Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

„Tratwa” 1998-2018

czyli przywracanie pamięci

Właśnie dobiegają końca obchody 20-lecia Duszpasterstwa Akademickiego  „Tratwa” w Tarnowie, mającego swoją siedzibę przy ul. Dwernickiego. Rozpisany na trzy miesiące: październik, listopad i grudzień jubileusz obejmował m.in. pielgrzymki do Ziemi Świętej i Wał Rudy, Festiwal Ewangelizacyjny, urodziny Tarnowskiego Chóru Gos.pl, Filmowy Dobry Wieczór z „VITAE VALOR” , Maraton Pływacki „BEAFRIKA”, Ogólnopolskie Warsztaty z Debaty Oksfordzkiej, Bal na 100 par, uroczyste nabożeństwa i rocznicowe celebracje. „To już nie łódka, a transatlantyk” – tak tytuł nosi wspomnieniowy artykuł opublikowany w najnowszym Gościu Niedzielnym poświęcony tarnowskiej  Tratwie. Tyle, że  brak w nim jakiegokolwiek odniesienia do początków duszpasterstwa akademickiego Tratwa w Tarnowi. Warto więc przypomnieć, jak się to wszystko zaczęło i przywrócić pamięć o ludziach i wydarzeniach tworzących podwaliny pod obecną „wyporność” Tratwy. A takimi znaczącymi   stępkami w jej  konstrukcji były niewątpliwie unikalne projekty: „Czym wypełnić puste ramy” - z niebywałym rozmachem zrealizowana peregrynacja kopii ikony Pana Jezusa Przemienionego z Kolegiaty nowosądeckiej po najważniejszych miejscach - sanktuariach diecezji tarnowskiej, w której udział wzięło kilkanaście tysięcy osób oraz Ogólnopolski Festiwal Filmowy „Vitae Valor” - jedyna tego rodzaju impreza w Polsce i jedna z niewielu w Europie,  której trzy kolejne edycje organizowała Tratwa. W tym roku mija dokładnie 15 lat od tamtych wydarzeń. Oba te pionierskie projekty pilotował i wspólorganizował pierwszy charyzmatyczny sternik Tratwy ks. Artur Ważny. Szkoda, że w bogatym programie jubileuszu Tratwy zabrakło miejsca na przypomnienie o nich i ludziach je tworzących, których nikt nie zaprosił na jubileuszowe  „wypominki”. A oba te projekty, mające trwałe miejsce w religijnej i kulturalnej historii miasta i regionu zostawiły trwały ślad w ówczesnych mediach, m.in. stałe relacje w Dzienniku Polskim, w Gościu Niedzielnym, Radiu Dobra Nowina czy w diecezjalnej Currendzie (Nr 3 lipiec-wrzesień 2003) oraz periodyku „Intuicje Przydrożne”. Festiwal wydawał swój kolorowy biuletyn, nakręcono nawet pełnometrażowy film – relacje z peregrynacji, którego premiera odbyła się w kolegiacie nowosądeckiej. Można było przygotować wystawę fotograficzną dokumentującą projekt, w oparciu o tę prezentowaną m.in. podczas Festiwalu V.V w kinie Marzenie. Można było zaprezentować film i powspominać… Można było…wszak cała bogata dokumentacja obu projektów winna być w tratwowych archiwach.  Aby niejako odkupić ten grzech zaniechania i dać świadectwo prawdzie przypominamy oba te projekty. Dziś część pierwsza. Za tydzień kolejna.

Czytaj więcej...

A mury runą, runą, runą...

Tylko kiedy i czy naprawdę…?

To już 37. rocznica  wprowadzenia stanu wojennego. Trwał 586 dni. 13. XII.1981 zamknięto granice i lotniska, redakcje i rozgłośnie, zawieszono działalność związków, organizacji i stowarzyszeń, wprowadzono godzinę milicyjną  oraz zakaz opuszczania miejsca zamieszkania, wprowadzono przepustki, nie działały telefony, internowano, aresztowano, skazano cały naród, byli zabici i ranni. Zgasła jutrzenka swobody. Polski orzeł znowu znalazł się w klatce.  Niestety, jest tam nadal. Tyle, że wtedy była sowiecka - teraz jest brukselska… .  I nie zmienią tego msze i marsze, pikiety i koncerty. Tyle już było zrywów przegranych, szans zmarnowanych, grzechów zaniechań. Dobrze się nam żyje w zniewoleniu i zakłamaniu, konformizmie i koniunkturalizmie, boimy się zmian, brakuje nam odwagi i determinacji. Bóg – Honor – Ojczyzna ciągle w odwrocie. Prawica wprawdzie wygrywa ale przegrywa Kościół więc jutrzenka łatwo może zmienić się w łunę… . A Polacy ciągle czekają, żeby Polska znów była Polska! Dlatego trzeba stale przypominać tamtą grudniową Apokalipsę. Ku przestrodze ale i ku pokrzepieniu serc. Więc zapalmy symboliczne światła wolności w oknach naszych domów dziś, w czwartkowy wieczór 13 grudnia o godz. 19.30, kontynuując wolnościową tradycję zapoczątkowaną przez naszego papieża świętego Jana Pawła II w Watykanie i prezydenta  USA Ronalda Reagana w Białym Domu.   

