane” połączona z marszem wokół Parku Strzeleckiego, druga to wernisaż w Galerii „Hortar” wystawy „Życie na niebiesko – zrozumieć autyzm”. Gośćmi wernisażu byli m.in. uczniowie Zespołu Szkół Muzycznych w Tarnowie, którzy wykonali utwory muzyki klasycznej kompozytorów cierpiących na autyzm.
„PRZYSZŁE LATA EKOŚWIATA”
To tytuł trzeciej już edycji konkursu ekologicznego, zorganizowanego w roku szkolnym 2018/2019 w szkołach podstawowych Gminy Lisia Góra. Zgodnie z intencją jego pomysłodawców: Szkoły Podstawowej w Śmignie (słowa najwyższego uznania należą się dwóm nauczycielkom tej szkoły: Jadwidze Chaim i Małgorzacie Bąk) i Gminnego Ośrodka Kultury w Lisiej Górze z siedzibą w Śmignie, przebiegał on dwutorowo. Pierwsza jego część to Międzyszkolny Konkurs Plastyczny (zgłoszono do niego blisko 170 prac), druga część to Międzyszkolny Pokaz Mody Ekologicznej, do każdego z nich zgłosiły się reprezentacje 11 szkół podstawowych: Breń, Brzozówka, Kobierzyn, Lisia Góra, łukowa, Nowa Jastrząbka, Nowe Żukowice, Pawęzów, Stare Żukowice, Śmigno i Zaczarnie. Pięknie wyeksponowane na ścianach sali teatralnej GOK prace oceniało jury w składzie: Krystyna Wenc-Szatko, Natalia Zabawa i Ryszard Zaprzałka, nagradzając łącznie 23 osoby. Niezależnie od tego, każde dziecko biorące udział w konkursie zostało nagrodzone upominkiem. Prace plastyczne wykonane z użyciem surowców wtórnych zachwyciły jurorów oryginalnością, starannością i wkładem pracy. Natomiast w konkursie strojów wzięły udział trzyosobowe zespoły z każdej ze szkół gminy Lisia Góra. Kreacje przygotowane z materiałów recyklingowych wywarły ogromne wrażenie na wszystkich oglądających pokaz. Nie mniej liczyły się pomysłowość, oryginalność i estetyka wykonania, a także sposób prezentacji. Honorowy patronat nad przedsięwzięciem objął Wójt Gminy Lisia Góra Arkadiusz Mikuła, który ufundował dla uczestników pierwsze nagrody w każdej z kategorii zapowiedział wyeksponowanie nagrodzonych prac w budynku Urzędu Gminy. oraz Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego. Inicjatywę wsparły również liczne firmy z najbliższego regionu. Całość konkursu i finałowy pokaz były znakomicie pomyślaną promocją podtarnowskiej Gminy poprzez prezentację potencjału twórczego jej najmłodszych mieszkańców. A organizatorzy już zapowiadają kolejną edycję obu konkursów za rok.
Po czterykroć FOTOGRAFIA
Tarnowskie Towarzystwo Fotograficzne i Tarnowskie Centrum Kultury po czterykroć zaprosiło na cztery wystawy, które zostały otwarte w Galerii TCK, w jeden obfitujący w fotografię wieczór. Ten wyjątkowy wernisaż miał miejsce we środę 20 marca o godzinie 18:00 z udziałem młodych (wszak kobietom lat się nie liczy) adeptek fotografii i autora czterech wystaw indywidualnych, które są wynikiem ogłoszonego przez Tarnowskie Towarzystwo Fotograficzne naboru na realizację wystaw, w listopadzie ubiegłego roku. Na konkurs nadesłano 10 projektów fotograficznych, z których do publicznej prezentacji wybrano cztery. Już same ich tytuły: Boso po piasku, Child Insid, F.O.R.M,Y i ...inna suma wrażeń, inny charakter całości… są tyleż intrygujące, co oryginalne i zapowiadające artystyczne iluminacje, o które coraz trudniej na wystawienniczych salonach. Dawno nie było w Tarnowie takiej wystawy… Szkoda, że nie wzbudza należnego jej zainteresowania.
