Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

CZY ISTNIEJĄ WYSEPKI SZCZĘŚLIWYCH PRZYPADKÓW

czyli
SZÓSTY DZIEŃ TALII

Pyta w swojej relacji Katarzyna Cetera

Szóstego dnia Talii było już nieco spokojniej. Powiem więcej – powiało nudą. Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku zaprezentował tarnowskiej publiczności adaptację słynnego utworu czeskiego dramaturga Petra Zelenki pt. OPOWIEŚCI O ZWYCZAJNYM SZALEŃSTWIE w reżyserii (znanego także naszej publiczności) Grzegorza Chrapkiewicza. Dramat ten był już inscenizowany wielokrotnie przez różne teatry w Polsce, jednak najsłynniejsza pozostaje chyba nieodmiennie jego adaptacja filmowa: czesko-słowacko-niemiecka produkcja z 2005 roku, wyreżyserowana przez samego autora.

Czytaj więcej...

JASNO WIDAĆ, ŻE NIC NIE WIDAĆ

czyli
PIĄTY DZIEŃ TALII

Konstatuje Katarzyna Cetera 

Dwudziesta trzecia edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA 2019 minęła właśnie półmetek. Uważam, że spektakl, który zobaczyliśmy wczorajszego wieczoru był – jak dotąd – najzabawniejszy spośród wszystkich zaprezentowanych dotychczas. A przed tarnowską publicznością wystąpiła warszawska Agencja Produkcyjna PALMA sp. z o.o z przedstawieniem, które Teatr Kamienica wybrał na inaugurację cyklu obchodów dziesięciolecia swego istnienia. CZARNA KOMEDIA Petera Shaffera to przecież spektakl-legenda, po który każdy z szanujących się teatrów sięgał co najmniej raz.

Czytaj więcej...

NA NIEDOBRY POMYSŁ NIC NIE POMOŻE

czyli
CZWARTY DZIEŃ TALII

Recenzuje Katarzyna Cetera

Czwarty dzień Talii upłynął w Tarnowie na bez większych emocji – nie licząc mojej osobistej irytacji. Na scenie Tarnowskiego Teatru im. Ludwika Solskiego królował OCH-Teatr, a sceną niepodzielnie zawładnęła Krystyna Janda, która - w towarzystwie czworga partnerów scenicznych: Katarzyny Gniewkowskiej, Krzysztofa Dracza, Barbary Wypych i Mirosława Kropielnickiego - zaprezentowała tarnowskiej publiczności show jakich mało.

Czytaj więcej...

POZYTYWNI

czyli
TRZECI DZIEŃ TALII

Opisuje Katarzyna Cetera

Poniedziałek - trzeci dzień tarnowskiego święta komedii - nie obfitował może w artystyczne wydarzenia, ale salwy szczerego śmiechu na widowni wybuchały z dużą częstotliwością. Wielka to zasługa bardzo dobrego tekstu Cezarego Harasimowicza, aktora i scenarzysty, autora takich kinowych hitów jak 300 mil do nieba (1989) Seszele (1991), Bandyta (1997) czy Wróżby kumaka (2005) – ale sądzę również, że w dużej mierze improwizowanego. Gdziekolwiek pojawi się Łukasz SImlat czy Janusz Chabior – czy na scenie, czy na ekranie - musi być dobrze. I dobrze było: mimo niewątpliwej prostoty scenograficznej i inscenizacyjnej tego przedstawienia.

Czytaj więcej...

ŚMIECH WZBRONIONY

czyli
DRUGI DZIEŃ TALII

opisuje Katarzyna Cetera

Przedstawienie Teatru Nowego w Zabrzu uświetniło drugi dzień tarnowskiego święta komedii. XXIII edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA 2019. Czy naprawdę śmiech ten był „wzbroniony”? A może nieco „wymuszony”? A może…

Czytaj więcej...