Czytaj więcej...

Kowerskie impresje

czyli
Twórczym można być na różne sposoby.

Takie bezdyskusyjne motto z zachęcającym dodatkiem "Bądź twórczy" towarzyszy oryginalnej twórczości plastycznej Teresy Szuszkiewicz-Spryszak, której prace oglądać można od 10 grudnia w piwnicznej galerii tarnowskiego Muzeum Okręgowego przy Rynku 3. Poniedziałkowy wernisaż unikalnej kolekcji tkanin tej wywodzącej się z Tarnowa artystki, córki Józefa Szuszkiewicza - wybitnego artysty malarza, m.in. założyciela obecnego Zespołu Szkół Plastycznych w Tarnowie i Tarnowskiego Teatru - zgromadził liczne grono koneserów dobrej sztuki i przyjaciół niezwykle zasłużonej dla tarnowskiej kultury rodziny państwa Szuszkiewiczów. To uniwersalne motto dobrze określa bardzo pracowite i twórcze życie wieloletniego dyrektora Muzeum Okręgowego w Tarnowie, a obecnie prezesa Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej Adama Bartosza, który właśnie został laureatem nagrody specjalnej przyznanej przez dyrekcję Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Obecna wystawa to także zasługa nestora tarnowskich muzealników, który stworzył cykl „Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej”, gdzie prezentują swoje prace lokalni twórcy. To tam oglądać można do końca grudnia bardzo reprezentatywną dla twórczości Teresy Szuszkiewicz-Spryszak kolekcję jej tkanin, wykonaną różnymi technikami, na przestrzeni ostatnich kilku lat. Bohaterka ostatniej w tym roku wystawy w MO., w 1965 roku zdała maturę w Liceum Technik Plastycznych w Tarnowie, uzyskując tytuł technika plastyka, ze specjalnością tkactwo artystyczne, po ukończeniu studiów we wrocławskiej ASP wróciła do rodzinnego miasta, by w latach 1972-2004 uczyć malarstwa, rysunku i tkactwa w tutejszym Liceum Plastycznym. Jej najnowsza wystaw tkanin odsyła jednak do innego miejsca na mapie - Kowar.

Czytaj więcej...

"Mikołaj" ministra Glińskiego

Czy narodowa kultura i dziedzictwo wygrają choć raz? Pyta w swoim najnowszym felietonie opublikowanym w Pch24.pl ceniony reżyser i wzięty publicysta Tomasz A. Żak, którego znany z występów w całym kraju Teatr Nie Teraz nadal pozostaje bezdomny w swoim rodzinnym Tarnowie.  W lipcu Biuro Prasowe Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego zapowiedziało konkurs na stanowisko dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. A teraz, w grudniu, w dniu Świętego Mikołaja poinformowało, że kandydaci startujący w tym konkursie nie uzyskali rekomendacji żadnego z członków Komisji Konkursowej. Czy to oznacza przedłużenie kończącej się właśnie kadencji obecnej dyrektor, czy może jednak bezkonkursowe mianowanie nowego dyrektora? Przypomnijmy, że konstrukcja statutowa Instytutu Teatralnego czyni z niego najważniejszego decydenta programowo-organizacyjnego branży teatralnej w Polsce, a wielomilionowy budżet daje możliwości animowania, dokumentowania i promowania, także zagranicą, tego, co w efekcie jest postrzegane, jako obraz polskiego teatru, a szerzej – polskiej kultury. Tymczasem praktyka funkcjonowania Instytutu, skądinąd instytucji rządowej, jest de facto niekoniecznie zgodna z deklaracjami obecnej władzy państwowej dotyczącymi kultury.

Czytaj więcej...

