Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Lato z kulturą Antyku, lato z Homerem

Jestem zdania - pisze w swojej najnowszej recenzji Agnieszka Winiarska, polonistka i poetka, od lat związana z Teatrem Nie Teraz, że gdybyśmy uczyli się o Homerze, korzystając z tego, co zawarł w swojej książce Sylvain Tesson, niejeden z nas wybrałby Antyk jako przedmiot swoich zainteresowań. Czy nie jest tak, że abyśmy mogli nazwać siebie erudytami, powinniśmy chociaż odrobinę rozumieć łacinę i znać kulturę klasyczną? Przecież tam są korzenie Europejczyków i Polaków. Jeśli trudno Wam uwierzyć, że Antyk jest wciąż żywy i że my, współcześni, możemy pełnymi garściami czerpać z historii o dzielnym Hektorze i upartym Odysie – powinniście sięgnąć po tę książkę. Cała kultura starożytności, którą zamknął w swych eposach Homer, jest nam (zwłaszcza) dzisiaj  bardzo potrzebna.

Czytaj więcej...

Nabożeństwa majowe odpowiedzią na pandemię

Maj - to dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku - to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. Szczególnie w Polsce gromadzimy się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych. Pierwsze nabożeństwa majowe zaczęto odprawiać w Polsce w połowie XIX wieku w Płocku, Toruniu, Nowym Sączu i Krakowie, a od 1852 r. - uroczyście w kościele Świętego Krzyża w Warszawie. Po 30 latach stało się ono bardzo popularne i znane w całym kraju. Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+1284).  W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi.

Czytaj więcej...

"Kasztelański Wojnicz"

Jedni odpoczywają, drudzy pracują.

Kolejny odcinek cyklu  Z historii Tarnowa i okolic pióra dr Krzysztofa Moskala, znanego i cenionego tarnowskiego historyka, filantropa i regionalisty, przygotowany dla Miejskiej Biblioteki Publicznej. Grodzisko w Wojniczu stanowi pozostałość po grodzie kasztelańskim, który funkcjonował tu od XI do XIII wieku włącznie. Należy do wyjątkowego w tym czasie na terenie Małopolski (i zapewne także całej Polski) wariantu dwuczłonowego lub trójczłonowego grodu. Nietypowe są także jego duże wymiary, bardzo rzadko spotykane w przypadku grodów kasztelańskich. W 1278 r. zanotowane zostało istnienie komory celnej w Wojniczu przy trakcie z Sącza w kierunku Korczyna i Sandomierza zwanym „via magna regia” (1498). Na odcinku z Czchowa do Tarnowa droga ta przebiegała obok Wojnicza przez przewóz na Dunajcu. Przez Wojnicz prowadził trakt krakowski biegnący przez most na Dunajcu zbudowany w 1521 r. za zgodą króla Zygmunta I Starego przez mieszczan. Ten jeden z najstarszych mostów na Dunajcu był ważnym źródłem dochodów miasta.

Czytaj więcej...

Zaraza, czyli prawda...

 Prawda, że trudno jest wrócić „do siebie”, kiedy człowiek jest cały „w sobie”? - pyta w swoim najnowszym felietonie opublikowanym na pch24.pl, Tomasz A. Żak, znany i ceniony reżyser i publicysta.  I nie ważne, że to bycie „in side” jest efektem swoistego „soft power”, czyli „miękkiego terroru”. Pomimo, iż jestem zdecydowanym przeciwnikiem amerykanizacji naszego życia, to angielskie słowa użyte tutaj przed chwilą mają sens. Wystarczy uświadomić sobie, że to, co się dzisiaj dzieje z nami i wokoło nas opisał proroczo w swoim języku, czyli  angielskim właśnie, George Orwell w książce „Rok 1984”. Orwell, już na łożu śmierci i to najprawdopodobniej w swoim ostatnim publicznym wystąpieniu, nawiązując do jednoznacznie kojarzonej z nim słynnej książki, powiedział:  Widzimy, że coś takiego jak „1984” jest możliwe. Wydaje się, że właśnie w takim kierunku idzie świat.

Czytaj więcej...

„Wschód is good”

To tytuł najnowszej książki tarnowskiego podróżnika, historyka i fotografika Pawła Krysy, które swoje ponad 20-letnie doświadczenie podróżnicze po krajach Wschodu zawarł w 28 rozdziałach swojej nowej książki. Przez wiele lat pracował jako nauczyciel historii i etnografii, zajmował się także PR i marketingiem radiowym, traktując podróże wyłącznie jako pasję.  Od kilku lat jest pomysłodawcą, pilotem i przewodnikiem wypraw po Europie Wschodniej, a także stałym publicystą Przeglądu Prawosławnego. W Tarnowskim Centrum Kultury pokazał kilka wystaw fotograficznych dotyczących m.in. Gruzji i prawosławia, w tym bardzo dobrze przyjętą wystawę pt. „Polski Orient”. Książka, która powstała z inspiracji znajomych autora, miała swoją premierę 25 marca. To zbiór gawęd i opowieści o przygodach, które spotkały autora w Gruzji, Armenii, Rosji, Krymie, Ukrainie, Białorusi i Rumunii. – Książka ma charakter polemiczny ze stereotypami o Wschodzie – mówi Paweł Krysa. Pozycja ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej MG. Tekstom towarzyszą znakomite zdjęcia.

Czytaj więcej...

