Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

FILMOWY TARNÓW

czyli
33 TARNOWSKA NAGRODA FILMOWA
PRZEKROCZYŁA PÓŁMETEK

Dziś w kinie Marzenie dwa ostatnie filmy konkursowe – pisze w swojej kolejnej relacji Katarzyna Cetera – zobaczymy jeszcze SŁODKI KONIEC DNIA w reżyserii Jacka Borcucha a potem karkołomne a obiecujące 7 UCZUĆ Marka Koterskiego. Zostaną nam do obejrzenia filmy prezentowane w ramach cyklu „aneks”, koncerty, wreszcie gala finałowa… Tymczasem od soboty siedzimy w kinie i oglądamy polskie filmy - tak świętują prawdziwi tarnowscy kinomani.Część konkursowa w tym roku jest mocno rozbudowana – aż 12 projekcji konkursowych w ciągu sześciu dni to czasem nawet trzy filmy dziennie. Zaskoczeniem jest dla mnie jednak fakt, że widownia kina Marzenie nie pęka w szwach, nie obserwuję „dzikich tłumów” a przeciwnie – dużo widzę wolnych miejsc.

Czytaj więcej...

Czas próby

Lato za pasem, a co za tym idzie sezon ogórkowy tuż, tuż… A tymczasem prześwietny magistrat ogłasza serię konkursów na kierownicze stanowiska w miejskich placówkach kulturalnych czyli Tarnowskim Centrum Kultury, Galerii Miejskiej BWA, Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz w Teatrze Miejskim. Ta ostatnia obsada budzi największe zainteresowanie, bowiem warunki konkursu jednoznacznie eliminują obecnego dyrektora naczelnego teatru Rafała  Balawejdera, który, jak wieść gminna niesie, nie ma dyplomu magistra a jedynie licencjata, a to podstawowy warunek przystąpienia do konkursu. Jak tłumaczy rzecznik prasowy prezydenta Ireneusz Kutrzuba, ogłoszenie konkursu nie oznacza, że są jakieś zastrzeżenia do Rafała Balawejdera. – Do dyrektora teatru nie ma żadnych zastrzeżeń, jest dobrze oceniany, startując w konkursie, przedstawi swoją koncepcję dalszego działania, taka motywacja. W przypadku przeprowadzenia konkursu kandydaci na dyrektorów muszą się koncepcyjnie w bardzo dużym stopniu wykazać. Chodzi m.in. o to aby sprawdzić jak ci ludzi, którzy będą chcieli zając te stanowiska myślą o rozwoju konkretnych instytucji. To rodzaj weryfikacji, której powinni się poddać. Otwartym pozostaje pytanie – dlaczego teraz, skoro kadencje rzeczonej dyrektorskiej czwórki  kończą się w tym lub przyszłym roku. Czyżby to był rodzaj przedwyborczej gry, efekt politycznego dilu przed jesiennymi wyborami… Dopowiedzmy, że do tej pory dyrektor Solskiego mianowany był bez konkursu przez prezydenta za zgodą ministerstwa. No, chyba że kompletnie nie udana, by nie rzec wręcz amatorska, ostatnia premiera bajki o Królu Maciusiu I zmieniła optykę patrzenia na teatr - ale to trzeba raczej między bajki włożyć…

Czytaj więcej...

TRZY HISTORIE, KTÓRE WYDARZYŁY SIĘ NAPRAWDĘ

czyli
TARNOWSKA NAGRODA FILMOWA RUSZYŁA PO RAZ TRZYDZIESTY TRZECI

Tylko dwie edycje tarnowskiego święta filmowego – czwarta i szósta - odbyły się w czerwcu – pisze nasza specjalna wysłanniczka Katarzyna Cetera. Tarnowska Nagroda Filmowa zazwyczaj rozpoczynała się w kwietniu lub maju – choć bywało, że i w lutym czy nawet w marcu. W tym roku 33 edycja Tarnowskiej Nagrody Filmowej została przełożona na czerwiec, po raz trzeci w swojej historii. Inauguracja odbyła się w sobotę – pewnie także okazji Dnia Dziecka. Przez cały tydzień przed rozpoczęciem festiwalu, w ramach tradycyjnego już PROLOGU oglądaliśmy filmy „intelektualisty kina”, Krzysztofa Zanussiego: od SRUKTURY KRYSZTAŁU – filmu sprzed pół wieku – poprzez CWAŁ, ILUMINACJĘ, BARWY OCHRONNE, CONSTANS, aż po ubiegłoroczny (a dość ciekawy) ETER. A to była dopiero rozgrzewka.

Czytaj więcej...

„Niech zstąpi Duch Twój! I odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!”

