Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

8 marca: jedna data - dwie rocznice

Tego dnia nad ranem w 1944 roku Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) dokonała zbrodni na ponad 250 polskich mieszkańcach wsi Bednarów położonej w powiecie stanisławowskim, mordując, paląc i grabiąc ich domy, a także niszcząc doszczętnie kościół parafialny wraz z plebanią. W tym dniu obchodzony jest również Międzynarodowy Dzień Kobiet, którego pierwowzorem były Matronalia obchodzone w starożytnym Rzymie, zaś jego współczesna wersja wywodzi się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Początkowo czczono w ten sposób macierzyństwo i płodność, obecnie służy politycznej walce o równouprawnienie. Jego najnowszą mutacją są organizowane w wielu miastach tzw. manify, koncerty i spektakle. Jedna data, a tak różne jej postrzeganie, obchodzenie i… zapominanie.   

Czytaj więcej...

7 marca 690 lat temu…

W tym roku, po raz pierwszy nie odbędzie się prezydencka uroczystość na tarnowskiej Starówce, z udziałem głównie najmłodszych tarnowian. Jak informuje magistrat, ze względu na zwiększoną zachorowalność na grypę i liczne nieobecności dzieci w przedszkolach, władze miasta zdecydowały o odwołaniu „słodkich urodzin”. Impreza odbędzie się w innym terminie. Mieszkańcom o okrągłej rocznicy nadania praw miejskich przypominają okazjonalne materiały graficzne prezentowane w publicznych miejscach i na autobusie MPK. Dodajmy, że w najbliższym czasie, na placu Kazimierza, pojawi się wielkoformatowa wystawa dedykowania historii Tarnowa. Zorganizowany zostanie także konkurs wiedzy o mieście. Aliści, sprawa ma też drugie dno… rozgrzebany rynek z przyległościami i dramatyczna zapaść miejskich finansów. Tym bardziej  warto przypomnieć Tarnów z pierwszych lat jego istnienia... 

Czytaj więcej...

Marcin Hycnar: Chcę opowiadać własne bajki

Nie zamierzam walczyć o to, by przypodobać się każdemu. Wolę wychodzić z mocną propozycją artystyczną i szukać dla niej odpowiedniego odbiorcy – mówi w wywiadzie dla Culture.pl  Marcin Hycnar, aktor, reżyser, odchodzący właśnie z funkcji dyrektora artystycznego Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie.Teatry samorządowe nie mają dziś łatwo. Nie jest tajemnicą, że kiedy budżet się nie domyka, najłatwiej jest zabrać pieniądze kulturze. Teatrowi w Tarnowie obcięto dotację o pół miliona, a z sześciu zaplanowanych przeze mnie premier przygotujemy w tym roku tylko dwie. Mój kontrakt wygasa w czerwcu i moja przygoda z Teatrem im. Solskiego się kończy, ale bez względu na to, kto przyjdzie po mnie, trzeba to powiedzieć jasno: ten poziom finansowania jest niewystarczający. A z drugiej strony, mam nadzieję, że pomysły, by w Tarnowie została jedynie scena impresaryjna, bez stałego zespołu i repertuaru, nigdy nie zostaną zrealizowane.

Czytaj więcej...

Festiwal „Nowe Epifanie” – sprawdź przed użyciem

Są takie wydarzenia, gorsze od zarazy, choćby od tego koronawirusa, których niebezpieczeństwa wciąż nie dostrzegamy – pisze na portalu Pch24.pl Tomasz A. Żak, znany pisarz i publicysta, ceniony reżyser i twórca Teatru Nie Teraz.  A to one właśnie – dużo bardziej niż głosy wrzucane do urn ­– zadecydują, jaka będzie nasza Ojczyzna za lat np. dziesięć.  Konkrety? Oto jeden z nich. Od lat jedenastu ma miejsce w Warszawie festiwal artystyczny „Nowe Epifanie”. Rok temu, krytyk teatralny, Temida Stankiewicz-Podhorecka, napisała w Naszym Dzienniku: „Głównym bohaterem Nowych Epifanii jest nie Pan Jezus, lecz Judasz”. W tym roku organizatorzy festiwalu programowo skupili się na postaci Marii Magdaleny (nie tytułując ją świętą), a hasłem przewodnim festiwalu uczynili zdanie: „nie dotykaj mnie”.

Czytaj więcej...

