Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

„Koniec świata” w Opolu

To kolejny artystyczny przystanek znanego i docenianego w całej Polsce, jeno nie u siebie w Tarnowie, Teatru Nie Teraz. Graliśmy tam, w auli Wyższego Międzydiecezjalnego Seminarium Duchownego, w niedzielę 27 maja, przy wypełnionej sali i z owacją na stojąco. Podobnie było także 14 czerwca w Świdniku /Lublina i dzień później w Radomiu oraz 18 i 19 czerwca we Wrocławiu, gdzie prezentowaliśmy zbliżającą się do setki odsłon, „Balladę o Wołyniu”. A już we wtorek 3 lipca wyjeżdżamy z tym spektaklem do Konina, Bytomia i Częstochowy. W kończącym się sezonie graliśmy jeszcze nasze spektakle w Tuchowie, Krakowie, Warszawie, Tarnowie, w Wołowie i Lubiążu na Dolnym Śląsku.  Zaś nowy sezon rozpoczniemy  „Wyklętymi” 26 sierpnia  na zamku w Gołubiu, skąd pojedziemy do Gdańska, gdzie 28 sierpnia zagramy Teatrze Wybrzeże ten jakże ważny spektakl na obchodach 100-lecia odzyskania niepodległości /w rocznicę śmierci Inki/.  Dobrym przykładem udanego sezonu TNT była recenzja „Końca świata” pióra Wacława  Grzybowskiego na opolskim portalu: szkołanawigatorów.pl - „ O wierze, pierwszych krokach i ostatnich ludziach, czyli Tomasza Antoniego Żaka „Koniec świata. Dramat, który nie ma końca" w realizacji Teatru Nie Teraz  z Tarnowa – opowieść doskonała.”

Czytaj więcej...

Salon Poezji w Biurze...

Z gór wracałem, gdy Ty odszedłeś w góry niebieskie
I zabrał Cię wóz z widokiem na Bieszczady
Świętym Jerzym pewnie zapamięta Cię Beskid
Ikony żegnać Cię będą łez Popradem
Tomasz Borkowski

W trakcie tegorocznego Święta Miasta Tarnowa miało miejsce kilka interesujących wydarzeń kulturalnych - dywaguje tarnowska poetka Justyna Babiarz. Wśród nich znalazł się również Salon Poezji, który odbył się 22 czerwca o 17.00 w Biurze Wystaw Artystycznych i w trakcie którego Marcin Hycnar – dyrektor artystyczny Teatru im. J. Solskiego w Tarnowie – deklamował fragmenty twórczości poetyckiej Jerzego Harasymowicza. Nota bene, wydarzenie to odbyło się właśnie w przeddzień Dnia Ojca na wystawie córki liryka – Sławy Harasymowicz o zaskakującym w zestawieniu z poważną i tragiczną tematyką tytule – „Jest już dzień jasny” (Ordre de bataille). Natomiast samą ekspozycję w BWA można było podziwiać jeszcze do niedzieli.

Czytaj więcej...

