MONK - ambasador Tarnowa

Działający z powodzeniem od 22 lat najpierw na tarnowskim, później na ogólnopolskim, a od pewnego czasu także na międzynarodowym rynku muzycznym zespół wokalny MONK, to nietypowa i niełatwa w popularnym odbiorze formacja muzyczna. Choć nie używają instrumentów, a ich muzykę tworzą wyłącznie ludzkie głosy, słuchacze często mówią o nich, że dobrze „grają”. Swoją twórczość określają jako „współczesną jazzowo – popową muzykę a’capella”. W ich repertuarze znaleźć można przeboje muzyki pop oraz standardy jazzowe. Zespół tworzą: Marcin Sobczyk, Grzegorz Ważny, Mirosław Pasek, Tomasz Stec, Piotr Cyz. Zespół MONK regularnie koncertuje w kraju i zagranicą (dwukrotnie odbył trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych). Uniwersalny charakter wykonywanej muzyki sprawia, że zespół sprawdza się zarówno w małych klubach, jak i w dużych salach koncertowych. stosunkowo niedawno, bo dopiero po dwudziestu latach od założenia grupy, Monk wydał swój debiutancki album „Opowieści z Biblii wzięte – Historia zbawienia 2000”. Obecnie zespół zaprezentował swój pierwszy profesjonalny teledysk. Tym razem tarnowska grupa na warsztat wzięła wielki przebój Erica Claptona "Tears in haven". Za muzyczną stronę klipu odpowiada sławny amerykański producent Bill Hare. Klip powstał w miejscu niezwykłym – warsztacie ludowego rzeźbiarza Adama Cichońskiego w Brzozowej (gm. Gromnik). O muzykach ostatnio było głośno nie tylko ze względu na dokonania muzyczne. W jednym z podręczników szkolnych pięcioosobowy skład z Tarnowa został przedstawiony jako przykład zespołu wykonującego muzykę a cappella. Zdjęcie muzyków znalazło się w książce do muzyki dla uczniów 7 klasy podstawówki wraz z płytą z utworem zespołu pt. "Exodus". Z tego szczególnie cieszy się członek zespołu Marcin Sobczyk (na co dzień szef wydziału kultury tarnowskiego magistratu), bo jak podkreśla, ten utwór napisał tarnowianin Bartłomiej Szułakiewicz. W nagraniu wzięli udział inni tarnowianie, między innymi Rafał Taraszka i Patryk "Dziunek" Wroński.

Czytaj więcej...

RZESZOWSKI SPEKTAKL DLA TARNOWSKICH WIDZÓW

Dwadzieścia cztery spektakle repertuarowe dla dojrzałej widowni (w tym PORACHUNKI Z KATEM (HANGMEN) przeznaczone dla widzów dorastających – 16 plus - a KAJZAR. ODYSEJA 1982 oraz IKEBANA – nawet dla dorosłych, 18 plus) dziewięć familijnych – tak wyglądają możliwości repertuarowe Tarnowskiego Teatru im Ludwika Solskiego, konkluduje Katarzyna Cetera. Tymczasem mamy grudzień, święta za pasem – a na naszej miejskiej scenie króluje… LATO MUMINKÓW, APETYT NA CZEREŚNIE i – ewentualnie - ZIMORODEK. Od 18 grudnia w ogóle repertuar pustkami świeci w oczekiwaniu na premierę POSKROMIENIA ZŁOŚNICY, którą wyreżyserowała Anna Gryszkówna, a którą zobaczymy w ciągu trzech ostatnich dni starego roku, a potem dopiero w lutym. Częściej będzie eksploatowana BALLADYNA, której premierę tarnowska scena przygotowuje na marzec.

Czytaj więcej...

