Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Poświatowskiego Zapiski czasów zarazy

"Zanim z ludzi zrobisz mydło, wpierw zrób z ludzi bydło"

Połowa XIX wieku. Małe, senne miasteczko galicyjskie... Cadyk Bildenberg, którego sława niosła się szeroko i daleko, słuchał właśnie żalów ubogiego Mosze, od spotkania z którym nie mógł się już dłużej wymawiać. - Drogi Rebe, ja już dłużej tak nie wytrzymam! Dzieciska wrzeszczą, moja Rachela wrzeszczy i jeszcze te kury w domostwie – gwar, ścisk, tłok nie do wytrzymania – żalił się Mosze. - Nie do wytrzymania, powiadasz? - zapytał retorycznie Cadyk. -To wiesz ty co? Ja mam dla ciebie dobra rada. Ty weź jeszcze kozę z podwórka i wprowadź do obejścia. I przyjdź do mnie za miesiąc.

Czytaj więcej...

Święto, którego nie ma

czyli - Polsko, ja ciebie chrzczę...

Na mocy ustawy przyjętej przez Sejm w 2019 roku, 14 kwietnia obchodzimy „Święto Chrztu Polski”. 966 rok to jedna z najważniejszych dat w historii Polski, która rozpoczęła chrystianizację naszej Ojczyzny i dała początek naszej państwowości. Pierwsza i najbardziej przełomowa! To data, którą każdy, szczególnie młody Polak, powinien znać! Na podstawie badań historycznych, 14 kwiecień 966 roku jest uznany jako dzień narodzin Państwa Polskiego, z racji przyjęcia przez Mieszka I chrztu. Samo święto jest młode, bo obchodzimy je w Polsce dopiero po raz drugi. Dlatego też nie jest ono jeszcze powszechnie przyjęte i należycie obchodzone przez społeczeństwo polskie. Nie ma dla niego miejsca w edukacji szkolnej, a warto byłoby o nim przypomnieć szczególnie teraz w czasie pandemii   Nie pamięta o nim także Kościół, a przecież Chrzest Polski to zwornik naszych dziejów, nieodłącznie związanych z wiarą katolicką.  Stąd ważne jest propagowanie tego święta i mówienie o znaczeniu Chrztu dla naszej Ojczyzny na przestrzeni dziejów, zarówno w wymiarze religijnym, narodowym, jak i osobistym.  Tym bardziej warto w tym dniu sięgnąć do materiałów mówiących o tym fundamentalnym dla naszych dziejów wydarzeniu, a także uczcić ten dzień poprzez wywieszenie flagi państwowej.

Czytaj więcej...

7 kwietnia 30 roku na krzyżu umarł Jezus z Nazaretu

Dla chrześcijan sprawa jest oczywista - oddał życie dla naszego zbawienia.

Trwające już prawie dwa tysiące lat dzieje Kościoła są pełne podobnych procesów politycznych, które kolejni władcy tego świata wytaczają chrześcijanom. Proces opluwanego i wyszydzanego Jezusa Chrystusa dzieje się po dziś dzień, czego przejawem jest lewacka nienawiść i hejt wobec chrześcijan. Schemat stosowanego przez nich szantażu pozostaje w swej istocie niezmienny i brzmi zawsze tak samo: jeśli jesteś wyznawcą Chrystusa i Jego Ewangelii, to znaczy, że jesteś wrogiem: cesarza, króla, jakiegoś innego władcy czy też partii lub jakiegoś innego wysokiego urzędnika... . Natomiast obecnie, jeśli przyznajesz się publicznie do Chrystusa i chcesz wprowadzać do swego życia Jego nauczanie znaczy to, że: należysz do Ciemnogrodu; jesteś wrogiem poprawności politycznej; nie uznajesz zasady tolerancji; nie znasz smaku prawdziwej wolności; jesteś fanatykiem; jesteś faszystą; jesteś przeciwnikiem Światowej Organizacji Zdrowia, zalecającej deprawację dzieci i pozbawianie ich niewinności już w wieku przedszkolnym; jesteś homofobem, walczącym z Kartą LGTB; walczysz z postępem ludzkości!

Czytaj więcej...

