Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

"Talenty odkryte"

To tytuł najnowszej ekspozycji plastycznej, jaką od czwartku 2 maja oglądać można w prestiżowej tarnowskiej Galerii "Hortar" przy ul. Legionów. Podczas tego majówkowego wernisażu zaprezentowano 250 prac członków Twórczego Klubu Seniora działającego przy parafii św. Maksymiliana w Tarnowie. Są wśród nich ikony, rysunki, grafiki, malarstwo olejne i temperowe, akwarele, malarstwo na szkle, rzeźby, pachworki czy kolaże, ale z pewnością największe wrażenie robią sukienki uszyte dla Matki Bożej. Jest ich 25. Powstały z różnych materiałów, nawet liści czy guzików, ale najwięcej jest tych uszytych z ubrań, którymi artystki podzieliły się z Maryją. Otwarcie wystawy uświetniło 5. rocznicę działalności Twórczego Klubu Seniora. - Nasz klub powstał w październiku 2013, ale swoje pięciolecie świętujemy w maju po to, by uczcić Matkę Bożą - mówi Andrzej Trybulski, tarnowski architekt i artysta, animator klubu.

Czytaj więcej...

Od niedzieli w Tarnowie

Zapomniana, odnaleziona, ocalona…

Taka jest idea Międzynarodowych Festiwali Muzyki Odnalezionej, które już od 26 lat odbywają się w Tarnowie i w znacznej części południowo-wschodniej Polski. Tegoroczna edycja tej unikalnej imprezy rozpoczyna się w niedzielę 6 maja i potrwa do niedzieli 26 maja. To jedyna tego typu impreza na świecie, w dodatku wymyślona i od początku, tj. od 1994 roku organizowana przez  tarnowskich muzycznych Judymów - Teresę Kaban (fortepian) i Henryka Błażeja (flet) poprzez ich Agencję Artystyczną "Inter-Art". Głównym założeniem Festiwalu jest przywracanie pamięci zapomnianym utworom kameralnym i symfonicznym, polskim i obcym. Powody zapomnienia są różne np. zamówienie utworów w celu uświetnienia szczególnie ważnych uroczystości (w XVIII, XIX w) z zastrzeżeniem przez zamawiającego, aby po premierze nie wykonywać ich przez najbliższe 30 - 50 lat. Utwory takie można obecnie odnaleźć w księgozbiorach pałaców i klasztorów, w antykwariatach lub muzeach. Tegoroczna edycja festiwalu obejmuje koncerty w ośmiu miastach. Zdecydowana większość z nich bo aż pięć odbędzie się w Tarnowie, ale muzyki odnalezionej będą mogli również posłuchać melomani w Cieszynie, Radomsku, Lasocinie, Bielsko Białałej, Nowym Sączu, Skierniewicach, Racibórzu. W różnorodnym programie zaprezentują się m.in. artyści z Hiszpanii, Włoch, Macedonii  Holandii i Austrii. Wstęp na wszystkie koncerty jest wolny.

Czytaj więcej...

Majenie Polski

Witaj majowa jutrzenko,
Świeć naszej polskiej krainie...

Zdaniem Wojciecha Cejrowskiego – "flaga wisząca pierwszego maja oznacza kapitulację. Święto Pracy obchodzone 1 maja przyjechało do Polski na sowieckich czołgach. Zostało wprowadzone przemocą, jako znak podległości wobec komunistycznej Rosji. Jako znak, że nasza niepodległość została ostatecznie pokonana.  Flaga wywieszona trzeciego maja, jest znakiem niepodległości, znakiem Rzeczypospolitej suwerennej, która potrafiła opierać się podbojom ze Wschodu, podbojom z Zachodu, która potrafiła przetrwać ponad sto lat zaborów (kolonialne panowanie obcych królów), która potrafiła zbudować niepodległe Państwo Podziemne w czasie drugiej wojny światowej - jedyne takie państwo w historii świata. A flaga drugiego maja? Święto Flagi  to sztucznie wytworzony mostek, pomiędzy świętem podległości a niepodległości.” Aliści najważniejszym powodem majowego świętowania jest Konstytucję 3 Maja uchwalona 3 maja 1791 roku. W tym roku mija dokładnie 228 rocznica jej uchwalenia. 3 maja obchodzimy również  uroczystość NMP Królowej Polski.. A w Tarnowie? Tak jak co roku trwa majówkowy kogel mogel:  piknik rodzinny w Amfiteatrze, wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych w teatrze, warsztaty koralowe oraz mobilny plac zabaw dla najmłodszych. No i oczywiście obowiązkowa, oficjalna patriotyczna celebra pod Grobem Nieznanego Żołnierza, poprzedzona uroczystą mszą świętą w intencji Ojczyzny w Bazylice Katedralnej z udziałem chóru Puellae Orantes.  I jeszcze „Flaga na samochód”…

Czytaj więcej...

