Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Od soboty w Tarnowie

Zapomniana, odnaleziona, ocalona…

Taka jest idea Międzynarodowych Festiwali Muzyki Odnalezionej, które już od 25 lat odbywają się w Tarnowie. Jubileuszowa edycja tej unikalnej imprezy rozpoczyna się w sobotę 5 maja i potrwa do niedzieli 20 maja. To jedyna tego typu impreza na świecie, w dodatku wymyślona i od początku, tj. od 1994 roku organizowana przez  tarnowskich muzycznych Judymów - Teresę Kaban (fortepian) i Henryka Błażeja (flet) poprzez ich Agencję Artystyczną "Inter-Art". Głównym założeniem Festiwalu jest przywracanie pamięci zapomnianym utworom kameralnym i symfonicznym, polskim i obcym. Powody zapomnienia są różne np. zamówienie utworów w celu uświetnienia szczególnie ważnych uroczystości (w XVIII, XIX w) z zastrzeżeniem przez zamawiającego, aby po premierze nie wykonywać ich przez najbliższe 30 - 50 lat. Utwory takie można obecnie odnaleźć w księgozbiorach pałaców i klasztorów, w antykwariatach lub muzeach. Tegoroczna edycja festiwalu obejmuje koncerty w siedmiu miastach. Zdecydowana większość z nich odbędzie się w Tarnowie, ale muzyki odnalezionej będą mogli również posłuchać melomani w Bielsku-Białej, Skierniewicach, Raciborzu, Nowym Sączu, Radomsku oraz Lasocinie. Koncerty w Tarnowie będą miały miejsce głównie w Sali Lustrzanej, organizatorzy zapraszają jednak miłośników muzyki również do kościoła Misjonarzy oraz do ratusza. W tym roku tarnowscy melomani będą mogli m.in. posłuchać muzyki kościołów wschodnich, włoskiego baroku, epoki średniowiecza, pieśni Italii i Katalonii czy też pieśni i romansów Wenecji i Neapolu. Wstęp na wszystkie koncerty jest wolny.

Czytaj więcej...

Majenie Polski

Witaj majowa jutrzenko,
Świeć naszej polskiej krainie...

Zdaniem Wojciecha Cejrowskiego – „flaga wisząca pierwszego maja oznacza kapitulację. Święto Pracy obchodzone 1 maja przyjechało do Polski na sowieckich czołgach. Zostało wprowadzone przemocą, jako znak podległości wobec komunistycznej Rosji. Jako znak, że nasza niepodległość została ostatecznie pokonana.  Flaga wywieszona trzeciego maja, jest znakiem niepodległości, znakiem Rzeczypospolitej suwerennej, która potrafiła opierać się podbojom ze Wschodu, podbojom z Zachodu, która potrafiła przetrwać ponad sto lat zaborów (kolonialne panowanie obcych królów), która potrafiła zbudować niepodległe Państwo Podziemne w czasie drugiej wojny światowej - jedyne takie państwo w historii świata. A flaga drugiego maja? Święto Flagi  to sztucznie wytworzony mostek, pomiędzy świętem podległości a niepodległości.” Klasycznym tego przykładem jest co roku takie same majenie Polski po tarnowsku… czyli każdy po swojemu, na swojej politycznej kanapie!

Czytaj więcej...

Teatralny diariusz podróży

Jako człek z wozem Tespisa wędrujący od wczesnej młodości, postanowiłem niektóre z licznych moich podróży utrwalić aby nie przepadły w mrokach niepamięci. A tę teatralną pamięć dzielę na dwa okresy: pierwszy to czas młodości dumnej i chmurnej spędzony w tarnowskim teatrze, dawniej ziemi krakowskiej a później miejskim i obecnie w Teatrze Nie Teraz. I w jednym i drugim zajmowałem się wszystkim, z wyjątkiem aktorstwa. To, pomimo wszystkich zawirowań w życiu prywatnym, szczęsny czas... I trwa on do dzisiaj. Tak też było podczas ostatniej teatralnej wyprawy trupy Tomasza A. Żaka na Dolny Śląsk, gdzie pokazywaliśmy nasz najnowszy spektakl "Koniec świata. Dramat, który nie ma końca", którego głośna premiera miała miejsce dokładnie w dniu 100. rocznicy objawień w Fatimie - 13 października 2017 roku. Po Tuchowie, graliśmy ten, zbierający znakomite recenzje spektakl m.in. w Krakowie i Warszawie. Daliśmy też dwa przedstawienia w Tarnowie. A kwietniu wyruszyliśmy na Dolny Śląsk, gdzie mamy wypróbowanych przyjaciół i widzów. Bywamy tam od kilku  lat regularnie ze swoimi kolejnymi premierami. I tak najpierw stanęliśmy na popas w Wołowie, gdzie we czwartek 19 kwietnia pokazaliśmy "Koniec świata" w Wołowskim Ośrodku Kultury, a dzień później w piątek 20 kwietnia w barokowym kościele parafialnym pw. św. Walentego w pobliskim Lubiążu, gdzie koniec świata był prawie dosłowny... przekroczył granicę sacrum i dotknął sfery profanum.    

