Pegazem po Tarnowie - 609
Magistrackie dekoracje
czyli choinka na Wielkanoc
Mieszkańcy, którzy przechodzą w okolicach skwerku przy ulicy Mickiewicza zastanawiają się dlaczego dekoracja związana z poprzednimi świętami wciąż jeszcze tam jest. – Mamy Wielki Post, a lada chwila Wielkanoc – mówią. – Ogólnie wygląda ładnie, ale te bombki już powinni ściągnąć. Z drugiej strony, jakby tego nie było, to byłoby trochę pusto. – Jest okres Wielkanocy, to bardziej jajeczka powinny tam być. – Dla mnie to może nawet w lecie być. – Może to przez tę falę mrozu chcą to zostawić, żeby był świąteczny klimat. – Pięknie to wygląda – fakt, trochę nie na czasie, ale robi wrażenie – komentują mieszkańcy. Urzędnicy przekonują, że świecąca ozdoba to nie dekoracja świąteczna, a drzewko tarninowe. Granatowe bombki według Mari Zawady-Bilik z Wydziału Komunikacji Społecznej magistratu mają symbolizować owoce Tarniny, czyli znak rozpoznawczy miasta. – Iluminujące tarninowe drzewko jest już naszą tradycją. To już trzeci sezon, kiedy w fontannie to drzewko stoi – nie jest to absolutnie żadne przeoczenie – drzewko stoi bo ma stać. Jest to takie miejsce, gdzie przejeżdża dużo samochodów, to taka wizytówka. Niech ten szary czas oczekiwania na wiosnę będzie rozświetlony naszym tarninowym drzewkiem – tłumaczy Maria Zawada-Bilik. Ps. Urzędnicy twierdzą, że świecące drzewko zostanie ściągnięte wraz z uruchomieniem fontanny.
Za www.rdn.pl
O tym i owym 229
Dekalog Polaka
"...Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania
ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
dla własnej chwały,
kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.
8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego".
Zofia Kossak-Szczucka
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
"Bądź taka, nie bądź taka"
Czyli jaka oraz dla kogo? - można by zapytać, po obejrzeniu najnowszej odsłony Sceny Inicjatyw Aktorskich Tarnowskiego Teatru. Tym razem, w niedzielę 11 lutego na Małej Scenie dano prapremierę spektaklu muzycznego „Bądź taka, nie bądź taka” w reż. Joanny Satanowskiej, która swój autorski scenariusz oparła na głośnej książce „Kora. Kora. A planety szaleją” Kamila Sipowicza, prywatnie partnera Olgi Jaskowskiej. Jednej z legend polskiej sceny rockowej i niekwestionowanej megagwiazdy ostatnich lat XX wieku. Na ten kameralny, acz bardzo głośny spektakl, składają się nowe aranżacje największych przebojów z repertuaru Kory i zespołu Maanam w wykonaniu Karoliny Gibki, która w wizualizacjach filmowych wciela się w rolę charyzmatycznej wokalistki. Na scenie towarzyszy jej, znakomicie dysponowany gitarzysta Jakub Mitoraj. Słuchając m.in.: tytułowej „Bądź taka, nie bądź taka” "Stoję, stoję, czuję się świetnie", "Oddech szczura", "Ta noc do innych jest niepodobna", "Jesteśmy ze stali", "Taczi, tacz", "Nocny Patrol", "Boskie Buenos", upewniłem się w przekonaniu, że Karolina Gibki - niedawna absolwentka wrocławskiego Wydziału Aktorskiego Państwowej PWST i Studium Musicalowego we Wrocławiu oraz Wrocławskiej Szkoły Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie wokalnej - jest jedną z najlepiej śpiewających tarnowskich aktorek. To wybitny, znakomicie rokujący na przyszłość talent. Oby tylko nie skończyło się tak, jak w przypadku innej wschodzącej gwiazdy Solskiego Matyldy Baczyńskiej…
Popielec
Czyli staropolska Wstępna Środa, rozpoczyna w kalendarzu chrześcijańskim czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. Zwyczaj posypywania głowy popiołem na znak żalu i pokuty istniał już w starożytnej Grecji i Rzymie. W kościołach chrześcijańskich tradycja ta pojawiła się w VII w. W roku 1091 papież Urban II uczynił go zwyczajem obowiązującym w całym kościele do dzisiaj. W czasie środowej Mszy św. kapłani posypują wiernym głowy popiołem powstałym ze spalenia palm wielkanocnych z poprzedniego roku, mówiąc: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Dawniej ludzie wierzyli, że popiół powstaje ze startych na proch ludzkich kości. Posypanie głowy popiołem było zewnętrznym znakiem rozpoczęcia pokuty.