Zdearzenia 2018

Ten obrażający językowych ortodoksów i budzący estetyczny sprzeciw tytuł, to nazwa święta naszego miasta, które w tym roku zorganizowano nam w dniach 21-24 czerwca. Widać chodziło o to, żeby już sama nazwa budziła kontrowersje, co się rzeczywiście magistrackim magikom od PR udało. Ciekawe, czy ten pseudo promocyjny chocholi taniec, ne tylko wokół kultury, skończy się wraz z jesiennymi wyborami... Dni Tarnowa rozpoczęły się w gruntownie zrewitalizowanym Amfiteatrze przy ul. Kopernika, miejscu kultowym dla kilku pokoleń tarnowian. Podczas gali inauguracyjnej wręczone zostały stypendia artystyczne, tytuły „Nauczyciel z Kulturą”, Nagrody Miasta Tarnowa oraz Złoty Dukat. Galę wręczenia nagród uświetniły „Nie-zapomniane tarnowskie piosenki” w aranżacji Bartka Szułakiewicza. W piątkowe popołudnie na Rynku zabrzmiała muzyka legendy gitary – Carlosa Santany w wykonaniu zespołu Leszka Cichońskiego z udziałem Jose Torresa. W drugiej części wystąpiła Kasia Kowalska, która w tym roku obchodzi jubileusz 25-lecia działalności artystycznej. Sobotni koncertowanie rozpoczęła młoda tarnowska formacja New Chapter, po której swoje jubileuszowe koncerty zagrali Przystanek Mrówkowiec (20-lecie) i Andrzej Sikorowski z zespołem Pod Budą (40-lecie). W sobotę muzyka popłynęła również z amfiteatralnej sceny - zagościł bowiem na niej Kwartet Con Affetto. Muzyczne wydarzenia tegorocznych Zdearzeń zamknie niedzielny spektakl Teatru Solskiego „Bądź taka, nie bądź taka”, który tarnowianie będą mogli obejrzeć w Amfiteatrze. Jak co roku podczas Zdearzeń odbywał się Jarmark Galicyjski prezentujący zarówno wyroby i produkty regionalne, jak również sztukę ludową. Przez dwa dni (22-23 czerwca) na ulicy Wałowej tarnowianie i turyści mogli obejrzeć i zakupić rękodzieło, poznać wygasające zawody, skosztować regionalnej kuchni. W programie nie zabrakło także wydarzeń integrujących mieszkańców. W tym roku zaplanowano poszukiwania kwiatu paproci (park na Piaskówce), piknik rekreacyjno-sportowy (park Sanguszków), piknik rodzinny „Wakacje – bawmy się bezpiecznie” (tarnowskie Błonia) oraz liczne imprezy sportowe. Niestety, plany organizatorów mocno skomplikowała pogoda: było wietrzno i deszczowo, co odbiło się na frekwencji. Ale też, prawdziwych kulturalnych fruktów było niewiele. No cóż, jaka władza – takie święto. Jaki pan, taki kram… czyli jarmark. A igrzyska są potrzebne nawet jak król jest nagi. Może wtedy szczególnie...   

Czytaj więcej...

Zdearzenia z Kupałą w tle

Jak zwykle o tej porze, w naszym galicyjskim miasteczku odbywają się Zdearzenia  będące spadkobiercami niegdysiejszych Dni Tarnowa. Niejako w ich cieniu minęła Noc Kupały, zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą. To słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, co przypada około 21-22 czerwca. W krajach anglosaskich pod nazwą Midsummer, w germańskich Mittsommerfest. Kościół katolicki, nie mogąc wykorzenić corocznych obchodów pogańskiej Sobótki z wywodzącej się z wierzeń słowiańskich obyczajowości, podjął próbę zasymilowania święta z obrzędowością chrześcijańską (stąd późniejsza wigilia św. Jana – potocznie zwana też nocą świętojańską, posiadająca wówczas wiele zapożyczeń ze święta wcześniejszego – obchodzona w nocy z 23 na 24 czerwca. Na południu Polski, Podkarpaciu i Śląsku uroczystość o podobnym charakterze zwie się sobótką lub sobótkami, na Warmii i Mazurach palinocką. Nazwa Noc Kupały, kupalnocka utrwaliła się w tradycji Mazowsza i Podlasia. Symbolicznym ersatzem tamtego słowiańskiego święta miała być „zdearzeniowa” próba poszukiwania kwiatu paproci w niedawno gruntownie odnowionym parku na Piaskówce.

Czytaj więcej...

