Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

DLACZEGO PISTOLET NIE STRZELA

czyli
PRZYGNĘBIAJACE WIDOWISKO

PORWANIE EUROPY to w powszechnej świadomości - pisze Katarzyna Cetera,  przede wszystkim obrazy: głównie chyba Tycjan, Rembrandt, Veronese, Rubens, ale też Walentin Sierow. To także taka opéra-minute – czyli krótka dziewięciominutowa forma - skomponowana przez Dariusa Milhauda. Dzieło z librettem Henri Hoppenota zostało wystawione po raz pierwszy w 1927 w Baden-Baden. /wiruj-walcuj i raz-dwa-trzy/

Czytaj więcej...

KREW, POT I ŁZY

czyli o tym,
JAK ZROBIĆ DZIEŁO SZTUKI
Z JEDNOAKTÓWKI

W szóstym dniu Talii – Fredro po raz trzeci. Podziemny Fredro. Podziemny nie tylko dlatego - konstatuje Katarzyna Cetera,, że zagrany w niezwykle rzadko ostatnio eksploatowanej przestrzeni SCENY UNDERGROUND Tarnowskiego Teatru im. Ludwika Solskiego – ale także ze względu na fakt, że przedstawienie znalazło się w repertuarze warszawskiej grupy teatralnej POTEM-o-tem, reprezentującej nurt offowy.

Czytaj więcej...

ZEMSTA W ŚWIECIE KOBIET

czyli o tym,
JAK BIAŁOSTOCKA INSCENIZACJA PODBIŁA SERCA TARNOWSKICH WIDZÓW

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku dostał od tarnowskiej publiczności brawa jeszcze zanim aktorzy pojawili się na tarnowskiej scenie - pisze Katarzyna Cetera.  „Można filmować, można robić zdjęcia – nie zakładajcie tylko nogi na nogę” – usłyszeliśmy w zapowiedzi wygłoszonej przez Henryka Talara z głośników, z których zazwyczaj padają zakazy fotografowania i używania telefonów komórkowych. Tarnowska publiczność nie nadużywała tego przywileju, telefony na widowni nie rozdzwoniły się, flesze nie błyskały – często za to rozbrzmiewały rzęsiste brawa dla aktorów – a raczej aktorek.

Czytaj więcej...

KRAKÓW W TARNOWIE

czyli
CZESKI FILM

Czwartego dnia Talii zjechali do Tarnowa krakowianie. Krakusy. I od razu zrobiło się dwuznacznie - recenzuje Katarzyna Cetera. Nie do końca „lekko, łatwo i przyjemnie”. Usiłowano nas zabawić w konwencji innej niż ta, do której jesteśmy w Tarnowie przyzwyczajeni. A humor – nazwijmy go górnolotnie - intelektualny nie jest naszą mocną stroną… zwłaszcza, gdy… Zwłaszcza też przy takiej pogodzie i niekorzystnym dla meteopatów biomecie. Ale od początku.

Czytaj więcej...

JA TAK MAM CAŁY CZAS

czyli
o walce ze stereotypami
podczas trzeciego dnia Talii

XXII Talia już po rozgrzewce, pisze Katarzyna Cetera – festiwalowa niedziela obfitowała w dobre teatralne wrażenia. Było także… śmiesznie. Obejrzeliśmy bowiem przedstawienie zatytułowane przewrotnie WIWISEXIA, oparte na tekście Tomasza Jachimka w wykonaniu Teatru Korez. Była także nietypowa MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ wyreżyserowana przez Kolumbijczyka, Giovanny’ego Castellanosa, którą zaprezentował Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu.

Czytaj więcej...

„JESTEM TWOIM ŚPIWOREM, GŁĘBOKIM WOREM NA SNY"

czyli
Teatr PAPAHEMA na tarnowskiej Talii

Zawsze podbijają serca publiczności – gdziekolwiek by się nie pojawili. Zgarniają nagrody na festiwalach – a nie mają nawet własnej siedziby - relacjonuje kolejny dzień Festiwalu Komedii TALIA Katarzyna Cetera.  Teatr PAPAHEMA – bo o nim mowa - składa się z paradoksów. Ale jest w nim coś, co pozwala zaufać młodym artystom – i wyruszyć z nimi w podróż do krainy pełnej pasji i teatralnych przygód.

Czytaj więcej...