Czytaj więcej...

Skromniej ale z sukcesem

Tak można by najkrócej skomentować, to co działo się w tarnowskim "Marzeniu" w dniach od 21 do 28 kwietnia 2018 roku. Skromniej, bo dotychczasowy strategiczny sponsor - Grupa Azoty, mocno zdystansował się od Tarnowskiej Nagrody Filmowej - drugiego po gdyńskim, najstarszego festiwalu filmowego w Polsce. Z sukcesem, bo pomimo rozlicznych finansowwo-organizacyjnych perturbacji, m.in. remont elewacji budynku Kina "Marzenie", rzecz całą udało się szczęśliwie doprowadzić do końca. Były debaty, wykłady, wystawy i koncerty. Były także tarnowskie akcenty - produkcje rodzimych twórców, m.in. oryginalny film "Tod Machine" w reż. Bogusława Kornasia. Galę otwarcia uświetnił duet Paweł Domagała & Łukasz Borowiecki, zaś Festiwal zakończył klimatyczny recital, świetnie dysponowanej Hanny Banaszak. Laureatów Festiwalu poznaliśmy podczas uroczystej Gali Wręczenia Nagród, która odbyła się w sobotę 28 kwietnia w kinie „Marzenie”, profesjonalnie poprowadzonej przez znaną telewizyjna celebrytkę Marzenę Rogalską. I tak: Statuetkę „Maszkarona” – Nagrodę Grand Prix 32 edycji Tarnowskiej Nagrody Filmowej otrzymał film Pawła Maślony „Atak paniki”. Laureatem Nagrody za całokształt i wkład w rozwój polskiej kinematografii został scenarzysta, reżyser, scenograf, pisarz, pedagog - Janusz Majewski. W konkursie zaprezentowano dwanaście filmów, które oceniało Jury Profesjonalne, Jury Młodzieżowe oraz najważniejsze z gremiów – Publiczność. Ponadto, od 12 lat Festiwalowi towarzyszy sekcja dziecięca, czyli Filmy Młodego Widza, w którym bajki oceniało Jury Dziecięce. Wręczona została również Nagroda za całokształt. Zdaniem większości festiwalowych bywalców werdykt jury Grand Prix dla "Ataku paniki" - to nagroda absolutnie zasłużona. Nagroda za całokształt twórczości dla Janusza Majewskiego - także. Natomiast za co dostał nagrodę specjalną film Andrzeja Jakimowskiego "Pewnego razu w listopadzie"  pojąć nie mogę, no ale widocznie "taki mamy klimat" – to głos jednego z widzów. Za to nagroda jury młodzieżowego dla pięknego filmu "Dzikie róże" i nagroda publiczności dla filmu "Najlepszy" - to również absolutnie zasłużone laury. Oto szczegóły werdyktu 32 TNF i wywiad z mistrzem Januszem Majewskim.

Czytaj więcej...

Oratorska Buława

Onegdaj, w poniedziałek 23 kwietnia, w Pałacu Młodzieży odbył się finał I Tarnowskiego Konkursu Krasomówczego „O Buławę Hetmana Jana Tarnowskiego”. Głównym zadaniem tegorocznych zmagań młodych oratorów było wygłoszenie przemówienia publicznego, będącego rozwinięciem myśli Ignacego Jana Paderewskiego „Walczyć o Ojczyznę to największy obowiązek i największy dla Polaka zaszczyt”. O tym, jak definiują patriotyzm i historyczne asocjacje młodzi oratorzy, najlepiej świadczą takie oto kwiatki:- uczeń, który zdobył I miejsce, uzasadniał, że nie ważne, kim się jest, czy patriotą, czy zdrajcą, ale należy swoje robić dobrze (!) i nie dzielić Polski na Polskę Tuska i Kaczyńskiego (przy czym kontekst wyraźnie mówił, że to Kaczyński dzieli); zaś laureatka II miejsca dowodziła, że walka o ojczyznę to uczestniczenie w czarnych marszach i... dbanie o "psie pakiety"... (...). Ale prawdziwy "popis" swoich historyczno-pedagogicznych kompetencji dało jury konkursu oraz inni obecni decydenci od kultury i edukacji. Nic to, że 90% uczestników mówiła o Ince, o dzieciach Wrześni, o Żołnierzach Wyklętych, o bohaterach II wojny światowej... i nie przeszli dalej, mimo że poziom oratorski prezentowali bynajmniej nie niższy niż laureaci... Poniżej szczegóły tego skandalicznego "młodzieży chowania".