Święty Mikołaj

Nie latał saniami zaprzęgniętymi w renifery. Nie miał też czerwonego stroju i czapki. Święty Mikołaj był biskupem Miry w Licji, znanym również jako Mikołaj z Bari – świętym katolickim i prawosławnym. W ikonografii przedstawiany jest w infule na głowie i z pastorałem w ręku. Najstarsze o nim przekazy pochodzą z VI wieku. Według średniowiecznej hagiografii żył na przełomie III i IV wieku, wsławił się licznymi cudami oraz pomocą biednym i potrzebującym. W rocznicę jego śmierci, 6 grudnia, obchodzimy mikołajki - dzień obdarowywania się prezentami. Zwyczaj wręczania sobie prezentów w dzień św. Mikołaja przyjął się szybko także wśród innych mieszkańców, a 6 grudnia 1804 roku urządzono pierwsze mikołajki. Wzmianki o tej tradycji w Polsce można znaleźć w tekstach z XVIII wieku. Ówczesne podarki były skromniejsze od dzisiejszych. Grzeczne dzieci dostawały jabłka, złocone orzechy, pierniki i drewniane krzyżyki. Jednak w miarę upływu czasu mikołajki nie były już kojarzone z rocznicą śmierci świętego, tylko z rubasznym, starszym panem w czerwonym stroju. Ten wizerunek świętego Mikołaja narodził się w Stanach Zjednoczonych w latach 30. ubiegłego wieku i przetrwał do dzisiaj. Współcześnie baśniowa postać wzorowana na świętym Mikołaju jest wykorzystywana w kulturze masowej (czytaj: komercyjnej)  przy okazji świąt Bożego Narodzenia. Tylko, czy na pewno o to chodzi…

Czytaj więcej...

Żydzi w Rynku...?

Bodaj że, przed trzema laty gruchnęła w Tarnowie wieść, że w Rynku ma powstać Centrum Kultury Żydów - Yiddisher Huiz. Dokładnie w kompleksowo odnowionej kilka lat wcześniej kamienicy przy Rynku, która jest własnością Fundacji Rosetto, mającej swoje konotacje m.in.  w tarnowskiej rodzinie Kruszynów. Wojtek Kruszyna był przed laty znanym tarnowskim plastykiem, z którym miałem przyjemność pracować w Teatrze im. L. Solskiego. Jak na razie,imponujący swoją pseudo historyczną, by nie rzec nowobogacką architekturą kompleks budynków we wschodniej pierzei Rynku, ewidentnie szpecący panoramę tarnowskiej starówki od strony Pl. Rybnego, od lat stoi pusty i zamknięty na cztery spusty. Po latach okazało się, że nic z tamtych ambitnych planów nie wyszło, pomimo firmowania projektu m.in. przez rabina Meira Stamblera i ówczesnego zastępcy prezydenta miasta Henryka Słomki-Narożańskiego oraz reprezentującego fundatorów, byłego posła PiS Jacka Pilcha. A co dzieje się w tym ekskluzywnym "pustostanie" dzisiaj? 

Czytaj więcej...

Aktorskie transfery

Niejako na gwiazdkę, wszak Święta tuż, tuż - tarnowski teatr po raz pierwszy od wielu lat znacząco powiększył się artystycznie. Otóż, do zespołu Teatru dołączyła piątka nowych aktorów. Katarzyna Pośpiech, którą najmłodsi widzowie poznali dzięki roli Małej Mi w spektaklu „Lato Muminków” w reżyserii Barbary Wiśniewskiej oraz Ewa Jakubowicz, wcielająca się w rolę Shirley w czarnej komedii „Porachunki z katem” w reżyserii Marcina Hycnara. A także Fabian Kocięcki, Filip Kowalczyk i Stefan Krzysztofiak, których, obok Katarzyny Pośpiech, będzie można zobaczyć na naszej scenie już niebawem, w spektaklu „Poskromienie złośnicy” w reżyserii Anny Gryszkówny. Jak podają teatralne źródła obecnie zespół artystyczny Solskiego będzie liczył 19 osób. Ciekawe, że teraz udało się to, co było niemożliwe przez kilka ostatnich sezonów. Wszak dyrektor naczelny ten sam (zmieniali się tylko szefowie artystyczni), tzw. decydenci polityczno-administracyjni tacy sami, więc może jednak ingerencja sił nadprzyrodzonych sprawiła, że nastąpiło jakby nowe otwarcie... Zagadką tylko pozostaje, co sprawiło, że solidnie wyedukowani, młodzi i zdolni aktorzy zdecydowali się na pracę w prowincjonalnym teatrze, skazując się na zawodową stagnację i środowiskową marginalizację. Najlepszym przykładem tak zmarnowanego w Tarnowie talentu jest aktorka Matylda Baczyńska  - mloda i piękna, świetnie się zapowiadająca, wschodząca gwiazda Solskiego, która już dawno powinna ewakuować się z naszego galicyjskiego miasteczka. Chyba, że liczyła na cud i on się właśnie dokonuje poprzez obecność Marcina Hycnara, nowego kierownika artystycznego sceny przy ul. Mickiewicza. Oby tym razem się udało. Wszystkim!

Czytaj więcej...

