Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Muzycznie i patriotycznie

Muzyka jest rodzajem modlitwy. Służy refleksji, szukaniu głębi. Muzyka sakralna przybliża ludzi do Boga.

W ostatni piątek, 16 listopada, w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej odbył się uroczysty koncert z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości oraz bliskich relacji polsko-amerykańskich. Artystyczną dominantą tego niezwykłego wieczoru był występ wybitnego amerykańskiego pianisty Neala Larrabee'ego, który wykonał kompozycje Ignacego Jana Paderewskiego, Fryderyka Chopina, Samuela Barbera oraz Thomasa Gottschalka. Dopełnieniem koncertu były projekcja 8- minutowego filmu i wystawa, poświęcone pamięci Herberta Hoovera - wielkiego przyjaciela Polski i Polaków. Znanego amerykańskiego działacza, organizatora pomocy dla Polaków po odzyskaniu niepodległości. Wieczór uświetnił swoją obecnością Konsul Generalny Stanów Zjednoczonych Ameryki B. Bix Aliu. Wśród gości znaleźli się również Prezydent Miasta Tarnowa Roman Ciepiela, Sekretarz Powiatu Tarnowskiego Wacław Prażuch oraz Burmistrz Miasta i Gminy Ciężkowice Zbigniew Jurkiewicz. Zaś w sobotę, 17 listopada, rozpoczęły się VIII Tarnowskie Dni Cecyliańskie, które potrwają tydzień i zakończą się 24 listopada. Na to znaczące wydarzenie nie tylko kulturalne złożą się audycje, recitale, koncerty muzyki chóralnej i organowej oraz  warsztaty organowe i VIII Ogólnopolski Konkurs Organowy Uczniów Diecezjalnych Studium Organistowskich.

Czytaj więcej...

Od tablicy do pomnika.

Historia Grobu Nieznanego Żołnierza w Tarnowie nadal jest mało znana, pomimo że stanowi niekwestionowane centrum obchodów wielu ważnych uroczystości. Warto ją przypomnieć, szczególnie w kontekście obchodzonej właśnie 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. Po I wojnie światowej w Polsce rozpowszechniła się idea budowy Grobów Nieznanego Żołnierza. W Tarnowie również powstał pomysł upamiętnienia osób, które za wolną Polskę oddały życie. Rozbudowano wprawdzie na Starym Cmentarzu kwaterę wokół zbiorowej mogiły powstańców z 1863 r. do której włączono groby legionistów i żołnierzy polskich poległych na różnych frontach I wojny światowej, jednak w samym mieście pomnika nie było... I pomyśleć, że Tarnów mógłby w ogóle nie mieć pomnika-symbolu, gdyby nie tajemniczy fundator... Do budowy rozpoczętej w 1931 r. wykorzystano głazy z cokołu byłego pomnika armii austriackiej, który został zburzony już w X 1919 r. Z postumentu wyrasta żeliwna kula - symbolizującą lampkę oliwną z dekoracyjnymi płomieniami. 9 VIII 1931 r. w czasie X Ogólnopolskiego Zjazdu Legionistów Polskich w żeliwnej kuli umieszczono 3 metalowe pojemniki zawierające ziemię z cmentarzy legionistów.   

Czytaj więcej...

