Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

DAMASZEK EUROPY

Tarnów to miasto niezwykłe – z arcyciekawą historią i świetną architekturą. Na świat przyszło tu wielu niezwykłych ludzi. I aż trudno uwierzyć, że tak piękne miejsce może być tak źle zarządzane. Na początku października br. w tygodniku TEMI pojawił się artykuł pt. “Czy Tarnów zbankrutuje?” Sam tytuł mówi wiele o lokalnej władzy – zbiurokratyzowanej do kwadratu i bez jakiejkolwiek sensownej wizji rozwoju miasta. Jedyne na co było ich stać przez ostatnie kilkanaście lat to idiotyczne hasło “Polski biegun ciepła”. Ja mam swoje: TARNÓW. DAMASZEK EUROPY. Zaś w poniedziałek 4 listopada w pierwszym programie TVP, tuż po głównym wydaniu dziennika w programie ALARM wyemitowano bardzo krytyczny materiał o Tarnowie z podkreśleniem ogromnego zadłużenia miasta wyliczonego na 330 milionów złotych… I znów o Tarnowie głośno w całej Polsce, tyle, że nie o taką promocję miasta chodzi.

Czytaj więcej...

HISTORIĘ ROMEA I JULII ZNAJA WSZYSCY

czyli
SCENA OTWARTA – PODSUMOWANIE Katarzyny Cetery

Dziewiąta edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA dobiegła końca tydzień temu. Tegoroczne święto tańca odbyło się tym razem pod hasłem Spełnienie. Tryumf i klęska, a program festiwalu - jak zwykle - skłaniał do refleksji nad naszymi indywidualnymi decyzjami i nad konsekwencjami, które te decyzje za sobą niosą. Dla każdego zrealizowanie indywidualnych pragnień jest sukcesem. Ich spełnienie wynika z podejmowanych wyborów lub emocji. Decyzje prowadzące do sukcesu niekiedy jednak owocują tragedią. Co zawodzi? Na to pytanie musieliśmy odpowiedzieć sobie sami.

Czytaj więcej...

Tarnowskie "Powązki”

Wszystkich Świętych i Dziady czyli Zaduszki

Trwa coroczny Bal Wszystkich Świętych i Zaduszki. 1 i 2 listopada zatrzymujemy się i pochylamy nad mogiłami Tych, którzy znaleźli się "po drugiej stronie życia". To jedna z najpiękniejszych tradycji w życiu tylu już pokoleń. Wiara w powrót dusz na ziemię zrodziła szereg wierzeń i zwyczajów. Pomimo tego, że święto to wprowadził Święty Odilon już w 998 r. a Papież Sylwester II ostatecznie zatwierdził w roku 999, to w Polsce pojawiło się ono dopiero na przełomie XIV/XV w. Jednym z najstarszych w Polsce jest Stary Cmentarz w Tarnowie, gdzie pierwszy pochówek miał miejsce w 1788 roku. Trudno sobie dzisiaj wyobrazić, że Stary Cmentarz, ta piękna zabytkowa nekropolia znajdowała się jeszcze nie tak dawno poza murami naszego miasta, na Zabłociu. Tarnowski cmentarz należy do najciekawszych i najbardziej wartościowych obiektów tego typu w Małopolsce. Pierwszy  Stary Cmentarz jest starszy o kilka lat od cmentarza Rakowickiego w Krakowie (1803) i od cmentarza Powązkowskiego w Warszawie (1792), równy wiekiem Łyczakowskiemu we Lwowie (1786). Zajmuje obszar ok. 3.5 ha. Na Starym Cmentarzu spoczywa około 76 tysięcy osób. Jak każdy zabytek także tarnowską nekropolia wymaga stałej opieki konserwatorskiej, a remonty starych grobowców kosztują coraz więcej, stąd coroczne kwesty na ten cel. Pierwsza taka zbiórka odbyła się w 1993 roku. Obecna jest już 26. Niekwestionowanym, Wielkim Kwestarzem na rzecz Starego Cmentarza był do niedawna Antoni Sypek – człowiek instytucja, miłośnik historii, niestrudzony społecznik, niezrównany gawędziarz i pisarz. Wielka szkoda, że ten rozkochany w cmentarnych nekropoliach Strażnik Grobów zrezygnował z przewodzenia założonemu przed laty Komitetowi Opieki nad Starym Cmentarzem w Tarnowie. Panie Antoni! Larum grają, a Ty wycofujesz się i odpuszczasz ...?

Czytaj więcej...