Chorał to ukryty skarb

To już drugi rok obecności chorału gregoriańskiego na jamneńskim wzgórzu, gdzie dzięki charyzmatycznemu zakonnikowi śp. o. Janowi Górze powstało Sanktuarium Matki Bożej Niezawodnej Nadziei i prężny ośrodek poznańskich dominikanów (jako bywalcy opisywaliśmy go wielokrotnie). Przed tygodniem, w niedzielę 2 grudnia odbyło się tam kolejne spotkanie najlepszych polskich kantorów, którzy utworzyli niezwykłą jubileuszowo-warsztatową scholę chorałową. Kantorzy zamiennie przyjeżdżają na Jamną co tydzień, by prowadzić śpiew w czasie popołudniowej liturgii Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Ten swoisty "zlot" kantorów był dla licznie zebranych miłośników chorałów nie lada gratką do posłuchania i poznania prawdziwych liderów tego ruchu. - Jako wykształcony muzyk chorał stawiałem na ostatnim miejscu, uważałem, że jest to najgorszy i najnudniejszy rodzaj muzyki, nazywając go katonudą i nic nie zapowiadało, że się nim kiedykolwiek zajmę. Dzisiaj śpiew gregoriański uważam za pierwszy wśród innych rodzajów muzyki, a nawet jedyny, jaki mógłby pozostać ze wszystkich śpiewów - mówił w czasie spotkania na Jamnej nestor polskich śpiewaków chorałowych Marcin Bornus-Szczyciński z Warszawy, który od 1991 roku wykładał przez kilkanaście lat liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Dla Tomasza Witkowskiego z Chorzowa chorał to jak ukryty skarb, nie każdy go dostrzega, bo jest skromny. - Ta modlitwa to jak kadzidło unoszące się do nieba. Jest modlitwą dyskretną, pokorną, ale przy tym pełną prawdy i słowa Bożego, przez co piękną. Chorał jest też tajemnicą - mówi śpiewak. W jamneńskim zlocie wziął udział także jego brat, który regularnie od roku w każdą niedzielę przyjeżdża na Jamną - Sławomir Witkowski. Obaj śpiewają w Scholi Cantorum Minorum Chosoviensis w Chorzowie. Śpiewają tam także obecni 2 grudnia na Jamnej Michał Malec i Dominik Ślosarczyk. Był także Jan Gołaski z Poznania. Warto przy tej okazji przypomnieć czym jest chorał i nierozerwalnie związana z nim tzw. Msza trydencka. Także w Tarnowie Msze św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego odprawiane są w 1. i 3. niedzielę każdego miesiąca o 10.30 w kościele akademickim pw. św. Józefa przy ul. Dwernickiego.

Czytaj więcej...

To już jest koniec?

Być albo nie być Środowiskowego Klubu Studenckiego „Przepraszam”

Jest w Tarnowie kilka miejsc, które można by określić modnym terminem: „kultowe” pisze w sieci Jerzy Świtek, znany niegdyś animator kultury i publicysta filmowy. Z pewnością należy do nich Środowiskowy Klub Studencki „Przepraszam”, usytuowany przy Rynku 10, powstały przy tarnowskiej Wyższej Szkole Biznesu. Od 23 lat prowadzą go animatorzy i właściciele: Ewa Kopińska-Korczyk i Ryszard Korczyk. Z oddaniem godnym Judymów i determinacją wartą najwyższego  szacunku walcząc o kulturalny rząd dusz na tarnowskiej Starówce.  Ich Klub to od lat muzyczna wizytówka Tarnowa, prawdziwa Mekka poszukiwaczy kulturalnych fruktów. I oto teraz nad Środowiskowym Klubem Studenckim „Przepraszam” zawisły czarne chmury – właściciel lokalu, ponoć dobrze znany miejscowym restauratorom, z niekonwencjonalnych metod pozyskiwania kolejnych lokali na działalność gastronomiczną,  wystosował oficjalne pismo, w którym domaga się od Klubu „Przepraszam” opuszczenia swojej siedziby od stycznia 2019 roku. Uzasadnienie? Cokolwiek kuriozalne: Klub „nie ma odpowiedniego klienta i nie potrafi robić biznesu” (!).  Tym bardziej, że zdaniem gospodarzy „Przepraszam”: wszelkie  płatności i zobowiązania finansowe względem właściciela lokalu regulowane są na czas i zgodnie z uprzednimi ustaleniami. Czas zatem najwyższy ogłosić wielki społeczny alert w celu ratowania tej ostatniej już reduty niezależnej kultury na tarnowskim Rynku. Czyżby po wrogim przejęciu m.in. sąsiedniej piwnicy prowadzonej przez aktorsko-muzyczne małżeństwo państwa Cypcarzów i upadku oryginalnego projektu poetki Natalii Tryby teraz przyszła kolej na „Przepraszam”, przez które przewinęło się kilka pokoleń tarnowian i którego bywalcy rozsiani są po całym świecie? Panowie -  larum grają! Czas działać… I to  nie jest tylko sprawa polityki ale etyki, także tej w biznesie.     

