Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

„PAN APOTHEKER”

To najnowsze, kolejne dzieło młodego tarnowskiego filmowca Dawida Szpary. Fabuła tego półgodzinnego filmu oparta została na wojennych wspomnieniach znanego w Tarnowie farmaceuty dr Jerzego Pertkiewicza, który podczas wojny wraz ze swoim ojcem Zygmuntem prowadził w Tarnowie aptekę przy ul. Krakowskiej 34 - opowiada historię młodego Niemca, który ciężko chory w czasie walk, w dzień Wigilii, szuka pomocy u tarnowskiego aptekarza. Stąd też nieprzypadkowa data premiery filmu, która miała miejsce w sobotę 21 grudnia o godz. 19 w Kinie Marzenie, gromadząc znakomite grono gości, a wśród nich  m.in. rodzinę Jerzego Pertkiewicza.  – Ten film to taka próba znalezienia moralnych bodźców emocjonalnych, których dzisiaj szczególnie potrzebujemy, a przekładają się one na język wartości uniwersalnych, który jest coraz trudniejszy dzisiaj. Żyjemy w świecie, który jest pełen różnych podziałów, sporów. Czy potrafimy jako ludzie, w takim wymiarze humanitarnym, po prostu pomagać? To coś miał Pertkiewicz. Myślę, że po filmie każdy będzie mógł sam sobie odpowiedzieć na pytanie, co to było – mówi reżyser filmu, Dawid Szpara. Zdjęcia do filmu kręcone były w Nowym Sączu oraz w Muzeum Marii Ritter w Rzeszowie.  Aby jak najwierniej oddać klimat II Wojny Światowej, zaangażowano grupę rekonstrukcji historycznej.  W tytułowej roli aptekarza Zygmunta Pertkiewicza wystąpił znany aktor tarnowskiego teatru Ireneusz Pastuszak.

Czytaj więcej...

Święta według Sypka

Z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia...

Niezrównanego gawędziarza i popularyzatora historii naszego galicyjskiego miasteczka, ale też wielkiego filantropa i społecznika, historycznego pisarza i animatora kultury. Tym razem lekkim, jak zwykle u tego autora, piórem opisuje na Facebooku około świąteczny Tarnów z pierwszych lat dwudziestego wieku. Przywołuje smaki i zapachy tamtych wigilii z karpiami  księcia Sanguszki ze stawów w Wierzchosławicach w roli głównej, atmosferę bali sylwestrowych w Kasynie Sali Lustrzanej z obowiązującymi wówczas krynolinami wykluczającymi szybki seks… . Wspomina smutne święta z 1915 roku, biedne i głodne, pod zaborami. Przypomina bohaterskie postaci tamtych czasów: Tadeusza Tertila, burmistrza Tarnowa z czasów okupacji rosyjskiej 1914/1915 i Bolesława Łazarskiego. wybitnego matematyka i okultystę, taternika który pierwszy sfotografował Tatry, a także kamieniarza artystę Pawła Musiała, wykonawcę setek pięknych grobowców na Starym Cmentarzu. Mistrz Sypek kończy swoją bożonarodzeniową opowieść w nowo zbudowanym kościele XX Misjonarzy przy ul. Krakowskiej, ówczesną dumę Strusiniaków, gdzie przez całą podstawówkę byłem ministrantem. To tam była najpiękniejsza wówczas szopka w Tarnowie, bogatsza nawet od tej u ojców Bernardynów ale to temat na odrębny artykuł…

Czytaj więcej...

Czas szczególnych znaczeń

Niech tegoroczne święta będą dla Państwa świętami prawdziwego zbliżenia, wzajemnego odpuszczenia win, czasem zadumy, czasem wypoczynku, w którym wszyscy wszystkim ślą życzenia bez obłudy, fałszu i zakłamania. A później niech tak pozostanie na następne lata.

