Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Prezydent Duda idzie do teatru.

 Tylko czy właściwego? - pyta Tomasz A. Żak

„Na wspólny sukces przez lata pracowało bardzo wiele osób. Kolejni dyrektorzy instytucji swoim uporem i zaangażowaniem koncentrowali wokół niej wyśmienitych muzyków, podnosząc i umacniając rangę tego miejsca. Ci zaś dobre wrażenia z Kąśnej wywozili w różne zakątki Polski i świata. Organizatorzy jednostki – najpierw ówczesne Województwo Tarnowskie, potem Powiat Tarnowski, a od kilku lat również Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, byli zawsze gwarantem stabilności finansowej. Ważną rolę odegrały podmioty sponsorujące naszą aktywność kulturalną, z Grupą Azoty – mecenasem Centrum na czele. Wreszcie ci najważniejsi, bez których instytucja nie miałaby racji bytu: melomani – Wy, drodzy Państwo. To Wam podporządkowana jest nasza działalność. To Wasze nastroje i oczekiwania są zawsze punktem wyjścia każdego kolejnego kalendarza koncertowego. To Wy jesteście naszym pierwszym i najcenniejszym krytykiem muzycznym.” - dyrektor Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej Łukasz Gaj.

Czytaj więcej...

30 lat Centrum Paderewskiego - część trzecia

W tym miejscu artyści światowej sławy godzą się występować nawet w stodole ... przerobionej na sale koncertową. Centrum mieści się w dworku w Kąsnej Dolnej, jedynej na świecie zachowanej posiadłości Ignacego Jana Paderewskiego. W otoczeniu pięknego parku. Całość zachwyca - przekonuje dyrektor Centrum Paderewskiego Łukasz Gaj.  Ten stan zachwytów znakomicie uzupełniają koncerty z okazji 30. urodzin Centrum Paderewskiego, jakie zorganizowano w koncertowej stodole w  dniach 24-26 lipiec, które na bieżąco relacjonujemy na naszych internetowych łamach. I tak, po piątkowej Gali Trzech Dekad - pełnej wspomnień i wzruszeń, której niekwestionowana gwiazdą był król skrzypiec - maestro Vadim Brodski, w sobotę w niezwykłą podróż muzyczną zabrał nas inny wielki maestro - czarodziej fortepianu Waldemar Malicki, który znakomicie odnalazł się w konfrontacji z jednym z najciekawszych i najdroższych (600 tyś. zł) modeli fortepianów marki FAZIOLI – pełnokoncertowego F278.  Pianiście towarzyszył znany i urodziwy tarnowski kwintet smyczkowy w składzie: Angelina Kierońska (skrzypce), Karolina Stasiowska (altówka), Anna Podkościelna-Cyz (wiolonczela) i szef Paweł Wajrak (skrzypce) oraz Szymon Frankowski (kontrabas). Zaś ten ze wszech miar udany Jubileusz zwieńczył w niedzielę mistrzowski recital doskonałego pianisty Ingolfa Wundera z Austrii. Z okazji tegorocznego jubileuszu ukazała się też płyta zatytułowana „Reminiscencje” będąca muzycznym podsumowaniem 30-lecia Centrum. 

Czytaj więcej...

Park Sanguszków z nową fontanną

czyli lepiej późno niż wcale

Zwabiony tą nową atrakcją Tarnowa, postanowiłem pomiędzy wyjazdami do Kąśnej Dolnej gdzie mieści się prężnie działające Centrum Paderewskiego, obchodzące w tym roku jubileusz 30-lecia i gdzie w związku z tym trwają trzydniowe  muzyczne Dionizje - zajrzeć po piątkowym koncercie do tego nieco zapomnianego do niedawna parku dworskiego. Kiedyś chodziło sie tam na wagary i pierwsze randki... No cóż, fontanna rzeczywiście robi, szczególnie po zmroku, duże wrażenie. Jest kolorowo i magicznie oraz mocno romantycznie. Aliści tylko przez chwilę, bowiem ewidentnie źle ustawione światła oślepiają licznie odwiedzających to miejsce, co sprawia, że niezależnie od tego gdzie się stoi wytrwać dłużej tam nie sposób.  Fontanna działa codziennie w godzinach od 8 do 22. Efekty świetlne - po zmroku. Niezależnie od tych i innych jej braków, o czym niżej pisze Stanisław Siekierski, dobrze, że jest. Fontanna, usytuowana po południowej stronie pałacu Sanguszków, stała nieczynna od ponad 30 lat i niszczała, zamiast być ozdobą tego urokliwego miejsca. Dzięki społecznikom, którzy zgłosili projekt odtworzenia fontanny do Budżetu Obywatelskiego i przekonali do niego wielu mieszkańców, inicjatywa znalazła się w gronie zwycięskich projektów przewidzianych do realizacji w 2018 roku. Acz uruchomiono ją dopiero teraz w lipcu 2020 roku. I szkoda, że ledwie otwarta już jest niszczona, o czym przekonał się prezydent Roman Ciepiela osobiście uniemożliwiając młodemu mężczyźnie jazdę na rowerze po koronie fontanny. Ale oddajmy głos naszemu lokalnemu  Cicerone...