Całun na czas pandemii

Dzisiaj, w Wielką Sobotę 11 kwietnia o godz. 17 zostanie wystawiony do publicznej adoracji Całun Turyński - najświętsza relikwia chrześcijańska na świecie. Czuwanie będzie transmitowane także online, tak aby mogli w nim uczestniczyć absolutnie wszyscy spragnieni takiej modlitwy. Poprowadzi ją metropolita Turynu abp Cesare Nosiglia. Nadzwyczajne wystawienie Całunu Turyńskiego odbędzie się w kaplicy, w której przechowywana jest ta relikwia. Pozostanie za szybą, ale dzięki transmisjom telewizyjnym będzie można go kontemplować. Płótno, w które, według wielowiekowej tradycji, było owinięte ciało Jezusa Chrystusa po złożeniu w grobie, ostatni raz wystawione było dla wiernych w 2015 r. Przed tą jedną z najważniejszą z relikwii chrześcijaństwa modliło się wówczas ponad 2 mln ludzi z całego świata. Początkowo Całun przechowywany był w Jerozolimie, a następnie w Bizancjum. Z kolei w XIV wieku we Francji wystawiono go na widok publiczny. W XVII wieku przeniesiono go do Włoch. Po dziś dzień tajemnicze płótno o długości 4,36 metra i szerokości 1,1 metra mieści się w kaplicy królewskiej katedry w Turynie. Dostrzegalne na nim jest odbicie postaci wysokiego, dobrze zbudowanego mężczyzny, a charakter i umiejscowienie śladów odpowiada opisowi ran Chrystusa w Ewangelii. Obraz powstał według opini wielu uczonych samoistnie, być może wypalił się na owiniętym dookoła ciała materiale pod wpływem uwolnienia się jakiejś tajemniczej energii (eksplozji?), w momencie zmartwychwstania...

Czytaj więcej...

Czy pamiętacie 10 kwietnia 2010 roku?

czyli  Antologia Mgły

Mego ojca gdzieś zadźgali
gdzieś zatłukli, spopychali
kijakami, motykami
krwawiącego przez lód gnali...
Myśmy wszystko zapomnieli – mówi Wyspiański. Do nas mówi i choć to już sto lat temu, to boli jakby wczoraj. Boli, bo potem także „popychali” i „zatłukli”, również „gnali” i „zadźgali”, a myśmy wszystko zapominali. Pięć lat temu Stowarzyszenie Solidarni 2010 wydało tom poetycki „Antologia smoleńska”. Minęło pół dekadady i trzymam w ręku drugą edycję tej antologii, a w niej Tryptyk Katyński mojego przyjaciela, poety Ryszarda Smagacza - pisze na Pch24.pl Antoni Żak. A więc nie wszyscy zapomnieli!

Czytaj więcej...

Wielkanoc w czasach zarazy

Piękno obrzędów, świadomość ich wielowiekowego trwania, głębia wymowy celebracji i poruszająca Liturgia słowa, dawały nam poczucie uczestnictwa w czymś ponadczasowym, a w warstwie duchowej stawały się kotwicą owocującą cały rok. Nagle z tego wszystkiego musimy zrezygnować. Dyktatura sanitarna (jak nazwał to zjawisko bp Anathasius Schneider) której musimy się podporządkować, sprawia że święte obrzędy Triduum będą sprawowane bez udziału wiernych. Wielu już zwracało uwagę, że zamknięto nawet te duże kościoły, gdzie można by zachować wymagany dystans bezpiecznych 2 metrów, mieszcząc każdorazowo kilkadziesiąt, a może nawet po sto i więcej osób. Wygląda na to, że wypracowanie systemu doboru wybrańców – wiernych, którzy mogli by uczestniczyć w nabożeństwach, choćby odprawienie w niedzielę wielu tzw cichych mszy, (krótkich, sprawowanych od wczesnego ranka, do późnego wieczora), przekracza zdolności intelektualne pracowników ministerstwa zdrowia i urzędników kurii. Nie wiem jak wyglądały kulisy wprowadzania restrykcyjnych zarządzeń dot. zamknięcia kościołów, ale można odnieść wrażenie, że w sprawie, która dla wielu z nas jest fundamentalna, nie wykazano szczególnej staranności i kreatywności. Tak z jednej rządowej strony, jak i drugiej kościelnej. A już zupełnie kuriozalna jest wypowiedz najważniejszego księdza w Polsce, prymasa Poloka, który był łaskaw autorytatywnie stwierdzić, że ten kto pójdzie w tych najważniejszych dla katolików świętach do kościoła popełni... grzech śmiertelny przeciwko 5. przykazaniu czyli "Nie zabijaj". Prymas Tysiąclecia, wkrótce błogosławiony kardynał Stefan Wyszyński, w znacznie mniej opresyjnych okolicznościach miał odwagę powiedzieć władzy świeckiej słynne "Non possumus"!... Tym bardziej warto przypomnieć Triduum Sacrum w Rycie Trydenckim.