KIEPSKIE OTWARCIE,

czyli
ŚLUBY PANIEŃSKIE NA POCZĄTEK TALII

O pseudonaukowej teorii magnetyzmu wiemy dziś niewiele - pisze w swojej pierwszej recenzji z tegorocznej, XXII edycji Festiwalu Komedii TALIA w Tarnowie Katarzyna Cetera. Na pewno pojęcia nie mamy o zasięgu tej popularnej w XVIII wieku tezy, głoszonej w Europie przez niemieckiego lekarza Franza Antona Mesmera, twórcy koncepcji magnetyzmu zwierzęcego i systemu leczniczego zwanego mesmeryzmem. Według głoszonej przez niego teorii w ciele istnieje fluid, który oddziałuje na drugą osobę i przyciąga ją jak magnes. Oddziałując na ten fluid można – według Mesmera - wpływać na stany chorobowe pacjenta. Mało tego – można przeprowadzać zabiegi mające na celu przeniesienie siły magnetycznej na chorego.

Czytaj więcej...

"Źródło"

Rozstrzygnięcie drugiej Małopolskiej Nagrody Poetyckiej.

Źródło rodowodu nagrody, to przywiązanie do „małej ojczyzny", poczucie dumy z dziedzictwa kulturowego swojego regionu, poczucie tożsamości narodowej - to ważne aspekty bycia świadomym obywatelem, członkiem społeczności, spadkobiercą tradycji. Tworzą one ideę, wokół której organizatorzy konkursu gromadzili literackie talenty. Małopolska Nagroda Poetycka „Źródło" ma charakter ogólnopolski i skierowana jest do poetów jeszcze nieznanych bądź mało znanych oraz debiutantów. Przedsięwzięcie, którego pomysłodawcą i jurorem jest poeta Józef Baran ma zachęcać do refleksji poetyckiej, połączonej z wyobraźnią i wrażliwością na piękno rodzimego krajobrazu, z empatycznym odczuwaniem bogactwa duchowego człowieka. Topos domu rodzinnego, motyw dzieciństwa, prawda o współczesnych dramatach ludzkich, temat ziemi, ekologii, etos pracy, patriotyzm, polskość a uniwersalność, odkrywanie siebie samego dla siebie - to tylko niektóre tematy do podjęcia i przetransponowania na język poezji. Zaskakująco dużą ilość prac oceniało jury w składzie: Józef Baran - poeta, prozaik, autor ponad 30 książek, juror wielu konkursów poetyckich (przewodniczący Jury), prof. dr hab. Marek Karwala - literaturoznawca, badacz poezji polskiej XX wieku, krytyk sztuki i publicysta, Beata Paluch - aktorka Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, interpretatorka poezji, Marek Zięba - poeta, reżyser teatralny, reprezentant Organizatora. To reprezentacyjne gremium zdecydowało, że wiersz "Żniwne” Antoniny Tosiek z Poznania został laureatem tegorocznej edycji Małopolskiej Nagrodzie Poetyckiej. Uroczysta gala wieńcząca konkurs odbyła się we wtorek 18 września w tarnowskim Ratuszu. Towarzyszyły jej piosenki Lidii Jazgar i zespołu Galicja. Nagrodzone i wyróżnione utwory zaprezentowała Beata Paluch, aktorka narodowego Teatru Starego w Krakowie. Prof. Marek Karwala przedstawił werdykt. Na konkurs napłynęlo łącznie 273 zestawy od poetów z całej Polski i zagranicy (ponad 1000 wierszy).

Czytaj więcej...

ROZMOWY PRZY STOLE I NIE TYLKO

Czyli - „Śluby panieńskie” w Teatrze im. L. Solskiego

„(…) Mają wady mężczyźni, ma także płeć nasza.
Zatem szalą rozsądku ta strona przeważa,
Co swoje błędy karci, a cudze pobłaża.”
Źródło: „Śluby panieńskie” Autor: Aleksander Fredro

Miałam przyjemność obejrzeć - pisze tarnowska poetka Justyna Babiarz, przedpremierowy pokaz komedii - „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredro w reżyserii Wojciecha Malajkata w sobotę, 15 września 2018 r., już na tydzień przed oficjalnym początkiem XXII Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Talia, gdzie będzie on przedstawieniem konkursowym. Swoje rozważania rozpoczęłam od mojego ulubionego cytatu z tej sztuki i to dzięki niemu właśnie wiem z całą pewnością, że pisząc ją Aleksander Fredro, uśmiechając się zarazem do każdego z osobna, nie pobłażał jednak nikomu. Natomiast w związku z tym, że „Śluby panieńskie” stanowią literacką klasykę, w dodatku rodzimą, autor komedii uśmiecha się do nas w dalszym ciągu w równie łatwy do odczytania sposób jak dawniej. Czyni to tym razem w inscenizacji wyreżyserowanej przez znakomitego artystę - Wojciecha Malajkata.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.