Te pamiętne słowa wypowiedziane na Placu Zwycięstwa w Warszawie stały się mottem pierwszej pielgrzymki Ojca Świętego do Ojczyzny (2 – 10 czerwca 1979). Rozpoczęła się ona w Warszawie, w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Papież Polak obudził w pewnym sensie swój naród, dał mu poczucie wspólnoty i podmiotowości. Na powitanie Papieża i poszukiwanie wraz z nim duchowego wyzwolenia wyszły na ulice miast, poczynając od Warszawy, poprzez Gniezno, Częstochowę, Kraków i Nowy Targ milionowe rzesze. To była Polska solidarna i zjednoczona. Dzisiaj, w niedzielę 2 czerwca 2019 r. mija 40 lat od tamtego powiewu duchowej wolności w kraju od dziesięcioleci zniewolonym komunistycznymi okowami, co w powszechnym przekonaniu zaowocowało wybuchem społecznego ruchu „Solidarności”, niestety, stłumionego następnie i zawłaszczonego przez komunistów oraz ich „opozycyjnych” sprzymierzeńców. Podczas ogólnopolskiego świętowania tamtego historycznego wydarzenia warto przypomnieć skromną postać Józefa Muchy z podtarnowskich Wierzchosławic, który przez 16 lat był osobistym kierowcą kard. Karola Wojtyły, o czym opowiedział w niezwykłej książce - świadectwie zatytułowanym "Pół miliona kilometrów z kardynałem Wojtyłą", która ukazała się w 2006 roku w wydawnictwie w Św. Pawła. W tym wywiadzie – rzece autorstwa Marcina Romanowskiego, zakonnika towarzystwa Świętego Pawła, tzw. Paulistów, mówi o sobie: Nie ma drugiego takiego kierowcy, który by trzech kardynałów woził”. I rzeczywiście był osobistym kierowcą kardynałów: Sapiehy, Macharskiego i Wojtyły, z którym przejechał najwięcej kilometrów. Był dla mnie, jak ojciec...

Czytaj więcej...

Dawno temu w Kosowie Lackim

czyli niesamowita historia pewnego obrazu

Dawno temu za siedmioma górami i siedmioma rzekami w Kosowie Lackim dwie dziewczyny odnalazły coś, co na zawsze odmieniło ich życie… Wbrew pozorom w dzisiejszej recenzji nie zamierzam opowiadać niesamowitych legend ani przywoływać bajek sprzed lat - pisze nasza stała recenzentka Agnieszka Winiarska, ceniona aktorka Teatru Nie Teraz. Ta historia zdarzyła się naprawdę. Rzecz działa się w zagubionej gdzieś na Mazowszu wiosce, a nie w odległej, tajemniczej krainie. A jednak pewien odnaleziony na plebanii małego kościółka obraz, zmienił życie Izabelli Galickiej i Hanny Sygietyńskiej, dwóch inwentaryzatorek Polskiej Akademii Nauk. Później wydarzenia potoczyły się jeszcze szybciej – o obrazie znalezionym w Kosowie Lackim dowiedziała się cała Polska. A to dopiero początek tej historii. Zapraszam na recenzję najnowszej książki Katarzyny J. Kowalskiej, która ukazała się niedawno nakładem wydawnictwa ,,Iskry”.

Czytaj więcej...

Kazimierz Karwat (1945 – 2014)

Dokładnie dzisiaj, 29 maja 2019, mija okrągła, piąta rocznica odejścia na niebieski plener Kazimierza Karwata – jednego z luminarzy tarnowskiej kultury, znanego szeroko poza rodzinnym Tuchowem rzeźbiarza i poety, animatora kultury i po prostu dobrego człowieka. Jego pogrzeb w poniedziałek 2-go czerwca poprzedzony mszą św. w kościele p. w. św. Jakuba w Tuchowie (koło Rynku), zgromadził niespotykane w podobnych okolicznościach tłumy. Karwat to w naszej małej ojczyźnie znaczące nazwisko, choć nie wiele osób wie, że ojcowizna dla noszących to nazwisko leży „pod klasztorem”, a konkretnie pod słynnym tuchowskim sanktuarium i klasztorem ojców Redemptorystów. Tutaj właśnie jest siedziba tego wyjątkowego rodu. Codzienność punktują wydzwaniane z kościelnej wieży godziny. Co chwila zagląda któreś  z dzieci, bądź wnucząt. Za oknem pobekują  kozy. Zycie toczy się i płynie powoli, czasem wzbierając, jak pobliska rzeka Biała. Rodzina Karwatów to swoisty fenomen. Takiego nagromadzenia talentów i skondensowania ich w jednym domu, ze świecą szukać w całym kraju. Ojcem założycielem tuchowskiej linii rodu Karwatów był zmarły w maju 2014 r. Kazimierz,  o którego artystycznych dokonaniach pisaliśmy obszernie wielokrotnie na łamach tkk.  Obszerny materiał na jego temat znaleźć można m.in. w specjalnym numerze „Intuicji przydrożnych” wydawanych przez Teatr Nie Teraz, z którym był zaprzyjaźniony przez wiele lat. Teraz głową rodu jest niezwykle ciepła i skromna, bez reszty oddana rodzinie żona Kazimierza – Zofia Geszejter, także mająca na swoim koncie próby malarskie i rękodzielnicze – pisanki zdobione technika batiku. Już same imiona Ich utalentowanych, dorosłych dzieci, uprawiających różnego rodzaju sztukę – Miłosława /rękodzieło/, Światosław /rzeźbiarz sztukopodobny, dyr. tarnowskiego oddziału ZPAP/,  Miłosz /ebenista – meble, antyki/, Lubosz /tworzy mozaiki/ oraz wnuków  Ronja /jeszcze nastolatka, a już wygrała ogólnopolski konkurs literacki/ i Robert /rysownik/– najlepiej oddają artystycznego ducha tej familii.