Czytaj więcej...

Kwadrans w księgarni

 Jak kupić książkę na Święta i nie zwariować

Stało się. Przed nami grudzień – czas prezentów, pieczołowicie wybieranych upominków albo odwrotnie, podarków kupowanych naprędce, w Black Friday czy przypadkiem, bo dobra cena, bo okazja, bo będzie z głowy…Niby dlaczego ma być z głowy? Przecież nie ma nic złego w tym, że jest trudniej wybrać prezent dla ludzi, których znamy. Jeżeli nie satysfakcjonuje nas kupienie dla nich czegokolwiek – to świetnie, bo oznacza, że naprawdę nam zależy. A co powiecie na odwiedziny w księgarni? Może to właśnie tam traficie na odpowiednią książkę dla babci czy wujaszka, który zawsze ze zdziwieniem podnosi brew, gdy próbujecie mu opowiedzieć o swoich ostatnich literackich zdobyczach.Zapraszam - pisze Agnieszka Winiarska, aktorka i poetka, na krótki książkowy poradnik przedświąteczny. W mojej opinii książka wciąż jest świetnym prezentem. Trzeba jednak wybrać odpowiednią. Podejmijcie ten trud.

Czytaj więcej...

NAGDODY ROZDANE

czyli
PIĄTA EDYCJA FESTIWALU NOWEGO TEATRU PRZESZŁA DO HISTORII

Festiwal Nowego Teatru FNT to kontynuacja Rzeszowskich Spotkań Teatralnych - pisze w swoim podsumowaniu Katarzyna Cetera, jednego z najstarszych festiwali teatralnych w Polsce, które odbywały się w rzeszowskim teatrze od 1961 roku, jako przeglądy spektakli w gwiazdorskiej obsadzie. Nowy pomysł i nowa formuła okazały się zaskakująco ciekawe i nadzwyczaj nośne, dlatego w ostatnim tygodniu listopada Rzeszów corocznie staje się centrum teatralnego świata. W tym roku odbyła się piąta już edycja tej imprezy - w nowej formule, wymyślonej przez Jana Nowarę, dyrektora Teatru im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie. Aktualnie festiwal opiera się na spektaklach, który przewartościowują pojęcie dramatyczności, zwracając się z jednej strony ku aktom performatywnym, z drugiej zaś - ku przekazowi multimedialnemu.

Czytaj więcej...

Adwent

Święta Katarzyna klucze pogubiła,
Święty Jędrzej znalazł zamknął skrzypki zaraz.

Tak jego istotę  ukazuje staropolskie przysłowie, które nawiązuje do ostatnich zabaw przed czuwaniem (zgubiony klucz to metafora hucznych zabaw organizowanych 25 i 30 listopada). Słowo Adwent pochodzi od łacińskiego słowa "adventus", czyli "przyjście, przybycie, nadejście". W starożytnym Rzymie słowem "adventus" nazywano oficjalny przyjazd, odwiedziny dygnitarza państwowego po objęciu urzędu czy też coroczne przybywanie bóstwa do świątyni. Dla nas chrześcijan "adventus" oznacza czas przygotowujący nas do uczczenia narodzin Jezusa w Betlejem. To również nasze przygotowanie do powtórnego przyjścia Jezusa na ziemię. Pierwsze ślady istnienia Adwentu pochodzą z Galii i Hiszpanii z IV wieku. Adwent trwał wówczas 3 tygodnie. Łączył się z postem pokarmowym i praktykami ascetycznymi. Rzym wprowadził do liturgii Adwent w VI wieku, łagodząc jego charakter pokutny i akceptując liturgiczne przygotowanie do uroczystości Bożego Narodzenia. Naszymi przewodnikami po Adwencie są: Izajasz, Jan Chrzciciel i Maryja. Obecnie jest to czas, który rozpoczyna rok kościelny, a cztery jego niedziele przypominają owe 4.000 lat wyczekiwania Mesyasza. Adwent ozpoczyna się między 27 listopada a 3 grudnia, kończąc się w dzień Bożego Narodzenia. W tym czsie nie zdobimy ołtarzy i świątyń kwiatami, szaty liturgiczne mają kolor fioletowy - kolor pokutny, nie śpiewamy "Chwała na wysokości Bogu". Codziennie przez okres Adwentu odprawiane są Msze św. ku czci Maryi, w czasie których pali się świeca roratnia, symbol Najświętszej Maryi Panny (słowo Roraty pochodzi od słów pieśni na wejście - "rorate coeli...").

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.

 https://gclublink.casino . vippi 50 . https://alternativetreatmentsforepilepsy102.joomla.com/