Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
Tarnowskie BWA w natarciu
Wystawa tarnowskiego Biura Wystaw Artystycznych „Wielcy sarmaci tego kraju / Wielkie sarmatki tego kraju” zwyciężyła w Plebiscycie radiowej Trójki „Wydarzenie Roku 2018”. W sobotę 12.01.2019 w Radiowym Domu Kultury zostały ogłoszone wyniki głosowania w trzech kategoriach: najlepsza książkę, najlepsze wydarzenie i najlepsza płyta minionego roku. Instruktorzy Radiowego Domu Kultury wybrali dziesięć propozycji w każdej kategorii. Drugi – finalny etap należał do Internautów. I to oni najwięcej głosów oddali na tarnowską wystawę, która tym samym zwyciężyła z wydarzeniami z Krakowa, Wrocławia, Poznania, Gdyni, Białegostoku i Warszawy! Wystawa „Wielcy sarmaci tego kraju/Wielkie sarmatki tego kraju” została przygotowana przez tarnowskie Biuro Wystaw Artystycznych z okazji stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości swój wernisaż miała 28.10.2018 zaś jej finisaż odbył się w niedzielę 13.01.2019 roku, budząc ogromne zainteresowanie. - Zostaliśmy nominowani po raz pierwszy i już sama nominacja było dla nas dużym wyróżnieniem. Po cichu marzyliśmy o wygranej, ale nie spodziewaliśmy się jej, ponieważ po pierwsze: w naszej kategorii zostały zgłoszone naprawdę świetne wydarzenia, w tym znakomite wystawy sztuki; a po drugie Tarnów był najmniejszym ze zgłoszonych miast. Ale jak widać, nie w wielkości siła, a w solidarności i wspólnym działaniu. Bardzo dziękujemy wszystkim tarnowianom, którzy oddali głos na naszą wystawę. To nasz wspólny sukces - mówi Ewa Łączyńska-Widz, dyrektorka BWA Tarnów.
Tarnowski ogród sztuki
Tak nazwał znaną prywatną Galerię Sztuki "Hortar" prezydent Tarnowa Roman Ciepiela, podczas jubileuszu 15-lecia tej absolutne wyjątkowej na mapie kulturalnej miasta placówki. Uroczystość miała miejsce we czwartek 10 stycznia 2018 r. o godz. 18 w siedzibie Galerii przy ul. Legionów 22, gromadząc liczne grono przyjaciół i koneserów sztuki. Jubileuszowa ekspozycja zatytułowana "Przeżyjmy to jeszcze raz" przedstawia plakaty i afisze zapowiadające kolejne wystawy - w sumie ponad 80. W ciągu tych 15. lat w przez Galerię, którą w 2004 roku założył i przez wiele lat prowadził właściciel firmy ogrodniczej "Hortar" Janusz Kopczyński - mecenas sztuki i filantrop, przewinęło się ponad 200 artystów o niekwestionowanym dorobku i pozycji na rynku sztuki współczesnej w Polsce, budując jej ogólnopolski prestiż i znakomicie promując Tarnów. Galeria „Hortar” to od lat niekwestionowany pierwszy Salon Artystyczny Tarnowa, jedyna w swoim rodzaju prywatna, rodzinna galeria sztuki. Po śmierci Ojca założyciela Janusza Kopczyńskiego kierowanie galerią przejęła jego żona Teresa Kopczyńska, niegdyś ceniona i lubiana polonistka, a teraz prowadzi ją ich córka Olga Kopczyńska-Dębska. Artystyczne pasje kontynuuje także równolatek „Hortaru”, 15-letni Janek Dębski utalentowany pianista i oczko w głowie seniorki rodu, który muzycznie oprawił benefis. W trakcie tego rekordowo długiego jubileuszowego wernisażu przeżyliśmy jeszcze raz, m.in. dzięki prezentacji multimedialnej, swoiste deja vu tego miejsca. Było rodzinnie i jak na huczne urodziny przystało „odpalono” 15 tortów, wzniesiono stosowną do okoliczności ilość toastów oraz wygłoszono liczne laudacje. Działo się!
„Święta Rodzina”
Taki tytuł, znakomicie wpisujący się w klimat Bożego Narodzenia, nosi najnowsza wystawa grafik Urszuli Gawron, której wernisaż odbył się w Święto Trzech Króli, 6 stycznia w coraz popularniejszej tarnowskiej Galerii Bema20. Współorganizatorem wystawy jest Kongregacja Oratorium Świętego Filipa Neri, której przedstawiciele licznie stawili się w galerii przy ul. gen. Józefa Bema 20. Unikalne prace pochodzącej z Tarnowa artystki, do tej pory można było oglądać w klasztorze ojców Jezuitów w Częstochowie. Część z nich została opublikowana w książce s. Weroniki Przygody CSFN pt.: „Myśli na każdy dzień roku bł. Franciszki Siedliskiej”; natomiast prace prezentowane w Galerii Bema20 trafią po zakończeniu ekspozycji do tarnowskiego Zgromadzenia Księży Filipinów. Cykl o Świętej Rodzinie - mówi artystka, miał swój początek ponad dziesięć lat temu, w 2006 roku, kiedy powstała pierwsza praca, która miał być tylko bożonarodzeniową kartką. Potem adwentowo zaczęłam się zastanawiać nad rodziną małego Jezusa, nad ich życiem, zwykłą codziennością, tym co robili, czym mogli się zajmować – tak powstało kilka następnych prac. Dopełnieniem całości były jednak rekolekcje ignacjańskie u ojców Jezuitów w Częstochowie, podczas których w sposób szczególny prowadziło się medytacje nad życiem Jezusa i Świętej Rodziny.