To już dziś. Najdłuższa noc dla katolików „Święta noc  która pokój niesie ludziom wszem”. A poprzedza ją Wigilia, której nazwa pochodzi od łacińskiego słowa "vigilare", to znaczy: czuwanie, stanie na straży, bycie gotowym. A wieńczy ten wyjątkowy, jedyny dzień w roku, uroczysta wieczerza, do której zasiada się o zmroku w gronie najbliższych. To nasze narodowe dzieje sprawiły, że wigilia tak bardzo wpisała się w naszą polską tradycję, jako wieczór prawdziwego zbliżenia, wzajemnego odpuszczania win, czas miłości, wieczór zadumy, wieczór najbardziej uroczysty i wzruszający. To także okazja, by wrócić myślami do naszego dzieciństwa, powspominać zmarłych, oddać się urokowi tej czarownej wigilijnej nocy. Pamiętamy nasze wigilie, ale nie zastanawiamy się, jak mogły one wyglądać w dawno minionych latach i co pozostało z tamtych wigilii do dzisiaj. To dzień szczególnych znaczeń, którego zwieńczeniem jest Pasterka, czyli Msza Bożego Narodzenia odprawiana o północy. To ona dopiero  otwiera oktawę liturgicznych obchodów związanych z tajemnicą Wcielenia, czyli przyjęcia przez Syna Bożego ludzkiej natury i przyjścia na świat.

Czytaj więcej...

Wojenna wigilia

Kolęda zabrzmiała z obu stron frontu, bo wszędzie byli Polacy...

105 lat temu, w dniach 22–25 grudnia 1914 r., pod Łowczówkiem w okolicach Tarnowa Legiony Polskie stoczyły swój najbardziej krwawy bój. Legioniści za cenę 128 zabitych i 342 rannych uniemożliwili Rosjanom przełamanie frontu, przyczyniając się do jego utrzymania przez wojska austro-węgierskie do czasu rozpoczęcia ofensywy gorlickiej wiosną 1915 r. To była jedna z najdziwniejszych wigilii w historii polskich sił zbrojnych. Tarnowianie szykujący się do wigilii w okupowanym przez Rosjan mieście słyszeli odgłosy bitwy rozgrywanej 24 grudnia na wzgórzu Kopaliny w Łowczówku, niedaleko Pleśnej. W składzie armii austriackiej byli legioniści II Brygady Józefa Piłsudskiego. To dla nich był chrzest bojowy. To byli młodzi chłopcy, dla wielu z nich to była pierwsza, bez mamy i taty, bez sióstr i braci, dziadków, wigilia w ich życiu. Sądzili, że święta spędzą w Nowym Sączu, w gościnnych domach mieszczan nowosądeckich, zanim wyruszą do kolejnej ofensywy. Tymczasem 22 grudnia poszli do ataku. Ta bitwa na Kopalinach, bitwy na sąsiednich góreckach nad Białą, gdzie okopani byli Rosjanie, przeszły do historii I wojny. Krótko mówiąc w samą wigilię 1914 r. doszło do największej od początku wojny bitwy. bitwy pod Łowczówkiem. W zastępstwie J. Piłsudskiego dowodził II Brygadą płk. Kazimierz Sosnkowski i płk. Rydz Śmigły, doskonali przełożeni.

Czytaj więcej...

