Zwyczajny dzień zwyczajnej pani

Historia prawdziwa

Niniejsza opowiestka spisana została mniej więcej rok temu – pisze związany z Teatrem Nie Teraz Mirosław Poświatowski, znany niegdyś dziennikarz tygodnika TEMI, jeszcze przed fałszywą pandemią, a opisywane wydarzenie miało miejsce kilka lat wcześniej. Historia czekała, aż ją przeczytam i oprawię w dźwięki, ale się nie doczekała, więc zamieszczam ją w tej formie... Świat Starszej Pani kurczył się. Choć Starsza Pani nie narzekała, to jednak spacer do kościoła wymagał wyjścia z domu z dużym wyprzedzeniem. W ubraniu się czasem przeszkadzały bolące stawy, przy kolejnym rzucie choroby. Ból Starsza Pani próbowała odegnać śpiewem, pracą, modlitwą...

Czytaj więcej...

Deklaracja sprzed 46 lat...

W sobotę 21 listopada, minęła kolejna rocznica ogłoszenia słynnej Deklaracja abpa Marcelego Lefebvre’a z 21 listopada 1974 roku, twórcy do dziś wzbudzającego kontrowersje Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, którego członków początkowo nazywano piusowcami, później lefebrystami, zaś obecnie poprawnie jest mówić o nich: tradycjonalisci. - Całym sercem i całą duszą należymy do Rzymu katolickiego, stróża wiary katolickiej oraz tradycji niezbędnych do jej zachowania, do wiecznego Rzymu, nauczyciela mądrości i prawdy. Odrzucamy natomiast i zawsze odrzucaliśmy pójście za Rzymem o tendencji neo-modernistycznej i neo-protestanckiej, która wyraźnie zaznaczyła się podczas Soboru Watykańskiego II, a po soborze we wszystkich z niego wynikających reformach. Wszystkie one przyczyniły się, i wciąż się przyczyniają, do zniszczenia Kościoła... To dobra okazja do przypomnienia historii Bractwa, szczególnie jego obecności w Tuchowie, o czym stało się głośno pod koniec 2005 roku, kiedy to kuria diecezjalna w Tarnowie wydała komunikat, w którym ostrzegała wiernych, że "gromadzenie się na mszach i przyjmowanie komunii w kaplicy przy Rynku w Tuchowie grozi ekskomuniką". W komunikacie podkreślano, że "reklamowana w jednym z tarnowskich tygodników kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tuchowie nie jest kaplicą Kościoła rzymskokatolickiego". 

Czytaj więcej...

Reaktywacja Wartości Życia

czyli ponowna aktywacja Festiwalu Vitae Valor - część druga

To było równe 20 lat temu. To wtedy zorganizowano pierwszą edycję unikalnego w skali Europy projektu filmowego - Festiwal Filmowy VITAE VALOR czyli Wartość Życia. Jego pomysłodawcą i przez pierwsze 7 odsłon  dyrektorem artystycznym był Jerzy Świtek - człowiek orkiestra i człowiek instytucja. Zakochany w filmie, gruntowanie wykształcony na KUL polonista, filmoznawca i dziennikarz oraz niestrudzony animator kultury, znany szeroko w mieście i regionie. Dwa pierwsze Festiwale zorganizował wraz z ks. Pawłem Postawą w Oratorium księży Filipinów, wcześniej wymyślili i zrealizowali (przy skromnym udziale niżej podpisanego) w Amfiteatrze Miejskim kilka edycji festiwalu muzyki religijnej pt. "Fantastyczne śpiewanie". Aliści później film całkowicie pochłonął Jerzego, a ponieważ kontynuacja rosnącego w siłę Festiwalu w dotychczasowej formule stała się niemożliwa, zacumowaliśmy obaj na Tratwie czyli w Duszpasterstwie Akademickim przy ul. Dwernickiego.  Dzięki odwadze i wyobraźni miłosierdzia jej ówczesnego sternika ks. Artura Ważnego, który był także dyrektorem wydziału duszpasterstwa młodzieży Kurii diecezjalnej  i prezesa tratwowej wspólnoty Zuzanny Szafrańskiej - Krawczyk, znanej dziennikarki radiowej, a później i telewizyjnej - zakotwiczyliśmy w tam na kolejne 5 festiwalowych edycji (lata 2003-2007). Te miesiące przygotowań wraz z kilkunastoosobową grupą młodzieży szkół średnich i studentów, stanowiących grupę szturmową grudniowego tygodnia festiwalowego, to była dla nas przygoda życie. Stanowiliśmy jedna wielką rodzinę. Pamiętam, jak Zuza, która z Jurkiem zapowiadała poszczególne projekcje i prowadziła spotkania, przychodziła wraz ze swoim maleńkim synkiem  Karolem, który szybko stał się ulubieńcem publiczności i niemalże maskotką Festiwalu. Podobnie, jak Jurek, który przyprowadzał swoją kilkuletnią córeczkę Basię... Dobrym duchem  imprezy była sekretarka Wydziału Duszpasterstwa s. Ania Godek - prawdziwy anioł w habicie służebniczki dębickiej. Mieliśmy poczucie misji i satysfakcji z organizacji jednego z najważniejszych wydarzeń kulturalnych roku w mieście i regionie. Wtedy i dziś jednym z patronów medialnych Vitae Valor jest nasz portal gdzie będziemy na bieżąco relacjonować wszystko, co w festiwalowej trawie piszczy...