Pozdrowienia z Tarnowa. Od Azotów do Humanopolis

Rozpoczynające się właśnie dawne Dni Tarnowa czyli Zdearzenia 2018, to dobry pretekst do przypomnienia, jak nas widzą inni, jak zapamiętali Tarnów m.in. dziennikarz Martin Pollack, malarz Stanisław Wyspiański, premier Eugeniusz Kwiatkowski, pisarz Paweł Huelle, malarz Wilhelm Sasnal, Żyd Abraham Chomet czy poeta Mieczysław Jastrun. "Na początku była wieś, aż na mocy przywileju królewskiego Spycimir herbu Leliwa, wojewoda krakowski lokował miasto. Odtąd Tarnów był miastem prywatnym kolejno rodów Tarnowskich, Ostrogskich, Zasławskich i Sanguszków, aż stał się miastem cesarsko-królewskim. Z dawnych czasów pozostały mu ruiny zamku, ratusz, bazylika i renesansowe kamieniczki. Dorabiał się stopniowo wszystkiego tego, co powinno mieć galicyjskie miasteczko: kolei, secesyjnej architektury, kawiarni w wiedeńskim stylu, pomnika Mickiewicza, przy którym mogą odbywać się patriotyczne uroczystości. Właściwie to nie miasteczko, gdyż na galicyjską skalę Tarnów był metropolią, trzecim co do wielkości miastem, po Lwowie i Krakowie. Choć ta metropolitarność może jednak jest pojęciem lekko na wyrost, gdyż jak stwierdził Karol Estreicher: "miasta galicyjskie zawsze były ospałe, leniwe, bez światła, bez pragnień rozrywek szlachetnych. Takimi były, takimi są i na długo będą. Najmniejsze miasteczko Królestwa wyżej stało od Przemyśla, Rzeszowa, Tarnowa, Jasła lub Sącza, nad którymi unosi się tuman ciemnoty".

Czytaj więcej...

Akcja "Burza"

 czyli między młotem a kowadłem

Tak lapidarnie można by określić sytuację, w jakiej znalazła się Polska pod koniec II wojny: z jednej strony Niemcy, z drugiej Rosjanie. Stąd pomysł Akcji „Burza” – szeroko zakrojonej operacji wojskowej zorganizowanej przez oddziały Armii Krajowej przeciw wojskom niemieckim w końcowej fazie okupacji niemieckiej, a bezpośrednio przed wkroczeniem Armii Czerwonej, prowadzona w granicach II Rzeczypospolitej. Trwała od 4 stycznia 1944, kiedy wojska radzieckie przekroczyły na Wołyniu granicę polsko-radziecką z 1939, do stycznia 1945. Rozkaz do jej rozpoczęcia wydał w listopadzie 1943 komendant główny Armii Krajowej gen. Tadeusz Komorowski. Po przekroczeniu przez Armię Czerwoną wschodniej granicy II Rzeczypospolitej i odrzuceniu wysuniętej przez władze RP oferty współdziałania wojskowego z ZSRR, 12 stycznia 1944 komendant główny Armii Krajowej wydał rozkaz nr 126, zapowiadający wsparcie Armii Czerwonej w walce z Niemcami w miarę naszych sił i interesów państwowych. 26 października 1944 jego następca gen. Leopold Okulicki wydał rozkaz zakończenia akcji. W bardzo atrakcyjnej i mocno edukacyjnej formie przypomniała o tym mobilna, objazdowa wystawa zorganizowana przez Muzeum Armii Krajowej, jaka w dniach 17-18 czerwiec zawitała na tarnowski Rynek. Ta ruchoma ekspozycja, będąca swoistym piknikiem historycznym, prezentująca pamiątki i dokumenty(m.in. unikatowe zdjęcia), repliki starej broni i edukująca poprzez udział młodzieży w spotkaniach z historykami i edukatorami z Muzeum AK, a także w wielkoformatowej grze oraz pokazach grup rekonstrukcyjnych – ma również zachęcać zwiedzających do przekazywania pamiątek i świadectw o wydarzeniach związanych z działalnością Armii Krajowej. Materiały te uzupełnią interaktywną mapę prezentującą aktywność AK w Małopolsce, promując niejako przy okazji region tarnowski, który odegrał znaczącą rolę podczas tamtych wydarzeń.