Boży wariat

Taki tytuł nosi najnowszy film poświęcony osobie i dziełu niezwykłego dominikanina ojca Jana Góry. Sobotnia (21.XII.) premiera tego dokumentu, która miała miejsce w południe na antenie TVP 1,  nie była przypadkowa, bowiem tego właśnie dnia minęła kolejna, 4 rocznica odejścia do Domu Ojca charyzmatycznego zakonnika, który zmarł w poniedziałek 21 grudnia 2015 r.o godz. 19.33 w macierzystym klasztorze dominikanów w Poznaniu. Podczas mszy św. którą odprawiał w kaplicy „U Pana Boga za piecem”.  Zdjęcia do filmu zaczęto kręcić na początku lipca ubiegłego roku. Sporą część ujęć kręcono w okolicach Zakliczyna i Paleśnicy, gdzie proboszczem był wujek o. Jana Góry oraz na Jamnej. Tamtejszy ośrodek duszpasterski to - obok spotkań młodzieży na Lednicy - największe dzieło życia dominikanina. Autorem scenariusza oraz reżyserem filmu była Athena Sawidis. Współpracował z nią Krzysztof Grabowski, znany między innymi z produkcji „Ojca Mateusza”, serialu „Wojna i pokój” oraz filmu o Janie Pawle II, w którym główną rolę zagrał Jon Voight. Film zostanie powtórzony w wigilię 24 grudnia o godz. 19.15 w TVP Kultura. Zapraszamy! Naprawdę warto, bo to produkcja absolutnie wyjątkowa, szczególnie dla tarnowian, z których wielu znało osobiście ojca Jana, bywając regularnie na Jamnej, a i On „Boży wariat” często zaglądał do Tarnowa.

Czytaj więcej...

Urodzinowy HORTAR

Wielcy Nieobecni to tytuł ostatniej w tym roku wystawy zorganizowanej przez Galerię Sztuki HORTAR i Muzeum Okręgowe, której wernisaż odbył się wczoraj, we środę 18 grudnia gromadząc reprezentacyjne grono twórców i koneserów sztuki. Znakomita wystawa prezentująca wybrane prace nieżyjących już artystów związanych z Tarnowem, świetnie wieńcząca obchodzony przez cały 2019 rok jubileusz 15 lecia tej prestiżowej galerii, będący także Rokiem Tarnowa i Tarnowian w tejże placówce. I dobrze się stało, że tarnowscy muzealnicy włączyli się w domknięty właśnie jubileusz HORTARU, wypożyczając ze swojej bogatej kolekcji kilkadziesiąt wybranych obrazów artystów, których prace są rzadko pokazywane, a niekiedy w ogóle zapomniane. W sumie ekspozycja obejmuje prace 38 twórców, m.in.: Joanny Srebro-Drobieckiej, Anatola Drwala, Józefa Dutkiewicza, Juliana Grabowskiego, Jana Głuszaka, Mieczysława Górowskiego, Tadeusza Kantora, Stanisława Potempy, Antoniego Reisinga, Józefa Szuszkiewicza, Stanisława Westwalewicza... Wielu Wielkich Nieobecnych znałem osobiście, z wieloma połączyła mnie praca w tarnowskim teatrze. Kilku z nich: Wiesława Andrusiewicza, Andrzeja Lenartowicza i Jacka Wróbla wspominam poniżej. 

Czytaj więcej...

12th Tarnów Jazz Contest 2019

Tym razem bez akredytacji dla tkk...

To największa i najbardziej prestiżowa jazzowa impreza w regionie tarnowskim. Festiwal trwał przez 6 dni, od 9 do 15 grudnia, gromadząc znakomite grono wykonawców i koneserów dobrej muzyki. W tym roku artystyczną dominantą była twórczość Tribute to Nat King Cole i Art Blakey, bowiem właśnie mija setna rocznica urodzin tych fenomenalnych jazzmanów. Jazz Contest, jak co roku, spaja trzy elementy jazzowej układanki: koncerty gwiazd, warsztaty dla młodych muzyków oraz konkurs. W powszechnej opinii tegoroczny Tarnów Jazz Contest w pełni spełnił pokładane w nim nadzieje - był imprezą w pełni profesjonalną, na wysokim poziomie tak artystycznym, jak i organizacyjnym. Walna w tym zasługa znakomitego muzyka i cenionego animatora kultury Piotra Pociaska, twórcy i dyrektora Festiwalu.

Czytaj więcej...