Valentine's Day
Walentynki to coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. W tym roku wyjątkowo wypada w Środę popielcową. Dzień postu, pokuty, modlitwy i posypywania głów popiołem zderza się ze świeckim, raczej frywolnym świętem. To kolejna i mocno symboliczna odsłona „walki postu z karnawałem”, ze słynnego obrazu Breughla. Nazwa tego dzisiaj zdecydowanie komercyjnego święta zakochanych pochodzi od św. Walentego, zmarłego około 269 roku biskupa i męczennika, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. A żeby z tej kalendarzowej kolizji jakoś wybrnąć, wymyślono aby w tym roku wyjątkowo Walentynki obchodzić 13 lutego w wigilię właściwych Walentynek... W Tarnowie na zainteresowanych czekają m.in. kolacje dla zakochanych i sercowa instalacja na pl. Sobieskiego. W naszym mieście, o czym wiedzą wszyscy, Św. Walenty ma swoją kapliczkę przy ul. Tuchowskiej, a zakochani, wzorem wielu innych polskich miast, Most Zakochanych nad Wątokiem przy ul. Nadbrzeżnej Dolnej, gdzie tradycyjnie gromadzą się walentynkowicze i zamykają swoje uczucia na kłódki...
Fotograficzne portrety
Twarz to płótno, na którym maluje się obraz
Tym razem Tarnowskie Centrum Kultury zaprosiło nas we czwartek 7 lutego na wernisaż niezwykłego rodzinnego projektu Galicjanie autorstwa Moniki i Emilii Stec – matki i córki. Ich portrety przedstawiają cały wachlarz emocji, makijaży oraz ludzi w nietypowych odsłonach. To artystyczna metamorfoza portretów różnych ludzi, w różnym wieku, różnych profesji, o różnych temperamentach i różnych upodobaniach, połączonych w jedną prezentację, której wspólnym mianownikiem jest piękno. - „Utrwalane sesje malarskie, w postaci dokumentacji fotograficznej, tworzą zaskakujący pokaz różnorodności ludzkich cech i charakterów, a nade wszystko wspólnego wszystkim portretowanym piękna. Tarnów to piękne miasto, a sztuka "PIĘKNA" wpisana jest w jego krwioobieg. Jakie miasto, tacy jego mieszkańcy. Jest się czym cieszyć.”
Polscy nobliści,
o których z jakichś nieznanych przyczyn zapomniano...
Polskie źródła podają, że jest tylko sześciu polskich laureatów Nagrody Nobla: Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Maria Skłodowska-Curie (znana na świecie jako Marie Curie), Lech Wałęsa, Czesław Miłosz i Wisława Szymborska. Bardzo dziwne! Polska zapomniała o... dziesięciu innych polskich laureatach Nagrody Nobla! Chociaż oficjalny spis noblistów wymienia ich jako polskich noblistów, to Polska, która przecież wśród krajów europejskich ma najmniejszą liczbę noblistów w stosunku do liczby ludności, oficjalnie się do nich się nie przyznaje. Dlaczego Polska nie uważa tych noblistów za Polaków? Ośmiu z nich (z jedynym wyjątkiem Reichsteina) posiadało obywatelstwo polskie i zdobywało w Polsce wykształcenie. Język polski był dla nich językiem macierzystym lub drugim najważniejszym. Trzeba pamiętać, że Skłodowska-Curie nigdy nie miała polskiego obywatelstwa (początkowo była obywatelką Rosji, potem Francji), a Polskę opuściła na zawsze w wieku 24 lat. Czesław Miłosz przez wiele lat posiadał tylko obywatelstwo litewskie, a pisał głównie w języku angielskim. Wiele jego wypowiedzi wskazuje, że uważał się za Litwina mówiącego po polsku. Warto więc przypomnieć polskich noblistów, o których ich ojczyzna - Polska nie pamięta:
Martyna Czech maluje jadem...