Czytaj więcej...

30 lat Centrum Paderewskiego - część druga

Ach, co to był za wieczór! Uroczysta Gala Trzech Dekad, która zainaugurowała w piątek 24 lipca obchody 30-lecia  kąśnieńskiego Centrum Paderewskiego stała się prawdziwym  wydarzeniem. Vadim Brodski i Jakub Jakowicz - skrzypce, Robert Morawski - fortepian oraz niespodzianka: 12-letni Szymon Krajewski - uczeń i wychowanek mistrza Vadima Brodskiego zaserwowali nam prawdziwą muzyczną ucztę. I wielka szkoda, że zabrakło z powodów zdrowotnych innego wielkiego maestro - skrzypka prof. Krzysztofa Jakowicza, którego godnie zastąpił równie utalentowany syn Jakub.  A gospodarze wieczoru – Anna Woźniakowska (ceniona recenzentka muzyczna z Dziennika Polskiego i Radia Kraków)  i Jan Popis (warszawski krytyk muzyczny z związany z Polskim Radiem), stworzyli prawdziwie rodzinną i przyjacielską atmosferę. Wszyscy są   żywymi legendami Kąśnej Dolnej, m.in. Vadim Brodski był przez kilka pierwszych  Festiwali Bravo Maestro jego dyrektorem artystycznym (Festiwal bedzie w przyszłym roku obchodził jubileusz 25-lecia istnienia), zaś kilkunastoletni Kuba Jakowicz debiutował podczas jednej z pierwszych edycji tarnowskiego Tygodnia Talentów, a red. Jan Popis był pomysłodawcą rewitalizacji podworskiej stodoły w Kąśnej na Salę Koncertową, co stało się ideą fixe dyr. Anny Knapik, twórczynią muzycznej potęgi Centrum Paderewskiego. Dziś to profesjonalna Sala Koncertowa - prawdziwa duma Kąśnej. Jubileuszową Galę rozpoczęły okolicznościowe laudację i podziękowania składane na ręce obecnego dyrektora Centrum Łukasza Gaja przez posła na Sejm RP  W. Krajewskiego, Z-cę prezydenta Tarnowa  A. Kawę i Starostę powiatowego R. Łucarza,  a zakończyły owację na stojąco.

Czytaj więcej...

TARNÓW I OKOLICE: MUZYKA NA DACHU

czyli
LATO W TEATRZE

Od końca lipca do połowy września w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego w ramach projektu MUZYKA NA DACHU - pisze Katarzyna Cetera, odbywać się będą letnie koncerty. Zainaugurują one scenę plenerową, zlokalizowaną na dachu teatru – a nawet w pewnym sensie usankcjonują jej istnienie, bo imprezy, które będą się tam odbywać w repertuarze teatru figurują jako mające miejsce „poza siedzibą”. Pierwszy koncert zatytułowany ANIOŁKI SOLSKIEGO – w wykonaniu Matyldy Baczyńskiej i Moniki Wenty oraz Piotra Niedojadło - zaplanowano już na 30 lipca.

Czytaj więcej...