Czytaj więcej...

„Świat to tylko powietrze”

Tak zatytułowany był ostatni, inaugurujący nowe otwarcie, Salon Poezji poświęcony tym razem twórczości Jana Polkowskiego i co było swoistym wydarzeniem - z udziałem samego Autora. Organizowane przez Miejską Bibliotekę Publiczną im. J. Słowackiego w koprodukcji z tarnowskim teatrem Salony, cieszą się sporym zainteresowaniem miłośników poezji. I w niedzielne przedpołudnia gromadzą stałą publiczność, którą tym razem wyjątkowo zaproszono 17 czerwca do Tarnowskiego Centrum Kultury.  Gość czerwcowego Salonu to poeta, najintensywniej obecny w literaturze lat osiemdziesiątych, działacz "Solidarności", dziennikarz. Tegoroczną edycją Salonów Poezji tarnowska MBP chce uczcić stulecie odzyskania Niepodległości, czyniąc ich motywem przewodnim pojęcie wolności. Planowane pięć Salonów będzie wędrówką przez historyczne i literackie epoki - od upadku I Rzeczypospolitej po współczesność - ukazującą trwałą obecność, w różnych poetykach wyrażanego, pragnienia wolności. Dobór autorów pozwoli nam – zapowiadają organizatorzy, także zaakcentować "Rok Zbigniewa Herberta", dwustulecie urodzin Adama Mickiewicza, jak również wskazać na Patrona naszej Biblioteki, która w tym roku świętuje 110 rocznicę powstania. Jak zawsze będziemy chcieli harmonijnie połączyć artystyczne i edukacyjne walory Salonów Poezji. Wiersze zaprezentowali aktorzy Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie: Monika Wenta i Tomasz Wiśniewski. O oprawę muzyczną zadbała flecistka Helena Lis, uczestniczka wielu festiwali, konkursów i orkiestr. W 2017 roku wraz z pianistką Barbarą Gładysz-Wszołek zdobyła drugą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym „Rome” Grand Prize Virtuoso International Music Competition otrzymując zaproszenie na koncert w Auditorium Parco della Musica, Tetro Studio w Rzymie. Całość, jak zwykle z dużą kulturą i profesjonalizmem, poprowadził znany  tarnowski miłośnik poezji Tadeusz Trytek.

Czytaj więcej...

