Zimorodek

Dla zimorodków środowiskiem naturalnym są tereny w pobliżu zbiorników wodnych, ale także jak się okazuje teatr... . Praktycznie nie występuje u nich dymorfizm płciowy - samce nie różnią się od samic ani wielkością ani upierzeniem. Zimorodki prowadzą samotny tryb życia. Komunikują się ze sobą stałym zestawem ostrych, przeciągłych dźwięków, ale najostrzejszym ich zmysłem jest wzrok. Najlepszą okazją, aby zobaczyć jak wygląda ten jaskrawo ubarwiony ptak w pełnej krasie, bo w świetle reflektorów, jest najnowsza premiera tarnowskiego teatru, jaka miał miejsce w  ostatnią sobotę na małej scenie Solskiego. Teatralnym zimorodkiem okazał się obchodzący jubileusz 40 lecia pracy artystycznej Mariusz Szaforz – niekwestionowany lider i nestor tej sceny.  Niewątpliwym atutem Zimorodka Williama Douglas-Home w reżyserii Tomasza Piaseckiego /gra także kamerdynera Hopkinsa/ – pisze w swojej recenzji  Katarzyna Cetera, jest jego kameralność, delikatne dotknięcie rzeczy ostatecznych – w pewnym sensie bezpowrotnie utraconych. Mariusz Szaforz w roli Sir Charlesa w pewnych chwilach rzeczywiście wzrusza. Lady Townsend – w tej roli niezrównana Dominika Markuszewska – to krańcowo różna osobowość. Scenografia jest statyczna, ruch sceniczny przewidywalny a Mariusz Szaforz bardziej refleksyjny i filozofujący niż zazwyczaj. Jubileuszowy spektakl odbył się może bez rozmachu, może bez fajerwerków i blichtru – za to wśród „swoich”. Zimorodek został przyjęty owacjami na stojąco, zaś Dostojny Jubilat opuścił teatr bogatszy o Dukata Tarnowskiego… .

Czytaj więcej...

Smoleńsk czyli zmarnowane szanse, stracone nadzieje...

Byłam widziałam – dzieli się swoimi refleksjami tarnowska aktorka Agnieszka Rodzik, związana z Teatrem Nie Teraz. Pierwsza refleksja, która nasuwa się po obejrzeniu filmu „Smoleńsk”- zmarnowany potencjał na historię o kłamstwie. Żal, że znów w polskim kinie stawia się na ckliwą opowieść aniżeli na pokazanie świata „po katastrofie”. Mam oczywiście w głowie zmarnowanych przez Wajdę „Milczących. Niepokonanych" Odojewskiego. Zamiast obrazu skomplikowanego procesu ogłupiania narodu, odebrania rodzinom możliwości przeżywania tragedii, stawiania barier naturalnemu pragnieniu społeczeństwa do uzewnętrzniania wątpliwości i pytań - tyle analogii do sprawy katyńskiej, tyle analogii zaprzepaszczonych, muszę dodać- poplątano fakty z fikcją, manipulację z niedomówieniami i to w taki sposób, że modelowo wręcz włożono w ręce krytyków i sceptyków argumenty, by film ten zniszczyć .

Czytaj więcej...

Panorama w drodze...

O naszej Panoramie Siedmiogrodzkiej znów głośno. Otóż, Węgrzy zwrócili się do Muzeum Okręgowego w Tarnowie z prośbą o możliwość pokazania naszego skarbu w Narodowym Parku Historycznym w Ópusztaszer, gdzie w dniach 28-30 września odbędzie się Międzynarodowy Kongres Panoram. Jak się dowiadujemy, „Panorama” z Tarnowa będzie tam pokazywana do końca marca przyszłego roku. To historyczne dla Węgrów miejsce, gdzie dokonano zatwierdzenia pierwszych węgierskich praw zwyczajowych przez księcia Arpada i pozostałych przywódców po przybyciu na Nizinę Panońską. W roku 1971 założono w Opusztaszer skansen historyczny, w którym następnie umieszczono panoramę przedstawiającą zajęcie Wielkiej Równiny Węgierskiej przez Węgrów pod wodzą Arpada. Panoramę namalował zespół malarzy węgierskich pod kierownictwem Arpada Fesztiego dla uczczenia tysiąclecia Węgier, przypadającego w roku 1896. Do roku 1945 panorama była eksponowana w Budapeszcie. Uszkodzoną podczas działań wojennych panoramę konserwowali polscy specjaliści. Często występuje pod nazwą „Panorama Fesztiego”. Międzynarodowy Kongres Panoram grupuje właścicieli lub przedstawicieli właścicieli obrazów Panoramicznych z całego świata. Na tegorocznej Konferencji do tego grona zostanie przyjęty Dyrektor Muzeum Okręgowego w Tarnowie Andrzej Szpunar, zastępując dotychczasowego reprezentanta muzeum Adama Bartosza. Węgrzy zwrócili się do Muzeum Okręgowego w Tarnowie z prośbą o wygłoszenie referatu na temat historii „Panoramy Siedmiogrodzkiej” oraz o procesie zbierania pociętych fragmentów olbrzymiego płótna. W ramach przygotowań do wyprawy kilkunastu płócien poddane one zostały przeglądowi konserwatorskiemu, cztery obrazy zostały oprawione w nowe ramy.