Dworzec roku

Znamy zwycięzców konkursu na Dworzec Roku. Za najpiękniejszy i najbardziej funkcjonalny kapituła plebiscytu uznała dworzec w Rudzie Śląskiej-Chebzie. Natomiast w głosowaniu internautów bezapelacyjnie zwyciężył dworzec w Tarnowie! Głosowanie wśród internautów trwało od 20 listopada do 10 grudnia. Plebiscyt zorganizowała Fundacja PKP i ProKolej. Jego celem było wyróżnienie najładniejszych i najbardziej funkcjonalnych dworców kolejowych w Polsce, zebranie i propagowanie dobrych praktyk w obsłudze podróżnych oraz promowanie dworców nowoczesnych i funkcjonalnych. W poniedziałek, 9 grudnia sześcioosobowy skład jury zdecydował że „Dworcem Roku 2019” został dworzec w Rudzie Śląskiej Chebzie. W tym samym czasie przebiegało głosowanie internetowe, w którym oddano łącznie 3953 głosów. Najwięcej głosów zebrał dworzec w Tarnowie (1634), otrzymując nagrodę publiczności „Dworzec Roku 2019”. Na drugim miejscu uplasował się dworzec w Wodzisławiu Śląskim (765 głosów), a na trzecim dworzec Wrocław Główny (493 głosy). Oprócz dworców w Tarnowie i Rudzie Śląskiej Chebziu, w gronie dziesięciu obiektów nominowanych do nagrody głównej znalazły się: Bydgoszcz Główna, Jarocin, Katowice, Kraków Główny, Olsztyn Zachodni, Warszawa Centralna, Wodzisław Śląski i Wrocław Główny. Tegoroczna edycja konkursu na Dworzec Roku była drugą w historii. W ubiegłym roku nagroda jury trafiła do Wągrowca, a internauci wybrali dworzec w Kartuzach. Gratulując, nie zapominajmy, że swój obecny wygląd nasz dworzec w dużej mierze zawdzięcza posłowi PiS Michałowi Wojtkiewiczowi. 

Czytaj więcej...

Ikar z Powiśla

Ten, który ptakom pozazdrościł...

Wczoraj, w piątek 13 grudnia, w sali kameralnej Centrum Sztuki Mościce odbył się przedpremierowy, zamknięty pokaz filmu w reż. Marka Kołdrasa "Człowiek z powietrza". Film opisuje postać chłopskiego cieśli i utalentowanego rzeźbiarza Jana Wnęka z Odporyszowa, prekursora lotnictwa polskiego, zwanego czasem Da Vinci z Powiśla. Latał on na własnoręcznie skonstruowanych skrzydłach a rzeźbił ponoć lepiej niż sam Wit Stwosz... Nie ukończył przy tym prawdopodobnie żadnej szkoły! Projekcji towarzyszyło spotkanie z twórcami, osobami które pomagały przy projekcie oraz dziennikarzami regionu tarnowskiego. Zaś na wiosnę, podczas Krakowskiego Festiwalu Filmowego, odbędzie się oficjalna premiera tego unikalnego dzieła, będącego udanym połączeniem dokumentu i fabuły. Jan Wnęk - twórca pierwszego statku powietrznego zasługuje na to, by przypominać o nim każdemu, kto tylko będzie miał szansę obejrzeć naszą produkcję - mówił reżyser i scenarzysta filmu Marek Kołdras, dziennikarz i twórca wielu podobnych obrazów.. Film powstał w Studio.pl w ścisłej współpracy z lokalnym radiem RDN w Tarnowie i Filmoteki Małopolskiej. Zdaniem twórców - "Człowiek z powietrza" odpowiada na wiele pytań, które dotychczas stawiali sobie badacze i historycy zajmujący się fenomenem Ikara znad Dunajca, m.in. miejsca jego pochówku. Otóż, jest duże prawdopodobieństwo, że odkryty niedawno grób w Odporyszowie to miejsce wiecznego spoczynku znanego wynalazcy, dotychczas nie znane. Zakończenie prac nad filmem to piękne zwieńczenie jubileuszu ćwierćwiecza RDN. A jego twórcy już myślą o filmie fabularnym poświęconym Janowi Wnękowi...

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.