10 lat temu

We czwartek 13 listopada 2008 roku rano, w tarnowskim szpitalu im. Szczeklika zmarł w wieku 78 lat Ryszard Smożewski…. Znakomity dziennikarz (wieloletni felietonista kieleckiego „Słowa Ludu”) i publicysta (regularnie pisywał m.in. do „Polityki” i „Szpilek”), legendarny dyrektor teatru im. L. Solskiego w latach 1972 – 1988), z którym miałem zaszczyt pracować w najlepszych dla tarnowskiego teatru latach,  reżyser i animator kultury, wspaniały człowiek… mój przyjaciel.  Był znakomity w tym co robił w Solskim, z którego w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku uczynił jeden z najlepszych terenowych, ale nie prowincjonalnych, teatrów w Polsce. Jego teatr, podobnie jak jego publicystyka, był najwyższej próby. W tamtej siermiężnej epoce był prawdziwym prekursorem tego, co dziś powszechne. Był niezwykle skutecznym menagerem i artystycznym kreatorem. To był „ktoś”, wobec którego nie można było być nijakim, „letnim”. Zawsze pracował i był na najwyższych obrotach. I tego wymagał od współpracowników i oczekiwał od przyjaciół. Miałem zaszczyt i przyjemność zaliczać się do jednych i drugich. W Solskim przepracowałem w sumie ponad 25 lat, ostatnie 10 jako kierownik techniczny teatru. To dzięki Ryszardowi Smożewskiemu odważyłem się opublikować swój pierwszy wiersz i tomik poezji „Próba tożsamości”. To jemu zadedykowałem siódmy z kolei tomik „Wiersze pierwsze i ostatnie”. To on ośmielił mnie do napisania pierwszego felietonu „Pegazem po Tarnowie” i wiernie kibicował moim dziennikarskim zmaganiom na łamach „Echa Tarnowa” i innych tytułów. Byłem z nim od początku jego pracy „u podstaw” w tarnowskim teatrze, aż do końca, a i potem nasza przyjaźń trwała nadal… . Ostatni raz widziałem go na kilka dni przed „niebiańskim angażem”, wyniszczonego ciężką chorobą, już nie mógł mówić, ale jeszcze reagował na dotyk… .  Szkoda, że jego teatr i jego miasto, któremu poświęcił najlepsze lata swego życia, zupełnie o nim zapomniał... . Nadal nie ma żadnej tablicy pamiątkowej, choćby w teatrze, nadal na wydanie czeka gotowa książka, nasze, jego przyjaciół wspomnienie o nim. Poniżej tekst, jaki napisałem dla Gazety Wyborczej, opublikowany tuż przed jego pogrzebem 19.XI.2008 r.  

Czytaj więcej...

Zobowiązani do pamiętania. "Dziewczyny z Wołynia" Anny Herbich

W 1939 roku sielskie życie na Wołyniu się kończy. Polska upada, zmieniający się okupanci sieją postrach. Jednak największe zagrożenie przychodzi ze strony, z której nikt się tego nie spodziewał. Sąsiadów. Kumów. Ukraińców. Wiedzeni banderowską wizja Ukrainy zaczynają mordować Polaków. Wołyńskie dziewczęta były jeszcze dziećmi, gdy rozpoczął się pogrom. Widziały śmierć rodziców, braci, sióstr i rzeź całych wsi. Słyszały błagania bezbronnych ofiar opętanych szałem mordu Ukraińców. Z dnia na dzień straciły nie tylko najbliższych, ale również swoją ojcowiznę. Dzieci przetrwały rzeź. Teraz opowiadają historię zamordowanych rodziców i dziadków. To temat nowej książki autorki bestsellerowych Dziewczyn z Powstania, Dziewczyn z Syberii i Dziewczyn z Solidarności. Recenzuje ją Agnieszka Winiarska - ceniona aktorka Teatru Nie Teraz i oryginalna poetka.

Czytaj więcej...

