Święta według Sypka

Przedstawiamy kolejną część niezwykłych wspomnień Antoniego Sypka. Niezrównanego gawędziarza i popularyzatora historii naszego galicyjskiego miasteczka, ale też wielkiego filantropa i społecznika, historycznego pisarza i animatora kultury. Tym razem lekkim, jak zwykle u tego autora, piórem opisuje na Facebooku około świąteczny Tarnów z pierwszych lat dwudziestego wieku. Przywołuje smaki i zapachy tamtych wigilii z karpiami  księcia Sanguszki ze stawów w Wierzchosławicach w roli głównej, atmosferę bali sylwestrowych w Kasynie Sali Lustrzanej z obowiązującymi wówczas krynolinami wykluczającymi szybki seks… Wspomina smutne święta z 1915 roku, biedne i głodne, pod zaborami. Przypomina bohaterskie postaci tamtych czasów: Tadeusza Tertila, burmistrza Tarnowa z czasów okupacji rosyjskiej 1914/1915 i Bolesława Łazarskiego. wybitnego matematyka i okultystę, taternika który pierwszy sfotografował Tatry, a także kamieniarza artystę Pawła Musiała, wykonawcę setek pięknych grobowców na Starym Cmentarzu. Mistrz Sypek kończy swoją bożonarodzeniową opowieść w nowo zbudowanym kościele XX Misjonarzy przy ul. Krakowskiej, ówczesną dumę Strusinaków, gdzie przez całą podstawówkę byłem ministrantem. To tam była najpiękniejsza wówczas szopka w Tarnowie, bogatsza nawet od tej u ojców Bernardynów ale to temat na odrębny artykuł…

Czytaj więcej...

Boguś (1956-2010)

Za bardzo się do życia przyzwyczailiśmy...

Od młodości jego pasją była sztuka, a zwłaszcza muzyka. Właśnie mija 7.  rocznica śmierci Bogusia, jak go wszyscy nazywali. Ta tragiczna wiadomość lotem błyskawicy rozeszła się po zanurzonym już w świątecznym nastroju Tarnowie. 23 grudnia 2010 r. po południu zmarł po ciężkiej chorobie Bogusław Wojtowicz, od 12 lat dyrektor Biura Wystaw Artystycznych Galerii Miejskiej w Tarnowie, wcześniej pracujący również w Tarnowskim Centrum Kultury i tarnowskim teatrze (ale także na scenach w Rzeszowie, Bielsku Białej i Lublinie). Ceniony animator kultury, pasjonat i znawca teatru, propagator muzyki francuskiej i jazzu.  Pomysłodawca Festiwalu Sztuki ArtFest, który od 2011 roku nosi Jego imię. Kurator wielu wystaw w Tarnowie, Polsce, Europie. Miał 54 lata. Tradycyjnie, każdego roku, w rocznicę jego odejścia w tarnowskiej Bazylice Katedralnej odprawiane są msze Św. za spokój Jego duszy, gromadząc pamiętających o Nim przyjaciół i współpracowników. Tak będzie i w tym roku. W piątek 22 grudnia o godz. 12 w tarnowskiej katedrze będziemy uczestniczyć  w podobnej liturgii. 

Czytaj więcej...

Prorokini Anna

Tak nazwał ją prymas polski kardynał Józef Glemp. To jej poświęcił swój słynny wiersz "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą" inny wielki poeta w skromnej sutannie ks. Jan Twardowski. Mowa o wybitnej poetce Annie Kamińskiej (ur. 12 kwietnia 1920 w Krasnymstawie, zm. 10 maja 1986 w Warszawie), której poświęcony był ostatni w tym roku niedzielny (17 grudnia godz.11) Salon Poezji pt. „Nie wiem czy starczy nam milczenia". Mała Scena tarnowskiego teatru z trudem pomieściła licznych wielbicieli tej nieco dziś zapomnianej poetki, autorki oryginalnych i głębokich wierszy zebranych w ponad 20 tomikach, uznawanej za jedną z najciekawszych polskich poetek religijnych ale również autorki książek dla dzieci i młodzieży oraz utalentowanej tłumaczki i krytyka literackiego. Przekładała m.in. z rosyjskiego, bułgarskiego, białoruskiego, słowackiego, serbsko-chorwackiego, łacińskiego oraz hebrajskiego. W jej dorobku znajduje się blisko 100 książek. Podczas tarnowskiego Salonu w trzech odsłonach zaprezentowane zostały strofy będące poetycką egzemplifikacją najważniejszych motywów twórczości Kamieńskiej: doświadczenia wojny jako czasu zaprzeczenia ludzkich wartości i odrzucenia moralnego porządku świata, doświadczenia dramatu utraty ukochanej osoby (śmierć męża), zachwytu nad pięknem świata wraz z dostrzeżeniem metafizycznego i eschatologicznego wymiaru ludzkiej egzystencji oraz refleksji nad sensem i znaczeniem poezji. Tę oryginalną twórczość zaprezentowali aktorzy tarnowskiej sceny: Dominika Markuszewska, Kinga Piąty i Piotr Hudziak. Dopełnieniem poetyckich strof stały się nastrojowe utwory gitarowe w wykonaniu cenionego tarnowskiego barda i poety Dariusza Marcinka. Salon wyjątkowo poprowadziła krakowska animatorka kultury Violetta Zygmunt.