TARNOWSKA ISKIERKA TALII

czyli
PIERWSZY DZIEŃ

opisuje Katarzyna Cetera

Festiwal komedii odbywa się w Tarnowie już po raz dwudziesty trzeci. W sobotę zainaugurował imprezę spektakl gospodarzy – i chyba ponownie nie mamy się czego wstydzić: przedstawienie podobało się, stojące owacje festiwalowej publiczności jednoznacznie o tym świadczyły. Nie wiem, co podkusiło Marcina Hycnara do wystawienia Księżniczki na opak wywróconej Pedro Calderóna de la Barca na tarnowskiej scenie. Wydaje się jednak, że dyrektor artystyczny – a zarazem reżyser tarnowskiego przedstawienia - stworzył dzieło, które stanie się kolejnym hitem repertuarowym naszego miejskiego teatru:

Czytaj więcej...

35 lat temu...

Niedawno obchodziliśmy 72 rocznicę Jego urodzin, a już wkrótce minie kolejna 35 rocznica  – wszyscy mówią: śmierci, ale prawdopodobnie jest to rocznica jedynie uprowadzenia (bunkier oprawców na zdjęciu wyżej) ks. Jerzego Popiełuszki - komentuje znany dziennikarz śledczy Wojciech Sumliński. Przypomnijmy: Jerzy  Popiełuszko (ur. 14 września 1947 w Okopach, zm. 19 października 1984 we Włocławku) to charyzmatyczny kapelan warszawskiej „Solidarności”, obrońca praw człowieka w PRL, zamordowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa (jeden z nich, Jan Pękala, po wyjściu z więzienia mieszkał w Tarnowie), błogosławiony i męczennik Kościoła katolickiego. Pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. W 2015 roku  przeszedł w stan spoczynku prokurator, który badał tę sprawę dwukrotnie – Andrzej Witkowski. Dwa razy w kluczowym momencie odsuwano go od śledztwa, więc go nie dokończył. Niszczono go i szykanowano. Przez lata stał się jednak zwornikiem wiedzy na ten temat. To człowiek-instytucja, jeśli chodzi o wyjaśnienie tej zbrodni. Badał ją od 1990 r. Zbudował cały zespół śledczy, w skład którego wchodziło kilku prokuratorów, kilku policjantów, kilku biegłych, którzy robili kwerendy archiwalne. Całe ustalenia tej 12-osobowej grupy pokazywały jednoznacznie, że ks. Jerzy Popiełuszko nie został zamordowany 19 października 1984 roku. Został wtedy uprowadzony, ale jego męczeństwo było większe niż nam się wydaje, nowe fakty poniżej. W całej tej sprawie nie chodzi „tylko” o wyjaśnienie męczeństwa  bohaterskiego kapelana Solidarności. Chodzi także o to, że na kanwie tej zbrodni zawierano rozmaite pakty i układy. Już 30 października 1984, jak pokazuje notatka, do której dotarł prokurator Witkowski, doszło do spotkania Tadeusza Mazowieckiego, Bronisława Geremka, Mieczysława Rakowskiego, Czesława Kiszczaka i Wojciecha Jaruzelskiego. To była pierwsza rozmowa o tym, co należy robić... W dniu oficjalnego wydobycia zwłok księdza Popiełuszki – bo naprawdę wydobyto te zwłoki, bestialsko zmasakrowane 4 dni wcześniej – jego rzekomi przyjaciele siadają do jednego stołu z tymi, którzy wydali na niego wyrok śmierci. Straszna historia, która dotąd nie znalazła pointy.

Czytaj więcej...

Zanim stare zegary stanęły...

czyli jak II wojna światowa zatrzymała rozwój Tarnowa i Mościc.