"Zobacz również"
Zachęca tytuł najnowszej wystawy malarstwa Jerzego Martynowa z cyklu "Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej – Wystawy w Szynwałdzie". Jej wernisaż odbył się przed tygodniem, 16 grudnia o godzinie 18:00, w Bibliotece Publicznej w Szynwałdzie przygotowany we współpracy z Gminnym Centrum Kultury i Bibliotek w Skrzyszowie - filia w Szynwałdzie oraz Muzeum Okręgowym w Tarnowie. Jerzy Martynów to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych tarnowskich malarzy, tu się urodził i tu mieszka na stałe. Artysta maluje różnymi technikami, obrazy olejne, akwarele, akrylem, pastelami. Mistrz, który kilka lat temu obchodził jubileusz 30-lecia pracy artystycznej, posługuje się szerokim wachlarzem tematycznym, to portrety, krajobrazy, rzeźby, architektura, abstrakcja, grafika użytkowa i architektura wnętrz. Martynów wystawia rzadko ale każda z jego wystaw to znaczące wydarzenie kulturalne, o którym głośno jest przed i po. Nie inaczej jest z szynwałdzką ekspozycją, której wernisaż zgromadził oprócz miejscowych elit także gości z Tarnowa i okolic.
Kowerskie impresje
czyli
Twórczym można być na różne sposoby.
Takie bezdyskusyjne motto z zachęcającym dodatkiem "Bądź twórczy" towarzyszy oryginalnej twórczości plastycznej Teresy Szuszkiewicz-Spryszak, której prace oglądać można od 10 grudnia w piwnicznej galerii tarnowskiego Muzeum Okręgowego przy Rynku 3. Poniedziałkowy wernisaż unikalnej kolekcji tkanin tej wywodzącej się z Tarnowa artystki, córki Józefa Szuszkiewicza - wybitnego artysty malarza, m.in. założyciela obecnego Zespołu Szkół Plastycznych w Tarnowie i Tarnowskiego Teatru - zgromadził liczne grono koneserów dobrej sztuki i przyjaciół niezwykle zasłużonej dla tarnowskiej kultury rodziny państwa Szuszkiewiczów. To uniwersalne motto dobrze określa bardzo pracowite i twórcze życie wieloletniego dyrektora Muzeum Okręgowego w Tarnowie, a obecnie prezesa Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej Adama Bartosza, który właśnie został laureatem nagrody specjalnej przyznanej przez dyrekcję Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Obecna wystawa to także zasługa nestora tarnowskich muzealników, który stworzył cykl „Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej”, gdzie prezentują swoje prace lokalni twórcy. To tam oglądać można do końca grudnia bardzo reprezentatywną dla twórczości Teresy Szuszkiewicz-Spryszak kolekcję jej tkanin, wykonaną różnymi technikami, na przestrzeni ostatnich kilku lat. Bohaterka ostatniej w tym roku wystawy w MO., w 1965 roku zdała maturę w Liceum Technik Plastycznych w Tarnowie, uzyskując tytuł technika plastyka, ze specjalnością tkactwo artystyczne, po ukończeniu studiów we wrocławskiej ASP wróciła do rodzinnego miasta, by w latach 1972-2004 uczyć malarstwa, rysunku i tkactwa w tutejszym Liceum Plastycznym. Jej najnowsza wystaw tkanin odsyła jednak do innego miejsca na mapie - Kowar.
Zapiski z czasów choroby
Obraz obok to dzieło Pietera Bruegla "Przysłowia niderlandzkie" namalowane w 1559 roku. To jeden z ulubionych malarzy Pawla Lemańskiego, którego prace plastyczne - niezwykłe, zaskakujące i inspirujące - od wczoraj, czwartek 11 października, oglądać można w nietypowym, acz nie przypadkowym, jak na ekspozycje plastyczne miejscu - w Szpitalu Wojewódzkim im. Św. Łukasza w Tarnowie, tuż przy głównym wejściu. Pomysłodawcą i kuratorem zlokalizowanej na szpitalnym korytarzu wystawy „Morpheush - pomiędzy jawą, szkice ulotne" jest znany tarnowski twórca i ceniony animator kultury Piotr Qkla Kukla, na codzień pracujący w Biurze Wystaw Artystycznych, współorganizatora wystawy. Jej wyjątkowość nie jest bez znaczenia, bowiem szpitalny klimat jest boleśnie znajomy autorowi... Z Pawłem przez wiele lat łączyła mnie przyjaźń, szkoła podstawowa, pięć lat w jednej ławce w tarnowskim Liceum Plastycznym, razem wchodziliśmy w dorosłość w trudnych latach 80-tych… Później jak to w życiu kontakty były sporadyczne. Od kilku lat wiedziałem, że Paweł choruje...