Święci są listem z nieba

A właściwie jedynie białą kartką tego listu, bo treść nie jest od nich, ale od Boga. Cała sztuka świętości to tak żyć, żeby nas było jak najmniej, a jak najwięcej, żeby było Boga. Orszaki, bale świętych, modlitewne czuwania – w całej Polsce wyrastają kolejne inicjatywy stanowiące odpowiedź Chrześcijan na panoszący się po świecie kult śmierci. Święto Wszystkich Świętych wprowadził dla całego kościoła Grzegorz IV w 834r. jako pamięć o zmarłych. Tradycja Wszystkich Świętych albo Święta Zmarłych ma swój początek w starym celtyckim święcie "Samhain" czyli śmierci ciał.. Samhain oznaczał dla naszych przodków początek nowego roku. Zaczynał się on 1 listopada dlatego, że Celtowie byli rolnikami i dla nich żniwa zaczynały się sianiem ozimin, czyli obdarowywaniem pierwiastkiem życia śpiących jeszcze pól. Drugim nie mniej ważnym powodem obchodzenia tego święta właśnie w tym dniu było to, że najprawdopodobniej 1 listopada według przekazu Mojżeszowego rozpoczął się Potop. Tak więc w rzeczywistości początek temu świętu dało składanie hołdu ludziom, którzy zginęli w tamtym biblijnym kataklizmie. Z kolei nie jest przypadkiem, że Anton Szandor La Vey, autor „Biblii szatana”, powiedział, że obchodzony w tym samym czasie „Halloween jest najważniejszym dniem w roku dla kościoła szatana." Nie dziwi więc, że tę noc łączy się z praktyką tzw. czarnych mszy. To święto wszelkiej maści neopogan, okultystów i spirytystów. A wszyscy święci patrzą na to z nieba i modlą się za nas wierzących w świętych obcowanie i naszych braci widzących te sprawy inaczej… . Tylko czy to wystarczy? Uroczystość Wszystkich Świętych i dyniowaty, by nie rzec denny obyczaj Halloween. Wybór należy do ciebie...

Czytaj więcej...

"Nie może być tak, że się nie da"

To dewiza, jaką kierowała się w swojej 11. letniej pracy dotychczasowa dyrektor CSM Agnieszka Kawa, odznaczona dzisiaj  Dukatem Tarnowskim przez prezydenta Tarnowa Romana Ciepielę.

Wspólną, uroczystą sesją Rady Miejskiej w Tarnowie i Rady Powiatu Tarnowskiego rozpoczęły się tegoroczne obchody 101. rocznicy wyzwolenia Tarnowa spod zwierzchności zaborcy. Rzecz miała miejsce dzisiaj, we czwartek 30 października o godz. 13 w tarnowskim Ratuszu, poprzedzona mszą świętą w tarnowskiej katedrze. W Sali Pospólstwa przemawiano, wręczono nagrody nagrody i dukaty, zaś potem celebrowano rocznicowe uroczystości pod pomnikiem Nieznanego Żołnierza, aby wieczorem domknąć je koncertem w Centrum Sztuki Mościce. Taka było oficjalne świętowanie, natomiast poranny spacer po centrum miasta obchodzącego dziś swoje oficjalne (jedyne) święto, jaki odbył znany działacz niepodległościowy Piotr Dżiża był tego świętowania jawnym zaprzeczeniem. Poza dekoracją Grobu Nieznanego Żołnierza żadnych oznak świąteczności. Nie są taką flagi na budynku siedziby Prezydenta, które wiszą tam przez cały rok. Nawet tam, gdzie przed rokiem i dwoma wzdłuż całej ulicy (Mickiewicza i Al. Solidarności) wisiały uskrzydlone "jedynki" oraz naprzemiennie flagi tarnowska i narodowa nie powiewa nic. Uchwyty są puste. Za kilka dni zawisną tam oczywiście biało-czerwone flagi, dziś jest pustka. Taka sama jak w sercach i głowach tych, którzy są za to odpowiedzialni.

Czytaj więcej...