Czytaj więcej...

Światłoczuli

W piątek 15 grudnia miłośnicy fotografii zrzeszeni w Tarnowskim Towarzystwie Fotograficznym obchodzili swoje 85 urodziny. Urodzinowa feta miała miejsce w Tarnowskim Centrum Kultury, gdzie otwarto okolicznościową wystawę pt. „85 lat tarnowskiej fotografii – wystawa jubileuszowa”. Pokazano na niej ponad 140 fotografii 22 autorów. Wśród nich znalazły sie m.in. takie tuzy lokalnej fotografii, jak: Piotr Bernacki, Hubert Burzawa, Weronika Franczyk, Edyta Kielian, Dariusz Kobylański, Wojciech Kobylański, Adam Ksieniewicz, Stanisław Kusiak, Wiesław Leżanka, Krzysztof Łos, Katarzyna Małek, Janusz Małek, Agnieszka Mazur, Bartosz Połeć, Przemysław Rura, Tomasz Sobczak, Witold Stachnik, Karolina Stokłosa, Konrad Szuszkiewicz, Grzegorz Wójcik. Wernisaż zgromadził wiele innych znamienitych gości ze świata kultury, polityki i biznesu. Wystawa ma charakter przeglądowy, więc ukazana tematyka jest bardzo szeroka – od fotografii kreacyjnej, poprzez reportaż, sport, po fotografię czysto estetyczną. Trudno te fotografie porównywać – to wręcz niemożliwe – ale trzeba je zobaczyć, bo jest duża szansa, że każdy znajdzie w nich tę jedną, swoją, ulubioną… Jak wspomina nestor tarnowskich fotografików Jan Gomoła - w 1932 roku utworzono w naszym mieście Tarnowskie Towarzystwo Miłośników Fotografii, które działało do wybuchu II wojny światowej. 45 lat później, w 1977 roku, powstało Tarnowskie Towarzystwo Fotograficzne, które stało się oczywistym kontynuatorem działalności ww. stowarzyszenia. W bieżącym roku mamy zatem dwa jubileusze – 85-lecie i 40-lecie – czyli dwa powody, aby przypomnieć mieszkańcom Tarnowa działalność rodzimych fotografików.

Czytaj więcej...

Tarnowscy Obywatele Kultury

O poziomie i problemach kultury powiedziano już wiele zarówno na forum lokalnym, jak i ogólnokrajowym. Czas jednak przejść od słów do rzeczy – taką zasadę wyznają założyciele i członkowie powstałego kilka lat temu ruchu społecznego pod nazwą Tarnowscy Obywatele Kultury. TOK to działający lokalnie nieformalny i dobrowolny ruch obywatelski. Jego uczestnicy za cel stawiają sobie realizowanie działań na rzecz poprawy sytuacji w sektorze kultury, w szczególności zmiany zasad w sposobie jej zarządzania i finansowania.– Ruch Obywateli Kultury sam w sobie nie jest niczym nowym. Podobne grupy społeczne powstają i z powodzeniem działają w całym kraju m.in. w Warszawie, Łodzi, Poznaniu i w Bydgoszczy – mówi Jerzy Pal, znany tarnowski aktor i współzałożyciel TOK. Teraz nadszedł czas, by i w Tarnowie zawarto szeroko rozumiany pakt dla kultury. Nie możemy zapominać, że powszechne i przede wszystkim świadome uczestnictwo w kulturze jest nie tylko naszym obowiązkiem, ale również motorem rozwoju społecznego i ekonomicznego – dodaje. Kim są Tarnowscy Obywatele Kultury? To… pasjonaci. Animatorzy kultury, przedstawiciele środowisk twórczych, dziennikarze, wykładowcy akademiccy, studenci, wszyscy ci, którym losy kultury i edukacji nie są obojętne. – Jednym z naszych celów jest podnoszenie kompetencji kulturowych społeczeństwa. Jesteśmy przekonani, że nasza przyszłość, nie tylko w aspekcie kulturowym oczywiście, zależy od twórczych, rozumiejących się wzajemnie obywateli, którzy chcą i potrafią skutecznie działać w sferze publicznej. Dlatego chcemy włączyć się w współtworzenie wizerunku naszego miasta jako miejsca, w którym powstają interesujące wydarzenia twórcze i aktywnie się w nich uczestniczy, bo tzw. Ludzie Kultury to nic innego jak Obywatele Świadomi, dla których „Sfera Ducha” to nie kaprys, snobizm czy nużący obowiązek (szkoły). To świadomy wybór – mówi Pal. Trudno się z tym nie zgodzić, aliści z treściami ostatnio opublikowanego przez J. Pala Listu Otwartego do radnych, już nie koniecznie. Oto pełna jego treść:  

Czytaj więcej...

