Pegazem po Tarnowie
Tomek Habiniak
apel w sprawie wystawy
W tym roku skończyłby 55 lat. Miał wielkie serce i mocną głowę oraz równie wielki talent. Był znakomitym rysownikiem i grafikiem ale przede wszystkim karykaturzystą. Jednym z ostatnich, co tak kreską wodził, a raczej uwodził liczną rzeszę odbiorców swoich prac. W Tarnowie był w swojej maestrii bezkonkurencyjny ale przez swoje rodzinne miasto bezapelacyjnie odrzucony i wręcz urzędowo bojkotowany. Wystarczy powiedzieć, że nigdy nie miał w Tarnowie swojej wystawy, a przecież stworzył kilkaset oryginalnych prac plastycznych. 0dszedł 5 stycznia i z tej okazji w specjalnie poświęconym mu tekście napisaliśmy, że to pora najwyższa pomyśleć o zorganizowaniu pośmiertnej wystawy jego unikalnych prac... I oto słowo ciałem się staje bowiem na nasz apel pierwsze odpowiedziało nasze Biuro Wystaw Artystycznych i w osobie Piotra Kukli, działającego w imieniu dyrektor Ewy Łączyńskiej-Widz, proponując przygotowanie retrospektywnej wystawy prac Tomasza Habiniaka. Jej otwarcie odbędzie się w dniu 17 września w siedzibie BWA w ramach rozpoczynającej się wtedy kolejnej edycji Festiwalu Komedii TALIA. Przygotowanie ekspozycji wraz z ekskluzywnym katalogiem wymaga ogromnej pracy organizacyjnej, a czasu jest naprawdę niewiele, stąd apel kuratora wystawy Piotra Kukli o wypożyczenie prac Tomka, głównie karykatur, które można składać w recepcji BWA w pałacyku w Parku Strzeleckim lub ustalać ich odbiór z naszą redakcją - kom. 795 206 706, adres emaliowy redakcja@
Archiwum
------------------------
wiersze ostatnie
Oldze T.
po Noblu
świat
stworzony ze słów
umiera
a my wraz z nim
i nawet tego
nie zauważamy
nie potrafimy
opowiedzieć
sobie świata
z którym
coś jest
nie tak
Internet
to
opowieść idioty
więc
Grając na wielu
bębenkach
jesteśmy
ciągle
w podróży
Ludzie księgi
Bieguni
od
Prawieku
Prowadzimy swój pług
przez kości
umarłych
jak tkacz
zwijając
swoje życie
czuli narratorzy
budujemy sobie
Dom dzienny
i
dom nocny
czekając na Godota
zamiast niego
spotykamy
Charona
to on
za obola
przeprawia nas
przez Styks
do otchłani
Ksiąg Jakubowych
nasza
zagubiona dusza
snuje swoje
Opowiadania bizarne
poszukując
Lalki i perły
a może
Czarnej ruty
na wigilię
Ryszard S.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
Artystyczny nomadyzm
Tak określić można poszukiwania artystyczne prof. Doroty Sak, z pochodzenia tarnowianki a z wyboru łodzianki, gdzie tworzy i pracuje na macierzystej uczelni ASP w Łodzi.Podobnie, jak jej mąż Marek Sak, również uznany artysta malarz. Wystawę jej oryginalnych i będących swoistym manifestem - prowokacją prac, oglądać można aktualnie w Galerii BWA w Parku Strzeleckim. Otwarcie ekspozycji połączone z wernisażem przy udziale samej artystki miało miejsce we środę 30 września, symbolicznie wieńcząc 30 lat pracy twórczej Doroty Sak i będąc sentymentalnym powrotem artystki do rodzinnego miasta. Pokaz prezentuje tkaninę artystyczną, instalacje i obrazy, uzupełnione filmem oraz katalogiem „Dorota Sak. The Way” wydanym przez Miejską Galerię Sztuki w Łodzi, w partnerstwie z BWA Tarnów. Warto zanurzyć się w ten "brzozowy" zagajnik sztuk wszelakich aby choć na chwile zdystansować się od pandemicznej aury wokół...