GALICJANER SZTETL

22 Dni Pamięci Żydów Galicyjskich

Tradycyjnie, jak co roku, Muzeum Okręgowe w Tarnowie oraz Komitet Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej w Tarnowie zorganizowały kolejną edycję „Galicjaner Sztetl” Dni Pamięci Żydów Galicyjskich, cyklu wydarzeń upamiętniających dawnych mieszkańców i współtwórców kulturalnego, politycznego i społecznego oblicza dzisiejszej Małopolski. To kolejna, już dwudziesta druga próba przypomnienia, jak było w sztetl Torne - miasteczku Tarnów, w którym przed wojną połowę mieszkańców stanowili Żydzi. Podobnie było w Bobowej i Żabnie, Dąbrowie Tarnowskiej i Szczucinie. Rytm życia zamieszkującej tam społeczności żydowskiej wyznaczały kolejne święta paschy, radosne purim czy pełne powagi i żalu za grzechy jom kipur. Właśnie tamten fascynujący świat, którego już nie ma, tamtą zniszczoną przez holocaust kulturę i sztukę, wskrzeszają Dni Pamięci Żydów Galicyjskich. Tę niezwykłą sentymentalno – romantyczno – patriotyczną podróż w czasie i przestrzeni, sakralizuje wspólna modlitwa i historyczna refleksja pod pomnikiem w lesie Buczyna w Zbylitowskiej Górze, w miejscu kaźni blisko 10 tys. tarnowskich Żydów, rozstrzelanych w czerwcu 1942 roku podczas likwidacji tarnowskiego getta, gdzie mieszkało ich ponad 40 tys. Pierwsze rozstrzelania w Buczynie miały miejsce już w grudniu 1939 roku. Zostali wtedy zamordowani oskarżeni o posiadanie broni mieszkańcy ziemi dąbrowskiej. Przez cały okres okupacji do Buczyny przywożono mniejsze lub większe grupy Polaków i Żydów zarówno mieszkańców przedwojennego Tarnowa jak i przywożonych do getta z innych rejonów Generalnej Guberni.  We wrześniu 1943 roku zakończył się, trwający trzynaście miesięcy, tarnowski Holocaust, który w zasadzie domknął żydowską historię Tarnowa. Tegoroczna edycja tej unikalnej lekcji historii rozpoczęła się we czwartek 14 czerwca i potrwa do soboty 24. Tradycyjnie wypełnią ją m.in. wieczorne koncerty pod Bimą, wernisaż wystawy znanego tarnowskiego fotografika Dariusza Kobylańskiego, projekcja filmowa w kinie „Marzenie” i zwiedzanie z przewodnikiem cmentarza żydowskiego w Tarnowie. Artystycznie tegoroczne Dni Pamięci Żydów Galicyjskich zainaugurował koncert zespołu Ta Shma Orchestra z Nowego Jorku, a zakończy koncert Orkiestry Klezmerskiej Teatru Sejneńskiego. Po raz pierwszy też „Galicjaner Sztetl 2018" ma swoje oficjalne biuro festiwalowe, które mieści się w otwartej nie dawno przy ul. Wałowej Kosher Caffe.

Czytaj więcej...

Cześć i chwała

czyli świętowanie po tarnowsku

Wprawdzie kolejna, 78. rocznica wyruszenia z Tarnowa pierwszego transportu polskich więźniów politycznych do KL Auschwitz przypada jutro 14 czerwca ale w naszym galicyjskim miasteczku postanowiono obchodzić ją dzień wcześniej czyli dzisiaj 13. I dosyć marnym uzasadnieniem takiej zmiany wydaje się być zaplanowana na jutro uroczysta inauguracja pięciodniowej celebry Dni Pamięci Żydów Galicyjskich „Galicjaner Sztetl”. Uroczystości zaplanowano na godz. 10 przy Pomniku I Transportu do KL Auschwitz zlokalizowanym na placu Więźniów KL Auschwitz, między ulicami Bóżnic i Dębową, znajdującego się przed mykwą na terenie byłej dzielnicy żydowskiej oraz getta utworzonego przez Niemców podczas II wojny światowej. Wygłoszono  okolicznościowe przemówienia: prezydenta Tarnowa Romana Ciepieli i prezesa Tarnowskiego Oddziału Towarzystwa Opieki nad Oświęcimiem Pamięć o KL Auschwitz-Birkenau Ryszarda Lisa. Tradycyjnie też złożono wieńce i zapalono znicze. Poza oficjalnymi delegacjami było trochę młodzieży i gapiów. Było sztampowo i nudnie. A oto podstawowe fakty: rankiem 14 czerwca 1940 roku hitlerowcy przewieźli 728 więźniów z Tarnowa na rampę kolejową przy ul. Warsztatowej (obozową gehennę przeżyło 239). Stamtąd ruszył I transport do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Tak rozpoczął się jeden z najtragiczniejszych okresów w historii Polski. Przez trzy kolejne lata, o czym mało kto wie, takich pociągów – transportów wyekspediowano z Tarnowa co najmniej pięćdziesiąt. Z Tarnowa wyruszył też pierwszy transport kobiet do Auschwitz. Dzień 14 czerwca, decyzją Sejmu RP, jest Narodowym Dniem Pamięci o Ofiarach Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady. Aliści jutro, we czwartek 14 czerwca, władze Tarnowa będą zajęte czymś innym... 

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.