Polityczno-finansowa mizeria kulturalnego Bieguna Ciepła część II

Kilka dni temu informowaliśmy o dotkliwych restrykcjach finansowych, jakie na początku roku dotknęły tarnowskie placówki kulturalne, co skutkuje m.in. zamknięciem w weekendy Galerii Miejskiej BWA. No cóż, jak poucza nas mateńka historia, zawsze kiedy trzeba zaciskać finansowego pasa na pierwszy ogień idzie kultura. Z reguły przynosi to katastrofalne skutki, bowiem to właśnie kultura, o czym niestety notorycznie zapominają różnego rodzaju decydenci, jest podstawą edukacji i rdzeniem procesów wychowawczych. To nasze korzenie, wszak „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”, jak głosi stara maksyma Jana Zamoyskiego. Nierozerwalnie powiązana z postępująca mizerią finansów, tak ministerialnych jak i samorządowych, jest właściwa dystrybucja środków pozyskiwanych i przeznaczanych na szeroko pojętą kulturę. A tutaj mamy do czynienia z prawdziwą zapaścią, znaczna bowiem ilość kwot dotacji i różnego rodzaju donacji jest po prostu marnotrawiona. Dzieje się tak m.in. dlatego, że brak należytej kontroli ich wykorzystywania i rozliczania. Nie mogą to być premie za polityczną poprawność i nagrody za trwanie, zapewniające święty spokój marszałkom, prezydentom i różnej proweniencji działaczom. Przez tego typu działania Tarnów psieje i marnotrawi swój wcale nie mały potencjał tzw. zasobów ludzkich. Ostatnie zmiany personalne, te już dokonane i te już zapowiadane, na stanowiskach kierowniczych w kulturze to tylko kosmetyka, potrzeba gruntownych zmian strukturalnych i oddanie steru tym młodym, którzy jeszcze nie wyjechali. Już sprawdzonym, kreatywnym i mających potencjał twórczy i organizacyjny, takim jak np.: poetka Natalia Tryba, filmowiec Dawid Szpara czy kompozytor Seweryn Partyński. Czas najwyższy na nowe otwarcie, a nie uprawianie zachwaszczonego do imentu poletka marksizmu kulturowego... . Na razie Tarnów stracił działający od 40 lat jeden z najlepszych teatrów alternatywnych, znany i doceniany w całej Polsce Teatr Nie Teraz, który na emigracji ma się coraz lepiej... .     

Czytaj więcej...

Żołnierze NNW

Nie zamazujmy naszej historii – wzywał Święty Jan Paweł II, nasz Papież

1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych, którzy po latach zapomnienia wracają, aczkolwiek ciągle z oporami,  do szerokiej świadomości historycznej Polaków. To święto honorujące i upamiętniające żołnierzy polskiego podziemia antykomunistycznego i antysowieckiego działającego w latach 1944 – 1963 w obrębie przedwojennych granic RP,  zostało uchwalone w 2011 roku z inicjatywy śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Ustawa nie precyzuje dlaczego data święta została ustalona na 1 marca. Pomysł ustanowienia święta w tym terminie wysunął ówczesny prezes Instytutu Pamięci Narodowej Janusz Kurtyka. Tego dnia w 1951 roku w warszawskim więzieniu na Mokotowie komuniści strzałem w tył głowy zamordowali ostatnich przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość – Łukasza Cieplińskiego, Mieczysława Kawalca, Józefa Batorego, Adama Lazarowicza, Franciszka Błażeja, Karola Chmiela i Józefa Rzepkę. Kim byli Żołnierze Wyklęci?  -  generał August Emil Fieldorf „Nil”, rotmistrz Witold Pilecki, major Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko”, Danuta „Inka” Siedzikówna i inni.  Na słynnej warszawskiej powązkowskiej „Łączce” spoczywa ich jeszcze trzystu. Wśród Niezłomnych – wyklętych są także pochodzący z ziemi tarnowskiej, m.in.  płk Adam Boryczka ps. „Brona” z Wierzchosławic, kpt. Jan Dubaniowski ps. „Salwa”, który organizował partyzantkę w okolicach Zakliczyna i Jan Jandziś ps. „Sosna” z Jodłówki-Wałek oraz Mieczysław Cielocha ps. „Sprytny” z Woli Rzędzińskiej i „Stanisław Kiełbasa”… 

Czytaj więcej...

Polityczno-finansowa mizeria kulturalnego Bieguna Ciepła...