Czytaj więcej...

Służył aż do smierci

„Myśl o Polsce wielkiej i silnej, wolnej i niepodległej była i jest treścią mego istnienia, urzeczywistnienie jej było i jest jedynym celem mego życia”.

Kobiety mdlały, kiedy grał, krytycy nie szczędzili mu pochwał, a z jego zdaniem liczył się nawet prezydent Stanów Zjednoczonych! W 160. rocznicę urodzin Ignacego Jana Paderewskiego w warszawskiej Kordegardzie otwarto wystawę  „Ignacy Jan Paderewski. Służyć będę aż do śmierci”, zorganizowaną przez Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego we współpracy z Narodowym Centrum Kultury oraz Centrum Rozwoju i Edukacji Młodzieży. Jak to możliwe w dobie polityczno-sanitarnej pandemii, w sytuacji kiedy zamknięte są wszystkie instytucje kulturalne? Otóż, to co nie możliwe np. w naszym galicyjskim miasteczku udało się w stolicy, gdzie rzeczoną ekspozycję zorganizowano w plenerze, dokładnie przed frontonem zamkniętej Kordegardy.  Galerii  Narodowego Centrum Kultury przy  Krakowskim Przedmieściu, w samym centrum Warszawy.  Wystawa dostępna będzie w dniach 18– 27 listopada 2020. Szkoda, że warszawiacy i liczni turyści tłumnie przechodzący obok nie dowiedzą się z niej o istnieniu Centrum Paderewskiego w podtarnowskiej Kąśnej Dolnej gdzie mistrz Paderewski bywał i tworzył...

Czytaj więcej...

Wojna w Klasztorku

czyli 5. rocznica wielkiej plenerowej inscenizacji Teatru Nie Teraz w Ołpinach.

Wyjątkowo długa i słoneczna tegoroczna jesień sprzyja wędrówkom i wspomnieniom przebytych szlaków. Jeden z nich prowadzi nas ludzi teatru do malowniczo położonych Ołpin w Gminie Szerzyny - jednej z najstarszych wsi Pogórza Ciężkowickiego, po raz pierwszy wymienionej w roku 1288 w immunitecie nadanym przez Leszka Czarnego jako wieś klasztoru benedyktynów tynieckich. Do dziś na jej terenie znajdują się pozostałości istniejącego tam od kilku stuleci klasztoru sióstr dominikanek. I właśnie ten od dawna opuszczony i popadający w ruinę zespół klasztorny, zwany przez miejscowych "klasztorkiem" , stał się miejscem niezwykłego wydarzenia - reknstrukcji historycznej wydarzeń sprzed ponad 100 lat, kiedy to w maju 1915 r., po załamaniu się frontu austriacko – rosyjskiego pod Gorlicami stoczono na ołpińskich polach wielką bitwę. W 2015 roku dzięki pospolitemu ruszeniu mieszkańców Serzyn i zespołwi TNT, wtedy jeszcze z Tarnowa,  ten historyczny pustostan ożył i z udziałem około 500 widzów, przypomniał światu o konieczności przywrócenia pamięci o tym miejscu. I oto teraz "słowo staje się ciałem". Jak doniosło RDN, budynek dawnego klasztoru sióstr dominikanek w Ołpinach po trzech latach starań doczekał się dofinansowania ze środków europejskich Województwa Małopolskiego. Teraz będzie pełnił rolę placówki opiekuńczej dla osób starszych.

Czytaj więcej...