Droga do niepodległości

Mowa o Powstaniu Listopadowym, jednym z trzech najważniejszych powstań stanowiących kamienie milowe polskiej drogi do niepodległości. Właśnie mija 187 rocznica jego wybuchu, kolejny raz przemilczana i nieobecna w powszechnym obiegu kulturowym, także w Tarnowie... Wystąpienie zbrojne wieczorem 29 listopada 1830 r. stanowiło wypadkową wielu czynników, wśród których dominowały wielki patriotyzm i pogarda połączona z nienawiścią do władz Królestwa Polskiego. Towarzystwo Patriotyczne, które zostało rozbite aresztowaniami znalazło wkrótce swojego następcę. Było nim tajne sprzysiężenie w Szkole Podchorążych w Warszawie, które powstało w 1828 r. z polecenia ppor. Piotra Wysockiego. Celem sprzysiężenia było wywołanie powstania zbrojnego, które miało pomóc w odzyskaniu całkowitej niepodległości Królestwa. Do działalności spiskowców przyłączyło się środowisko studenckie, radykalna inteligencja warszawska i opozycja sejmowa. W listopadzie Sprzysiężenie zostało wykryte, rozpoczęły się aresztowania i przesłuchania. W tej sytuacji Joachim Lelewel z przywódcami spisku wyznaczoną na początek grudnia datę wybuchu powstania przyspieszył i ostatecznie wybuchło ono 29 listopada. Znaczący udział w nim mieli także tarnowianie: Bem, Brodziński, Sanguszkowie… . W czasie bitwy pod Olszanką jednemu z adiutantów naczelnego wodza szrapnel urwał u prawej ręki trzy palce. Składając meldunek, zasalutował dwoma skrwawionymi i potem zemdlał. Odtąd w armii polskiej - w przeciwieństwie do wszystkich armii świata - salutuje się, przykładając do daszka czapki dwa palce.

Czytaj więcej...

Andrzejki

W ostatni dzień listopada przypada wspomnienie świętego Andrzeja (wtedy też kończy się rok kościelny), a w jego wigilię obchodzone są tak zwane Andrzejki. Jest to czas hucznych zabaw i wróżb, m.in. lania wosku. Przynajmniej tak było do niedawna... W Polsce Andrzejki są znane od XVI wieku, jednak ich obchody zaczęły się prawdopodobnie już w starożytnej Grecji. Święty Andrzej to postać biblijna. Był pierwszym uczniem powołanym na Apostoła. Jego imię w języku greckim oznacza "dzielny, mężny". Podobnie jak jego święty Piotr był rybakiem, którego był rodzonym bratem i jak on męczennikiem. Jest uważany za świętego Kościoła katolickiego, anglikańskiego, ewangelickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego. Urodzony w I wieku w galilejskiej Bestiadzie, był przede wszystkim patronem książąt burgundzkich. Za swe nauki apostoł Andrzej został skazany na śmierć męczeńską, którą poniósł w greckim Pátrai (obecnie Patras). Miało to miejsce według rożnych źródeł, w 62, 65 lub 70 roku. Rozpięto go na krzyżu mającym kształt litery "X". Jest to pierwsza litera "Chrystusa" w języku greckim od ‘Krystos' (Duch). Krzyż został później nazwany "Krzyżem św. Andrzeja". Burgundia na jego cześć przyjęła krzyż jako swój symbol. Czczono go już w IV wieku a później przez wiele wieków grudzień uważano za jego miesiąc.

Czytaj więcej...

CZWARTA EDYCJA FESTIWALU NOWEGO TEATRU PRZESZŁA DO HISTORII

 czyli
RELACJA Z RZESZOWA (04 FNT – 56. RST) 3

Za najstarszy festiwal teatralny Polsce uważa się powszechnie Kaliskie Spotkania Teatralne, zapoczątkowane w 1960 roku. Jego podkarpacki odpowiednik, Rzeszowskie Spotkania Teatralne, które odbywają się od roku 1961 – ustępują swemu utytułowanemu, kaliskiemu poprzednikowi jedynie o rok. Odbywający się w Rzeszowie od czterech lat Festiwal Nowego Teatru -  podsumowuje nasza specjalna korespondentka Katarzyna Cetera, członek jury dziennikarskiego, jest kontynuacją tych Rzeszowskich Spotkań Teatralnych, a nowa formuła festiwalu pozwoliła uczynić to wydarzenie świętem teatru nie tylko w Rzeszowie, ale w całej Polsce.

Czytaj więcej...