Precz z pseudo świętem pierwszego maja!

Dlaczego trzydzieści lat po rzekomym upadku komunizmu wciąż obchodzimy komunistyczne święto? I co właściwie świętujemy? Czym wytłumaczyć fakt, iż komunistyczny wymysł tak zwanego „dnia pracy” cieszy się w Polsce statusem święta państwowego? Chyba tylko tym, że choć sobie tego nie uzmysławiamy, wciąż żyjemy w Peerelu. 1 maja świętem państwowym uczyniła wszak komunistyczna władza w rozkwicie stalinizmu. Oto co mówi odnośna ustawa z 26 kwietnia 1950 roku: Dla zadokumentowania osiągnięć i zwycięstw klasy robotniczej, przodującej siły narodu budującego socjalizm, jako wyraz umocnienia się władzy ludowej, w hołdzie dla tysięcy bojowników wolności i postępu, dla zamanifestowania solidarności narodu polskiego z siłami postępu i pokoju na całym świecie, w sześćdziesiątą rocznicę pierwszego obchodu międzynarodowego święta proletariatu w Polsce, stanowi się co następuje: dzień 1 maja jest dniem święta państwowego, wolnym od pracy.

Czytaj więcej...

Miniatury

To juz 19. edycja Międzynarodowego Biennale Miniatury, organizowanego od 20 lat konkursu, bedącego przeglądem tego, co współcześni artyści  z wielu krajów (od Australi po Meksyk) tworzą w dziedzinie miniatury. Na tym jedynym w Europie przeglądzie zobaczyć można miniaturowe malarstwo, grafikę, rysunki, fotografie itd. w wymiarach 10x10 cm maksimum. Tarnowski wernisaż prezentujący pokonkursowe efekty tegorocznego 10. częstochowskiego Biennale odbył się we czwartek 25 kwietnia w Galerii Niebieskiej MBP przy ul. Krakowskiej, które wraz z Galerią Miejską jest jednym ze współorganizatorów tego prestiżowego konkursu. A swoje prace zaprezentowało nań 254 autorów z 22 krajów, którzy nadesłali łącznie 671 miniatur. Międzynarodowe jury postanowiło zakwalifikować na wystawę 289 prac 153 autorów i przyznać 4 nagrody regulaminowe oraz 8 wyróżnień honorowych.

Czytaj więcej...

Uniesieni wiatrem

To tytuł interesującego spotkania poetyckiego, jakie miało miejsce jakiś czas temu 22 marca o godz. 17 w Czytelni czasopism bieżących MBP przy ul. Krakowskiej. Przypominamy je, bowiem przeszło zupełnie nie zauważenie. Bohaterami wieczoru byłi dwaj tarnowscy poeci: Zbigniew Mirosławski i Mirosław Eric Sułkowski, autorzy skromnego tomiku wierszy pt. "Uniesieni wiatrem".  Pierwszy z nich to wybitny, znany i uznany twórca. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobowości tarnowskiej kultury. A drugi to poeta zupełnie nie znany w swoim rodzinnym mieście gdzie urodził się w 1973 roku. Być może dlatego, że 1986 roku wyemigrował wraz z rodziną do Kanady. Mieszkał także w Rzymie, Montrealu, na Florydzie i w Calgary. W 2001 roku powrócił na stałe do Polski. Pasjonat języków obcych i nauczyciel z zamiłowania. Optymista minimalista. Motocyklista bez motocykla. Pełnoetatowy mąż i ojciec. W tzw. międzyczasie bywa poetą, obecny na rynku amerykańskim i w tarnowskich "Aspiracjach". A tuż przed Wielkanocą dotarła do Tarnowa wspaniała informacja: ukazał się włoski przekład wierszy Zbigniewa Mirosławskiego. Jak się dowiedzieliśmy wysokiej klasy poezja naszego mistza, stała się m.in. przedmiotem pracy magisterskiej na Uniwersytecie w Katanii pod kierunkiem prof. Iain’a Halliday’a. Obroniona z wyróżnieniem!
 Great information from Italy! Together with the wishes I received translations of my poems to Italian.  My work was, inter alia, the subject of a thesis at the University of Catania, under the direction of Prof. Iain'a Halliday'a. Defended with honors!  A już 10 maja kolejne sptkanie, kolejna prmocja... 

Czytaj więcej...