Polski gen wolności
Taki tytuł nosi interesująca ekspozycja Instytutu Pamięci Narodowej zlokalizowana przed kościołem parafialnym pw. NMP Szkaplerznej w Dąbrowie Tarnowskiej. Wystawa uświetniła tamtejsze obchody 100 - lecia Bitwy Warszawskiej, których kulminacja miała miejsce w sobotę 15 sierpnia, kiedy to biskup pomocniczy tarnowski Wiesław Lechowicz odprawił o godz. 9.30 uroczystą mszę świętą w intencji ojczyzny, jej obrońców z czasów wojny polsko-bolszewickiej oraz ofiary Katynia. Po jej zakończeniu tarnowski hierarcha poświęcił tablicę upamiętniającą 100. rocznicę Bitwy Warszawskiej oraz obraz - ikonę Matki Bożej Katyńskiej ufundowany przez Mieczysława Śliskiego, bratanka Zygmunta Sliskiego, zamordowanego w Katyniu. Autorką tej znakomitej repliki o wymiarach 76x54 wykonanej na desce techniką ikonową (złocenia wykonano płatkami z 24 karatowego złota), jest pochodząca z Dąbrowy Tarnowskiej ceniona tarnowska artystka Marta Odbierzychleb. Wieczorem przed świątynią zaplanowano koncert filharmoników krakowskich.
Natalia na salonach
czyli udany start facebookowego sezonu ogórkowego
Wszystko zaczęło się od papierowego song protestu autorstwa Natalii Tryby, znanej niegdyś Aspirantki i poetki, obecnie performerki, fascynatki fantastyki i planszówek, artystki programowo niepokornej i zbuntowanej. - Wiecie... kiedyś, gdy ktoś źle mówił o Tarnowie tupałam nogą i mówiłam, że nie ma racji. Dziś, niestety jestem zmuszona, przeprosić każdego, kto mimo wiary w nasze działanie zapewniał, że na długo pozostaniemy zaściankiem. Moi znajomi Artyści otrzymują mejlem petycję. Wiecie czego dotyczy? Zmiany formuły Salonu Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie. A wiecie dlaczego? Bo moja siostra Magdalena, która od kilku lat realizuje swoje największe marzenia zgłosiła pracę na konkurs. I dostała wyróżnienie. WYRÓŻNIENIE za umiejętność wciągnięcia widza w świat własnych opowieści. Wyróżnienie, które jest kartką papieru i wsparciem dla Magdy, która chce iść na studia. Tak, w tym mieście widoczne jest pewnego rodzaju rozdwojenie jaźni, z jednej strony kultura jest jedną z istotnych jego wizytówek a z drugiej kultura nie ma solidnego wsparcia i mamy paradoks. Najlepszym tego przykładem jest zmuszenie do emigracji z Tarnowa (podobnie, jak Aspiranci - bezdomnego), znanego w całej Polsce Teatru Nie Teraz, obchodzącego w tym roku jubileusz 40 lecia działalności.
"Zaorany" przez burzę...