Bez świętości nie ma niepodległości

I odwrotnie, szczególnie w kontekście danej wczoraj, w przeddzień Święta Niepodległości, najnowszej premiery tarnowskiego teatru im. L. Solskiego pt. "Warto było". Warto było to obejrzeć, ale wyłącznie po to, żeby przekonać się, jak bardzo trzeba nienawidzić swojego kraju, jego tradycji i historii, tego całego dziedzictwa wieków, o którego zachowanie tak przejmująco prosił nasz wielki rodak, święty Jan Paweł II - aby wystawić takie obrazoburcze, anty patriotyczne dzieło. Aby w taki prostacki, bez jakiejkolwiek wartości artystycznej, sposób szydzić z podstawowych wartości, stanowiących genom polskości. Czego wymowną kwintesencją jest Polak-menel zbierający puszki i parodia hymnu w wykonie czołowej artystki Solskiego. I bezczelnie wpisać to wszystko w oficjalne uroczyste obchody Narodowego Święta Niepodległości. – W tej sztuce odnosimy się do tego, że w naszej kulturze świętowanie jest mocno nadużywane – mówi reżyser spektaklu, którego nazwisko miłosiernie pomińmy. – Nadużycie wynika często z niewiedzy o tym, co się świętuje i z czego to wszystko, co się dzieje wynika. "Sztuka" wcześniej pokazywana w Warszawie gdzie, jak wieść gminna niesie, poniosła spektakularną klęskę, w Tarnowie okazała się kompletną klapą. Przed wojną domagano by się zwrotu kasy, teraz pewnie jej teatrowi dosypią... . Wszak wiadomo kto rządzi teatrami w Polsce.  Zawsze, gdy płomień wiary w Polsce palił się intensywnie - trafnie konstatuje na łamach Polonia Christiana Michał Wałach, nasza Ojczyzna święciła sukcesy. Natomiast wtedy, gdy płomień wiary w Polsce przygasał, kraj miał kłopoty i chylił się ku upadkowi. Czy to możliwe, by był to wyłącznie zbieg okoliczności?

Czytaj więcej...

NIEPODLEGŁA! POLISH FOLK JAZZ /5/

czyli
11th TARNÓW JAZZ CONTEST PRZESZEDŁ DO HISTORII

Jedenasta edycja Tarnów Jazz Contest. Festiwal właśnie dobiegła końca – podsumowuje nasza specjalna korespondentka akredytowana przy Festiwalu – Katarzyna Cetera. Młodych i tych doświadczonych już jazzmanów pożegnaliśmy wydarzeniem, które zdominowało ostatni dzień festiwalu. W niedzielę, 4 listpada, w Lusławicach – tak zawsze festiwalowi przyjaznych – odbył się koncert finałowy zatytułowany NIEPODLEGŁA! POLISH FOLK JAZZ, podczas którego mogliśmy przekonać się, że fuzja rodzimej muzyki ludowej i jazzu w twórczości mistrzów polskiej sceny jazzowej nie jest przypadkowa.

Czytaj więcej...

Teatr na medal

Tak najkrócej można by opisać ostatni artystyczny pobyt znanego i cenionego w całym kraju tarnowskiego, raczej jeno tylko z adresowego kodu, Teatru Nie Teraz w Opolu, gdzie pokazał swoją najnowszą premierę pt. "Wiatr Wolności". Rzecz miała miejsce we środę 7 listopada w sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej im. Fryderyk Chopina, w ramach obchodów 100. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Spektakl został zrealizowany w ramach projektu Wojewody Opolskiego "wiatr Wolności. Teatrem o niepodległości" sfinansowanym ze środków rządowego programu "Niepodległa" i w jego ramach będzie pokazywany w kilkunastu miastach powiatowych Opolszczyzny. Uroczystość, bezpośrednio poprzedzającą premierę, zaszczycił Wojewoda Opolski, który w imieniu premiera Rządu RP Mateusza Morawieckiego kilkudziesięciu zasłużonym dla Niepodległej działaczom społecznym i samorządowym wręczył pamiątkowe medale, wybite z okazji niepodległościowej rocznicy. W tym znakomitym gronie znalazł się m.in. twórca i dyrektor Teatru Nie Teraz - Tomasz Antoni Żak, reżyser i pisarz, który jako jedyny z poza Opolszczyzny, odebrał to prestiżowe odznaczenie. To także zaszczyt i honor dla całego zespołu teatru (nieprzerwanie działającego od 1980 r.), jedynego tak wyraziście polskiego i niepodległego - prawdziwie niezależnego  w Polsce. W tę docenianą w wielu środowiskach patriotyczno - pozytywistyczną działalność TNT znakomicie wpisuje się jego najnowsza opolska premiera, będąca wyjątkowym w skali kraju działaniem artystycznym i edukacyjnym. Udanie łącząca na scenie dwa pokolenia wykonawców - zawodowych krakowskich aktorów: Annę Warchał, Macieja Rutkowskiego i Karola Zapały oraz tarnowskich adeptów teatru: Aleksandry Dziąćko, Dominiki Kawy i Bartłomieja Cupa (uczniów Tarnowskich szkól średnich). Zaś najnowsze osiągnięcie reżyserskie T.A.Żaka, także autora scenariusza i scenografii, inspirowane jest dramatem Kazimierza Brauna "Tarnowski wiatr niepodległości" oraz książką "Piłsudczycy" Juliusza Kadena Bandrowskiego, wykorzystuje także stare polskie pieśni patriotyczne i legionowe. Całość bardzo udanie wpisuje się w najszerzej rozumianą Niepodległość, która nie ma i mieć nie powinna (!) żadnych herbowych sygnatur czy partyjnych barw... Bowiem człowiek bez prawdziwie wolnej Ojczyzny staje się kosmopolitycznym śmieciem, tak jak człowiek bez Boga staje się zabawką w rękach zła. Gratulując tego ewidentnego sukcesu twórcy i jego dziełu - sukcesem okazała się także sama premiera "Wiatru wolności", nie sposób oprzeć się refleksji, że o uznanie najtrudniej we własnym domu, czego najlepszym przykładem jest permanentna bezdomność (czytaj: brak stałej siedziby i jakiegokolwiek wsparcia finansowego ze strony władz), by nie powiedzieć mocniej - programowa eksterminacja Teatru Nie Teraz w rodzinnym Tarnowie. Na szczęście Wiatr Wolności wieje... (R.Z.)