Bez świętości nie ma niepodległości

I odwrotnie...

Historia Polski – jeśli spojrzeć na nią z perspektywy wiary, pobożności i moralności, zamiast zwyczajowej optyki politycznej, militarnej, społecznej czy gospodarczej – to okres nieprzerwanych wzlotów i upadków. interesująco dywaguje na interentowych łamach pch24.pl  znany publicysta Michał Wałach. Epoki religijnego zapału poprzedzały sukcesy oraz współistniały z nimi. Z kolei przed i w trakcie chwil narodowych słabości i problemów dostrzec można odwrót od gorliwej wiary oraz sukcesy antykatolickich prądów ideowych. Do którego etapu naszych narodowych dziejów jest w chwili 102. rocznicy odzyskania niepodległości Polakom bliżej – do zastępów świętych czy do grzeszników? Szczególnie w dobie covidowych porachunków wszystkich ze wszystkimi.

Czytaj więcej...

PostCovidowa Świniokalipsa (3)

W poprzednim odcinku: Trybunał Norymberski dopiero rozpoczynał obrady. Nazwa była nieprzypadkowa: miała nawiązywać do trybunału sądzącego niemieckich zbrodniarzy po II wojnie światowej. Nieprzypadkowa była również lokalizacja: Tarnów, pierwsze niepodległe miasto, nadawał się do tego znakomicie. Lista zarzutów była długa, podobnie jak i liczba oskarżonych. Jako pierwszy przed Trybunałem stanął były Minister Zdrowia Łukasz Szumowski, sławny aferą maseczkową i nie tylko... Jaki zapadnie wyrok? (UWAGA, niniejszy tekst jest fikcją literacką i czytasz go na własną odpowiedzialność. W razie wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą). Tak anonsuje swój literacki powrót, tym razem na łamy portalu Salon24.pl, znany niegdyś tarnowski dziennikarz i członek zespołu Teatru Nie Teraz - Mirosław Poświatowski.

Czytaj więcej...

Wolność

czyli robienie Niepodległości

„Szła młodzież szkolna, szli robotnicy, kolejarze miejscowi Polacy, kolejarze Czesi, którzy posłyszawszy o odbywającej się demonstracji, wnet wstrzymali pociąg i przyłączyli się do pochodu, szli poważni wiekiem i stopniem służbowym c.k. urzędnicy, mieszczanie, przemysłowcy, kupcy, szły kobiety wszystkich warstw społecznych” — pisał świadek tamtych wydarzeń sprzed 102 lat. Tak zaczęła się niepodległość w pierwszym mieście polskim, które wyłamało się spod władzy zaborcy. Odzyskanie wolności przez Tarnów przeszło przez wszystkie zabory wielkim echem i spowodowało ogólnonarodowy zryw niepodległościowy. I jak co roku, tak i teraz w 2020. nie umiemy go godnie, wspólnie i solidarnie uczcić. W tym roku dodatkowo komplikuje sprawę polityczno-epidemiczna pandemia. Wystarczy otworzyć telewizor, wejść w internet czy zwyczajnie wyjść na ulice, także naszego galicyjskiego miasteczka, gdzie co roku każdy sobie rzepkę skrobie... . Prawda to, czy li tylko fasada? - pisze znany reżyser i publicysta Tomasz A.Żak - twórca Teatru Nie Teraz, że to tylko msze, pomniki i capstrzyki, że to państwowe święto coraz bardziej zamienia się w obowiązkową akademię, którą zaliczają obłudnicy i pieczeniarze, a wszelkiej maści koniunkturaliści, spryciarze i zwykli oszuści przepychają się z wiązankami kwiatów do obelisków, tablic i… przed obiektywy fotoreporterów? Jak Polska długa i szeroka…. Z jednej strony wieczorne, głośne "spacery" opozycji a z drugiej zmotoryzowany Marsz Niepodległości. Tych pierwszych policja ochrania i zabezpiecza. Tych drugich blokuje i okłada mandatami…Także w naszym powiatowym miasteczku świętujemy “objazdowo”. Otóż, trupa aktorska z Solskiego będzie, jak zapowiada dyr. Balawejder – w formule „przystań i zaśpiewaj”, objeżdżać Tarnów specjalnym autobusem I na wybranych przystankach przez kilka minut śpiewać pieśni niepodległościowe i patriotyczne. No cóż, lepsze to niż wrzaski zmanipulowanej lewacko młodzieży podczas ostatnich protestowych spacerów.

Czytaj więcej...