Czytaj więcej...

ZIELONO/CZARNE

Taką intrygująca nazwę nosi najnowsza wystawa w BWA, której wernisaż miał miejsce wyjątkowo we wtorek 20 września o godz. 18: 30 w Pałacyku w Parku Strzeleckim. Jej autorką jest Aleksandra Bujanowska - warszawska artystka malarka i fotografik, która w Tarnowie prezentuje najnowszy cykl swoich prac. - Kolor jest pierwszy. Najpierw pojawia się kolor, a potem pomysł na obrazy - mówi Aleksandra Bujanowska. Tym razem motywem przewodnim stała się zieleń, kolor, za którym malarka nie przepada dlatego, jak sama przyznaje, cykl potraktowała jako wyzwanie. Może właśnie dlatego, na jednym z obrazów, zobaczymy dziewczynę skaczącą do wody? Na pozostałych m.in. goryle, makami, niedźwiedzia, psa, niektóre zapożyczone z archiwalnego kalendarza National Geographic. Na wszystkich obrazach widać gęste, zielono-czarne portrety przyrody. Zwierzęta i pejzaże to ulubione motywy malarstwa Bujnowskiej. Ucieszą się ci, którzy lubią obrazy z zagadką. Takie, do których trzeba bliżej podejść, i które zapraszają do rozszyfrowania swojej historii. I co ciekawe, obrazy pokazywane na wystawie nie mają tytułów. Wszystkie są świeżo malowane. To pierwsza prezentacja prac artystki w Tarnowie.

Czytaj więcej...

Zimorodek

To już w najbliższą niedzielę 25 września o godzinie 19 na małej scenie tarnowskiego teatru odbędzie się premiera komedii „Zimorodek”  Williama Douglasa Home’a w reż. Tomasza Piaseckiego. Ta staoświecka i sentymentalna komedia o miłości i przyjaźni w wieku senioralnym /?/, przygotowana została została z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej, nestora "Solskiego" Mariusza Szaforza. I temat ten zdominował zwołaną z okazji najnowszej premiery konferencję prasową, ktora miała miejsce we środę 21 września, z udziałem dyrekcji teatru, reżysera i aktorów. "Zimorodek" to najkrócej rzecz ujmując komedia w dwóch aktach w starym angielskim stylu, z barwnie zarysowanymi postaciami, napisana z humorem i odrobiną suspensu. Akcja rozgrywa się w ogrodzie u sir Charles Warburtona /w tej roli Mariusz Szaforz/,pisarza, do którego wracając z pogrzebu męża, zagląda na podwieczorek lady Ewelina Townsand /Dominika Markuszewska/. W wartkich dialogach niepozbawionych drobnych uszczypliwości przenosimy się do czasów początków ich znajomości. Okazuje się, że mimo iż musieli przeżyć życie osobno, sir Charles został pisarzem, Ewelina Townsand przykładną matką i żoną, ich uczucie przetrwało próbę czasu. I tu rodzą się pytania: czy nie jest już za późno, by zaczynać nowe życie, by zmieniać swoje nawyki i przyzwyczajenia, i jaką rolę odegra stary kamerdyner Hawkins? Myślę, że warto się o tym przekonać przychodząc do Teatru bo to mądra i dobra komedia i choć bohaterami są ludzie  wieku 60 plus to dobrą rozrywkę znajdą widzowie w każdym wieku - mówi Tomasz Piasecki, reżyser i grający rolę kamerdynera.

Czytaj więcej...

Potępiony w MBP

Czyli promocja najnowszego zbioru Maksymiliana Tchonia, inaugurującego kolejny cykl mądrych piątków w bibliotece przy ul. Staszica.