„Luter” w Tarnowie

czyli 100 minut prawdy na 500-lecie zakłamania.

Wczoraj, we środę 13 grudnia o godz.18, w auli Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej miała miejsce niezwykła premiera filmowa. Otóż, przy licznym udziale członków i sympatyków tarnowskich środowisk niepodległościowych, mogliśmy obejrzeć głośny film, dobrze znanego w Tarnowie choćby z rodzinnych konotacji, Grzegorza Brauna i Fundacji Osuchowa pt. "Luter i rewolucja protestancka", pokazujący prawdziwe oblicze reformacji i zniszczeń jakich dokonała w Kościele Katolickim. Organizatorem tarnowskiego pokazu była POBUDKA - utworzona przed dwoma laty przez G. Brauna organizacja, której podstawowe hasło brzmi: KOŚCIÓŁ–SZKOŁA–STRZELNICA–MENNICA, a jej celem jest realizacja programu pracy organicznej na rzecz wolności, bezpieczeństwa, oraz emancypacji duchowej, intelektualnej i materialnej Polaków. Najnowsze dzieło tego wybitnego historycznego dokumentalisty - demaskatora (autora m.in. "Towarzysza Generała", czy "Eugeniki w imię postępu"), to m.in. owoc odbytych przez 2 lata w 9  krajach 30 rozmów z najważniejszymi badaczami zagadnienia, to opowieść o korzeniach duchowych - przeżywającego właśnie 500. rocznicę pojawienia się w dziejach chrześcijaństwa - protestantyzmu, w tym o dramatycznych konsekwencjach rewolucyjnego stosunku Lutra do cywilizacji Łacińskiej. Ten ważny i odważny film zaskakuje. Dopiero po jego obejrzeniu zdałem sobie sprawę, jak potworna w skutkach była herezja Lutra i jakie są jej konsekwencje dla dzisiejszej Europy. A te konsekwencje to otwarcie drogi dla rujnującego naszą cywilizację uderzenia w chrześcijaństwo i dla postępującej islamizacji Europy. To właśnie zawdzięczamy Lutrowi patronującemu bestialstwu, jakim była rewolucja protestancka. Gościem specjalnym owacyjnie przyjętej tarnowskiej premiery filmu był sam autor Grzegorz Braun, który po projekcji spotkał się z widzami.

Czytaj więcej...

A mury runą, runą, runą…

Tylko kiedy i czy naprawdę…?

To już 36. rocznica  wprowadzenia stanu wojennego. Trwał 586 dni. 13. XII.1981 zamknięto granice i lotniska, redakcje i rozgłośnie, zawieszono działalność związków, organizacji i stowarzyszeń, wprowadzono godzinę milicyjną  oraz zakaz opuszczania miejsca zamieszkania, wprowadzono przepustki, nie działały telefony, internowano, aresztowano, skazano cały naród, byli zabici i ranni. Zgasła jutrzenka swobody. Polski orzeł znowu znalazł się w klatce.  Niestety, jest tam nadal. Tyle, że wtedy była sowiecka - teraz jest brukselska… .  I nie zmienią tego msze i marsze, pikiety i koncerty. Tyle już było zrywów przegranych, szans zmarnowanych, grzechów zaniechań. Dobrze się nam żyje w zniewoleniu i zakłamaniu, konformizmie i koniunkturalizmie, boimy się zmian, brakuje nam odwagi i determinacji. Bóg – Honor – Ojczyzna ciągle w odwrocie. Prawica wprawdzie wygrywa ale przegrywa Kościół więc jutrzenka łatwo może zmienić się w łunę… . A Polacy ciągle czekają, żeby Polska znów była Polska! Dlatego trzeba stale przypominać tamtą grudniową Apokalipsę. Ku przestrodze ale i ku pokrzepieniu serc. Więc zapalmy symboliczne światła wolności w oknach naszych domów w środowy wieczór 13 grudnia o godz. 19.30, kontynuując wolnościową tradycję zapoczątkowaną przez naszego papieża świętego Jana Pawła II w Watykanie i prezydenta  USA Ronalda Reagana w Białym Domu.   

Czytaj więcej...

Jan Maniak zaprasza na „Koniec świata” cz. I

Gorąco polecamy! To dla nas zaszczyt móc drukować takiego autora.

Prowincjonalny Tuchów z Maryjnym sanktuarium, otoczony wzgórzami, przywodzi na myśl Ain Karem, miejscowość w Górach Judzkich, gdzie według tradycji Maryja pospieszyła, by usługiwać swojej krewnej, Elżbiecie. To nie fatum – bożek agnostyków, nie przypadek, że właśnie tu miała miejsce premiera spektaklu Teatru Nie Teraz „Koniec świata – dramat, który nie ma końca” w reżyserii Tomasza A. Żaka. Jedyne w swoim rodzaju sceniczne „podsumowanie” stulecia opowiedziane w formie przypowieści, którego osnowę stanowią naznaczone piętnem piekła, ale i stygmatem Nieba rocznice przypadające na rok 2017.

Czytaj więcej...