Czytaj więcej...

„BAJKOWY ŚWIAT EKOBOHATERÓW”

To tytuł drugiego konkursu ekologicznego, zorganizowanego w roku szkolnym 2017/18 w szkołach podstawowych Gminy Lisia Góra. Zgodnie z intencją jego pomysłodawców: Szkoły Podstawowej w Śmignie i Gminnego Ośrodka Kultury w Lisiej Górze z siedzibą w Śmignie, przebiegał on dwutorowo. Pierwsza jego część to Międzyszkolny Konkurs Plastyczny, w którym udział wzięło 10 szkół podstawowych - Breń, Brzozówka, Kobierzyn, łukowa, Nowa Jastrząbka, Nowe Żukowice, Pawęzów, Stare Żukowice, Śmigno i Zaczarnie, skąd nadesłano blisko 150 prac. Druga część to Międzyszkolny Pokaz Mody Ekologicznej, do którego zgłosiły się reprezentacje 9 szkół podstawowych - Breń, Kobierzyn, Lisia Góra, Łukowa, Nowa Jastrząbka, Nowe Żukowice, Stare Żukowice, Śmigno i Zaczarnie. Głównym kryterium obydwu konkursów rozstrzygniętych w piątek 20 kwietnia, była wartość merytoryczna prezentowanych obiektów, tak prac plastycznych, jak i modowych, mających nawiązywać do tematyki segregacji śmieci i ochrony środowiska. Nie mniej liczyły się pomysłowość, oryginalność i estetyka wykonania, a także sposób prezentacji. Pięknie wyeksponowane na ścianach sali teatralnej GOK prace oceniało jury w składzie: Marta Łąk, Krystyna Wenc-Szatko i Natalia Zabawa. Zaś nagrody wręczał gość specjalny konkursu, zastępca wójta Gminy Lisia Góra Piotr Miotła. W części artystycznej przedstawienie pt. "Jaś i Małgosia w wersji proekologicznej" zaprezentowali uczniowie klasy IV szkoły w Śmignie pod opieką pani Mirosławy Chlipały. Imprezę bardzo sprawnie prowadziły panie Jadwiga Chaim i Małgorzata Bąk, przy wsparciu pana Edwarda Kędzierskiego - dyrektora GOK. Całość była znakomicie pomyślaną promocją podtarnowskiej Gminy poprzez prezentację potencjału twórczego jej najmłodszych mieszkańców. A organizatorzy już zapowiadają kolejną edycję obu konkursów za rok.

Czytaj więcej...

„Kościół na wzór Chrystusa”

To hasło rozpoczętego wczoraj, w sobotę 21 kwietnia 2018 roku, biciem kościelnych dzwonów V Synodu Diecezji Tarnowskiej. Pierwszy udokumentowany Synod czyli zebranie przedstawicieli duchowieństwa i świeckich w kościołach chrześcijańskich, odbył się w roku 154 pod przewodnictwem biskupa Rzymu Aniceta. Pierwszy, tarnowski synod diecezjalny został zwołany w 1928 roku, drugi w 1938 roku. Trzeci po II wojnie światowej w 1948 roku. Czwarty synod zwołany przez bp. Jerzego Ablewicza zakończył się 32 lata temu, w 1986 roku. Obecny ma trwać trzy lata. Pierwszy rok synodu (2018/2019) będzie poświęcony rodzinie w całościowym jej ujęciu. W drugim roku (2019/2020) prace będą koncentrować się wokół problematyki związanej z życiem i funkcjonowaniem wspólnoty parafialnej, zaś w trzecim roku (2020/2021) zostanie podjęta tematyka ewangelizacji. Inauguracja obecnego obejmowała trzy stacje - modlitwa w kościele sanktuaryjnym Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie połączona z adoracją Najświętszego Sakramentu, procesyjne przejście ulicami miasta do katedry oraz msza święta w tarnowskiej katedrze pod przewodnictwem metropolity krakowskiego arcybiskupa Marka Jędraszewskiego. W uroczystej inauguracji wzięło udział 15 arcybiskupów i biskupów, ok. 600 księży, przedstawiciele lokalnych władz i kilka tysięcy wiernych. Papież Franciszek udzielił specjalnego apostolskiego błogosławieństwa biskupowi tarnowskiemu, jego współpracownikom, członkom V Synodu i uczestnikom sobotniej inauguracji. Na zakończenie uroczystości wszyscy powołani na V Synod Diecezji Tarnowskiej złożyli uroczyście wyznanie wiary i przysięgę wierności nauczaniu Kościoła katolickiego wobec biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża. Ostatnią część przysięgi przedstawiciele Komisji Głównej V Synodu Diecezji Tarnowskiej wypowiedzieli, kładąc rękę na otwartej księdze Ewangeliarza. Dekanalni relatorzy odebrali z rąk pasterza Kościoła tarnowskiego listy do każdej parafii z prośbą o modlitwę za synod oraz naramienne welony używane podczas błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Słynący z poczucia humoru święty papież Jan XXIII, zapytany u początków swego pontyfikatu, co zamierza zrobić w Kościele, podszedł do okna, otworzył je i powiedział: „Zamierzam wpuścić nieco świeżego powietrza”. Oby i u nas było podobnie...