Tak sugestywnie i dramatycznie zarazem spuentował wirtualne, bez udziału publiczności (wiadomo: pandemia) otwarcie - piątek 26.06. tegorocznego VII Salonu BWA 2020 jego kurator Piotr Kukla. Mocno chimeryczna pogoda sprawiła, że technika musiała zrejterować i zapowiadanej transmisji online nie udało się przeprowadzić. A szkoda, bowiem ci, którzy wystawę już widzieli twierdzą, że jest ona wyjątkowo reprezentatywnym przeglądem tego co aktualnie dzieje się w tzw. branży. Podkreśla się wysoki i mocno wyrównany poziom prac, różnorodność form i stylów - "starzy, rutynowani wyjadacze" i debiutanci, bez zadęcia i snobizmu. To zupełnie inne, niejako wymuszone okolicznościami, spojrzenie na sztukę łączącą pokolenia. To nadal prestiżowy środowisko konkurs i równocześnie możliwie najszersza prezentacja najnowszych prac artystów związanych z miastem i regionem. Wielkie brawa dla organizatorów tegorocznego Salonu, który wbrew przeciwnościom losu, i nie tylko, stał się niekwestionowanym Świętem Sztuki i pomimo wernisażowego falstartu szeroko otwiera swoje podwoje, zapraszając do klimatyzowanych pomieszczeń i na wygodny, darmowy parking! Naprawdę warto tam zajrzeć, a poniżej szczegółowe informacje o konkursie i jego laureatach.
STARTUJEMY!
Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie zaprasza.
Od wtorku 19 maja, otwarto ponownie dla zwiedzających mieszczącą się w Pałacyku Strzeleckim, główną siedzibę tarnowskiego Biura Wystaw Artystycznych. Obowiązują tam zasady, umożliwiające bezpieczne zwiedzanie prezentowanych ekspozycji - dziewięć osób na parterze lub trzy na piętrze. Aktualnie w Pałacyku Strzeleckim zobaczyć można dwie wystawy: studentów i dyplomantów kierunku wzornictwo na Wydziale Sztuki PWSZ w Tarnowie „Zostań projektantem! Studiuj design w PWSZ w Tarnowie” oraz malarstwa Piotra Kukli Qkli „Peryferie percepcji II”. Wernisaż obu wystaw odbył się w formie wirtualnej, w Noc Muzeów w sobotę 16 maja o godzinie 18:30. Można było obejrzeć je w czasie rzeczywistym na kanale YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC_n5KP2n8pbGOi5eoA4IevA oraz na Facebooku: https://www.facebook.com/bwatarnow/. Na tych samych kanałach nagranie będzie można obejrzeć także po zakończeniu relacji na żywo. Od przyszłego wtorku, 26 maja, otworzy się natomiast, prezentowana w oddziale galerii w budynku dworca PKP, wystawa „Czas wolny, czas zatrzymany”, z obrazami m.in. Edwarda Dwurnika czy Marcina Maciejowskiego z Grupy Ładnie.
Nowa twarz Matyldy
czyli kwarantannowy blues
Nasz Teatr od 12 marca stał się miejscem niedostępnym dla widzów i publiczności. Trwająca sytuacja epidemiczna uniemożliwia prezentację spektakli przygotowanych przez zespół. Tę metafizyczną pustkę doskonale wypełnia najnowsza propozycja tarnowskiego teatru, pierwsza tego typu artystyczna inicjatywa w Tarnowie. Otóż, tym razem to nie była premiera teatralna tylko wirtualny wernisaż malarstwa, debiutującej w nowej roli czołowej aktorki Solskiego Matyldy Baczyńskiej, która w teatralnym foyer rozwiesiła dwadzieścia osiem swoich obrazów. Wydarzenie miało miejsce we czwartek 30 kwietnia o godz.17 i było transmitowane on-line na teatralnych kanałach YouTube i Facebook. Wirtualna nie była tylko autorka tych "strasznych bajek" i mrocznych "obrazów do słuchania", znana aktorka i tancerka, wokalistka i fotografik, a także... bokserka i utalentowana malarka. I to ona w bardzo malarskiej, autorskiej sukni "bez tytułu", jak na gospodynię projektu przystało, oprowadzała swoich wirtualnych gości, interesująco opowiadając o swoich rodem ze świata Boscha, Dali i Ociepki szczuro i słonio ludziach oraz romantycznych damach i...kurach ogłaszając konkurs na tytuły swoich bezimiennych obrazów, na koniec zapraszając do serdecznej licytacji jednej z prac na rzecz chorej na raka Kini z rodzinnego Włocławska.
Więcej artykułów…
| |||||
| |||||
|