Jak donoszą lokalne media, w soboty nie będzie już można skorzystać z oferty artystycznej i edukacyjnej galerii miejskiej BWA. Budynek w Parku Strzeleckim w soboty będzie zamknięty na cztery spusty. Powód jest prosty - miejskie instytucje kultury w Tarnowie otrzymały mniejsze środki na działalność w tym roku, w efekcie konieczne jest zaciskanie pasa. To kolejna zła wiadomość dotycząca tarnowskiej kultury, po odwołaniu Agnieszki Kawy z funkcji dyrektora CSM, rezygnacji Andrzeja Szpunara z ubieganiu się o następną dyrektorską kadencję w MO i zapowiedziach zmian w teatrze. To kadrowe rozchwianie i finasowe restrykcje nie najlepiej rokują "na ten Nowy Rok" w tarnowskich instytucjach kultury. Na razie do odwołania BWA w soboty będzie nie czynne, aliści szefowa galerii Ewa Łączyńska-Widz liczy, że uda się jej pozyskać brakujące srodki. Poniżej publikujemy wywiad z dyrektor BWA przeprowadzony przez Piotra Polichtę dla www.Culture.pl, który poprzedził mocno kontrowersyjną tezą, jakoby Galeria Miejska za dyrekcji poprzedniego dyrektora Bogusława Wojtowicza była najgorszą tego typu placówką w Polsce, co jest ewidentną nieprawdą i mocno krzywdzi pamięć o wybitnej osobowości ówczesnej tarnowskiej kultury, jaką był "Boguś". 

Czytaj więcej...

Popielec

Czyli staropolska Wstępna Środa, rozpoczyna w kalendarzu chrześcijańskim czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. Zwyczaj posypywania głowy popiołem na znak żalu i pokuty istniał już w starożytnej Grecji i Rzymie. W kościołach chrześcijańskich tradycja ta pojawiła się w VII w. W roku 1091 papież Urban II uczynił go zwyczajem obowiązującym w całym kościele do dzisiaj. W czasie środowej Mszy św. kapłani posypują wiernym głowy popiołem powstałym ze spalenia palm wielkanocnych z poprzedniego roku, mówiąc: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Dawniej ludzie wierzyli, że popiół powstaje ze startych na proch ludzkich kości. Posypanie głowy popiołem było zewnętrznym znakiem rozpoczęcia pokuty.

Czytaj więcej...

Karawaniarska farsa w Śmigle, pardon w Śmignie

czyli
„Mąż zmarł ale już mu lepiej”

Sztuka zaprezentowana w wczoraj w niedzielę 23 lutego o godz, 16 w Gminnym Ośrodku Kultury w Lisiej Górze z siedzibą w Śmignie, powstała na podstawie scenariusza mieszkającej w Szczecinie Izabeli Degórskiej, znanej polskiej dziennikarki, felietonistki a także autorki popularnych powieści, sztuk teatralnych i bajek oraz scenariuszy telewizyjnych. W latach 2009/2010 pisała dialogi do ponad 60. odcinków popularnego serialu telewizyjnego KLAN,  w latach 2011-2014 była ekspertem PISF. Jest laureatką wielu konkursów literackich. Znakomita farsa „Mąż zmarł ale już mu lepiej”, której premiera miała miejsce równo 5. lat temu,  okazała się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę, udanie wieńczącym tegoroczny karnawał.  Zaprezentowana przez działającą przy tamtejszym GOK amatorską grupę teatralną Wiecznie Młodzi sztuka, to klasyczna czarna komedia opowiadająca o losach Leona Stachurskiego, którego żona zamierza pozbyć się ze świata żywych. Kiedy już wydaje się jej, że plan się powiódł, następuje niespodziewany zwrot akcji. To znakomita satyra na instytucję małżeństwa, środowisko lekarzy, nauczycieli, świat prasy, radia, telewizji, relacje sąsiedzkie, wreszcie – na nas wszystkich. Tym bardziej, że aktorzy to „sami swoi” - w większości nauczyciele i członkowie miejscowej Rady Parafialnej, mieszkańcy Śmigna i okolic.    Wartka akcja i niezłe aktorstwo (ze szczególnym wyróżnieniem jedynej zawodowej aktorki w tym timie Eweliny Bieś), to niewątpliwe atuty tego spektaklu. Szkoda tylko, że scenografia była zbyt dosłowna i raczej przeszkadzała niż pomagała aktorom, no i technika (światło i dźwięk), to był prawdziwy horror… Ale na takie „drobiazgi” nikt nie zwracał uwagi  (no może poza autorem niniejszej relacji zawodowo związanym z teatrem), publiczność bawiła się znakomicie i to pomimo że wielu widzów musiało stać, bowiem na długo przed rozpoczęciem sztuki zabrakło miejsc siedzących. Owacje na stojąco i serwowany przy wyjściu jabłecznik dopełniły miary sukcesu tego wieczoru.     

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.