30 lat Centrum Paderewskiego - część pierwsza

czyli Jubileuszowe Dionizje w Kąśnej Dolnej

W dniach 24-26 lipca Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętować będzie jubileusz 30-lecia istnienia. Podczas tego muzycznego świętowania  zaplanowano wydarzenia podsumowujące dorobek  Centrum Paderewskiego. Inauguracją obchodów, a zarazem kluczowym ich momentem będzie zaplanowana na piątek 24 lipca Gala Trzech Dekad z udziałem sław polskiej kameralistyki,  związanych z Kąśną od zarania. Na kąśnieńskiej estradzie wystąpią: Krzysztof Jakowicz, Vadim Brodski, Jakub Jakowicz i Robert Morawski. Galę poprowadzą Anna Woźniakowska i Jan Popis. Pozostałe dwa dni – 25 i 26 lipca upływać będą również pod znakiem spotkań z doskonałymi artystami i muzyką na najwyższym poziomie. 25 lipca melomanów czeka spotkanie z Waldemarem Malickim, który wraz z kwintetem smyczkowym wykona program zatytułowany „Historia Muzyki według Waldemara Malickiego”. Finał jubileuszu – 26 lipca, to występ austriackiego pianisty Ingolfa Wundera, laureata II nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Koncerty rozpoczną się o godzinie 18.00. Nasza redakcja będzie obszernie relacjonować ten wyjątkowy Jubileusz. To również dobra okazja do przypomnienia nie tylko muzycznej historii dworku, co czynimy piórem Jerzego Reutera.

Czytaj więcej...

37 lat temu

Zniesiono stan wojenny, wprowadzony w Polsce 13 grudnia 1981 roku trwający do 31 grudnia 1982  r. , zawieszony dopiero 1983 r. zaś praktycznie zniesiony 22 lipca 1983 r.  Podczas trzyletniego stanu nadzwyczajnego internowano aż 10131 członków „Solidarności”, doszło do wielu strajków, podczas których wiele osób zostało rannych, a około 100 straciło życie. Tamten haniebny stan politycznej pandemii miał także dramatyczne reperkusje w kulturze, szczególnie w teatrze... W 1984 r., po zakończeniu stanu wojennego, prof. Kazimierz Braun - jeden z najwybitniejszych twórców teatru polskiego, wyrzucony z kraju i skazany na artystyczną banicję,  wystawił we Wrocławiu adaptację Dżumy Camusa. Spektakl był obrazem totalitarnego zła, atakującego wspólnotę Oranu. Analogia była wówczas dla wszystkich czytelna. Któż by jednak się spodziewał, że po blisko 40 latach, w demokratycznym państwie, staniemy wobec pokusy analogii identycznej.

Czytaj więcej...

PO SĄSIEDZKU: TRZEBA ZABIĆ TĘ MILOŚĆ czyli WIELKIE ZDERZENIE

 

IWONA, KSIĘŻNICZKA BURGUNDA Witolda Gombrowicza - donosi z Rzeszowa nasza teatralna recenzentka Katarzyna Cetera, to pierwszy spektakl, na który zaprosił widzów Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie po czteromiesięcznej, „pandemicznej” przerwie. Premiera sztuki odbyła się sobotni wieczór – oczywiście w warunkach sanitarnego reżimu. Tę sceniczną groteskę i zarazem dramatyczny obraz „społeczeństwa, które krępuje i obezwładnia jednostkę”, wyreżyserował znany w Rzeszowie i często tu zapraszany Waldemar Śmigasiewicz. Mieszkańcy pamiętają i lubią jego CHOREGO Z UROJENIA Moliera oraz SZTUKĘ Yasminy Rezy – a to tylko ostatnie widowiska wyreżyserowane przez Waldemara Śmigasiewicza dla Teatru im. Wandy Siemaszkowej.

Czytaj więcej...

„Dzień Gniewu” w tajemnicach Mszy Świętej

Zdolny do refleksji chrześcijanin wie,
że w Auschwitz umarł nie żydowski naród,
lecz że umarło chrześcijaństwo.
Elie Wiesel 
       
Recenzując wznowiony przez Teatr Nie Teraz „Dzień Gniewu” Romana Brandstaettera, w adaptacji, scenografii i reżyserii Tomasza Antoniego Żaka - pisze wybitny tarnowski erudyta Jan Maniak, nie chciałem przywołać historycznej cezury „po Auschwitz”, ani szkoły frankfurckiej i jej „wynalazku”  tzw. teorii krytycznej. Jednakże, nie mogłem… Czułem, że ten „Dzień Gniewu”,  reżyserowany był z rozmysłem w opozycji do post-historycznej „narracji”, gdzie w miejsce prawdy wstawia się hagadę, hiperbolę, i przypowieść o antysemityzmie wyssanym z mlekiem matki. To dramatyczne misterium, wpisane w antyczną tragedię w „kanonicznej” inscenizacji Żaka, w którym zwycięzcą okazuje się ukrzyżowany Bóg, gdzie triumfuje „estetyka” katolicyzmu i duch przedsoborowej liturgii odczarowuje sofistyczny „dyskurs” i obnaża pokrętną logikę szatana - „oskarżyciela”, z którą rezonuje tak współczesny teatr, sztuka, jak i media.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.

 Proof . proof . view source