W Centrum Sztuki Mościce od 30 sierpnia do 4 października można oglądać wystawę niepublikowanych zdjęć pochodzących ze zbiorów Marka Tomaszewskiego oraz Muzeum Okręgowego ukazujących Tarnów i Mościce z okresu lat 20. i 30. ubiegłego stulecia. Ta interesująca ekspozycja bardzo dobrze wpisuje się w tegoroczne obchody 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej. Pan Marek to nie tylko kolekcjoner. To pasjonat tarnowskiej historii, który z ogromnym zaangażowaniem opowiada o swoich zdjęciach i historiach, które dzięki nim poznał. Ten znany filantrop i animator kultury to tarnowianin, urodzony w 1964 roku. Absolwent Szkoly Podstawowej nr 6 im. J. Słowackiego w Tarnowie, Technikum Mechanicznego w Tarnowie oraz Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej. Przedsiebiorca (od 1993 roku prowadzi w Tarnowie siec sklepów „Tabak”), miłosnik Tarnowa, kolekcjoner, autor albumów: Tarnów – wedrówka w przeszlosc z karta pocztowa (2011), Tarnów. Żydowskie krajobrazy (2012) i Tarnów. Okupacja 1939–1945 (2014). Jego kolekcja to kilka tysiecy zdjec i pocztówek z Tarnowa i okolic, ksiażki, dokumenty, publikacje i gazety, ale również butelki, ulotki, plakaty i inne przedmioty zwiazane z Tarnowem. W 2015 roku Rada Miejska przyznala mu Nagrodę Miasta Tarnowa za osiagniecia w dziedzinie upowszechniania kultury.

Czytaj więcej...

Co wydarzyło się 17 września 1939 roku?

Niestety zaledwie co drugi Polak wie, co wydarzyło się 80. lat temu - tak przynajmniej wynika z sondażu GFK Polonia dla "Rzeczpospolitej". Tylu ankietowanych wybrało odpowiedź, że tego dnia Rosja Sowiecka zaatakowała nasz kraj. 19% badanych sądzi jednak, że to dzień niemieckiego ataku. Inni twierdzili, że to dzień wybuchu Powstania Warszawskiego albo dokonania mordu w Katyniu. Dobitnie świadczy to o katastrofalnym poziomie nauczania historii w naszych szkołach. Być może powinien, wzorem "Wołynia", powstać film fabularny lub serial. Wszak wydarzenia 17 września to temat na prawdziwie antyczny dramat... Dokładnie 80 lat temu, 17 września 1939 roku, Armia Czerwona bez wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę. Zgodnie z radziecko-niemieckim porozumieniem zawartym w tajnym protokole paktu Ribbentrop-Mołotow, Armia Czerwona przekroczyła granice Polski. Związek Radziecki złamał pakt o nieagresji, który miał obowiązywać do końca 1945 roku. Rosjanie zaatakowali o 6.00 rano. Wprowadzili do Polski ponad 4 tysiące czołgów, 1800 samolotów i prawie 2 miliony żołnierzy, którym Polacy mogli przeciwstawić jedynie ponad 300 tysięcy żołnierzy. Polska była całkowicie zaskoczona agresją Armii Czerwonej.  Atak na wschodzie pozbawił armię polską podstawowego zaplecza do organizowania wojska na front walki z Niemcami. Konsekwencje agresji sowieckiej z 17 września 1939 roku ponosimy do dziś. Te wydarzenia ukształtowały bowiem obecną granicę Polski. Propaganda sowiecka określała agresję na Polskę jako "wyprawę wyzwoleńczą" w obronie "ludności zachodniej Ukrainy i zachodniej Białorusi". W konsekwencji ataku do niewoli sowieckiej trafiło ponad pół miliona polskich żołnierzy. Nastąpiły także masowe deportacje ludności, które według różnych źródeł, objęły od kilkuset tysięcy do miliona obywateli polskich. Poniżej przypominamy, napisany kilka lat temu, znakomity i ciągle aktualny felieton, nieżyjącego już prof. Józefa Szaniawskiego opublikowany na łamach Naszego Dziennika.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.