 

Czytaj więcej...

Jan Matras (1935-2020) - piękny człowiek...

„Jeśli jadąc samochodem spotkacie na drodze rowerzystę z przytroczonymi do bagażnika podobraziem i sztalugami, zostawcie mu trochę więcej miejsca, to na pewno będę ja, stary malarz jadący na swój kolejny plener”.

Wczoraj wieczorem w wieku 84 lat zmarł Jan Matras – wielki nieobecny, trochę z własnego wyboru, wybitny tarnowski malarz. Nade wszystko cenił sobie wolność i niezależność, w sztuce i w życiu. Nie bywał, nie uczestniczył.  Żył prosto i skromnie... I tak też odchodzi.  Pogrzeb w związku ze stanem epidemii odbędzie się tylko w gronie najbliższej rodziny. Jak mi powiedział podczas jednej z naszych rozmów - będzie żył i malował dopóki pędzel w garści i kwitną jabłonie… Takie malarskie credo – przesłanie towarzyszyło nieprzerwanie od ponad 60 lat nestorowi tarnowskich plastyków – chyba ostatniemu, co tak pędzlem malarskiego poloneza wodzi… . Wystawiał rzadko, ale zawsze wernisaże jego prac  gromadziły tłumy. Tak było podczas ostatniego, jak się okazało, benefisu mistrza Jana, kiedy to 14 września 2013 roku  w Pałacyku BWA w Parku Strzeleckim świętował swój jubileusz 55 pracy artystycznej,  pokazując reprezentatywny zbiór swoich obrazów. Tak się symbolicznie złożyło, iż  ów sobotni wernisaż wypadł niemal dokładnie w rocznicę jego pierwszej indywidualnej wystawy zorganizowanej w klubowych pomieszczeniach dawnego PAX-u przy ulicy Wałowej. A uprawiał Matras malarstwo olejne, pastelowe i najbardziej mu bliskie akwarelowe, chociaż bywał i grafikiem. Porównywany przez swój geometryzm i kolorystyczne eksperymenty do Cezanna wypracował przez lata swój własny, niepowtarzalny styl. Osiągając prawdziwe mistrzostwo, jako akwarelista, niepodzielnie panujący nad wodnymi farbami…  Żegnaj Janie! Niedawno odszedł Tomek Habiniak, Alicja Węgrzynek, Antek Sypek. Teraz Ty. Coraz nas mniej...     

 

Czytaj więcej...

Stan niezwyczajny wg. M. Poświatowskiego

Radiowóz stał na parkingu opodal Biedronki przy ul. Słonecznej w Tarnowie. Dwóch funkcjonariuszy – jeden w wieku dawno emerytalnym i drugi młody, rozmawiało ze sobą żywo gestykulując. Kłęby dymu od zapalonego szluga wypełniały kabinę, bo okna były zamknięte. - No i co ja mam z tymi nowymi wytycznymi zrobić? Zaglądać każdemu do koszyka, żeby sprawdzić, czy kupuje tylko podstawowe produkty? Czym się różnią podstawowe od nie podstawowych? – denerwował się młodszy policjant. - Aktor jest od grania, d...pa od srania, a my od tego, żeby nie gryźć ręki karmiącej, tylko wykonywać polecenia – skarcił młodego starszy. - Widzisz tu jakiegoś aktora? No widzisz. Nie widzisz. Ale jesteśmy my, ci ludzie tam pod sklepem i rozkazy do wykonania. Ech, czego was teraz na tej szkółce uczą... Mnie kształcił jeszcze sam generał Jedynak! Chodź, pokażę ci, jak to się robi...

Czytaj więcej...

Zaraza, czyli prawda

(część 2 Koronawirus i nasz egzamin)

Owi nie do końca mityczni „oni” nie dają nam zapomnieć o zarazie -  pisze na portalu Pch24.pl Tomasz A. Żak, twórca Teatru Nie Teraz, znany reżyser i publicysta. Jest w tym coś chorego, ale na pewno nie jest to przypadłość związana z jakąkolwiek grypą. No i mnożą się publicystyczne fantasmagorie na temat takiego czy innego segmentu życia społecznego „w czasie zarazy”. Trochę mniej odważnie wygląda projektowanie świata „po zarazie”. A ja właśnie na tym chciałbym się skupić – na tym, jak po tym wszystkim powinien wyglądać polski teatr.     

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.