Czytaj więcej...

The Nosh - Kosher Cafe

Wczoraj, 16 kwietnia, w kamienicy przy ul. Lwowskiej 2 (wejście od Wałowej) otwarto kolejna kawiarnię w Tarnowie. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że jest to pierwsza w naszym mieście kawiarnia z koszernymi przekąskami. Nazwa nowego lokalu  nawiązuje do tradycji Żydów nowojorskich, którzy wstępują do kawiarni na "nosh" czyli przekąskę, kanapkę, ciastko.  W kawiarni, mającej ambicję bycia także galerią sztuki, aktualnie prezentowane jest malarstwo zmarłej w 2014 roku Miny Nath, polskiej żydówki rodem z Tarnowa mieszkanki Wenezueli. "To miejsce jest dla wszystkich mieszkańców i turystów. Może być to centrum integracji kulturalnej i religijnej. Chcieliśmy to pokazać podczas otwarcia w trakcie przecięcia wstęgi biało-czerwonej i biało-niebieskiej" - mówił właściciel nowej koszernej kawiarni w Tarnowie Gerald Vineberg. Ciekawe tylko dlaczego w otwarciu koszernej knajpki wzięli udział m.in. prezydent Roman Ciepiela i dyrektor Muzeum Diecezjalnego ks. Tadeusz Bukowski, którzy wspólnie z przedstawicielami diaspory żydowskiej przecięli wstęgę. I to wszystko dzieje się w sytuacji, kiedy w naszym mieście nie mieszka ani jeden Żyd, a nieliczna grupa przedstawicieli tej nacji tylko czasowo przebywa u nas służbowo, nadzorując uboje rytualne w tarnowskiej rzeźni, zaś antypolska krucjata Żydów przeciw Polakom rozpętana na całym świecie zdaje się nie mieć końca, czego najlepszą ilustracją był ostatni marsz żydowskiej młodzieży w Auschwitz niosącej transparenty z informacją, że jest to POLSKI OBÓZ KONCENTRACYJNY! 

Czytaj więcej...

„Tarnowskie spotkania z Herbertem”

Takie było hasło dwudniowej imprezy poświęconej postaci Zbigniewa Herberta, cenionego eseisty i dramatopisarza, jednego z najwybitniejszych poetów w historii literatury światowej, zorganizowane w dniach 12 i 13 kwietnia w Tarnowie. Wypełniły je wykłady i spotkania ze znawcami jego twórczości: prof. dr hab. Aleksandrem Fiutem oraz dr Andrzejem Franaszkiem, autorem monumentalnej biografii Zbigniewa Herberta. A uzupełniły zdarzenia teatralne "Powiedzieć Herbert" przygotowane przez studentów PWSZ z grupy teatralnej "Słowo daje" oraz występy artystyczne uczniów z I i III LO w Tarnowie przy sławnej tarnowskiej ławeczce poetów przy ulicy Wałowej. Spotkaniom towarzyszyła wystawa twórczości Zbigniewa Herberta przygotowana przez Miejską Bibliotekę Publiczną. Kwietniowe „Tarnowskie Spotkania z Herbertem” rozpoczęły lokalne obchody Roku Herberta, któremu dedykowany jest obecny 2018 rok, w którym w lipcu będziemy obchodzić 20. rocznicę śmierci autora "Pana Cogito". Jak zapowiadają organizatorzy, będą kolejne przedsięwzięcia poświęcone temu absolutnie wyjątkowemu twórcy.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.