Czytaj więcej...

Oszukując czas… – „Mr. Nobody” Jaco Van Dormael

Od czasu przeczytania „Rzeźni nr 5” Kurta Vonneguta wciąż jestem zadziwiona - pisze Ewa Tomasik-Adamczak, czołowa aktorka znanego w całej Polsce Teatru Nie Teraz, ceniona tarnowska pedagog, polonistka i animator kultury, jak niesamowicie wiarygodnie można opowiedzieć o rzeczywistości dzięki deformacji rzeczywistości właśnie. „Mr. Nobody” w reżyserii Jaco Van Dormaela to film, który porusza problem największej bolączki człowieka – śmierci. Główny bohater jest ostatnim żyjącym śmiertelnikiem. W nowym wspaniałym świecie ludzie już nie umierają. Obserwują Nemo Nobody – tak się nazywa główny bohater – „nikt” czyli „każdy” – alegoria ludzkiego losu – z zaciekawieniem, głosując, czy 118-letni starzec ma umrzeć, czy może przedłużyć jego życie. W efekcie Nemo nie musi liczyć na łaskę widzów. Dochodzi do przewidywanego zwrotu w dziejach wszechświata – ten zamiast się rozszerzać, gwałtownie się kurczy. Dochodzi do entropii i czas zaczyna się cofać.

Czytaj więcej...

Matka, mamusia, mateńka…

Ona mi pierwsza pokazała księżyc
i pierwszy śnieg na świerkach,
i pierwszy deszcz.
Byłem wtedy mały jak muszelka,
A czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne.
(Konstanty Ildefons Gałczyński)

Tak o swojej mamie pisał przed laty Konstanty Ildefons Gałczyński. Obchodzony co roku 26 maja Dzień Matki to wyraz szacunku dla wszystkich matek. W tym dniu są one zwykle obdarowywane laurkami, kwiatami oraz różnego rodzaju prezentami. To święto ma na celu okazanie matkom szacunku, miłości, podziękowania za trud włożony w wychowanie. Postać matki kojarzy się z beztroskim dzieciństwem, jest symbolem miłości, bezpieczeństwa, domu. Bycie matką najczęściej łączy się z jednoczesnym przeżywaniem radości i doświadczaniem cierpień, troskami, wielkimi nadziejami związanymi z dziećmi, ale też niepokojami o ich los. Macierzyństwo to wielkie powołanie i wyzwanie, któremu coraz trudniej przychodzi sprostać współczesnym kobietom... . A jaką Ty jesteś matką? Jak czcisz swoją matkę?

Czytaj więcej...

Litania polska 2019 - wyborcza

czyli "Cokolwiek… jednemu z tych małych, mnieście uczynili".

"W naszym niedoskonałym świecie jest jak najbardziej możliwe pójść z człowiekiem na piwo, po czym wylać na niego zawartość kufla, rozbić kufel o podłogę i siedzieć spokojnie, i patrzeć prosto w oczy, a potem powiedzieć, że kufel jest cały, a piwo sam wypiłeś!" - pisze ks. Piotr Niewiadomski, który ułożył litanię ze słów, które padają z ust katolików w Polsce (w tym także księży) i... zestawił je z Biblią. Efekt szokuje. Ps. Piszę to, aby ktoś, kto uważa, że pewne słowa już się wypaliły, złudzenia skończyły, a litanie rozbiły z wielkim hukiem o rzeczywistość, lub o Biblię, nie zdziwił się zbytnio, gdy okaże się odwrotnie. Może wtedy, jak wszyscy zapłaczemy, dołączy do nas Matka Boża na wszystkich Swoich obrazach…

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.