Jedno z najgłośniejszych ostatnio nazwisk polskiego świata sztuki. Młoda malarska rodem z Tarnowa, w roku 2015 zdobyła Grand Prix na "Bielskiej Jesieni", do dziś trwają niekończące się dyskusje nad zasadnością tego werdyktu… Tegoroczna absolwentka katowickiej ASP poddaje się wiwisekcji, jakiej nie mieliśmy w polskim malarstwie od dawna. Czech maluje szybko i łapczywie, jakby jej obrazy były fotografiami emocji w skali 1:1, bez filtra, jak szybkie notatki na serwetce w kawiarni, jak zapiski w telefonie. Podkreślają to dobitne tytuły jej prac, których dosłowność jednak w tym przypadku nie razi: Rozdarcie, Odrzucenie, Obsesja, Pokusa itp. I dobrze się stało, że to oryginalne malarstwo pokazano w rodzinnym mieście artystki. Wernisaż prac Martyny Czech odbył się w piątek 2 lutego w galerii BWA przy ul. Słowackiego, gromadząc koneserów dobrego malarstwa, a takim bez wątpienia jest tarnowska wystawa„Jad 2”. - Od dziecka tworzyłam skomplikowany system, który pozwalał mi przetrwać, a systematyczne rujnowanie go przez elementy ludzkie doprowadzało na różnych etapach do granic wytrzymałości. Łatanie dziur było chwilowym rozwiązaniem, tak ulotnym, iż nieistotnym. Teraz funkcję „łatania dziur" przejęło malarstwo...
Pączki
Są i będą, bowiem: „Powiedział nam Bartek, że dziś tłusty czwartek. Myśmy uwierzyli, pączków nasmażyli.” Niestety nazwisko twórcy pączków kryje mrok historii. Encyklopedia Brockhausa podaje, że pączki /krapfen/ są specjalnością austriacką i południowo-niemiecką. Również w II tomie swojej autobiografii Erenburg wspomina o kijowskim piekarzu nazwiskiem Bałabucha. Czyżby od nazwiska tego mistrza pochodziła bałabucha, czyli rodzaj słodkiego domowego ciasta? Historia pączka w Polsce sięga XVII i XVIII wieku. Już wtedy znane były pączki z warszawskich cukierni. A w Tarnowie? W naszym galicyjskim miasteczku „od zawsze” kupowało się pączki, m.in. w popularnej „Warszawiance”, „Strusiniance”, Kawiarni Tatrzańskiej, Cukierni Targowa, a teraz swoje pączko podobne wyroby oferują wszechobecne Biedronki i inne markety. Ale prawdziwe, lukrowane pączki z różą i nierozerwalnie z nimi związane faworki czyli pudrowane chrusty robiły tylko nasze babcie i mamy. To jedne ze smaków naszego dzieciństwa... .