Hołd Ruski

Przed nami Święto Wszystkich Zmarłych, Dzień Zaduszny, wypominki i wspominki więc może warto przy tej okazji przypomnieć o bezprecedensowym w historii Polski wydarzeniu, jakie miało miejsce 29 października 1611 roku w Warszawie. Dokładnie 408 lat temu car Rosji Wasyl IV Szujski wraz z braćmi złożył hołd królowi Zygmuntowi III Wazie. Po bitwie kłuszyńskiej bojarzy zdetronizowali Wasyla IV, a potem wydali go Polakom. Hetman Stanisław Żółkiewski przywiózł go wraz z braćmi Dymitrem i Iwanem do Polski. Po triumfalnym wjeździe Żółkiewskiego do Warszawy, znajdujący się w jego orszaku Szujscy złożyli hołd królowi Zygmuntowi IV. Jeńcy oddali głębokie pokłony siedzącemu na tronie władcy Polski, klękając oraz całując królewską dłoń. Resztę życia spędzili w Polsce. Warto o tym przypominać, bowiem o tym absolutnie wyjątkowym triumfie kolejny raz zdają się zapominać: prezydent RP, premier i ministrowie polskiego rządu, wojskowi, posłowie i senatorowie, duchowieństwo, a także dziennikarze. Ich wszystkich, podobnie jak mnie, nikt w szkole ani na studiach nie uczył o hołdzie ruskim. Ale to nie oznacza, że takiego faktu historycznego nie było. Był! Został tylko bardzo starannie wykreślony, w imię rosyjskiej, a nie polskiej racji stanu.  Czas najwyższy to zmienić, odkłamać i zacząć świętować...

Czytaj więcej...

Tarnów i okolice: ŚWIAT WEDŁUG KOBIET

czyli
SCENA OTWARTA – część czwarta

Relacjonuje Katarzyna Cetera

Tegoroczna, dziewiąta już z kolei, edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA powoli zbliża się do szczęśliwego finału. W minionym tygodniu mieliśmy niewątpliwą okazję – ale także zaszczyt – uczestniczyć w dwóch przedstawieniach. Najpierw, we czwartek, odwiedzili nas bowiem goście z Krakowa a potem, akurat w dzień Międzynarodowego Święta Opery, obchodzonego w tym roku po raz pierwszy, na deskach Mościckiego Centrum Kultury obejrzeliśmy dwa spektakle baletowe w wykonaniu artystów Opery Śląskiej w Bytomiu.

Czytaj więcej...

Malarstwo "smakowite"

czyli wszystkie barwy czterdziestolecia

Tak sztukę tarnowskiego twórcy Romana Kobylarza prezentowaną aktualnie w prestiżowej tarnowskiej Galerii Sztuki HORTAR, określił krytyk Łukasz Jweuła. - Mówimy, że jeżeli coś smakuje tak doskonale, jak wygląda, to aż miło chrupać. Mówi się też, jeść oczami. Więc oglądając malarstwo Romana Kobylarza smakujmy je... . I takie też opinie wyrażali goście wczorajszego wernisażu (czwartek 24 października), podziwiając perfekcyjne prace bohatera wieczoru: niezwykle realistyczne, pełne dopracowanych detali, z ogromną dawką estetyki, prezentujące maestrę warsztatową i wysublimowany poziom artystyczny. W jego malarstwie i rysunkach oprócz niewątpliwej zdolności manualnej, zwraca umiejętność wnikliwej obserwacji, interpretacji i wrażliwości, sprawiających, że stając przed jego dziełami źrenice stają się szersze, serce bije mocniej… To znakomity kopista, dla którego inspiracją są głównie malarze holenderscy ale także polscy. To również znakomity portrecista (m.in. biskupów tarnowskich). Jego malarstwo to rzadki przykład połączenia znakomitego rzemiosła płynnie przechodzącego w prawdziwą sztukę... Tarnowska wystawa wieńczy czterdziestolecie pracy twórczej Romana Kobylarza.   

Czytaj więcej...

Kolejny medal dla Tomasza Antoniego Żaka

Aktualny adres TNT: Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy w Maszkienicach

Tomasz Antoni Żak został uhonorowany przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości. Twórca Teatru „Nie Teraz”, reżyser, scenarzysta, pisarz i wzięty publicysta oraz aktor odebrał odznaczenie w środę 23 października podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim. Pierwsza informacja o tym wydarzeniu ukazała się w sieci tuż po godz. 14 i brzmiała tak: "Z ogromną radością informujemy, iż Antoni Żak został udekorowany przez Prezydenta RP medalem Za Zasługi Dla Kultury Polskiej. Info na stronie Kancelarii Prezydenta." Warto przypomnieć, że podobne odznaczenie nasz dyrektor odebrał niedawno w Opolu podczas uroczystej premiery "Wiatru Wolności". Wtedy przyznał mu go premier a teraz prezydent... Gratulujemy!  Ps. Ciekawe, co na to tarnowscy zawiadowcy kulturalni z prezydentem Romanem Ciepielą na czele.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.