Jutro będzie koniec

Głównym bohaterem tego opowiadanka jest Lot'r. Jego imię nie jest przypadkowe i więcej na ten temat nie powiem. Dość dodać, że sprawia mi przyjemność pisanie takich opowiastek (a mam ich kilka w zanadrzu), trochę w kontrze do ironicznych, czasem może szyderczych felietonów. To taka "kraina łagodności". Będę ją kontynuował, zapowiada Mirosław Poświatowski tak długo, jak długo będę miał choć jednego słuchacza :)

- Karząca ręka mojego syna ciąży tak bardzo, że nie wiem, jak długo jeszcze będę w stanie ją podtrzymywać – powiedziała Piękna Pani.

- A jeśli znajdę choć dziesięciu sprawiedliwych? Albo choć jednego? - zapytał Starzec.

- Więc idź i szukaj. Ale pamiętaj, czara jest pełna, a czas jest bliski – odparła Piękna Pani.

https://youtu.be/BduV1JbWZyI

Czytaj więcej...

Majenie Polski

Witaj majowa jutrzenko,
Świeć naszej polskiej krainie...

Pomimo
medyczno-politycznych wirusów!

Zdaniem Wojciecha Cejrowskiego – flaga wisząca pierwszego maja oznacza kapitulację. Święto Pracy obchodzone 1 maja przyjechało do Polski na sowieckich czołgach. Zostało wprowadzone przemocą, jako znak podległości wobec komunistycznej Rosji. Jako znak, że nasza niepodległość została ostatecznie pokonana.  Flaga wywieszona trzeciego maja, jest znakiem niepodległości, znakiem Rzeczypospolitej suwerennej, która potrafiła opierać się podbojom ze Wschodu, podbojom z Zachodu, która potrafiła przetrwać ponad sto lat zaborów (kolonialne panowanie obcych królów), która potrafiła zbudować niepodległe Państwo Podziemne w czasie drugiej wojny światowej - jedyne takie państwo w historii świata. A flaga drugiego maja? Święto Flagi  to sztucznie wytworzony mostek, pomiędzy świętem podległości a niepodległości, ustanowione przez Sejm  20 lutego 2004 roku.  Aliści najważniejszym powodem majowego świętowania jest Konstytucję 3 Maja uchwalona 3 maja 1791 roku. W tym dniu obchodzimy również  uroczystość NMP Królowej Polski.  A w Tarnowie?  W tym roku ze względu na pandemię nie będzie tradycyjnych obchodów. Tarnowski magistrat zachęca tylko do wywieszenia flag państwowych oraz wirtualne uczestnictwo w oficjalnej celebrze pod Grobem nieznanego Żołnierza, tradycyjnie poprzedzonej Mszą Świętą za Ojczyznę w Bazylice Katedralnej.

Czytaj więcej...

Nowa twarz Matyldy

czyli kwarantannowy blues

Nasz Teatr od 12 marca stał się miejscem niedostępnym dla widzów i publiczności. Trwająca sytuacja epidemiczna uniemożliwia prezentację spektakli przygotowanych przez zespół. Tę metafizyczną pustkę doskonale wypełnia najnowsza propozycja tarnowskiego teatru, pierwsza tego typu artystyczna inicjatywa w Tarnowie. Otóż, tym razem to nie była premiera teatralna tylko wirtualny wernisaż malarstwa, debiutującej w nowej roli czołowej aktorki Solskiego Matyldy Baczyńskiej, która w teatralnym foyer rozwiesiła dwadzieścia osiem swoich obrazów. Wydarzenie miało miejsce we czwartek 30 kwietnia o godz.17 i było transmitowane on-line na teatralnych kanałach YouTube i Facebook. Wirtualna nie była tylko autorka tych "strasznych bajek" i mrocznych "obrazów do słuchania", znana aktorka i tancerka, wokalistka i fotografik, a także... bokserka i utalentowana malarka. I to ona w bardzo malarskiej, autorskiej sukni "bez tytułu", jak na gospodynię projektu przystało, oprowadzała swoich wirtualnych gości, interesująco opowiadając o swoich rodem ze świata Boscha, Dali i Ociepki szczuro i słonio ludziach oraz romantycznych damach i...kurach ogłaszając konkurs na tytuły swoich bezimiennych obrazów, na koniec zapraszając do serdecznej licytacji jednej z prac na rzecz chorej na raka Kini z rodzinnego Włocławska.    

Czytaj więcej...

Pandemia to fikcja...?

Pandemia to określenie wielkiej epidemii, która ogarnia duże obszary (na różnych kontynentach) w tym samym czasie. Charakteryzuje się łatwością rozprzestrzeniania, najczęściej drogą kropelkową. Do zachorowań dochodzi łatwiej, gdy ludzki organizm nie ma odporności na daną chorobę (brak szczepionki), co dzieje się najczęściej w wyniku mutacji wirusa wywołującego schorzenie. Największe pod względem ofiar śmiertelnych pandemie w historii to grypa hiszpanka - 100 mln., czarna ospa - 60 mln., cholera - 40 mln., dżuma - 12 mln. i trwająca teraz pandemia koronawirusa, jak dotąd, okolo 250 tyś. ofiar.  Ostatnio, na stronie internetowej "Gazety Krakowskiej" ukazała się rozmowa z cenionym tarnowskim lekarzem i znanym działaczem opozycji demokratycznej dr. Zbigniewem Martyką, ordynatorem oddziału zakaźnego Szpitala Powiatowego w Dąbrowie Tarnowskiej. Wywiad „Koronawirus. Jak nie zadbacie o swoją odporność, maseczki nie pomogą” przeprowadzony przez Łukasza Winczura, jasno stawia sprawę - pandemia to fikcja. Poniżej jego obszerne omówienie zamieszczone na portalu Fronda.pl.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.

 https://www.gtk-apps.org/ . there . Details