Volto Santo

czyli wielkanocne postscriptum

To po włosku znaczy Święte Oblicze, jest tkaniną o wymiarach 17 cm (szerokość) × 24 cm (długość), która od 1638 roku przechowywana i wystawiana jest w kapucyńskim kościele Sanctuario di Volto Santo we włoskim miasteczku Manoppello w obustronnie oszklonej monstrancji (obraz jest przezroczysty). Przedstawia jedną z największych relikwii chrześcijańskich. Na tkaninie uwieczniony jest wizerunek, uważany za twarz Jezusa Chrystusa. Materiał, na którym znajduje się wizerunek, to bisior, charakteryzujący się tym, że nie da się na niego nałożyć pigmentu (nie da się na nim malować). Sposób powstania wizerunku nie jest znany, podobnie jak dokładny wiek całunu. Całun z Manoppello jest uważany za oryginał chusty św. Weroniki, którą zgodnie z opisem ewangelicznym owinięto głowę Jezusa z Nazaretu po ukrzyżowaniu. W VI w. była nazywana Chustą z Kamulii, gdyż przechowywano ją w tym kapadockim mieście. W 574 została przeniesiona do Konstantynopola. Pełniła funkcję cesarskiej chorągwi, która pomagała odnosić zwycięstwa w bitwach. Ogromną sensację w świecie naukowym wzbudziło porównanie wizerunku z Całunu z Manopello i negatywu zdjęcia twarzy Chrystusa z Całunu Turyńskiego oraz słynnego obrazu "Jezu Ufam Tobie". To ostanie badanie miało miejsce przy okazji kręcenia głośnego filmu "Miłość i Miłosierdzie" w reż. Michała Kondrata, którego premiera odbyła się 5 marca br. Opowiada on historię św. Faustyny Kowalskiej – polskiej zakonnicy, której wizje i misja dały początek kultowi Bożego Miłosierdzia na całym świecie. Wszystkie te trzy fotografie pokrywają się w każdym detalu... .

 

Czytaj więcej...

Koniec świata

czyli tak źle jeszcze nie było...

To taka nasza człowiecza skłonność do opisywania rzeczywistości, w której żyjemy, jako czasu „końca świata”, a także konstatacja, iż „tak źle to jeszcze nie było”. Zdecydowanie nie idźmy tą drogą. Tę, którą iść nam należy, wytyczył ludziom nasz Zbawiciel. Bo mogą płonąć katedry, mogą nawet płonąć ludzkie pochodnie, ale najważniejszym jest, aby ogień, ten piekielny, nie strawił naszego wnętrza – naszego rozumu, naszych serc i naszych dusz. Abyśmy w istocie swej, w święty czas WIELKIEJ NOCY, mogli stanąć przed Chrystusem Zmartwychwstałym i poprosić, jak w Psalmie 51:  
POKROPISZ MIĘ HYZOPEM, A BĘDĘ OCZYSZCZONY:
OMYJESZ MIĘ, A BĘDĘ NAD ŚNIEG WYBIELONY.

Wszystkim Wam bracia i siostry, czytelnikom i współpracownikom Tarnowskiego Kuriera Kulturalnego oraz tworzących wspólnotę Teatru Nie Teraz życzę wraz Tomaszem A. Żakem Błogosławieństwa Zmartwychwstałego Chrystusa na dziś, jutro i na każdy pożar, szczególnie ten, którego się niespodziewamy. Zwycięzca śmierci, piekła i szatana, śpiewamy w starej polskiej pieśni wielkanocnej. I takiej dzisiaj potrzeba wiary - w KOŚCIÓŁ WALCZĄCY, którego częścią być nam przynależy. 

Ryszard Zaprzałka

Syn Boży

Znany nam pod imieniem Jezus, naprawdę nazywał się Jeszua. Żył na krańcach Cesarstwa Rzymskiego, którego językiem oficjalnym była greka. Żydowskie imię Jeszua w wersji greckiej brzmi Iesus, po spolszczeniu Jezus; Jesus po angielsku; Jesus po francusku, Gesu’ po włosku. Jeshua – Jezus mówił w języku aramejskim i na święto, na które przybył do Jerozolimy mówił Pasḥa’. W ciągu następnych dni po jego przybyciu do świętego miasta, nastąpiły wydarzenia, które doprowadziły do powstania odłamu judaizmu, zwanego chrześcijaństwem. Słowo „chrześcijaństwo” nie wywodzi się, jak wielu mylnie sądzi, od „chrztu”, ale od greckiego „Christos”, czyli „namaszczony”, co z kolei jest tłumaczeniem słowa „Mesjasz”, po hebrajsku „מָשִׁיחַ”‎, transliterowany jako „māšîaḥ”). Jak wiemy, Jezus został oskarżony o zakłócanie porządku prawnego i religijnego, o zamach na ustaloną władzę polityczną i religijną i skazany na śmierć na krzyżu. Na wspomnienie tamtych wydarzeń, po wielkoczwartkowej mszy Wieczerzy Pańskiej, kościelne ołtarze zostają ogołocone z wszelkich ozdób, krzyże są przykrywane, a dzwony milczą.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.