„Starsze ode mnie twory nie istnieją,
Chyba wieczyste – a jam niepożyta!
Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją…
Na odrzwiach bramy ten się napis czyta”
Źródło: „Boska Komedia” Dante Alighieri.

Przytoczony przeze mnie, otwierający dwunasty już w bogatym dorobku, tomik tarnowskiego liryka – Maksymiliana Tchonia zatytułowany „Potępiony”, cytat i wrześniowe, pierwsze po wakacjach, spotkanie tarnowskiej Grupy Młodych Autorów łączy element pewnej wyrazistej refleksyjności. Nasze zebranie odbyło się w ostatni piątek o godz. 16.00 w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. J. Słowackiego w Dziale dla Dzieci i Młodzieży. Jak zawsze prezentowaliśmy w jego trakcie swoje utwory literackie i toczyliśmy ciekawe rozmowy na ich temat. Na planie pierwszym naszych rozważań znalazł się wyżej wymieniony, najnowszy, właśnie tego dnia promowany, zbiór Maksymiliana.

Czytaj więcej...

XX Ogólnopolski Festiwal Komedii przeszedł do historii

Niedzielny wieczór obfitował w wydarzenia - donosi w swojej ostatniej fetiwalowej relacji nasza specjalna korespondentka Katarzyna Cetera. Przede wszystkim odczytano werdykt jury. Bezapelacyjnym zwycięzcą Talii i zdobywcą grand prix zostało przedstawienie Herosi transformacji i miecz Chrobrego – trzydziesty odcinek musicalowo kabaretowego show warszawskiej trupy Teatr Pożar w Burdelu. Jury – Kalina Zalewska, Barbara Wrzesińska, Łukasz Gajdzis i Marcin Hycnar - uzasadnia werdykt oryginalną formą, własnym językiem, błyskotliwą inscenizacją, brawurowym aktorstwem i twórczym nawiązaniem do najlepszych tradycji polskiego kabaretu oraz umiejętnością jazdy bez trzymanki po wyboistej drodze transformacji. Spektakl oprócz piętnastu tysięcy złotych z tytułu grand prix zdobył też nagrodę publiczności – a podobno po raz pierwszy w historii Talii zdarzyło się, że wybory publiczności i jurorów były tak zbieżne. Nagrodę indywidualną zdobył też Andrzej Konopka za rolę Burdeltaty i inne wcielenia sceniczne. Po raz pierwszy też Tarnowski Teatr im. Ludwika Solskiego - gospodarz imprezy – zakończył festiwal bez żadnej nagrody – ani indywidualnej ani aktorskiej ani nawet honorowej. W kuluarach usłyszałam również, że dotacja na organizację jubileuszowego festiwalu była – jak dotychczas – największa. Może była. W każdym razie program festiwalu niespecjalnie o tym rozmachu budżetowym świadczył.

Czytaj więcej...

"Przedmioty i współczucie"

W niedzielne przedpołudnie 18 września o godz. 11 na Małej Scenie teatru Solskiego, niejako w  formie festiwalowego suplementu, mogliśmy posłuchać poezji Zbigniewa Herberta w wykonaniu jurorów tegorocznej Talii – Barbary Wrzesińskiej i Marcina Hycnara. To już tradycja – ta „dobra” tradycja - że jurorzy Talii są zapraszani do udziału w comiesięcznym Salonie Poezji organizowanym przez Miejską Bibliotekę Publiczną im. Juliusza Słowackiego i Teatr im. Ludwika Solskiego. Niedzielny Salon zatytułowany Przedmioty i współczucie prowadził Tadeusz Trytek, a oprawę muzyczną do słów Herberta wygłoszonych przez dwoje fenomenalnych aktorów wykonał Dariusz Marcinek na gitarze. Herbert to jeden z najwybitniejszych polskich poetów współczesnych, eseista, dramaturg, twórca słynnego cyklu poetyckiego „Pan Cogito”, autor słuchowisk; kawaler Orderu Orła Białego. Jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków. Był laureatem ponad 20. liczących się nagród literackich. Od końca lat 60. xx w. był  jednym z najpoważniejszych pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla. Jego rodzina przybyła do Galicji z Wiednia, a była pochodzenia angielskiego. Przed wybuchem wojny Herbert uczęszczał do VIII Państwowego Gimnazjum, a potem Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego we Lwowie. Po 1 września 1939 r. kształcił się dalej na tajnych kompletach i zdał na nich maturę. W czasie wojny był żołnierzem AK. Zarabiał jako karmiciel wszy w instytucie produkującym szczepionki antytyfusowe...

Czytaj więcej...