Czytaj więcej...

Polski czekanie na wiatr

Teatr Nie Teraz wchodzi w czas finałowych przygotowań swej nowej premiery. Rzecz jest o tyle niezwykła – zapowiada reżyser spektaklu Tomasz A. Żak,  bo dedykowana naszej Niepodległości powstaje w okolicznościach, które niedwuznacznie wskazują na to, że w 2018 roku polska kultura ma duże trudności, by we własnym kraju czuć się wolną, a twórcy odwołujący się do jej tradycji nadal są wykluczani. Szczęśliwie, są takie miejsca i tacy ludzie, którzy chcą to zmienić. W tej sytuacji spektakl „Wiatr Wolności” nie zaprasza do jakiegoś historycznego rozśpiewanego biesiadną pieśnią skansenu, a raczej wprost na pole trwającej bitwy.

Czytaj więcej...

FESTIWAL VIVA POLONIA! KU POKRZEPIENIU SERC.

W niedzielę, 4 listopada 2018, Centrum Paderewskiego zainaugurowało drugą edycję Festiwalu Viva Polonia! Ku pokrzepieniu serc, któremu przyświeca idea promocji kultury polskiej – muzyki, sztuki oraz historii. Nieprzypadkowy jest termin wydarzenia, które potrwa do 11 listopada. Nawiązuje on do jakże ważnej dla wszystkich Polaków rocznicy odzyskania niepodległości – w tym roku do obchodów setnej rocznicy tego doniosłego wydarzenia. W programie tegorocznego festiwalu znalazły się koncerty, lekcje patriotyczne oraz wystawa. Festiwal rozpocznie się występem legendarnego Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk im. Stanisława Hadyny w repertuarze najpiękniejszych pieśni patriotycznych. Bedzie też opera "Manru" z Krakowa.  Publiczność odnajdzie w programie m.in. polskie pieśni hymniczne, a także popularne pieśni wojenne, żołnierskie i partyzanckie. Jak szacują organizatorzy, setne urodziny wolnej Polski w domu Mistrza świętować będzie w Kąśnej Dolnej ponad 3500 osób - wśród nich znakomici artyści, melomani, uczniowie i nauczyciele, seniorzy. W imieniu Centrum Paderewskiego serdecznie wszystkich zapraszamy!

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.