„GÓRNOLOTNI”
To druga część oryginalnego projektu podróżniczego realizowanego od dziewięciu lat w Centrum Sztuki Mościce. Pierwsza część to „DALEKOSIĘŻNI” - letnie spotkanie podróżników, zaś druga to właśnie GÓRNOLOTNI” - spotkanie ludzi gór. Te dwa Festiwale to dzieło jednego z najbardziej kreatywnych animatorów tarnowskiej kultury Bogusława Hynka, który w ub. roku samotnie przeszedł Pireneje trasa HPR liczącą ponad 800 km. Trudno o lepsze rekomendacje dla organizatora „górnolotnego” festiwalu, na którym spotykają się pasjonaci gór, miłośnicy wędrówek i wspinaczek, koneserzy pięknych widoków i Ci, którzy nieustannie spragnieni są przygody. Tegoroczny Festiwal,trwający od 2 do 4 lutego, zakończyło wyjątkowe spotkanie z… Wandą Rutkiewicz, co w związku z Tomkiem Mackiewiczem i tragicznym finałem styczniowego zdobycia przez niego Nanga Parbat oraz trwającą polską wyprawą na K2, nabiera dodatkowych metafizycznych znaczeń...
„WidzeNie” Marzeny Pięty
Ze względu na olbrzymie zainteresowanie, miło nam poinformować, że ekspozycja została przedłużona do 18.02. Kto nie widział niech przybywa! - informuje w sieci Piotr Kukla z BWA. Mowa o interesującej wystawie In Memoriam prac tarnowianki od lat mieszkającej w Szkocji, Marzeny Pięty zatytułowanej „WidzeNie”, jaką aktualnie oglądać można w Pałacyku BWA w Parku Strzeleckim. Otwarta 18 stycznia wystawa już w dniu wernisażu recenzowana była jako wydarzenie. Potwierdziła to frekwencja na jej czwartkowym (1 lutego) finisażu, gromadząc m.in. liczne grono znajomych i przyjaciół artystki. I to ich prace stanowiły swoisty suplement - artystyczne refleksje do wystawy Marzeny Pięty. Nierzadko inspirowane Jej twórczością lub dedykowane Artystce. Swoje prace pokazali m.in.: B. Bałut, C. Malik, D. Jackowska, G. Smalej, J. Martynów, J. Ruszel, J. Karpowicz, J. Niedbałowska, J. Krzyśków, K. Nowak, M. Cywicka, M. Góra-Dereszowska, M. Miernik, M. Miłoś, M. Poprawa, M. Głuszak, P. Martynów, P. Kukla, S. Kumorek, W. Pazera. In Memoriam – wyjaśnia Stanisława Kumorek, to pewnego rodzaju próba retrospekcji, to wgląd nie tylko w artefakty, ale też podróż w głąb wspomnień, próba refleksji nad kondycją naszej pamięci. Projekt rodził się przez wiele miesięcy, myśleliśmy nad formułą zdarzenia i miejscem, aż w końcu pojawiły się konkrety.
Archiwum
| |||||
| |||||
|
Malowanie słowem
Tryptyk Katyński część I
1940 – 2010 Katyń
to
dla Polaków
ziemia
święta i przeklęta
wojenna
dwie daty
dwie listy
ale
od
teraz
pamięć jedna
wtedy
bezimienny guzik
z orzełkiem
teraz
obrączka
z imieniem
prezydenta
wtedy
strzały w tył głowy
i milczący las
wokół
teraz
salwy honorowe
Zygmunt i Wawel
i pokój
także my
jakby
nie ci
sami
oby
Zapowiedzi
Nie umiem być srebrnym aniołem ni gorejącym krzakiem.
Tyle Zmartwychwstań już przeszło, a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami, tyle już Alleluja,
A moja świętość dziurawa na ćwiartce włoska się buja....
/ks. Jan Twardowski/
Kampania społeczna 2017/2018
Koniec świata - 2017
Powrót Norwida - 2016
Uteatralizowana Medytacja o Pasji - Niedziela Palmowa - 20.03.2016.
Klasztor O.Redemptorystów w Tuchowie
Lekcja - 2016
Kreon - 2014
Dzięń Gniewu - 2013
Wyklęci - 2012
Ballada o Wołyniu - 2011
Inensywność szkła poza percepcją - 2010
Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
"Sprawa Chrystusa"
